Er zou een Dag van Reflectie moeten komen
Van herdenking Shoa tot eerbetoon aan random slachtoffers
Foto: Jonas Daniel Meijerplein, bij het wegvoeren van joden naar Duitsland (1941) 
Het verdoezelen van de Holocaust op 4 mei stamt uit een collectief oorlogstrauma, want Nederland collaboreerde massaal. Dat is een zware last om te dragen, maar als je van de slachtoffers daders kunt maken verdwijnt hij snel. Zo zijn antisemitische manifestaties nu geen enkel probleem en worden Joden bezetters, moordenaars en de nieuwe nazi’s genoemd. Opzettelijk vertekende berichtgeving in combinatie met gebrekkig onderwijs dient een onverwerkt schuldcomplex. Een 4 mei-overdenking van Ernst Lissauer.
Elk jaar voelt het als een verplichting tegenover de slachtoffers om stil te staan bij de Holocaust. Daarvoor was één dag gereserveerd en daarvan slechts twee minuten om gezamenlijk de industriële moord op Roma, Sinti, Joden en psychiatrische patiënten te herdenken. Met het verstrijken van de tijd veranderde de Dodenherdenking in een nationaal trauma over wat Nederland destijds faciliteerde en besloot men de Holocaust te begraven onder een minder traumatisch algemeen eerbetoon aan random slachtoffers. Onder het kopje: ‘evenementen’ vindt men nu de volgende tekst:
“Elk jaar op 4 mei worden om 20:00 uur de Nederlandse burgers en soldaten die sinds de Tweede Wereldoorlog in het Nederlands Koninkrijk of elders in oorlogssituaties en op vredesmissies zijn overleden herdacht met twee minuten stilte. Voorafgaand aan dit eerbetoon wordt een herdenkingsdienst gehouden bij het Monument op de Dam in Amsterdam, met toespraken en kransleggingen.”
Mijn oma overleefde #Auschwitz en vierde vorige maand haar 101e verjaardag. Morgen herdenken zij en ik haar familie die niet terugkeerden.
Daarbij past niet het Oekraïens volkslied. Gewoon niet.#4mei #dodenherdenking— Michel 🇳🇱🇮🇱 (@Michel1401) May 3, 2022
Dam
Nu gebeurt de nationale Dodenherdenking op de Dam in Amsterdam, waar dagelijks antisemieten ‘protesteren’ en tegendemonstranten door de politie worden afgevoerd. Ook in Den Haag ziet een burgemeester geen bezwaar in antisemitische haatprediking bij het Haagse oorlogsmonument, zoals zich dat gisteren – daags voor de Dodenherdenking – afspeelde. De kransen die er worden gelegd lagen aan hun voeten.
Op vier mei vindt hier dedodenherdenking plaats bij 40-45 monument. Nu eerst smerige haatpropaganda tegen de Joodse staat. pic.twitter.com/EcgwbKszFg
— Ernst Lissauer (@ErnstLissauer) April 30, 2022
Jodenhaat salonfähig
In heel de wereld is het weer salonfähig om Israël, zionisten of Joden te haten om wie of wat ze zijn. Daarom herdenk ik op Yom HaShoah, dat viel een week voor 4 mei. Het trauma zit diep geworteld in Nederland. Het verdwenen herdenken is verworden tot een schimmig wapen. Je tegenstander antisemitisme aanwrijven is een nationale en internationale sport geworden. Onlangs wist buitenlandminister Lavrov van Rusland zijn Joodse opponent president Zelensky met Hitler te vergelijken ‘want die had ook Joods bloed’, dacht hij. De wereld heeft het moeilijk met Joden en hun eigen land.
Maar antisemitisme bestaat al 3300 jaar en zal nooit verdwijnen. Een industriële moordmachinerie, zoals wij niet meer willen herdenken, behoort gelukkig tot het verleden en is door de heroprichting van Israël voorgoed verleden tijd. Wat overblijft is het trauma. Wellicht vinden we daar, behalve met het verdoezelen van de Holocaust op 4 mei, ook wel wat op. Het geschiedenisonderwijs is tenslotte ook al bijna afgeschaft.
Reflectie
De tekst over de 4 mei-herdenking spreekt van ‘overledenen’ en bewust niet over baby’s, peuters, kleuters, vaders, moeders, oma’s of opa’s die zijn vermoord. Zo stonden ze wel langs de stoep met koffertjes en knuffels in de hand te wachten op transport. Op hun revers een gele Davidster, bestemming: moord. Ik denk daar dagelijks aan dus heb geen 4 mei nodig.
