Het tijdperk van emotionele chantage (2)
Hoe links gelijkheidsdenken de maatschappij doordrenkt
Foto: 
Nu emotionele chantage hoogtij viert en men er flink aan kan verdienen, wordt langzaamaan zichtbaar dat steeds meer disciplines worden verslonden. Men buigt voor de gijzelingsvormen die gehanteerd worden in de huidige ‘culture wars’. In het maatschappelijk debat is er al een onuitwisbare indruk gemaakt en momenteel is het de beurt aan andere disciplines zoals de sociale wetenschappen en het onderwijs.
Academici en leraren zijn veranderd in activisten en doen er alles aan om leerlingen en studenten over te halen progressief te blijven of te worden, zelfs als dit betekent dat men essays of proefschriften moet schrijven die op emoties en niet op empirisch bewijs berusten. Het is zelfs zo erg dat proefschriften die geen empirische basis hebben gepubliceerd worden en dus door peer reviews zijn heen gekomen, terwijl ze de reinste kul bevatten.
Sociale wetenschappen
In Nederland is Gloria Wekker (geb. 1950) één van de academici die een proefschrift heeft uitgebracht dat geen wetenschappelijke basis kent. Ondanks dit pseudoproefschrift maakt zij deel uit van het maatschappelijk debat, wordt zij door collega’s op het schild gehesen voor haar ‘werk’ en wint ze progressieve prijzen.
Hoe slecht de staat is waarin de sociale wetenschappen verkeren, hebben de wetenschappers dr. Peter Boghossian (geb. 1960), dr. James A. Lindsay, en Helen Pluckrose vastgesteld met hun onderzoek waarin zij (stiekem) ‘nep essays’ schreven voor wetenschappelijke tijdschriften. Eén van de essays bevatte zelfs delen die regelrecht uit Mein Kampf gekopieerd werden. Het enige verschil is dat zij het woord ‘joden’ hadden vervangen door ‘witte mannelijkheid’. Het stuk werd geprezen door collega-academici, maar niet gepubliceerd omdat de schrijver een ‘witte man’ is en dat niet goed zou ‘overkomen’.
Sportwereld
Emotionele chantage is ook neergestreken in de sport. Colin Kaepernick (geb. 1987) is een American Football-speler die de trend startte om voorafgaand aan de wedstrijd tijdens het spelen van het Amerikaanse volkslied demonstratief te knielen. Hij probeert hiermee het (politie)geweld en de oneerlijke behandeling van Afro-Amerikanen op de agenda te krijgen.
Uiteraard heeft het populaire sportmerk Nike inmiddels een reclamecampagne met activistisch oogmerk opgezet met Kaepernick. Hier wordt keihard verzwegen dat het geweld tegen Afro-Amerikanen grotendeels van Afro-Amerikanen zélf komt en veel minder van de ‘witte politie’.
Of de tennisster Serena Williams (geb. 1981) die een strenge umpire van seksisme beticht en vindt dat vrouwelijke atleten oneerlijk worden behandeld, dat terwijl vrouwen in tennis minder sets hoeven te winnen dan mannen, maar wel dezelfde hoeveelheid prijzengeld krijgen. Sport verbroedert niet meer, maar doet aan virtue signalling.
Naast de wetenschap en sport dragen ook de media hun steentje bij. Het narratief van talkshows is ons inmiddels al lang en breed bekend. Maar ook verslaggeving, film, muziek en awardshows staan tegenwoordig allemaal in het teken van het overbrengen van het social justice warrior-narratief, oftewel alle onderwerpen waar een slachtoffer en een dader aan te wijzen vallen. Entertainmentproducties moeten tegenwoordig voldoen aan diversiteit op gebied van etniciteit, gender, geaardheid en waar mogelijk leeftijd.
Awardshows
Daarnaast staan in de meest succesvolle producties van de afgelopen jaren klimaatdreiging en multicultuur centraal, en moeten er klappen uitgedeeld worden aan alles wat traditioneel of conservatief is. Ook de awardshows zijn doorgeslagen. Iedere keer als er een prijsuitreiking is moet er een ‘progressieve boodschap’ worden uitdragen. Voorbeelden variëren van het zich massaal in het zwart en schaars kleden in verband met hypocriete hypes als #MeToo en #TimesUp, tot de overdreven emotionele speeches van winnende artiesten, die hun prijs op het podium komen ophalen en het moment aangrijpen om te blaten over identiteit, geaardheid, gender, klimaat, feminisme, discriminatie, racisme of politieke kleur. Het publiek wordt keer op keer overspoeld met dezelfde slachtofferboodschappen van beroemdheden die zelf overduidelijk in een bevoorrechte positie verkeren.
