Vrouwen hebben recht op een legale, veilige abortus
Afgelopen vrijdag verscheen op OpinieZ een column van mijn gewaardeerde collega Frank Berkemeier, getiteld Aborteer de Abortuswet. Berkemeier suggereert dat abortus is verworden tot een cosmetische ingreep en vindt het daarom prima dat de huidige Abortuswet controversieel is verklaard. Hij schuwt ook niet om abortus doodslag te noemen.
Misschien dat Berkemeier eerst even een aflevering van Andere Tijden uit 2007 over abortus had moeten terugkijken. Daarin is te zien wat een strijd het is geweest en hoeveel vrouwenlevens het heeft gekost, voordat vrouwen in Nederland een veilige, legale abortus konden krijgen. Dat programma werd trouwens gemaakt omdat de ChristenUnie destijds deel ging uitmaken van het nieuwe kabinet-Balkenende. De ChristenUnie, die tot op de dag van vandaag tegen gelegaliseerde abortus is. Net als de SGP.
Pink
En misschien had Berkemeier iets genuanceerder met de cijfers om moeten springen, in plaats van alleen maar het getal van 27.000 abortussen per jaar te presenteren om vervolgens de vergelijking met slachtoffers van terrorisme te maken. Want dan hadden we geweten dat ruim de helft (52%) van alle zwangerschapsafbrekingen in 2015 plaatsvond in de eerste zeven weken van de zwangerschap.
Dan is een vrouw drie weken over tijd en is het klompje cellen niet groter dan een centimeter. 81% van alle abortussen in 2015 vond plaats voordat de vrouw twaalf weken zwanger is. De foetus weegt dan zo’n 20 gram en is ongeveer zo lang als een pink. Beetje overdreven om dan van een mens te spreken, hoor.
Bedenktijd
Bovendien had Berkemeier, als hij zich iets meer in de materie had verdiept, hopelijk ook niet gerept van het “automatisch beëindigen van 27.000 nieuwe levens die Nederland rijk had kunnen zijn”. Aan het overgrote deel van de abortussen ligt namelijk een weloverwogen besluit ten grondslag. Dat moet ook wel met de verplichte bedenktijd van vijf dagen die in de wet verankerd is.
Ik ben nog nooit een vrouw tegengekomen die lichtzinnig tot een abortus besloot, zelfs niet nadat er een fatale prenatale diagnose is gesteld. Het is vaak juist choosing between the devil and the deep blue sea, dat gepaard gaat met heftige gevoelens van twijfel, spijt en schaamte. Ze zullen er vast wel zijn, hoor, die er geen nacht van wakker liggen en een strippenkaart voor de abortuskliniek erg handig zouden vinden. Maar zijn dat vrouwen, die we kinderen als moeder toewensen?
Wikken en wegen
Ook ik wil een lager abortuscijfer; wie wil dat eigenlijk niet? Maar laten we dat gemeenschappelijke doel op een manier bereiken, die de zo zwaar bevochten reproductieve rechten van vrouwen niet overboord gooit. Door bijvoorbeeld de pil weer op te nemen in de basisverzekering en door adequate voorlichting te geven over anti-conceptie.
Een vrouw hoort baas in eigen buik te zijn. Dat betekent dat zij besluit met wie en wanneer ze seks heeft en of ze zwanger wil worden. En als ze ongewenst zwanger blijkt te zijn en na het wettelijk verplichte wikken en wegen besluit dat ze de zwangerschap af wil breken, hoort dat op een veilige manier te kunnen gebeuren. Ongeacht de opvattingen van collega-columnist Berkemeier of politici die uit allerlei patriarchale en/of religieus geïnspireerde vaatjes tappen.
© OpinieZ.com 2017 – De artikelen op OpinieZ zijn gratis voor u te lezen. U kunt ons steunen door dit artikel te delen op 
Facebook, 
Twitter, 
LinkedIn of andere sociale media.
Zie de buttons onder de advertenties.
Over de auteur
- 3e generatie, 1 paspoort en nog niet geïntegreerd/ slechte huisvrouw, goede moeder/ leraar en coach in het onderwijs, vmbo/ A'dam/ schrijft/ twittert @MajaMischke
