Macron en Merkel dreigen ons een federale EU in te rommelen
Voorstel transferunie ligt in Brussel op tafel
Titelfoto: Angela Merkel en Emanuel Macron. Screenshot door redactie OpinieZ van YouTube-video, kanaal Helmut Zermin
De Franse president Macron wil een federale EU met een centraal gezag en overdrachtsmechanismen tussen de lidstaten. Merkel steunt hem daar een eind in. Voor we het weten worden we als klein land in een dergelijke vlucht naar voren, naar een federale EU meegezogen. Voor we het goed en wel in de gaten hebben wordt een Frans-Duits compromis gesmeed, dat als take it or leave it op de EU-top in december op tafel ligt.
Bankencrisis
Sinds de financiële crisis die met de val van Lehman Brothers uitbrak in 2008 en de hele wereld in rep en roer bracht wordt er een discussie gevoerd hoe zo’n situatie in de toekomst kan worden voorkomen. Aangedragen oplossingen vliegen alle kanten uit, van het nationaliseren van alle banken (populair onder cultuurmarxisten als SP en GroenLinks) via allerlei kapitaal- en andere eisen aan de systeembanken (Basel III) tot een volledig liberale wereldeconomie met cryptomunten en een dermate harde concurrentie dat overheidsingrijpen niet meer nodig is (het gedachtengoed van Ayn Rand c.s.).
In de EU concentreert de discussie zich voornamelijk op de vraag welke mechanismen nodig zijn om een financiële crisis in het eurozone-gebied het hoofd te kunnen bieden. Het besef is aanwezig dat de financiële crisis van 2008 in de eurozone slechts met veel kunst- en vliegwerk kon worden overwonnen. Griekenland werd gered met een dure bail-out en Portugal, Cyprus, Ierland en (in mindere mate) Spanje werden met een omvangrijk leningenpakket en hard ingrijpen door de ECB van de nodige ‘zuurstof’ voorzien.
Griekenland kon worden ‘gered’ met een bail-out, Italië is daarvoor te groot. De Italiaanse staatsschuld is bovendien grotendeels binnenlands van aard. Het zou echter hoe dan ook verstandig zijn Italië uit de eurozône te laten vertrekken.
— Johannes Vervloed (@Diplo_JV) September 29, 2018
Federale oplossing of Bankunie
Nu de rust is wedergekeerd en het lage rentebeleid en opkoopprogramma van de ECB z’n einde nadert, doet zich de vraag voor of de tijdelijk getroffen maatregelen (Het Europees Financieel Stabilisatie Mechanisme, EFSM en de opvolger het permanente Europese financiële noodfonds ESM met een Early Warning System) voldoende zijn om een nieuwe crisis te overleven.
Twee ‘scholen’, twee groepen van lidstaten van de eurozone, profileren zich het meest. Het zijn Macron met in zijn kielzog de Zuidelijke lidstaten met een federale oplossing, uitgesproken in zijn Sorbonne-rede. Macron wil een Euopees Monetair Fonds (EMF) met een eigen budget, een eigen minister van financiën en eurobonds. Het achterliggende idee daarbij is solidariteit tussen de lidstaten via risicodeling en allerlei overdrachtsmechanismen.
Daarnaast is er de Hanze 12 groep (de Noordelijke lidstaten), die op initiatief van Nederland werd gevormd. De Hanze 12 willen wel een EU-bankunie met een eigen risicofonds, maar geen bail-out mechanismen en geen instrumenten waarbij de belastingbetaler in het Noorden opdraait voor het Zuiden.
Verschillende visies op EU
Aan de ideeën van de twee scholen ligt een fundamentele andere visie op de EU ten grondslag. De Macron-school wil een federale unie met een centraal gezag en overdrachtsmechanismen tussen de lidstaten, een situatie zoals we die kennen in de VS, Canada en eigenlijk alle federaties met één munt.
De Hanze 12 zien meer heil in een Confederatie, waarbij de lidstaten zelf verantwoordelijk zijn voor een prudent begrotingsbeleid en prudente hervormingen, kortom: de bekende regels van het Groei- en Stabiliteitspact uit 1997 (begrotingstekort niet boven de 3% BBP, staatsschuld niet meer dan 60% BBP).
De laatste school is bang dat risicodeling en solidariteit leidt tot gemakzucht. Prikkels om te hervormen en een prudent begrotingsbeleid te voeren zouden verdwijnen bij het invoeren van de mechanismen zoals de Macron school die voor zich ziet.
