De mentale meltdown van DJ van Baar
Publicist bezwijkt onder eigen Deugdruk
Titelfoto: Opinieartikel DJ van Baar in de Volkskrant. Screenshot redactie OpinieZ van pagina op http://www.volkskrant.nl
“Overal klinkt de echo van verraad”, zo betitelde afgelopen zondag de Volkskrant een column van publicist Dirk-Jan van Baar over “hedendaags complotdenken”. GeenStijl wees onmiddellijk op de overeenkomsten tussen de fysieke verschijning van de columnist en het uit de film Lord of the Rings afkomstige personage Gollum.
Ik wil Van Baar natuurlijk niet aanvallen op zijn uiterlijk. Maar net als Gollum bedient hij zich van misinformatie en misleiding om zijn punt te maken. Ook Gollums woedeaanvallen hebben wel iets weg van die van Van Baar.
De gegronde redenen om iemand fascist of extreemrechts te noemen (niet 'wegzetten') stapelen zich op. Alleen al dit onnozele tweetje van een vooraanstaande Telegraaf-columnist, vast podium voor groot publiek. Hebben jullie enig idee welke hetze jullie aan het ontketenen zijn? https://t.co/cX5Z4A7tSO
— Dirk-Jan van Baar (@djvanbaar) July 8, 2018
Sinds een aantal maanden verkeert Van Baar in een soort meltdown-modus. Een toestand die ook de inhoud van zijn recente column lijkt te bepalen. Hij bouwt, zonder zorg te besteden aan een goed, inhoudelijk fundament, een rammelend betoog op vol beschuldigingen en onwaarheden. Tijd om het geschrift van Van Baar eens goed onder de loep te nemen.
Nazisme en socialisme
Van Baar beklaagt zich erover dat hem voortdurend wordt verteld dat Hitler een socialist zou zijn, want nationaal-socialist:
“Meteen kreeg ik allerlei goede vaderlanders op mijn nek die het over de ‘EUSSR’ hadden en wisten te vertellen dat Hitler links was, want (nationaal)socialist. “
Of Hitler zelf socialistisch was, is onzeker. Als sadistische gangster was Hitler bovenal een meedogenloze politieke opportunist. De relevante vraag – door Van Baar in een bijzin verstopt – is of de nationaal-socialistische ideologie in de kern socialistisch was. Die vraag is niet zo absurd als het lijkt.
De in 1881 geboren Oostenrijkse econoom Ludwig von Mises, leermeester van Friedrich Hayek, winnaar van de Nobelprijs voor de economie in 1974, heeft het socialisme grondig bestudeerd en beschreven in zijn werk Socialism, An Economic And Sociological Analysis. De klassieke liberaal Von Mises beschrijft twee systemen om tot de realisatie van socialisme te komen. Het eerste systeem, in gebruik genomen door de communisten, is puur bureaucratisch. Alle productiemiddelen worden centraal aangestuurd door de overheid. Zowel de daadwerkelijke als de uiterlijke verschijningsvormen van het communisme zijn socialistisch van aard.
Centrale planeconomie
Het tweede systeem, geïmplementeerd door de nazi’s en gebaseerd op Zwangwirtschaft, best te vertalen als centrale planeconomie, staat ogenschijnlijk privé-bezit van productiemiddelen, entrepreneurschap en een vrije marktwerking toe. De ondernemers zijn echter niet vrij, maar worden geïnstrueerd. De overheid bepaalt wat deze zogenaamde Betriebsführer moeten produceren, in welke hoeveelheid, van wie zij moeten kopen en aan wie zij moeten verkopen. De overheid bepaalt de salarissen van de medewerkers en de marktprijzen. Alle burgers zijn in wezen in dienst van de overheid.
Socialistische praktijk
De economische opvattingen van de nazi’s waren volgens Von Mises in de praktijk socialistisch. Alleen de verschijningsvorm was kapitalistisch. Von Mises beschrijft dat in Duitse academische kringen vanaf 1870 een hysterische haat tegen het kapitalisme en de westerse cultuur werd uitgedragen. Voor de oplettende lezer heeft dit alles wel wat weg van de hedendaagse academische hetze tegen “rechts”. Iedere steun onder de bevolking voor het kapitalisme in Duitsland werd door deze constante barrage van kritiek grondig weggeslagen. Het Duitse volk was meer dan rijp voor hun flirt met het socialisme. Via de communistische, dan wel via de nazistische route.
