Europese lente of Europese ellende?
EU-kritisch blok krijgt steeds meer vorm
Titelfoto: de Italiaanse minister Matteo Salvini en zijn Poolse collega Joachim Brudzinski (9 januari 2019). Screenshot YouTube-video, kanaal Telewizja Republika
Met de politieke aardverschuiving in Italië, de anti-massa-immigratie coalitie in Oost-Europa en de Gele Hesjes beweging in Frankrijk zal een halt kunnen worden toegeroepen aan de door Macron, Juncker en Merkel nagestreefde federale Europese Unie. Het tij van de Ever Closer Union lijkt gekeerd. Een nieuwe wind waait door Europa.
Nieuwe politieke leiders met de Italiaanse Lega voorman Salvini en premier Orban van Hongarije voorop vertolken het geluid van burgers die genoeg hebben van een ver-van-hun-bed-show die over hun hoofden heen allerlei besluiten neemt waarin zij zich totaal niet herkennen. Het doemscenario van een Europese superstaat schrikt velen af.
Federale utopie
De afkeer van de EU zal zich in de aanstaande verkiezingen voor het Europese Parlement van 23 – 26 mei waarschijnlijk vertalen in een eclatante overwinning van de EU-kritische partijen. Dat kan tot gevolg hebben dat de federale plannen on hold worden gezet en met een andere samenstelling van de Europese Commissie en later ook van de Europese Raad van regeringsleiders wellicht zelfs worden teruggedraaid. Na nationale verkiezingen in de belangrijkste lidstaten van de EU, met name in Frankrijk en Duitsland, kunnen nieuwe politieke leiders de genadeklap toebrengen aan de federale utopie en kan de hervorming van de EU van binnenuit worden aangepakt.
Sterker eurokritisch geluid
Het is echter nog niet zo ver. Wel waait er duidelijk een andere wind in de Europese Unie. Italië is al om: de nationalistische Lega van Salvini en de populistische Vijfsterrenbeweging hebben samen een eurosceptische regering gevormd en hebben het al regelmatig aan de stok met Brussel. In Oost-Europa zijn er eveneens EU-kritische regeringen gekomen, de Visegradgroep Hongarije, Slowakije, Tsjechië en Polen.
Blokvorming
In vele andere lidstaten wordt het EU-kritische geluid ook gehoord, maar beschikken kritische partijen nog niet over een meerderheid in het parlement. Dit zien we o.a. in Zweden met de opkomst van Sverigedemokraterna, in Duitland met de AfD, in Frankrijk met de Rassemblement National, in België met de N-VA, in Nederland met FvD en PVV en laatstelijk in Spanje met VOX. Aan de vooravond van de verkiezingen voor het Europese Parlement wordt druk overleg gevoerd tussen deze partijen over de vorming van een eurosceptisch blok. De ontmoeting tussen Matteo Salvini en de Poolse president Jaroslaw Kaczynski haalde de pers. Een alliantie tussen Italië en Polen zou wel eens als een breekijzer van de Frans-Duitse as kunnen gaan werken.
Is een grote politieke omwenteling aanstaande? Polen en Italië kondigen aan krachten te bundelen voor een eurosceptisch blok bij de komende Europese verkiezingen. 'Een nieuwe lente in Europa.' https://t.co/oUlzGu7vi1
— Joost Niemoller (@JoostNiemoller) January 9, 2019
Europese lente
Salvini spreekt van een “nieuwe Europese lente”. Hij heeft zich opgeworpen als leider van een nieuwe brede eurosceptische coalitie in het Europees parlement (EP). Zijn partij, de Lega, zal volgens de peilingen van Europe Elects ook de grootste fractie in het EP krijgen, 26 zetels. Salvini krijgt van vele kanten steun voor zijn anti-Macron-Merkel coalitie. Zo ook van premier Orban van Hongarije.
'He is my hero' - Viktor Orban on Matteo Salvini#Orban #Salvini pic.twitter.com/6pGssidXjd
— Ruptly (@Ruptly) August 29, 2018
Eurosceptische coalitie
Achter de schermen wordt inmiddels verder gewerkt aan de brede coalitie van Salvini. Mede dankzij een oproep van de Duitse AFD zouden de drie grootste EU-kritische politieke groeperingen in het EP (ECR, EFDD en ENF) de handen ineen willen slaan. Hun gemeenschappelijke noemer is inperken van de massa-immigratie, meer veiligheid, lagere belastingen, minder overheidsbemoeienis, minder Brussel en meer nationaal beleid. Voorspeld wordt dat deze EU-kritische, anti-federale coalitie 25% van de stemmen zal krijgen. Eventueel Samen met de Britten – die wellicht gewoon in de EU blijven na een tweede referendum in juni – zal deze coalitie naar verwachting de grootste groepering in het EP worden, zoals Rutger van den Noort eerder op OpinieZ schreef.