Merkel geeft de doorslag
Een tussen- en waarschijnlijk beslissende middenpositie neemt Duitsland in, althans het Duitsland onder Merkel. Zij is geneigd een eind met Macron mee te gaan. Zij wil ook een federale unie (onder leiding van de Frans-Duitse as), met een eigen defensie, een eigen buitenlands beleid, e.d. Helemaal overstag zal Duitsland naar verwachting echter niet gaan. Men wil de eurozone best versterken, maar niet ten koste van alles.
This is the new consensus in Europe. @HeikoMaas: "It is therefore essential that we strengthen European autonomy by setting up payment channels independent of the US, creating a European Monetary Fund and building an independent Swift system."https://t.co/iVNZrVdXCg
— Esfandyar Batmanghelidj (@yarbatman) August 21, 2018
Een ‘noodrem’ die momenteel opgeld doet in de interne Duitse discussie is een uitstap-clausule, vrijwillig of zelfs verplicht voor die lidstaten die niet meer aan de criteria voor deelname aan de eurozone kunnen of willen voldoen. In het verdrag van Maastricht was men een dergelijke noodstop ’vergeten’. Minister van financiën Schaüble had dit in het geval van Griekenland al voorgesteld. Hij had gewild dat het land vijf jaar uit de eurozone ging om de nodige hervormingen door te voeren. Daarna zou het weer kunnen toetreden.
Dijsselbloem, toenmalig voorzitter van de Eurogroep wist Griekenland in de eurozone te houden. Hij kreeg het voor elkaar dat banken in de toekomst niet meer door de belastingbetaler hoeven te worden gered. In eerste instantie zullen de aandeelhouders en de klanten van de bank boven een bedrag van 100.000 euro voor een faillissement moeten opdraaien.
Gebrekkig Verdrag van Maastricht
De discussie over de eurozone wordt al sinds het Verdrag van Maastricht (1992) gevoerd. Toen werd de EU opgericht en besloten later (2002) de euro en eurozone in te voeren. De achterliggende gedachte was dat economische integratie vanzelf tot politieke integratie zou leiden. De ingebakken gebreken van een systeem met één munt voor een groep van landen, die qua concurrentiekracht, institutionele infrastructuur en arbeidsethos mijlenver uiteen lagen (en nog steeds liggen) nam men maar voor lief.
Wel, het is anders gelopen dan de oprichters (Kohl en Mitterand) dachten. Een politieke unie was (en is) een brug, beter gezegd bruggen, te ver. Toenmalig EEG-voorzitter Nederland onder Wim Kok had nog een federalere versie ten tonele gevoerd, maar deze werd afgeserveerd door de Frans-Duitse as.
Onwerkbaar systeem
Het probleem is dat we nog steeds opgescheept zitten met een onwerkbaar systeem. Zonder politieke unie en zonder mogelijkheden voor lidstaten om te devalueren is één munt op den duur onhoudbaar. Vandaar dat het idee van de voormalige Duitse minister van Financiën Schaüble om een opt-out clausule in te voeren zo gek nog niet is. Dat houdt in dat alleen EU-lidstaten die een vergelijkbare economische concurrentiekracht en institutionele infrastructuur hebben en een (Calvinistisch) arbeidsethos samen een eurozone vormen.
De overige lidstaten vormen een douane-unie en profiteren van de interne markt, maar hebben aanpassingsmechanismen zoals de mogelijkheid hun nationale munt te devalueren. Met de nieuwste financiële technieken als hedging en clearing kunnen valutarisico’s worden afgedekt en transacties afgerekend. Na een ‘pauze’ met de nodige succesvolle hervormingen en aanpassingen kunnen ze weer tot de eurozone toetreden.
EU-top over eurozone
Welke uitkomst de aanstaande EU-top over de eurozone in december zal hebben valt moeilijk te voorspellen. De meeste lidstaten houden de kaarten nog strak tegen de borst. Het IMF is na de internationale kritiek op de in hun ogen overdreven aandacht voor Europa al afgehaakt bij de laatste tranche van het steunprogramma voor Griekenland. Verder hebben de uitspraken van Trump tijdens de NAVO-top in Brussel hun uitwerking niet gemist. Vooral in Duitsland hebben zijn opmerkingen over bondgenoten die niet ‘leveren’ een gevoel opgeroepen dat de EU haar eigen weg moet kiezen en op defensiegebied niet meer afhankelijk van de VS moet willen zijn.