Maar als ik de opwellende openlijke en stiekeme Jodenhaat om mij heen aanschouw, denk ik dat anderen dat wel nodig hebben. Mensen die hiermee worstelen – het is tenslotte een collectief trauma – raad ik aan één dag per jaar te benoemen waarop op de Shoah kan worden gereflecteerd. Men zou die kunnen besluiten met twee minuten stilte. Dat kan heel louterend werken.
Trauma
De frustratie die dit pijnlijke verleden nu beheerst munt uit in vingerwijzen naar de ander. Als een standpunt niet bevalt zet men iemand weg als nazi of antisemiet. Hoe zwaarder die last op de eigen schouders weegt, hoe meer men naar de ander wijst. Dit trauma vergiftigt het debat. Het afschaffen van geschiedenisonderwijs (Onderwijs 2032) of het laten verdwijnen van de Shoah op 4 mei zijn nog niet genoeg en het zal nog generaties kosten om de schuldgevoelens en het collectieve trauma kwijt te raken.
Antisemitisme is terug
De consequente devaluatie van de Joodse staat door pers en politiek begint nu pas vruchten af te werpen. Miljarden zijn er besteed aan het infiltreren van de Verenigde Naties, met als resultaat dat er bijna alleen nog zittingen plaatsvinden over Israëlisch ‘wangedrag’ dat wordt veroordeeld via aangenomen moties. De VN, vlak na de oorlog opgericht om juist zo’n genocide in de toekomst te voorkomen, is verworden tot een antisemitisch instrument. Door namelijk de slachtoffers als daders aan te wijzen – zoals Lavrov bijvoorbeeld liet zien – vervalt de schuld over de genocide en het mogelijk maken daarvan.
Vandaar dat de burgemeesters van Den Haag en Amsterdam antisemitische manifestaties toestaan, uitgerekend op de herdenkingsplekken. Op die in Den Haag was te lezen dat Israël genocide pleegt. Dat zo’n bewering niets met de realiteit van doen heeft, evenals de beschuldigingen van de ene politieke partij aan de andere dat ze antisemitisme omarmen, maakt voor de helende werking niets uit. Het nationale schuldcomplex wordt alom ‘gevoeld’ zonder specifieke kennis van zaken.
Persoonsbewijs
Men ‘weet’ eenvoudig dat de Jodenvervolging in dit land destijds als opdracht gevoeld werd en als bevredigend ervaren. Niemand heeft vandaag de dag gehoord van Jacob Lentz. De modelambtenaar die het persoonsbewijs ontwierp. Een simpele ambtenaar, zoals er zoveel bestonden en bestaan, die er in zijn ijver voor zorgde dat Nederland van alle Europese landen de meeste Joden op transport wist te krijgen middels zijn uitvinding: het Persoonsbewijs.
J.L. Lentz van de Rijksinspectie was ook de man die de J voor Joden in het identiteitsbewijs bedacht. Dit ID was van hoge kwaliteit en nauwelijks na te maken. Het was beter dan het Duitse voorbeeld. De nazi's waren erg onder de indruk en nodigden Lentz uit naar Berlijn #Ondergang pic.twitter.com/olIt7EHEBP
— Jan Gajentaan (@jangajentaan) June 17, 2018
Ik heb zo’n ambtenaar gekend: “De Duitsers waren toen de baas en je deed dus wat zij bevalen”. En de werkster bij ons thuis vulde aan: “Het was een gezellige tijd, veel saamhorigheid” en “van die Joden wisten we niets”. Opmerkelijk, want de foto’s van de straten vol wachtende Joden, koffertje in de hand, zijn er nog en die mensen stonden niet ongezien op straat. Maar zo werkt dat psychologisch.
Ontkenning
Dat ontkennen, verdringen zo u wilt, is pathologisch en gaat heel ver. Zo accepteert men tegenwoordig vrij gemakkelijk dat Israël ‘gestolen’ land zou zijn en dat de hoofdstad zelfs niet bestaat en weigert men de grenzen van dat ministaatje te erkennen, want Joden zijn de nieuwe nazi’s. De ongerijmdheid van de beweringen die bijna dagelijks na een terroristische aanslag terug zijn te vinden in de verslaggeving, duiden op een zwaar trauma.