#EU verkiezingen EP
Posities Europese partijen: https://t.co/a6R6kNhQhG
De eurosceptische groep zal een sterke invloed uitoefenen op de samenstelling en de politieke kleur van de nieuwe Europese Commissie. In het bijzonder zal de nieuwe Commissievoorzitter, de opvolger van Juncker, niet gekozen kunnen worden zonder de steun van de nieuwe coalitie. Het zal betekenen dat nieuwe federatieve voorstellen van de Commissie – als deze er al onverhoopt mochten komen onder druk van de Frans-Duitse as – zullen stuiten op een blokkerende minderheid in het EP.
De burger is niet gek
Het heeft lang geduurd voordat het tij keerde. Sluipenderwijs werd de EU steeds federatiever. Steeds meer bevoegheden werden overgeheveld van de natiestaat naar het EU-niveau. De burgers zijn echter niet gek. Zij kunnen zich een tijdje in de luren laten leggen door opportunistische politici, maar uiteindelijk zal altijd het besef doorklinken dat men om de tuin is geleid: de bekende wal die het schip keert. Dat is het grondbeginsel van de democratie, de volkssoevereiniteit.
Frankrijk is de sleutel
Terugdringen van de federalisering van de EU zal niet eerder geschieden dan ná nationale verkiezingen in Frankrijk en Duitsland. Deze staan voor 2021 gepland, maar kunnen in Frankrijk eerder plaatsvinden als de Gele Hesjes-beweging Macron daartoe dwingt. Met een politieke aardverschijving in Frankrijk à la die van Italië zal het verschil in de EU pas echt kunnen worden gemaakt.
De geschiedenis kan zich herhalen. Revoluties plegen te beginnen in Frankrijk. Als in concreto Rassemblement National van Marine Le Pen de presidentsverkiezingen wint kan de omslag naar een confederale EU, een alliantie van naties, plaatsvinden. Met vervolgens verkiezingen in Duitsland waar eveneens een anti-federale coalitie het roer over zou kunnen overnemen, is de voorwaarde gecreëerd om de Europese Unie van binnenuit te hervormen.
Nederland volgt
Zal een ommekeer in de politiek zoals ik verwacht in Frankrijk ook in Nederland plaatsvinden? Ik vrees van niet. Forum en PVV zullen zowel in de verkiezingen voor de Provinciale Staten als in de verkiezingen voor het Europese Parlement een aanzienlijke stemmenwinst boeken. Maar deze zal niet voldoende zijn voor een drastisch ander EU-beleid. Hooguit zullen de scherpe kantjes worden afgeslepen. Ná de nationale verkiezingen die voor 2021 staan gepland zou het tij echter ook in Nederland kunnen keren. Het stemgedrag van de Nederlandse kiezer zal niet immuun blijven voor de ontwikkelingen in de rest van de EU. Als in Frankrijk en Duitland het roer omgaat, zal Nederland niet achterblijven.
Tweesprong
De EU staat op een tweesprong. Zal de Frans-Duitse as erin slagen om een federale unie tot stand te brengen, inclusief een #transferunie met overdracht van de Nederlandse pensioenpotten naar Zuid-Europa? Zal de nieuwe coalitie onder leiding van de Italiaan Matteo Salvini een tegenbeweging weten te mobiliseren en de EU een ander pad op weten te leiden, een alliantie van soevereine natiestaten?
Als democraat against all odds gok ik op het laatste.
Over de auteur
Recent gepubliceerd
EU2023.03.24Straks wordt uw gedrag gecontroleerd met de Europese digitale identiteit
Politiek Nederland2023.03.16De kiezer heeft gesproken. En nu?
Politiek Nederland2023.02.01Zoekt Rutte IV na PS-verkiezingen hulp bij links of bij centrumrechts?
Politiek Internationaal2023.01.14Groot risico van escalatie oorlog in Oekraïne
Ik ben bang dat het enkel ellende zal zijn.
Ervaringen in de wereld met totalitaire regimes laten zien dat ze zich nooit zo maar neerleggen, zelfs niet bij een democratische meerderheid. Kijk alleen maar eens wat voor gedoe in Engeland met de Brexit.
De weerstand is zo groot, vermoedelijk gaat die hele Brexit ook niet door anders waren er wel meer bedrijven weggevlucht uit Engeland.
Het totalitaire marxistische regime in de Europese Unie krijg je enkel nog weg door een enorme opleving van populisten (een meerderheid) of een (gewapende) revolutie, dat zie ik in het lamgeslagen Europa niet snel gebeuren.