De brug naar een eigen defensie- en buitenlandsbeleid van de EU is dan snel gemaakt. De EU zou in deze visie een wereldspeler moeten worden die tegenwicht biedt aan de nieuwe geopolitieke verhoudingen in de wereld met de opkomst van China en wederopstanding van Rusland.
Vlucht naar voren
Voor we het weten worden we als klein land in een dergelijke vlucht naar voren naar een federale EU, meegezogen. Voor we het in de gaten hebben wordt achter de schermen een Frans-Duits compromis gesmeed, dat als take it or leave it op de EU-top in december aan de overige lidstaten zal worden voorgelegd. Het is de vraag of Nederland dan in staat is stand te houden en of Rutte’s Hanze 12 de gelederen gesloten houdt. Of zal de druk dermate worden opgevoerd dat onze regeringsleider weer thuis komt met het verhaal dat hij zijn best heeft gedaan, maar dat hij om allerlei redenen toch mee moest gaan met de meerderheid?
Ik ben nog steeds geen Nexiteer, maar het doordrukken van een federale EU lijkt mij een voorbode van veel ellende. We moeten dus een paar stappen terug, in plaats van vooruit. Geen unie, maar een gemeenschap van landen die vrijwillig samenwerken. Op een slimme manier.#innovatie
— Jan Gajentaan (@jangajentaan) July 8, 2018
De Transferunie ingerommeld
Het is vijf voor twaalf.
Als we niet oppassen worden we een volledige Transferunie ingerommeld. Een unie, waarbij het Noorden middelen overdraagt naar het Zuiden, waarbij het Noorden de risico’s van het Zuiden overneemt, waarbij prikkels voor Zuidelijke lidstaten vervallen om een gezond begrotingsbeleid te voeren en onpopulaire hervormingen door te voeren. De schuld wordt toch wel kwijtgescholden, de nationale banken gered en de munt stabiel gehouden. Ja, maar tegen welke prijs?
Tegengeluid is belangrijk. Weet uit eigen ervaring welke impact dit soort adviezen op de uiteindelijke Nederlandse positie hebben. Heb al een paar mensen opgelijnd om dit tegengeluid te laten horen.
— Johannes Vervloed (@Diplo_JV) September 10, 2018
Voor we het weten zijn we in een #transferunie gerommeld.
De miljarden die hiervoor nodig zijn zullen moeten worden opgebracht door de belastingbetaler in het Noorden, de euro zal vanwege de risicodeling met eurobonds en andere creatieve ’verpakkingen’ devalueren, onze pensioenen zullen daardoor worden uitgehold, oftewel in koopkracht dalen. Willen we dat allemaal? Zijn wij zo solidair met onze Zuiderburen, dat we deze prijs willen betalen, Zuiderburen die de tucht van de markt niet willen, waar de vakbonden de dienst uitmaken, die een kostbaar waterhoofd aan overheid in stand houden, die hun sociale sector en hun belastingsysteem niet willen hervormen, die de pensioengerechtigde leeftijd niet willen verhogen, enz., enz.?
Verdacht stil
We zullen bedacht moeten zijn op een ontwikkeling die deze kant op gaat. Een veeg teken is reeds dat noch Frankrijk noch Duitsland, de twee hoofdrolspelers, momenteel de publiciteit zoeken. Het is verdacht stil in die landen. Met name dienen onze ogen gericht te zijn op de bijeenkomst van de Eurogroep op maandag 1 oktober, wanneer de eerste voorbereidingen voor de cruciale EU-top in december zullen plaatsvinden:
Hopelijk vindt er ruim op tijd een Kamerdebat plaats en zal de Nederlandse regering een duidelijk mandaat meekrijgen. Er is een duidelijke stellingname nodig die niet zo maar opzij zal kunnen worden geschoven in de hitte van de strijd tijdens de EU-top in december.
Over de auteur
Recent gepubliceerd
Politiek Internationaal12 mei 2024De politieke agenda van Trump 2.0
Economie21 april 2024Bij de Europese Verkiezingen staan Italiaanse scenario’s op de agenda
Economie7 april 2024EU heeft geen industriepolitiek nodig, maar kapitaalmarktunie
Economie28 februari 2024Verkiezingen voor Europees Parlement werpen hun schaduw vooruit
Als we maar NIET doen wat Macron en ook die verderfelijke Merkel willen.
NOOIT een transfer unie en NIET financieel verantwoordelijk voor de Zuidelijk EU landen dat mag NOOIT gebeuren.
Macron: “Het achterliggende idee daarbij is solidariteit tussen de lidstaten via risicodeling en allerlei overdrachtsmechanismen.”