Sommige uitgevers gaan zelfs zo ver dat ze badplaats Tel Aviv aanwijzen als hoofdstad van Israël om maar de geschiedenis te ontkennen en de meesten citeren klakkeloos de activistische persberichten van Hamas, een terreurorganisatie.
Ook de vrije pers van Israël is tegenwoordig verdacht.
"Berichtgeving over Israël is lakmoesproef voor betrouwbare journalistiek." Activistisch https://t.co/Mc6waUW6Ug verklaart Tel Aviv tot hoofdstad. Column van @ErnstLissauer https://t.co/chgj1IKSpW
— OpinieZ.com (@OpiniezMagazine) April 15, 2022
Giftige mix
Dit patroon komt voort uit hetzelfde oorlogstrauma, want de ongerijmdheid en opzichtige propaganda zijn simpel aantoonbaar. Deze berichtgeving, in combinatie met gebrekkig onderwijs, heeft een giftige mix gevormd waarin het antisemitisme weer als vanouds de kop heeft kunnen opsteken. Joden zijn ‘bezetters’, plegen moorden op Palestijnen (genocide) en veroveren land. Dat is kort door de bocht wat er wordt neergezet in talloze bijzinnen. Het komt voort uit een schuldcomplex dat nog verwerkt moet worden.
Eigenlijk zegt het brein: “Voel je niet schuldig want Joden zijn nazi’s”. De nazi’s voerden de Holocaust uit, maar ‘wij’ werkten mee. Nu staan we aan de goede kant, want met onze steun aan de Palestijnse strijd, de anti-Israëlische opstelling in de VN en het niet erkennen van de landsgrenzen noch hoofdstad van de Joodse staat plegen we ‘verzet’ tegen de Joden, de nieuwe nazi’s.
Zo zijn we als Nederlanders van collaborateurs tot verzetshelden geworden.
Over de auteur
De verandering in de tekst van de 4 mei herdenking ‘allen….gesneuveld…vredesmissies’ enzovoort is een verandering die ook bijvoorbeeld in Frankrijk is doorgevoerd. Daar herdenkt men niet meer de Franse gesneuvelden in WO 1 en WO 2, maar iedere gesneuvelde.
Dit lijkt mij een globalistische (dan wel marxistische) interpretatie die duidelijk bedoeld is om de herdenking een nationale betekenis te ontnemen en de herdenking helemaal binnen een internationale dan wel transnationale context te plaatsen.
Dit brengt mij op het dubieuze woord ‘vredesmissies’. Wie bepaalt eigenlijk of een militaire inmenging een invasie is of een vredesmissie?
Ik sluit niet uit dat Hitler de invasie in de Sovjet-Unie als een vredesmissie zag.
De Taliban zagen de vredesmissie van de VS en zijn geallieerden als een oorlog of een invasie of een poging tot regimechange.
De conclusie is dan ook dat dit soort tekstbewerkingen niets anders zijn dan pogingen om mind control in te stellen over de deelnemers aan de herdenking.
Het idee dat wij hier in Nederland het monopolie hebben op het juiste inzicht wanneer een militaire interventie een vredesmissie is dan wel een gewone invasie, lijkt mij een uiterst gevaarlijke manier van kijken naar de wereld (dat klinkt beter dan lijden aan een psychose).
Chapeau!
Waardevolle aanvulling op het verhaal van dhr. Lissauer. Hopelijk wordt dit door velen gelezen en verspreid. De alomtegenwoordige semantische trucjes om te hersenspoelen, het zwart-wit denken en het eindeloos oprekken en zo devalueren van begrippen is hemeltergend. En inderdaad een uiterst gevaarlijke manier van kijken naar de wereld.
De huidige transformatie van slachtoffer naar naar agressor lijkt het verlengde van de Nederlandse collaboratie in de oorlog.
Inderdaad mijn dodenherdenking en Bevrijdingsdag zijn ingepikt door andere.
Maar het is simpel, wat was is niet meer.
De oude waarden en normen kwam je tegen op straat.
De nieuwe komen via de media.
Inderdaad H.J.
De camera man op de Dam in Amsterdam, kon het Gisteravond rond de klok van 20.00 uur niet laten, om toch ff de kerel te laten zien, die het nodig vond om gehuld in de vlag van Oekraïne in beeld te brengen.