Deze beroemdheden snappen niet dat het hun taak is ons te vermaken (entertainen) en niet om ons te bestoken met hun politieke voorkeuren. Daar hebben we politici voor. Het keer op keer verkondigen van een SJW-narratief kent een prijs. Kaartverkoop voor (grootschalige) Hollywoodfilms dalen. De kijkcijfers van ‘awardshows’ kelderen. Velen geven de schuld aan het ontbreken van originaliteit in Hollywood vanwege allerlei ‘sequels, spin-offs of reboots’ geënt op eerdere successen, maar dit deed Hollywood in de jaren tachtig ook al en toen daalden de kaartverkoop en kijkcijfers niet zo drastisch. Integendeel. Het ligt aan het ‘SJW-narratief’ waarmee entertainmentproducten zijn doordrenkt. Dát is het publiek spuugzat.
Diversiteitsdisclaimers en positieve discriminatie
Inmiddels zijn de bijwerkingen van emotionele chantage ook te bespeuren in het dagelijks leven, bijvoorbeeld wanneer men op zoek gaat naar een baan. Overheden en bedrijven spreken in vacatures vaak over diversiteit als hetgeen ‘de organisatie hoog in het vaandel heeft’. Zij willen personeel dat de samenleving beter weerspiegelt. Maar vanwaar deze disclaimer? De generatie van millennials is qua achtergrond meer divers dan alle voorgangers en gaat nu de arbeidsmarkt op. Met als logisch gevolg dat overheden en bedrijven meer etnisch divers personeel krijgen en vanzelf de samenleving weerspiegelen.
Toch is de drang naar meer etnische diversiteit zo groot dat men ‘positieve discriminatie’ in het leven heeft geroepen. In personeelsadvertenties staat soms expliciet vermeld dat men naar (etnische) vrouwen zoekt, om gendergelijkheid af te dwingen in alle sectoren van de samenleving. Onderzoek in landen waar ‘gendergelijkheid’ het grootst is laat zien dat het geen garantie is dat vrouwen vaker technische beroepen gaan kiezen, om nog maar te zwijgen over de mythe van de Gender Wage Gap. Het is duidelijk dat je meer betaald krijgt wanneer je meer uren werkt, een ander takenpakket met meer lasten hebt of als artiest de productiestudio’s ‘garanties’ kunt bieden, bijvoorbeeld in de vorm van verwachte kijkcijfers.
De gender wage gap is een mythe.
— Yernaz Ramautarsing (@YerRamautarsing) May 2, 2018
Als vrouwen hetzelfde werk doen voor minder geld zou ieder bedrijf vrouwen willen aannemen voor die lagere prijs. Waarom zouden ze nog mannen aannemen? https://t.co/wJ9uDoDCW3
Grondwet
Meegaan in ‘diversiteitsdisclaimers’ en ‘positieve discriminatie’ is een must, maar druist in tegen artikel 1 van de Grondwet. Men mag mensen niet op basis van geslacht of afkomst selecteren, ook niet wanneer de redenatie de andere kant uit gaat. Positieve discriminatie is nog steeds discriminatie! Er is uiteraard niets mis met het aannemen van vrouwen of etnische minderheden. Deze groepen kunnen immers een andere blik werpen op zaken en hierdoor meer inzichten of oplossingen bieden aan bedrijven en instellingen.
Het is echter wel fout om hen puur en alleen aan te nemen vanwege hun geslacht of afkomst. Het geeft bijvoorbeeld mensen met een migratieachtergrond onterecht het idee dat ze speciaal zijn en dat zij voorrang nodig hebben. Terwijl men aan de andere kant deze mensen betuttelt door met ‘diversiteitsdisclaimers’ aan te geven dat zij juist ‘een extra push’ nodig hebben om bepaalde functies in onze samenleving te bekleden. Emotionele chantage is niet alleen verwarrend, maar ook nog eens tegenstrijdig.
Vastgelopen idealen
Het probleem van progressieven is dat zij nog steeds denken dat zij de counter culture zijn. Dit is allang niet meer zo. Progressief zijn is sinds jaar en dag de status quo. Talloze bedrijven, instituten en organisaties volgen (noodgedwongen) de dwingende progressieve agenda’s, een beleid dat kritiek en verzet oproept in de maatschappij. Weerstand waar progressieven maar moeilijk aan kunnen wennen.