Bedoelt Macron de niet bestaande solidariteit van de noordelijke belastingbetaler en pensioen”genieter”, die het zat is voor het gesjoemel van een aantal zuidelijke landen als Griekenland in het verleden en Frankrijk dat al decennia lang zijn begroting weigert aan te passen aan de Europese normen via allerlei overdrachtsmechanismen van een faillissement te redden? Die jongen heeft wel een heel grote broek aangetrokken, terwijl zijn populariteit in Frankrijk zelf hollend achteruit gaat!
En zal Merkel haar volk ten tweede male schofferen met het volgende besluit na “das Schaffen” door het belastinggeld van de Duitsers gul over Frankrijk en de zuidelijke landen uit te strooien? Weet ze dan niet dat een aanzienlijk deel van de Duitse bevolking haar liever gisteren dan vandaag ziet vertrekken?
Het begint steeds duidelijker te worden wie onze vijanden zijn! Frankrijk is dat trouwens al onze hele geschiedenis lang.
De EU is, dankzij het Internet, geheel onverwacht de totale controle over de media kwijt geraakt. Ze beweegt nu dan ook hemel en aarde om dat Internet onder controle te krijgen, maar dat gaat niet vlot genoeg, en als gevolg wint het zogenaamde “populisme”, das een ander woord voor “gezond verstand”, terrein. Dat brengt dan vervolgens het ultieme doel van de EU; de transformatie van Europa naar een Socialistische Federatie USSR stijl, in gevaar. De EU begint dus, met na decennia lang geploeter het linkse einddoel tergend dichtbij, zenuwachtig te worden. Gezien een kat in het nauw rare sprongen maakt bestaat dus inderdaad de kans dat ze gaan proberen de zaak te forceren, en de bevolkingen van de bij de EU aangesloten landen met een “fait accompli” te confronteren. De enige die bevolkingen dan nog resterende optie, na een dergelijk machtsgreep door de politiek correcte linkse elites, is de wapens op te nemen. Maar ook dat is, uiteraard, voorzien, of dacht U echt dat U opa’s oude jachtgeweer moest inleveren vanwege het gevaar dat U daar in een boze bui de buurman mee dood zou kunnen schieten? Wat steeds duidelijker word is dat ons politieke systeem op democratisch vlak volledig faalt, het is verworden tot een middel waarmee een kleine elite kliek het volk zijn wil op kan leggen. Wat we dringend nodig hebben is een echte democratie naar Zwitsers voorbeeld, met verplichte bindende referenda is het in één keer gedaan met al dit soort dictatoriale fratsen.
Probleem is dat dit niet slechts een dom ideetje van Macron en Merkel is.
D’66 en Groen Links roepen al jaren dat ze precies hetzelfde willen.
En VVD en CDA doen eens in de 4 jaar alsof ze bereid zijn af en toe “kritisch” te kijken naar de allergrootste misstanden in de EU. Maar in de praktijk blijft het bij kritisch “kijken”. Bij de eerstvolgende gelegenheid stemmen ze vrolijk mee met de EU-lobby. Al hun zogenaamd “kritische visies” op meer dictatuur, meer censuur, meer corruptie, meer nepotisme en meer wanbeleid ten spijt.
En daarom ben ik wel een Nexiteer.
De EU veroorzaakt het ene na het andere probleem. En roept dan steeds dat “meer EU” de oplossing is voor alle door de EU veroorzaakte problemen.
De vraag is niet of de EU instort, maar wanneer de EU instort.
“Hij kreeg het voor elkaar dat banken in de toekomst niet meer door de belastingbetaler hoeven te worden gered.”
En dat is al enkele malen gebleken een wassen neus te zijn. Zie de Italiaanse banken die door de staat (= belastingbetaler) gered zijn.
En ondertussen loopt een groot gedeelte van Europa vol met volk waar men niets aan heeft,en die niets goeds in gedachte hebben.
@ BegrensEuropa
De EU staat voor socialisme, en nivellering vormt daar een cruciaal onderdeel van.
De rekening komt vervolgens bij Duitsland terecht, en dus ook bij de Duitse provincie Nederland.
Maar Merkel ziet haar socialistische dromen vervult, en Rutte zijn bureautje in Brussel veilig gesteld, dus die vinden dat best.
Overigens is het door het huidige beleid onontkoombaar dat er een super-EU komt.