Schaam je kapot cameraman en de in een Oekraïnevlag gehulde kerel, schaam je kapot.
“Ik denk daar dagelijks aan dus heb geen 4 mei nodig”.
Voor mij geldt hetzelfde.
Dank Ernst Lissauer voor uw artikel!
Hier kan ik me helemaal in vinden, Ernst. Zo triest. Waarom gaat de mens altijd weer over op oorlog en massamoord. Het zijn echter nooit de leiders die lijden. hooguit in de laatste minuten, als hun kop er af wordt gehakt, maar dat is zeldzaam.
De jaarlijkse Dodenherdenking is géén Holocaust-herdenking. De Holocaust is een belangrijk onderdeel, maar er zijn veel meer slachtoffers van WO-II: gesneuvelde soldaten, gefusilleerde verzetsmensen, de slachtoffers van represailles, bombardementen en de Hongerwinter, enz. Dat is al zoveel leed, daar is die idiote uitbreidingsdrang van tegenwoordig te veel aan.
Yom HaShoah is een veel betere dag voor specifiek de joodse slachtoffers, die veel zwaarder getroffen zijn en op wie de poging tot vernietiging van het hele volk een veel grotere invloed en betekenis gehad heeft. We moeten geen wedstrijd willen over wie het meest geleden heeft en wie het indringendst herdacht moet worden – dat is voor iedereen persoonlijk.
Ik laat het theater op de Dam dan ook altijd links liggen, ook al omdat de Waalsdorpervlakte dichterbij en intiemer, echter is.
Vredesmissie…….. uh toekijken hoe een genocide in Srebrenica plaatsvindt…….. niet ingrijpen…… en dan jezelf als slachtoffer beschouwen……. Tja…… de wereld na 2WO
Beste Ernst,
Ondanks de overduidelijke historie – en ten opzichte van het religieus herinneren binnen het Joodse geloof schieten eigenlijk alleen de Noord-Ieren als upstarts te binnen – blijft dit toch ergens dezelfde wedstrijd bezien vanuit club A of club B.
A heeft alles netjes op een rijtje en B staat er – om allerlei wellicht wat gemaakte, makkelijke redenen – anders in. En weet het op een gegeven moment ook niet meer zo precies, want dat zat er nooit zo in.
A heeft tegen de klippen op zijn hoekje moeten bevechten, en heeft daar – al dan niet gelijkhebbend of -hebberig – niet altijd vrienden bij gemaakt. Dit nog los van de omstandigheid dat er altijd al lispelende anti-vrienden waren, die zuur breiend door zijn blijven knopen.
Eén onverwacht gevolg van ‘Nooit meer Auschwitz’ is toch dat iedereen op elk moment slachtoffer kan zijn, inclusief de meer dan mutmassliche Täter. En wie slachtoffer is, is zielig en krijgt aandacht.
Daders in de zin van weloverwogen een doel nastreven en FY voor de goegemeente die lispelend, al dan niet slachtofferig blijft hangen, worden nog maar tijdelijk op het schild gehesen. Wat rijst moet vallen al dan niet voor een plekje onder die zure deken.
Het wisselend of wel luidkeels beroepen op een slachtofferstatus dan wel luid en duidelijk ‘dader-acties’ proclameren is een fenomeen, dat lastig past in de hoofdjes. Ook al heb je gelijk en zijn de onwetenden toch niet zo zalig van geest.
Voor mij en alle landgenoten overzee in de Oost was op 15 augustus de oorlog ten einde. Van bevrijding zoals hier was daarginder géén sprake. In het voormalig Nederlandsch Indië ontstond een machtsvacuüm. De leiders van de op 17 augustus omgeroepen Republik Indonesia hadden niet de macht om de diverse groepen, die vaak met gewelddadige strijd de Nederlanders kwijt wilden in toom te houden. Ik spreek hier van groepen. omdat die ook onderling te strijd aangingen. De uitgeroepen Republik had daarnaast ook met twee grote vijanden te maken. De Communisten en de Darul Islam.
Een geducht moordwapen in handen van deze Pemudas was de bamboestok met een scherpe punt (Bamboe Roentjing). Hun strijd noemden zij “Voorwaarts” B E R S I A P.
(september 1945 – ca mei 1946).