Verhofstadt en van Baalen
Dirk-Jan stoort zich in zijn column verder aan het feit dat Guy Verhofstadt, leider van de ALDE coalitie in de EU, en Hans van Baalen, president van ALDE, constant worden weggezet als oorlogshitsers. Dit vanwege hun optreden op het Maidanplein in Kiev in februari 2014. Ze waren destijds gezamenlijk naar Kiev afgereisd om de Oekraïense demonstranten een hart onder de riem te steken.
De situatie in Oekraïne was op dat moment allerminst kalm en overzichtelijk. Verschillende partijen in het land claimden namens het volk te spreken. Rusland voelde zich bedreigd door de uitdijende NAVO en de EU die rommelde in de Russische achtertuin. Diplomatiek overleg verliep stroperig met veel wantrouwen over en weer. In deze explosieve situatie haalden Van Baalen en Verhofstadt het in hun hoofd om als onnozele clowns, op het Maidanplein in Kiev de daar verzamelde menigte opzwepend toe te spreken.
Krim
Rusland zag de angstige vermoedens bevestigd. Nog geen maand later annexeerde Rusland de Krim, om haar cruciale marinebasis uit handen van de NAVO te houden en de Russische meerderheid in de Krim te beschermen. Een paar weken daarna begon de burgeroorlog in de Donbas. Het is lastig om de precieze causaliteit van de gebeurtenissen vast te stellen. Feit is dat de activiteiten van de heren Verhofstadt en Van Baalen geen positieve uitwerking hebben gehad. Dat ze nog steeds worden uitgemaakt voor oorloghitsers is vooral aan henzelf te wijten.
Wir schaffen das
Ook kan Van Baar maar slecht verkroppen dat de Duitse Bondskanselier Merkel het immigratie-drama van de afgelopen jaren in de schoenen geschoven wordt :
“Merkel zou een grote fout hebben gemaakt door in een ‘alleingang’ de grenzen te hebben geopend en heel Afrika en Azië de indruk hebben gegeven dat iedereen welkom was.”
Wat Merkel in ieder geval niet verweten kan worden is de grootte van de stroom vluchtelingen die al op weg was voordat zij de verguisde woorden Wir schaffen das uitsprak. Wel maakte zij Duitsland met haar uitspraak een voor vluchtelingen zeer interessante eindbestemming. Waar voorheen tussen de 30% en 50% van de vluchtelingen binnen de EU naar Duitsland ging, lag dat percentage na haar uitnodiging constant rond de 60%. Bovendien schoof zij op eigen gezag het Verdrag van Dublin terzijde.
Turkije-deal
De grote toestroom naar vooral Duitsland was duidelijk niet wat Merkel voor ogen had. Ze deed een vergeefs beroep op de solidariteit tussen EU-landen om ook een deel van de vluchtelingen op te nemen. Er werd naarstig gezocht naar een alternatieve oplossing, die uiteindelijk werd gevonden in de Turkije-deal. Met deze deal beloofde Turkije de vluchtelingenstroom in te dammen, in ruil voor riante betalingen door de EU. Erdogan verzekerde zich hiermee binnenlands van een verkiezingsoverwinning. De vluchtelingenstroom naar Griekenland droogde vrijwel op. Zo kocht Merkel de ene ramp af door een andere te creëren.
Merkel heeft beslist een signaal afgegeven dat vluchtelingen welkom zijn. Dat valt alleen al af te lezen uit de groei van het aantal vluchtelingen dat ervoor kiest zich in Duitsland te vestigen.
Relative distribution of asylum seekers over Germany & other EU countries Jan 2015-Jun 2016 (Source: Eurostat: Asylum and first time applications by citizenship, age and sex, Monthly data)
Keulen en de seksuele jihad
In eerste instantie voelde de gemiddelde Duitse burger zich goed bij het uitoefenen van wat werd beschouwd als een morele opdracht. De bubbel van euforie en trots werd echter doorgeprikt toen de eerste berichten over bedreiging, geweld en verkrachting naar buiten kwamen. In Oudejaarsnacht 2015 vonden in Keulen op massale schaal aanrandingen en verkrachtingen van vrouwen plaats. In een persverklaring probeerde de politie eerst de incidenten te maskeren met het bericht dat ‘de nacht rustig was verlopen’. Maar het deksel vloog al snel met geweld van de doofpot. Van Baar zegt hierover:
“Die herfst brak er in Duitsland een euforie van nationale trots uit over zoveel hulpbereidheid, een gevoel dat pas doorbroken werd na de Nieuwjaarsnacht in Keulen, waar massaal aanrandingen en verkrachtingen zouden hebben plaatsgevonden door lieden die verdacht veel op islamitische asielzoekers leken.”