In onderstaand linkje probeert Baudet dat kort en duidelijk uit te leggen aan een of ander dom wicht van het CDA. Dat keer op keer van holle slogan verandert, als haar eerdere holle slogans weerlegd worden.
De opt-out ‘noodrem’ van Schauble voor lidstaten die niet meer aan de criteria voor deelname aan de eurozone kunnen of willen voldoen lijkt langzamerhand de enige oplossing. Maar als die niet verplicht wordt dan heeft het natuurlijk geen zin. Frankrijk zit al decennia, dus structureel, boven het maximale 3% begrotingstekort. Maar goed, je hoeft geen helderziende of atoomgeleerde te zijn om te snappen dat als een land als Frankrijk voor vijf jaar de eurozone uitgeknikkerd wordt ongeveer hetzelfde is als de eurozone opheffen. Het blijft gekkenwerk. Maar de ECU was ook niet alles. Waarom gedragen die landen zich niet gewoon? Afschrikwekkende strafkortingen op de EU fondsen naar slecht meewerkende landen zou al aardig helpen, denk ik. Daar moet dan wel de hand in gehouden worden. Waarom gebeurt dat niet gewoon? Daar dat slappe gedoe drijven we nu af naar een federaal model, dat de democratie ondermijnt en de Noordzeelanden leegzuigt.
Merkel wil ons een z.g. Federale EU “binnen rommelen”.
Dat mens rommelt mij véél te véél !!
Eerst met Zuipschuit Juncker, dan weer met gerontofiel Macron en dan rommelt zij óók nog eens, zo af en toe , met Pinokkio Rutte.
Merkel, stop met dar gerommel, we zijn jou helemaal beu !!
Ik houd mijn hart vast voor Rutte. Gaat die voor het Nederlands belang, of gaat hij met Duitsland mee. Hij wil immers graag Juncker opvolgen.
Toch denk ik er ook een fundamenteel bezwaar zit in het creeeren van “het monster”. Huur een gebouw… zet een paar 100 mensen in – jullie zijn EU parlementarier. Huur een wat groter gebouw en zit daar een paar 1000 mensen in (jullie zijn ambtenaar)…
Die gaan het niet rustig aan doen. Dat gaat niet werken dat je zegt… houd het hier maar even bij.
Nu we dat eenmaal hebben gecreeerd zal je steeds de drang zien om verder te federaliseren.
En dat is voor mij de voornaamste reden om toch wel naar #NEXIT te neigen.
De EU gaat steeds veel meer geld kosten als het in de huidige vorm blijft bestaan.
De ongekozen EU commissie en het EU parlement zij verschrikkelijk verwend met een riant salaris en onkosten vergoeding! Dat loopt de spuigaten uit!
De noordelijke landen kunnen beter in een EEG vorm door gaan.
Dus ja ik ben voor een Nexit.
Al vrees ik het ergste met een minister president die we nu hebben, die 4 en een halfduizend euro onkosten vergoeding schrijft om tijdens zijn vakantie Merkel te bezoeken en samen naar een concert te gegaan.
Om daar bankzaken te regelen, handje klap Duitsland, Frankrijk en Nederland??
Hopelijk gaat Nederland snel ten onder.Dan hebben de huichelaars en wegkijkers gewonnen.
[…] Source: OpinieZ Macron en Merkel dreigen ons een federale EU in te rommelen […]
[…] zeker op korte termijn dan ook niet te verwachten. Maar als Nederland door Macron en Merkel echter in een transferunie wordt gerommeld, zou de stemming echter wel eens om kunnen […]
[…] Macron en Merkel er niettemin in zouden slagen om hun federale plannen door te drukken op de komende EU-top in december, zal – zo voorspel ik – een electorale […]
[…] en de eurozone dienen. Deze kunnen uitstekend functioneren zonder soevereiniteitsoverdracht, in een confederatie. Wel dienen de lidstaten zich te houden aan de afgesproken spelregels, met als sanctie […]
[…] als onze nieuwe OpinieZ-collega Johannes Vervloed, heb ik mij de afgelopen jaren steeds ingezet voor een confederaal Europa. Dat wil zeggen, een […]
[…] aanzet daartoe is het consequenter hanteren van het klassieke principe van subsidiariteit, alsmede een […]
[…] aan de voorwaarden van het Groei- en Stabiliteitspact voldoen. Nee, de rijke lidstaten zullen de tekorten van de zwakke broeders moeten aanvullen en daarmee de euro een stabiele basis […]
Men dreigt niet men doet het gewoon.
Nexit is een mogelijke oplossing. Beter zou zijn een EUexit!