Hey Jesse!
In de peilingen kom je niet verder dan 14-20 zetels, maar je weet maar nooit hoe een links balletje kan rollen. En daarom wil ik, aan de vooravond van de verkiezingen, waarin jij de grootste wil worden, toch nog even iets aan je kwijt.
Toen ik hoorde dat je nogal creatief bent omgegaan met de waarheid over hoe je bent opgegroeid en dat het eigenlijk best wel meeviel met alle deerniswekkende ellende, moest ik een beetje grinniken. Zoiets vind ik niet zo erg. Politici liegen tenslotte allemaal, dus wat dat betreft zou je zo minister-president kunnen worden.
En dat je je schuldig maakt aan plagiaat door Obama en Trudeau schaamteloos te imiteren met je leuzen over verandering en je opgestroopte witte overhemdsmouwen en je meet ups… Ach. Het is een beetje kinderachtig. Doorzichtig. Armoedig zelfs. Maar daar kan ik tegen.
Soundtrack
Net zo goed als dat ik ergens wel snap dat je je laat toejuichen door kwijlende meisjes met lange blonde haren die nog maar nèt mogen stemmen, terwijl jij je -zo gunstig mogelijk uitgelicht en met een gelikte soundtrack- verliest in je gezwollen proza en dito ego. Dat is toch ook gewoon lekker? Welke man van dertig laat zo’n kans nou lopen?
En laten we wel wezen, na die saaie, ouwe Bram bied je gewoon een heel andere aanblik. En Femke kreeg toch ook heel veel voor elkaar louter en alleen, omdat ze er goed uitzag? Dus waarom zou jij niet wat extra glimlachen naar Jinek en wat extra gel in je haar mogen smeren voor wat extra stemmen?
Daar gaat het me dus allemaal niet om. Daar komt de weerstand, de afschuw zelfs, die ik voel iedere keer als ik je weer zie of hoor, niet vandaan. Maar waar dan wel? Dat heb ik me echt afgevraagd, Jesse, want ik heb jarenlang op GroenLinks gestemd. Tot aan Tofik Dibi toe!
Dwang
Vanochtend, toen ik me op de fiets door het drukke Amsterdamse verkeer naar mijn fantastische, veeleisende, onderbetaalde baan in het onderwijs op een multicultureel, multireligieus, multi-etnisch Amsterdams vmbo-t begaf, wist ik het ineens. Het is de dwang.
Als het aan jou en de jouwen ligt, willen jullie mij dwingen om te doen wat ik al bijna dertig jaar uit mezelf doe. Ik eet biologisch, ik gebruik biologische schoonmaakmiddelen, ik scheid mijn afval, ik eet lang niet elke dag vlees, ik heb geen auto, maar reis met het openbaar vervoer, ik koop zoveel mogelijk kleding die niet gemaakt is met behulp van kinderarbeid, ik gebruik groene energie. Moet ik nog even doorgaan, Jesse?
Elke dag opnieuw maak ik keuzes in mijn gedrag en bestedingen. Ik neem daar verantwoordelijkheid voor. Uit eigen vrije wil. Zo heb ik trouwens ook mijn kinderen opgevoed. En ik leef het mijn leerlingen elke schooldag weer voor: jullie hebben keuzes, denk erover na, neem een besluit, uit eigen, vrije wil en neem er verantwoordelijkheid voor.
Extreemlinks
En wat wil jij, Jesse? Jij wil macht. Zodat je mij en andere Nederlanders kunt dwingen te doen wat jij in al je kwezelachtige alwetendheid het juiste acht. Met belastingen, met boetes, met bemoeienis, met alle mogelijke middelen wil je dwingen. Want voor Groenlinks is er maar een weg en een waarheid. De rest deugt eenvoudig niet.
Niet alleen zal ik daarom nooit meer op GroenLinks of welke andere extreemlinkse partij dan ook stemmen. Ik hoop bovendien van harte dat je morgenavond met je opgestroopte mouwen, je leugens, je plagiaat en je gestylde haren in het stof van een verpletterende nederlaag ligt. Met die gelikte soundtrack dreunend in je hoofd.
Bevalt dit artikel u – of juist niet – , deelt u het dan op
Facebook, 
Twitter of andere sociale media.
Zie de buttons onder de advertenties.
===============================================================
Titelfoto: Screenshot door OpinieZ van still uit YouTube video NOS
===============================================================
Over de auteur
- 3e generatie, 1 paspoort en nog niet geïntegreerd/ slechte huisvrouw, goede moeder/ leraar en coach in het onderwijs, vmbo/ A'dam/ schrijft/ twittert @MajaMischke