Progressieven zijn in hun zoektocht naar een vreedzame, grenzeloze en gelijkwaardige wereld zo verblind geraakt dat ze momenteel compleet doorslaan en vastlopen in hun idealen. Hun agendapunten die aanvankelijk zo redelijk leken worden met de dag irreëler. Van iedere discussie wordt een gevoelswedstrijd gemaakt. Iedereen dient de progressieve regels te volgen, anders dreigen uitsluiting en andere maatschappelijke consequenties.
Vicieuze cirkel
Progressieven zijn stomverbaasd over het verzet dat maar blijft groeien. Ze wanen zich immers nog steeds de counter culture. Dat zij de dienst uitmaken en de groepen die tegengas bieden de nieuwe counter culture zijn ontgaat ze. Kritiek op hun handelen zorgt ervoor dat progressieven zich nog harder gaan vastbijten, waardoor de tegengeluiden ook heftiger worden. Het is een vicieuze cirkel.
Links-liberale politici en hun aanhang kunnen maar moeilijk begrijpen waarom er in het gehele westen politici als Trump, Bolsonaro (geb. 1955), Orban (geb. 1963), Salvini (geb. 1973) en Grabar-Kitarović (geb. 1968) opkomen die volgens grote groepen kiezers op dit moment de betere argumenten hebben. Wanhopig proberen de progressieve elites hun kosmopolitische en gelijkheidsidealen opnieuw te baseren op de oude socialistische en communistische uitgangspunten. Stromingen die onder progressieve jongeren weer razendsnel populair worden.
Valse profeten
Deze jongeren hebben niet in de gaten dat ze valse profeten volgen die hen wijs maken dat zij voor verlossing zullen zorgen. Over de (burger)oorlogen, de gruwelijke genocides en de meedogenloze onderdrukking die deze ideologieën tot nu toe hebben veroorzaakt hoor je ze niet.
Wie hier vraagtekens bij plaatst staat ‘aan de verkeerde kant’. Zouden ze dan toch stiekem door hebben dat ze de status quo zijn? Het is opvallend dat linkse politici en hun progressieve aanhang, die claimen het tolerante deel van de politiek en maatschappij te zijn, wel heel goed kunnen preken en beledigen (uitdelen), maar feitelijke kritiek en tegenstand niet onder ogen durven te komen (incasseren). Iedereen die een beetje bekend is met de Rocky-films snapt dat een wedstrijd niet wordt gewonnen door met brute kracht klappen uit te delen, maar juist door het vermogen klappen te kunnen incasseren.
Geen vrijheid in gelijkheid
Progressieven hebben de mond vol van gelijkheid, maar snappen niet dat mensen nooit gelijk zullen zijn aan elkaar. Dat ongelijkheid niet per definitie fout is. Sterker: de progressieven die in de jaren zestig, zeventig en tachtig zo streden voor financiële en maatschappelijke gelijkwaardigheidsidealen hebben inmiddels fortuinen opgebouwd. Zij leiden een leven dat nu al voor de meeste mensen niet is weggelegd. Niet zo gelijkwaardig dus.
In hun kosmopolitische utopie worden we gedwongen cultuur, ideologie, taal en collectief geheugen af te staan aan supra- en internationale organisaties als de EU en de VN, en raken we onze autonomie kwijt voor ‘gelijkheid’. Kritiek op de macht en overheidsorganen zal verboden en bestraft worden. Wij worden geacht met z’n allen de taartkruimels ‘eerlijk te verdelen’ terwijl de elites er met hele stukken vandoor gaan.
Utopie
De progressieve elites weten diep in hun hart dat het verkondigen van deze ‘utopische boodschap’ niet klopt en nooit zal werken. Een wereld zonder ‘grenzen’ waarin iedereen gelijk is zal nooit vrijwillig ontstaan, maar een wereld waarin gelijke behandeling zo veel mogelijk wordt gerealiseerd hopelijk wel. Dat is iets heel anders dan een wereld zonder grenzen. Een grenzeloze wereld wordt een chaos. Mensen zoeken van nature hun eigen kudde en zullen altijd in herkenbare eenheden willen leven. Eenheden die samengaan in natiestaten waarin mensen cultureel, ideologisch, linguïstisch en qua collectief geheugen (geschiedenis) met elkaar op één lijn zitten. Dat is de natuurlijke basis waarop mensen zich organiseren. Het biedt de ultieme vorm van vrijheid.
Lees ook:
Deel 3 De machtswellust van de progressieve religie
Deel 1 Slachtoffercultuur en verdienmodellen
De serie is een opsplitsing van het gelijknamige artikel van de auteur in de essaybundel Diversiteit, identiteit en de ‘culture wars’ (redactie Paul Cliteur en Perry Pierik).
