De wrange politieke context van de Zuid-Afrikaanse Plaasmoorde

Titelfoto: Debat in Zuid-Afrikaans parlement over de landhervormingsvoorstellen. Screenshot door redactie OpinieZ van YouTube-video, kanaal My Africa

Eerder schreef OpinieZ-auteur Robert Bor een gedegen, cijfermatig onderbouwd artikel over de Plaasmoorde, de door de mainstream media grotendeels genegeerde golf van moorden op blanke boeren in Zuid-Afrika. Vandaag schetst hij de wrange politieke en sociale context: het landonteigeningsbeleid, de standpunten van de Boeren en het haast communistische beleid van de Zuid-Afrikaanse regering.

Stelt je voor: op een dag staat er een man in pak voor de deur van uw huis. Hij is geflankeerd door twee agenten. De man spreekt je beleefd, maar streng toe, “Het spijt mij u te moeten mededelen dat u uw huis zult moeten verlaten. De rechter heeft bepaald dat de grond waarop u woont honderden jaren geleden onrechtmatig is verkregen. De grond met bijbehorend huis wordt toegewezen aan mensen met dezelfde etnische achtergrond als die van de destijds benadeelde partij. U krijgt geen compensatie. U moet per direct het terrein verlaten. Deze beide heren zullen u begeleiden.”

Landonteigening

Het klinkt als een onwaarschijnlijke nachtmerrie. Welke staat kan er nu naar streven dat haar burgers van de ene op de andere dag tot de bedelstaf veroordeeld worden? Huis en haard verliezen op basis van een “misdrijf” waar zijzelf nooit weet van hebben gehad? In Zuid-Afrika dreigt dit realiteit te worden.

Toch is dit het scenario dat de Zuid-Afrikaanse politieke partijen ANC en EFF proberen tot uitvoering te brengen. Zij vinden dat de blanke Boeren honderden jaren geleden hun grond onrechtmatig verkregen hebben. Alle economische misère zou te wijten zijn aan deze voortdurende onrechtvaardige situatie. De enige oplossing, zo vinden zij, is dan ook dat de grond afgenomen wordt van de blanke Boeren en overgedragen aan de zwarte bevolking.

Land grabs: Just another sneaky way to enrich ANC friends – Anthea Jeffery https://t.co/Ov0qXgjY79

— RSApolitics (@RSApolitics) June 20, 2018

Grondwetswijziging

ANC en EFF komen in dit streven één obstakel tegen: de Zuid-Afrikaanse grondwet. Deze staat namelijk niet toe dat grond zonder compensatie onteigend wordt. De beide regeringspartijen, samen goed voor 68% van de zetels in het Zuid-Afrikaanse parlement, willen daarom Een grondwetsherziening. Dat is nog niet zo eenvoudig. Als de basiswaarden van de grondwet onveranderd blijven, is er een tweederde meerderheid nodig.

Om landonteigening zonder compensatie mogelijk te maken, wordt waarschijnlijk ook de cruciale eerste sectie van de grondwet geraakt. Daarin worden de universele rechten van de Zuid-Afrikaanse burger geborgd en onder andere racisme uitgesloten. In dat geval is een 75% meerderheid nodig, maar ook toestemming van zes van de negen provinciale besturen.

Plaasmoorde

Dit initiatief om de grondwet te veranderen speelt zich af tegen een grimmig decor dat internationaal steeds meer ophef genereert. De Zuid-Afrikaanse Boeren hebben sinds de opheffing van het Apartheidsregime te maken met het fenomeen van de Plaasmoorde. Boeren worden in het sowieso al moordlustige Zuid-Afrika bovengemiddeld veel gedood. Moorden waaraan regelmatig een gruwelijke foltering vooraf gaat.

Het lot van de Boeren is direct te herleiden naar een klimaat waarin de etnische tegenstelling tussen Boeren en de zwarte bevolking sterk wordt benadrukt. De Boeren worden afgeschilderd als dieven. Politici eisen dat ze hun land overdragen aan de zwarte bevolking. Alleen dan kan economische voorspoed volgen. Tijdens politieke bijeenkomsten worden Boeren ontmenselijkt en wordt het publiek zelfs opgeroepen ze te vermoorden. De sfeer die wordt gecreëerd is die van een dreigende rassenoorlog. De angst onder Boeren is groot. Bang dat de Plaasmoorde slechts een begin zijn van wat ze nog te wachten staat.

Protest door AfriForum

In dit grimmige klimaat is de organisatie AfriForum ontstaan. Onder leiding van oprichters Kallie Kriel en Ernst Roets is de organisatie verworden tot één van de belangrijkere belangenorganisaties van de Boeren. Tot hun verworvenheden behoren het organiseren van de bescherming van de Boeren, politieke bundeling van krachten, media-aandacht en het internationaal op de kaart zetten van de Plaasmoorde, onder andere bij president Donald Trump. Dit laatste leverde Afriforum woede en haat op van het ANC en het EFF, die daarbij worden ondersteund door westerse media. Het liefst opereren ANC en EFF onder de radar, maar dat is door de aandacht van Trump onmogelijk geworden.

