Black Achievement Month: de ultieme vorm van betutteling

Titelfoto: Poster Black Achievement Month, website gemeente Amsterdam.

Het is weer oktober. De maand die in het teken staat van borstkanker en stoppen met roken. De maand die het laatste kwartaal van het jaar inluidt. En tegenwoordig ook de maand waarin de stad Amsterdam de behoefte voelt om ‘mensen met Afrikaanse roots’ centraal te zetten: de Black Achievement Month.

Afgekeken

De website van de Gemeente Amsterdam kondigt ronkend aan: “Wetenschappers, medici, advocaten, schrijvers, kunstenaars, theatermakers, artiesten, sporters en ondernemers: daar zitten natuurlijk veel mensen tussen met Afrikaanse roots”. Wow, dat wist ik niet! Zoals zoveel Nederlandse identiteitspolitieke kwesties is ook dit initiatief afgekeken en overgenomen uit de Verenigde Staten. In de VS is het namelijk iedere februari ‘Black History Month‘. De maand waarin de Afro-Amerikaanse geschiedenis centraal staat.

Bijzondere bijdragen aan de samenleving van personen met Afrikaanse roots staan centraal tijdens de Black Achievement Month, die deze maand voor de derde keer plaatsvindt. En dan is er van alles te doen in de stad. #blackachievementmonth https://t.co/JyV9lyvx1P

— Gemeente Amsterdam (@AmsterdamNL) October 1, 2018

Slachtofferdenken

Amsterdam is de grootste en meest diverse stad in Nederland en kent vele bevolkingsgroepen. Waarom wordt er een hele maand gewijd aan slechts één specifieke groep? Waarom een aparte maand waarin de Surinaamse/Antilliaanse geschiedenis centraal staat? Waarom wordt etniciteit aan succes gekoppeld? Waarom is het belangrijk te weten welke etniciteit wetenschappers, medici, advocaten, schrijvers, kunstenaars, theatermakers, artiesten, sporters en ondernemers hebben?

Nog nooit heeft iemand die vragen goed kunnen beantwoorden. Dus dat doe ik dan maar zelf: het is totaal nutteloos om iemands etniciteit centraal te stellen en te vieren. Dit is het zoveelste initiatief dat zorgt voor verdeeldheid, vijandigheid en slachtoffer-dader-denken. Het is bewust ronddolen in een vicieuze cirkel. Wat als we al die mensen die goed zijn in hun vak nu eens gewoon gaan zien als mensen met namen, families, talenten en passies? Ik kan het niet beter zeggen dan Morgan Freeman hier doet.

Misleidend

Aangezien het koppelen van etniciteit aan succes, prestaties of uitblinken in een vakgebied volstrekt overbodig is, snap ik ook niet waarom perse alleen in deze maand uitvoerig moet worden gesproken over de geschiedenis van mensen met Surinaamse en Antilliaanse roots. Wat op de website van de Gemeente Amsterdam ‘onze geschiedenis‘ wordt genoemd, is gewoon onderdeel van de Nederlandse geschiedenis. Deze aparte behandeling werkt segregerend en schiet aan alle kanten te kort.

Identiteitspolitiek

Deze identiteitspolitieke initiatieven roepen tegenstrijdigheden op. Enerzijds wordt er gedaan alsof de resultaten van hard werken pas speciaal worden zodra men een kleur heeft. Een houding die zeer kneuterig overkomt. Tegenwoordig is het al speciaal dat mannen met een kleur actief met de opvoeding van hun kinderen bezig zijn. Anderzijds leveren dit soort initiatieven een vals en hoogmoedig zelfbeeld op. Alsof je met een kleur vanzelfsprekend recht zou hebben op geld, roem en succes. En jouw gevoelens de belangrijkste zijn.

Zwart privilege

Mensen met een kleur mogen gekwetst zijn door woorden, maar wel zelf eindeloos kwetsende woorden gebruiken. En “mensen met Afrikaanse roots” mogen zichzelf boven Europeanen positioneren, want Afrika is immers de plek “waar de moderne mens werd geboren”. En vergeet niet dat racisme altijd van de blanken komt en de gekleurde mens daar altijd het slachtoffer van is. Je als gekleurd mens negatief uitlaten over andere bevolkingsgroepen is daarentegen wel toegestaan. Het is opruiende misleiding die leidt tot een soort zwart privilege en zwarte superioriteit. Zaken waar niemand op zit te wachten en die een samenleving geen goed doen.

Als tegenhanger van de "Black Achievement Month", wil ik graag een tegenhanger lanceren met als thema "White Achievement Month"...

Want wat hebben die blanke mensen een boel voor elkaar gekregen!

Retweet als je dit steunt!

— Brave Burger 🤡 (@BurgerBrave) October 2, 2018

Gepamper

Gelukkig is het leveren van prestaties niet afhankelijk van je etniciteit. Het vereist kennis, inzet en doorzettingsvermogen. Een hele maand uittrekken om één specifieke etnische groep in het zonnetje te zetten is overdreven en lost niets op. Integendeel. Mijn stoere aardrijkskunde-lerares, die een tijdlang met stammen op Papoea-Nieuw-Guinea heeft gewoond, zei altijd: “Zachte heelmeesters maken stinkende wonden!” Al dat gepamper versterkt het slachtofferschap en geklaag. Wie iets wil bereiken, ongeacht afkomst, moet nu eenmaal hard werken en veel afwijzingen doorstaan. Als Amsterdam voor iedere groep een maand apart zou moeten houden, om te laten zien hoe uitzonderlijk het is wat zij allemaal presteren, komen we maanden te kort!

Moet ik mij nu trots en blij voelen? Ik zie de verdeeldheid toenemen. Ik voel de betutteling en vernedering. Alsof het hebben van een kleur en excellent kunnen presteren het equivalent is van een éénbenige die de 100 meter sprint wint.

Ik pas…

Over de auteur

Pamela Pinas

Historica EUR, columnist

Recent gepubliceerd

Archief

• Cultuur25 december 2021Nederland is een zinkend schip
• Linkse politiek19 november 2020Kamala Harris: de nachtmerrie van iedere integere en intelligente vrouw
• Diversiteit16 februari 2020Het tijdperk van emotionele chantage (3)
• Diversiteit9 februari 2020Het tijdperk van emotionele chantage (2)