Van Baar gebruikt bewust de woorden ‘zouden hebben plaatsgevonden’. Daarmee ontkent hij de feiten die uit meerdere reconstructies naar voren zijn gekomen. De daders waren van buitenlandse komaf en spraken Arabisch. Eén van hen verweerde zich zelfs met “Frau Merkel invited me”, als ware dat een vrijbrief voor verkrachting. Minstens de helft van de daders bestond uit recente nieuwkomers. De parallellen met het Arabische fenomeen taharrush, waarbij grote groepen mannen vrouwen aanvallen, zijn overduidelijk. Deze downplay van Van Baar is zeer ongepast richting de slachtoffers van deze vorm van seksuele jihad.
Godwin
Van Baar eindigt zijn column met een Godwin. Hij verwijt zijn opponenten dat zij niet onderdoen voor de ergste demagogen uit de jaren ’20 en verwijst daarbij naar de dolkstootlegende. Een complottheorie van de nazi’s die ervan uitging dat Duitse politici tijdens de Eerste Wereldoorlog hun land in de uitverkoop deden, terwijl het leger de oorlog nog had kunnen winnen.
Wie de Twitter-tirades van Van Baar volgt, weet dat het inzetten van nazi-vergelijkingen zijn stokpaardje is. Het mag zelfs een klein wonder heten dat hij zich in de rest van het artikel nog wat heeft weten in te houden. Wellicht heeft de eindredactie van de Volkskrant hem daar een beetje bij geholpen.
Deugen
Kortom: Van Baar heeft het flink mis in zijn Volkskrant-opiniestuk. Hoe meer de dagelijkse realiteit knaagt aan zijn dogma’s, des te luidruchtiger en wilder slaat hij publiekelijk om zich heen. Het opgeven van zijn wereldbeeld moet voor hem hetzelfde zijn als toegeven dat hij niet deugt. Deugen is Van Baars anker, zijn meest dierbare bezit. De mentale ontwrichting die het instandhouden van zijn intellectuele kaartenhuis veroorzaakt voltrekt zich in alle openbaarheid.
Van Baar lijkt te bezwijken onder de eigen Deugdruk.
Over de auteur
@Jan de Wit,
Niks mis met bovenstaande column, maar Kees van Mourik heeft wel een punt. Precies zoals die column van van Baar alleen liefhebbers van godwinistisch gescheld zal overtuigen, zo zal de column van Bor alleen rationeel denkende democraten overtuigen. Er is in NL een kloof ontstaan, die niet valt te overbruggen zolang partijen niet met elkaar in gesprek willen.
Probleem is alleen dat veel mensen helemaal niet met elkaar in gesprek willen. En dus ook niet geïnteresseerd zijn in elkaars standpunten.
Neem dat voorbeeld van onze oorlogshitsers in Oekraïne. Bor heeft gelijk dat daarbij Russische belangen in het geding kwamen, waardoor actie van Rusland onvermijdelijk werd. Een goed punt, maar niet overtuigend voor wie door de MSM overtuigd is geraakt van het belang van een conflict met de Russen.
Bor had er dus misschien beter op kunnen wijzen dat de toenmalige regering democratisch gekozen was, maar feitelijk werd afgezet. Een staatsgreep zeg maar. Bovendien bleek uit enquêtes in de aanloop tot dat conflict dat ongeveer de helft van de Oekraïners tegen dat associatieverdrag met de EU was (aanleiding tot dat conflict). Simpelweg omdat de Oekraïense economie veel te veel met de Russische economie verweven is. Ook los van die Russische belangen zijn er dus heel veel redenen om het gestook van EU-laven van Baalen en Verhofstadt af te wijzen.
Of dat de “nuttige idioten” die achter de EU-dictatuur aanhobbelen overtuigd zou hebben is weer een andere kwestie. Ik geloof van niet; de EU-elite negeerde ook de wil van het Nederlandse volk tijdens 2 verschillende referenda. En nota bene de zogenaamde “referendumpartij” D66 schafte vervolgens stiekem de referendumwet af. Daarbij de huidige wetgeving overtredend, zoveel haast hadden ze. Met goedkeuring van het partijkartel, dat ons hele democratische systeem toch alleen maar irritant vindt.
De overtuigd antidemocratische EU-lobby zou Bor nooit hebben kunnen overtuigen. Mensen die schijten op het Nederlandse volk schijten net zo hard op het Oekraïense volk. Maar twijfelaars zouden met iets andere argumenten wel overtuigd kunnen worden.
Al is dat, uiteraard, aan de columnist.