Ernst Roets

In het Zuid-Afrikaanse parlement mocht Ernst Roets, auteur van het boek Kill The Boer, namens AfriForum zijn positie aangaande landonteigening zonder compensatie (expropriation without compensation) verdedigen. In een tien minuten durend betoog rekende hij af met het communistische denkkader van het ANC/EFF, de gebrekkige historische basis voor de bewering dat er sprake zou van landdiefstal door de Boeren, de wijd verspreide corruptie, de catastrofale gevolgen van landonteigening en de leugen dat de zwarte bevolking hunkert naar landbezit. Het was een strak betoog, rationeel, correct en goed onderbouwd.

Acht oplossingen

De reacties van de andere parlementsleden stonden in schrille tegenstelling tot Roets’ betoog. Zijn ontkrachting van de diefstalclaim zou onzin zijn, Roets was een racist en zou oproepen tot een rassenoorlog. Blanke parlementsleden beschuldigden Roets van roekeloze uitlatingen. Ze lieten hem weten dat hij een schande is voor zijn land en zijn volk te gronde richt.

De voorzitter probeerde de beantwoording van de vragen door Roets te belemmeren. Eén van de zwarte parlementsleden vroeg de voorzitter met klem om hem toch te laten spreken. Laat hem zichzelf maar ophangen, zo betoogde hij. Roets mocht een paar minuten spreken, ondanks dat er meer dan twintig vragen waren gesteld. Hij kwam met acht oplossingen die stuk voor stuk de moeite waard zijn om hier kort te benoemen.

• erkenning van eigendomsrechten, anders is economische groei onmogelijk;
• mensen moeten zich door arbeid uit armoede kunnen bevrijden;
• voor land moet een eerlijke prijs betaald worden;
• het onderwijssysteem, met name voor de zwarte bevolking, moet verbeterd worden;
• arbeidsbeleid moet gebaseerd worden op vrijheid om te produceren, niet om zaken gratis te ontvangen;
• onnodige en corrupte overheidsinstanties, zoals die voor landhervorming, moeten gesloten worden;
• miljoenen arme Zuid-Afrikanen die op staatsland leven moeten dat land in bezit krijgen;
• stoppen met ‘equality of outcome‘ en cultuurrelativisme.

Etnisch communisme

Met name bij het laatste punt slaat Roets de spijker op de kop. Zuid-Afrika is in de ban van haar eigen variant van het communisme, de ‘National Democratic Revolution‘ (NDR). Deze variant verloopt niet langs economische, maar langs etnische lijnen. De blanke Boeren worden gezien als onderdrukker en de zwarte bevolking als onderdrukt. De strijd is gericht op het omkeren van die situatie. Alles wordt in het geweer gesteld om dat te realiseren.

De ironie dat juist de zwarte bevolking politiek de scepter zwaait gaat straal voorbij aan deze NDR-revolutionairen. Het geeft te denken of zo’n revolutie ooit haar doel kan bereiken. Ook buiten Zuid-Afrika zien we de niet-economische variant van het socialisme aan populariteit winnen.

Het fenomeen heeft vele namen, maar degene die het best de lading dekt is cultuurmarxisme. Socioloog Eric Hendriks omschrijft cultuurmarxisme op basis van drie kenmerken:

1. er is sprake van een binaire tegenstelling tussen een onderdrukkende groep en een onderdrukte groep,
2. de aanname dat de situatie bestaat vanwege historische en actuele onderdrukking en
3. het activistische streven naar een situatie waarin de onderdrukten zich hebben bevrijd van de onderdrukkers.

Men hoeft enkel een blik te werpen op wat het ANC en het EFF op de agenda hebben staan om te zien dat zij voldoen aan deze criteria.

#COSATUCongress2018 COSATU 13th National Congress will take place between the 17- 20th Sept 2018 at Gallagher Convention Centre, Midrand, GP, South Africa, under theme; “Deepen the Back to Basic Campaign, Consolidate the Struggle for NDR and Advance the Struggle for Socialism”. pic.twitter.com/pc58lETLFS

— @COSATU Today (@_cosatu) August 15, 2018

Cultuurmarxistisch gidsland

Zuid-Afrika is een cultuurmarxistisch gidsland geworden en al ver gevorderd in de uitvoering van haar plannen. Om te zien wat links-identitairen ook bij ons in petto hebben voor de vermeende onderdrukkers, hoeft men niet verder te kijken dan naar Zuid-Afrika. Degenen die vanuit de beste intenties in de jaren ’90 het ANC hebben toegejuicht, moeten zich afvragen of het resultaat is bereikt waar ze zo vurig op gehoopt hadden.

Het was toch niet de bedoeling om het ene racistische regime te vervangen met het andere? Het was toch niet de intentie om de burgers van Zuid-Afrika te laten lijden onder de incompetentie en corruptie van de socialisten? Zoals Venezuela, zal ook Zuid-Afrika bezwijken onder dit ‘revolutionaire’ regime. Gerechtigheid is ver te zoeken en een rassenoorlog ligt op de loer.

Laat Zuid-Afrika een waarschuwing zijn. Het als revolutie vermomde tij van onrechtvaardigheid en verwoesting moet gekeerd worden zolang het nog kan.

Over de auteur

Robert Bor

Columnist

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Nederland5 augustus 2019Wat wil de Groep Otten?
• Politiek Internationaal20 juli 2019Hoe de moordgolf op Zuid-Afrikaanse Boeren wordt gebagatelliseerd
• Linkse politiek31 mei 2019Zihni Özdil en het intellectuele failliet van links
• Filosofie23 mei 2019De provocaties van Baudet