Over de auteur
Citaat: “Een wereld zonder ‘grenzen’ waarin iedereen gelijk is zal nooit vrijwillig ontstaan, maar een wereld waarin gelijke behandeling zo veel mogelijk wordt gerealiseerd hopelijk wel.”
Gelijke behandeling in gelijke gevallen (art 1 GW) of….gelijke behandeling in alle gevallen?
De Grondwet beweert het eerste, maar wat er feitelijk gebeurt is het laatste. De heersende linkse uitleg van art. 1 is dat islam een geloof is als alle andere geloven – ondanks de inhoudelijke botsing met de seculariteit – en dat moslims onder de ‘gelijke gevallen’ thuishoren.
Er is alle reden om daaraan te twijfelen. De ruim 2 miljoen moslims in ons land zouden liever willen leven volgens hun eigen geloof (SCP rapport, Huijink, juni 2018).
Deze mensen hebben een wereldbeeld dat onverenigbaar is met het seculiere stelsel. Is dit een ‘ander geval’? Dan is een andere behandeling toegestaan volgens de wet. En dus geen discriminatie. Er spelen dus twee interpretaties van art 1 GW: de linkse, die alleen formeel naar godsdienst kijkt, de andere die inhoudelijk kijkt.
Onze staatsvorm is gebaseerd op het sociaal contract. Burgers dragen macht over, maar de regering verplicht zich om hun belangen te behartigen. Die belangen zijn o.a. gebaseerd op het wereldbeeld, zoals de seculariteit. Links gebruikt seculariteit als een automatisme en negeert de verschillen in wereldbeeld. Democratie kan echter alleen functioneren als iedereen die seculariteit als basis respecteert.
Los van de vraag wie er nou de status quo vormen, en wie de counterbeweging zijn.
Geen enkele religie of politieke stroming heeft altijd gelijk, of altijd ongelijk. Volwassen, inhoudelijke discussies over controleerbare feiten en cijfers zullen normaal gesproken tot de beste besluitvorming leiden. Hoe meer mensen mee mogen praten, des te meer visies en risico’s er worden meegewogen in het definitieve besluit.
Links heeft echter vrijwel elk maatschappelijk debat vermoord door tegengeluiden met censuur, cordons sanitaires, schijnprocessen en grof geweld monddood te maken. Links heeft de emotie boven de rede geplaatst, waardoor een onschuldige grap of mening direct tot maatschappelijke ellende leidt.
Dat is naast onrechtvaardig en ondemocratisch vooral vrij dom.
Debat leidt tot bezinning, en tot de beste besluiten.
Censuur leidt tot dictatuur van een agressieve minderheid.
En die nemen niet per se de beste besluiten.
Mee eens, Pamela, een groot deel van de mensheid zal kritiekloos en met weinig of een verdraaid historisch besef achter hebzuchtige en populistische manipulators blijven aanhobbelen. De geschiedenis laat ons hierin de garantie voor de toekomst zien. Bewuste geschiedvervalsing is aan de orde van de dag en een merendeel van de bevolking laat zich uit gemakzucht en beperkte intellectuele vermogens als slachtvee gebruiken door de wapenhandel en gewetenloze, zelfzuchtige machthebbers. Dit lijkt nu niet anders te zijn dan in het verleden, alleen de impact is groter.
Zo is het precies, helaas!
U hebt helemaal gelijk.
Onderwijs en media zijn alleen nog goed in links hersenspoelen.
En Links en Allochtonen mogen hier straffeloos alles zeggen en doen.
De rest is vogelvrij.
Andersdenkenden dan links, Wilders en Baudet en hun aanhang worden door alle media en politici, bij gebrek aan argumenten, gedemoniseerd en gecriminaliseerd met halve waarheden, hele leugens, roddel en achterklap, vooral in aanloop naar de verkiezingen.
Met Pim Fortuyn deden ze dat ook met als gevolg, dat hij vermoord kon worden door een Groen Linkser.
Wilders wordt bedreigd, niet de bedreigers komen voor de rechter, nee, Wilders krijgt twee politieke processen en wordt voor minder veroordeeld en buitengesloten!
Met Baudet zijn ze al net zo bezig!
De media promoten het inmiddels extreemlinkse kartel, waar door de mensen op hen blijven stemmen.
Dus zal het alleen maar erger worden.
Alleen de PVV en FVD willen een ander en beter beleid!
Niet de Allochtonen worden gedicrimineerd, maar de PVV-ers op alle terreinen!
“Journalisten” zijn verworden tot actievoerders voor en van links!
