Racisme in de VS en discriminatie in Nederland: appels en peren
Nederland vergelijken met de VS is ondoenlijk en absurd. Dat zouden alle hitsende, activistische en beroepsmatige racismeroepers zich eens wat beter moeten realiseren.
Het asgrauwe scharminkel dat nerveus heen en weer drentelt bij het stoplicht, een kartonnen bord in de lucht houdend met daarop “Please help, family of 4, no food”. De dakloze met het gelooide, bezwete hoofd waar zijn haar tegenaan plakt, de kleren veel te groot, de rugzak veel te zwaar. De gigantische, jonge, zwarte moeder die moeizaam een krakkemikkige, hoog opgetaste buggy met daarin ook nog een kleuter tegen de heuvel opduwt.
In The Land of the Brave is er geen voedselbank voor mensen die niet in staat zijn om voor voldoende brood op de plank te zorgen. Survival of the fittest kan in de VS een enorme struggle zijn. Veel van de zwervers zijn oorlogsveteranen waarvoor geen hulp is. Per dag maken gemiddeld tweeëntwintig van zulke getormenteerde ex-militairen een eind aan hun leven.
Jongeren krijgen geen seksuele voorlichting, want die kan ze op ‘slechte ideeën’ brengen. Kennis over anticonceptie is niet nodig, want God heeft gezegd dat seks uitsluitend voor getrouwde mensen is en dat moet voldoende zijn. Helaas wijzen de cijfers anders uit: het aantal meisjes dat voor hun twintigste moeder wordt, is in Amerika hoger dan in welk ander ontwikkeld land dan ook. De VS zijn in meerdere opzichten dus onvergelijkbaar met Nederland. Ook als het om racisme gaat.
Zwarte jongens krijgen niet alleen het gesprek met hun ouders over bloemetjes en bijtjes. Er is nog een tweede belangrijke talk, die blanke jongens niet krijgen, eenvoudigweg omdat ze hem niet nodig hebben. Zo wordt zwarte jongens op het hart gedrukt om niet over straat te rennen, ook al kunnen ze daardoor de bus net wèl halen. De politie kan namelijk denken dat ze net een overval hebben gepleegd en op ze schieten. Zwarte jongens moeten ook niet met meer dan twee andere zwarte vrienden ergens lopen of rondhangen, want agenten kunnen vermoeden dat ze een bende vormen en op ze schieten. Voor een zwarte (jonge)man is het onverstandig om met een witte vrouw in een auto te zitten, want iemand kan concluderen dat ze ontvoerd is en gaan schieten.
Zomaar wat reële situaties die tot de dood van volkomen onschuldige zwarte jongens en mannen kunnen leiden, alleen maar vanwege hun huidskleur. Zoiets is in Nederland gelukkig ondenkbaar. Net zo ondenkbaar als wat in 2011 in Jackson, Mississippi gebeurde. Een zwarte man genaamd James Craig Anderson werd door een paar witte jongemannen in elkaar gerost, waarna ze met hun truck over hem heen reden. Vanwege zijn huidskleur. Dat heet lynchen. Terwijl de slavernij al zo lang geleden is afgeschaft, is het diepgewortelde racisme nog steeds niet uitgeroeid.
Als er in Nederland een zwarte man overlijdt door politiegeweld, worden de betreffende agenten geschorst en komt er een onderzoek. In Chicago kon het politiekorps onder leiding van Jon Burge tussen 1972 en 1991 meer dan honderd zwarte mannen tot bekentenissen dwingen door ze te martelen met o.a. elektroshocks.
Discriminatie op grond van huidskleur komt voor in Nederland. Racismeroepers die de Nederlandse situatie echter klakkeloos vergelijken met die in de VS maken zichzelf volkomen belachelijk. Ze miskennen namelijk de achtergestelde positie van zwarten in de VS, want die is vele malen slechter dan van welke Nederlandse minder bedeelde dan ook. Bovendien ligt daar ook nog eens een uitermate gewelddadige en racistische geschiedenis aan ten grondslag, die tot op de dag van vandaag gruwelijke sporen nalaat.
Over de auteur
- 3e generatie, 1 paspoort en nog niet geïntegreerd/ slechte huisvrouw, goede moeder/ leraar en coach in het onderwijs, vmbo/ A'dam/ schrijft/ twittert @MajaMischke
Ik weet nog wel dat men Zimmerman meteen blank maakte…Kwam het even slecht uit dat hij eigenlijk een latino was. Trouwens, lynchen betekent ook echt opknopen. Dat Anderson overreden werd heet dan ook gewoon overreden worden.
Best wel een heftige blog. Het klinkt me wel een beetje of het verschil is uitvergroot: dat het levensgevaarlijk is in de VS om zwart te zijn en hier wel meevalt. Als je denkt dat je morgen zou worden gelyncht klopt dat natuurlijk maar is de VS echt zo erg? Discriminatie is subtiel in Nederland, en dat kan behoorlijk slopend zijn voor degenen die dat dagelijks ervaren. En de geschiedenis… tja daar is natuurlijk ook nog het nodige over te zeggen. En welke rol speelt de armoede-factor? Wat me interesseert is of de genoemde 22 ‘getormenteerde ex-militairen’ die een eind aan hun leven maken allemaal zwart zijn of ook wit/latino e.d. Is daar informatie over?