Maar misschien kunnen we wel een signaal geven dat we als individuele landen niet zonder slag of stoot onze soevereiniteit opgeven.
Dat betekend in de volksmond zeggen tegen de EU dat je het doet maar in feite gewoon je ding doen, net als alle andere landen nu nog kunnen doen.
Ik heb er weinig vertrouwen in, de krachten zijn erg sterk en het belang van de marxisten om Europa in een ijzeren greep te houden zeer groot.
Hoe lang mogen we nog onwelgevallig nieuws lezen en vrij reageren op stukken?
Iedere inwoner van een EU-lidstaat met enig verstand weet dat de Europese lente een utopie is; terwijl de Europese ellende dagelijks zicht- én voelbaar is.
De EU is een geldverslindende instelling waar tig- duizend ambtenaren veel te veel “verdienen” en belastingvrij kunnen inkopen, allemaal opgebracht door de uitgeknepen inwoners.
Er is bij de schrijver zeker enige hoop te bemerken. Ik ben om eerlijk te zijn niet zo positief gestemd over de politieke lentes. De Praagse lente de Arabische lente, het is beide niet zo goed gegaan. Een lente is voor de mens altijd hoopvol, de natuur wordt wakker na de lange winter in welke gedaante dan ook. Maar politieke lentes daar moet je toch voorzichtig mee zijn in je verwachtingen. De politieke vijand gaat van het omgekeerde maar voor hem dezelfde hoopvolle verwachtingen uit. En het polderen is funest voor de politieke partijen, het lijkt een grote partij waar verschillende meningen mer elkaar worden uitgewisseld. Zo blijft voor de burger altijd het slechtste van elke partij over. Stemmen is steeds meer een farce aan het worden en voor de democratie geldt hetzelfde.
Maar is de Italiaanse regering ook eurosceptisch genoeg om onze pensioenpotten principieel af te wijzen en om niet aan de ontvangende kant van een transferunie te willen zitten?
Ik hoop dat je gelijk krijgt. Helaas is er een te grote geschiedenis van klagers die alleen maar blijven klagen en geen actie ondernemen (STEMMEN) als het erop aan komt.
Hopelijk hebt u gelijk.
Maar voorals nog zie ik het in Nederland donker in.
Vooral dextreemlinkse, Wildershatende media zijn gevaarlijk met hun halve waarheden en hele leugens.
De haatcampagne tegen Wilders is weer losgebarsten en de aangever hiervan is de “rechtse” Telegraaf en de NOS neemt het graag over.
Toen het over Pechtold ging, hoorden we er niets over bij de NPO, dat was prive.
Nu komt de Telegraaf met”nieuws” over een PVV-er, nu brengen ze het graag.
PVV-ers hebben dus geen prive!
Maar zoals altijd voor de verkiezingen, met het demoniseren van Wilders en PVV-ers loopt de Telegraaf voor op.
Het proces tegen Wilders werd in een klein hoekje onder aan de pagina gebracht, want daar scoort Wilders mee.
Enfin, zo houden zij het extreemlinkse kartel aan de macht, waar onder een aanslag op de Telegraaf kon plaats vinden.
Want handhaven doen ze dan niet.
De linkse bestuurders vonden dat het wel tijd werd.
Wel de Telegraaf promoot nu zelf dat linkse zooitje.
Maar de media hebben de macht, zij zorgen er voor met leugens, roddel en achterklap en haatzaaien, dat de mensen weer braaf op het kartel gaan stemmen.
Dan houden we dit rampzalige beleid, dat leidt tot de ondergang van Nederland!
De laatste peilingen laten weinig verschuivingen zien. Tijd voor eurokritische partijen om gezamenlijk de balans op te maken voor de EU en een gezamenlijke alternatieve strategie uit te stippelen waarmee de kiezer een reele keuze wordt gegeven. De nadruk ligt op een halt aan massamigratie, een houdbare oplossing voor de Euro en een langjarig moratorium op uitbreiding, federalisering en verbreding van het EU takenpakket (defensie, belastingheffing etc.).
N-VA een EU-kritische partij??? Dat is een centrum liberale partij met een nationalistisch laagje. EU-kritisch zijn die allesbehalve.
Volgens mij verwart de auteur deze partij met het Vlaams Belang. De collega van Le Pen en Wilders in de MENF-fractie?
De N-VA is matig EU-kritisch en moet niets weten van het door Merkel en Macron gevoerd beleid. Zij zijn eerder voorstander van de EU als statenbond. Het Vlaams Belang is meer uitgesproken anti EU en zou zelf het verlaten van deze organisatie verwelkomen.