Multiculturele samenleving zorgt door identiteitspolitiek voor polarisatie wanneer de activisten de burger blijven ophitsen voor hun eigen gewin. Bovendien is de scheiding van staat en kerk steeds meer in het geding door de rol van de islam in de samenleving. Wij stevenen naar een saaie en humorloze samenleving waar censuur en politieke correctheid een alledaagse fenomeen is. De politiek doet hier niets aan of beter gezegd zit hier zelf achter. De huidige geroep om minder migranten, de overbevolking of minder geld naar Brussel zijn tijdelijk totdat de verkiezingen achter de rug zijn. Wij weten inmiddels al beter dat de politiek onbetrouwbaar factor is geworden waar je niet op af kan op basis van vertrouwen.
Ik kan met niet aan de indruk onttrekken dat Orwell’s legendarische voorspellingen aan het uitkomen zijn. 1984 – de totale controle-maatschappij waarin anders denken via de Dunkpolitie tot marteling en executies leidt, en die prachtige uitdrukking ‘All pigs are equal BUT some pigs are more equal than others’..
“Mensen zoeken van nature hun eigen kudde en zullen altijd in herkenbare eenheden willen leven.”
En zo is het maar net. Voorbeelden te over in onze multiculturele maatschappij. (Turkse demonstraties, mislukte integratie, het stellen van de sharia boven onze grondwet door imams).
Wanneer houden die linkse activisten eens op met hun gedram dat wij met andere culturen een eenheid(sworst) moeten vormen en onze eigen normen en waarden moeten verruilen voor die van de nieuwkomers zonder dat van deze laatsten gevraagd wordt dat ook te doen.
Zolang het mes niet op mijn keel wordt gezet zal ik willen leven in de voor mij herkenbare eenheden van PVV en Forum voor Democratie en zal ik moorkoppen blijven eten en Zwarte Piet blijven prevaleren boven stroopwafelpieten
@ Els.
Ik eet vanavond Duitse biefstuk + zigeunersaus, héérlijk !
En vanavond bij de koffie een negerzoen of jodenkoek, moet ik nog ff bekijken.
Wát een onzinnig geleuter over dit soort totaal onbelangrijke dingetjes, de échte problemen kunnen kennelijk niet opgelost worden dus gaat men maar over tot geheel onschuldig gedoe betr. benamingen.
Oh hemeltje : de rijbaan van de A10 is zwart, rijd ik nu over negers ?
Da,s een goeie!
Karton@ Vele straten zijn bekend om hun kinderkoppen wegdek die vele verstuikte enkels al hebben veroorzaakt. En er is niemand die het voor die arme kindertjes opneemt.
En wie denkt dat het slachtofferisme, racisme en debilisme van Gloria Wekker en de UvA een probleem vormen. In de VS is het inmiddels al veel erger. Met “professoren” en “studenten” die wiskunde en coffee latte als “racisme” beschouwen.
Op linkse universiteiten in de VS worden joodse studenten lastig gevallen, en zijn Israëlische gastprofessoren niet welkom. Ook “rechtse” gastsprekers zijn niet welkom. Als ze al mogen komen is er een leger beveiligers nodig om hen te beschermen tegen agressieve antifa’s. Die hen met toeters en gekrijs het spreken onmogelijk maken, want dit is wat links verstaat onder een debat.
Voor stalinisten met een schorre keel zijn er “safe spaces”, die hen beschermen tegen de rauwe werkelijkheid van nog niet geëxecuteerde dissidenten.
En dat moet de elite van morgen worden?
Ze kunnen niet eens met een afwijkende mening omgaan.
Weet je wie wel welkom was, op Colombia University?
De dictator van een land dat homo’s ophangt, mocht komen vertellen dat er in Iran geen homoseksuelen bestaan.
Hier overigens geen schreeuwende antifa’s, safe spaces of een spreekverbod. De mening van holocaust-fan en terrorisme-financier Ahmadineyad wordt kennelijk niet als afwijkend gezien.
Ik pleit voor een 2 staten oplossing. 1 voor mensen die van persoonlijke vrijheid houden en 1 voor mensen die zich het liefst identificeren als onderdeel van groepen.
Als we dat nu regelen dan voorkomt dat veel pijn in de toekomst.
@ Jay.
Maar u wilt beide groepen toch wel separaat huisvesten hopelijk ?
Mensen die zich ’t liefst identificeren als onderdeel van groepen, ja waar zullen we die huisvesten ? Ach ja natuurlijk…….Kootwijkerzand, woestijnachtig gebiedje op de Veluwe.
De overige mensen in de rest van dit eens zo mooie en rijke landje.