In deze tijd in de 21e eeuw is de berichtgeving: In Nederland schuilen de daders en daarginder waren het de slachtoffers. Een verontschuldiging op een spiekbriefje werd ook nog voorgelezen door Willem de Laatste.
De jodenhaat zit diep, ik ben niet joods, maar heb wel veel sympatie voor de joden en de joodse staat. Wat mij vooral ergert is dat ik wel moet zien op straat dat er gesluierde vrouwen lopen, mag je niets van zeggen. Hoofddoeken ook wel kopvodden genoemd, maar als er ook maar 1 joods medemens met een keppeltje loopt dan wordt die aangevallen. Door de aanhangers van het islamitische geloof!
Herdenken is prima, en er zijn conflicten geweest met slachtoffers die we herdenken. Vele slachtoffers hadden voorkomen kunnen worden als onze regeeringen onze manschappen beter hadden bewapend en niet levens had verkwanseld voor allerlei politieke belangen.
Nu zitten we wederom op een haar na weer in een oorlog die we niet willen, en laten we hopen dat alle manschappen nu wel goed bewapend zijn en dat iedereen veilig terugkeert!
Toffe Jom haAtsmaoet onder Davids schild (en zijn vertrouwen)!
Als de Schepper echt bestaat verwijt ik Hem dat Hij het zo moeilijk heeft gemaakt Hem als een vader te ervaren. Als Hij in zijn almacht niet in staat is de vrede onder zijn kinderen te bewaren en toe heeft gestaan dat de wereld is zoals nu is voor mij een bewijs van onvermogen. Het is de hoogste tijd dat wij mensen erkennen dat wij allen broeders en zusters zijn en dat alleen de liefde voor elkaar de mensheid kan redden en dat onze gezamenlijke energie vanuit onze eigen ziel het verschil kan maken. Vader schrijf het in alle talen in de lucht zodat wij het kunnen lezen!
citaat: “Als de Schepper echt bestaat verwijt ik Hem dat…”
Een tamelijk stompzinnige reactie. Als er zo een opperwezen bestaat moet je niet kwaken. Net zomin als de huiskat van het bedrijfsgebouw het beleid van de CEO in een onderneming bepaalt kan de mens de Schepper aanspreken op zijn besluiten. In de door u geschetste situatie hebt u geen flauw benul van het grote geheel.
Als de Schepper bestaat bent u (of wie dan ook) niet meer dan een plastic preiserpoppetje op een modelspoorbaan. Veruit niet degene die deze modelspoorbaan bouwde of onderhoudt.
Daar kan ik m
Kort over zijn. “ALS” de schepper bestaat” .
Nou die bestaat niet, dus je daar beklagen heeft geen enkele zin.
Mens help jezerlf!!
Een schepper aanroepen om hem te beklagen? Ongeveer even nuttig als de lucht toeroepen dat je graag wilt dat het gaat regenen.
Als de schepper werkelijk bestaat en zo machtig is als omschreven, dan is alles blijkbaar zoals het moet zijn.
Als de schepper niet bestaat moeten we concluderen dat dit de natuur van de mens is. Dus zowel het oorlogszuchtige als verbindende. En ook dan is alles blijkbaar zoals het moet zijn.
Welke van de 10-tallen ‘scheppers’ van deze, onze wereld bedoeld u, die u wat dan ook wilt verwijten?
Zijn het niet alle ‘scheppers’ van deze wereld waarachter de mens zich al eeuwen verschuilt om zijn wandaden goed te praten, af te kopen, of als je niets hebt gedaan en ook geen geld hebt, deemoedig, vol nederige onderworpenheid dat te doen wat al die ‘scheppers’ van ons verlangen?
Waren en zijn welke geboden van welke scheppers dan ook bedoeld om met een paar regels enige orde te brengen in de chaos als een soort vereenvoudigd ‘wetboek’ ? Inmiddels uitgegroeid tot vuistdikke verhalenbundels.
Omdat de mens sinds mensenheugenis nooit genoeg kan krijgen van wat van een ander is?
Heeft de mens nog wel enig idee waar het eigenlijk om gaat?
Er worden door mensen al eeuwen net zo makkelijk bloemen gezegend als wapens.
Bedenk dat ……!
Bedenk dat, als wie dan ook welke schepper wat dan ook wil verwijten of zich achter welke schepper voor wat dan ook wil verschuilen of wandaden goed te praten.
Leef het leven.