Los van de reactie van van Mourik, prima discussie en toelichtingen hier. En prima beschouwing Bor, precies wat mij ook ergert aan dit soort Godwinners. Wat mij verbaasd is dat niemand, maar dan ook niemand meer weet welke slachtingen allerlei socialistische en communistische strijdgroepjes tijdens de Weimar republiek hebben aangericht. Vandaar ook dat “nationaal” socialistisch (eerst ons eigen land op orde) in tegenstelling tot de “internationale” socialisten. Het aan het socialisme inherente streven naar een totaal socialistische wereld. Vandaar ook dat linksch hier altijd staat te juichen als er weer een roeiboot met illegalen de Middellandse zee over is gekomen. Internationaal socialisme = iedereen (de hele wereld) even arm. Maar ja, net als in Venezuela, reken maar dat de elite van die clubs (Kok, Bos, Asscher en vele anderen) prima voor zichzelf zorgt.
Nou die kan ie wegsteken. Klare taal en alles netjes beletterd en becijferd.Eigenlijk gaat gehele Volkskrant (redactie) voor schut.
Met alle respect (want: zelf qua leeftijd ook in de buurt van…): maar die Van Baar is een babyboomer die luchthartig, vanuit een Amsterdams grachtengordelpand – diversiteit!!! – ,als natte scheten meninkjes poneert waar nauwelijks iemand meer op zit te wachten.Dat VK dit warhoofd nog een podium denkt te moeten geven, siert ze enerzijds. Want: ook dit leeft bij een (heel) beperkt deel van de bevolking. Aan de andere kant: moet VK datzelfde warhoofd niet in bescherming nemen, hem een fles prima Ouwe Klare aanbieden en hem de deur wijzen? Om vervolgens te kiezen voor meer kwaliteit. En coherentie, vooral?
Robert Bor fileert de uitgerangeerde historicus prima. En minder dan dat verdient hij niet. Niks meer te melden, deze representant van wensdenken-gone-by.
Hoogste tijd voor realisme!
Genoemde Van Baar is voor mij een niets-betekende “journalist” o.i.d.
Ik vorm mijn eigen idee over hetgeen ik zélf zie en/of meemaak en bepaal dien overeenkomstig mijn oordeel; iemand die mij van het tegendeel kan overtuigen, d.m.v. bewijzen, krijgt van mij gelijk en ik pas mijn oordeel alsdan aan.
Aan het gezemel van de één of andere “journalist” laat ik mij veelal niks gelegen liggen, tenzij het een man of vrouw betreft die , voor mij , heeft bewezen betrouwbaar te zijn.
Van Baar is voor mij op voorhand onbetrouwbaar, want ik ken hem niet.
(iemand is voor mij pas betrouwbaar als zijn/haar betrouwbaarheid is gebleken)
Peter van Nuijsenburg in 2007 in Trouw (hij verwoordt het beter dan ikzelf zou kunnen) : waren de nazi’s socialisten?
“J.A.A. van Doorn heeft deze vraag in een briljant boek, ’Duits Socialisme’, tegen het licht gehouden en zijn antwoord is ja: het nationaal-socialisme was een vorm van socialisme. En, voor de rest van de wereld, helaas het enige dat bij de meeste Duitsers aansloeg.
Van Doorns bewijsvoering en conclusies zijn overtuigend. De nazi’s waren geen reactionairen die de oude standenmaatschappij van vóór de Eerste Wereldoorlog wilde herstellen. Ze waren revolutionairen met een revolutionair project. De hele maatschappelijke orde werd ’op de schop’ genomen om een volksgemeenschap tot stand te brengen waarin alle Duitsers ongeacht rang en stand werden opgenomen.
Het werd door het slopen van de sociale en culturele barrières niets minder dan een verreikende democratisering van het dagelijkse leven. De dragende krachten van het oude Duitsland moesten daadwerkelijk hun privileges inleveren. Een prins nam de telefoon aan voor de tweede man in het rijk, Hermann Göring, en een ander was de adjudant van propagandachef Joseph Goebbels. Geen enkel bolwerk van het oude establishment was veilig voor deze ’egalitaire storm’, schrijft Van Doorn. Culturele genootschappen, beroepsorganisaties, studentencorpora, het korps reserveofficieren, in deze herenclubs deelde nu niet zelden de portier de lakens uit.
Deze daadkracht beperkte zich niet tot de voordien in beton gegoten maatschappelijke verhoudingen. Over het sociaal-economisch beleid van de nazi’s is veel geschreven, maar Van Doorn plaatst dit met reden in een socialistisch perspectief. In de crisisjaren behaalden de nationaal-socialisten bij de bestrijding van de werkloosheid in vergelijking met de rest van de geïndustrialiseerde wereld ongeëvenaarde successen. Werkverschaffingsprojecten werden voor het eerst op grote schaal in nazi-Duitsland toegepast. De Autobahn waarop u naar de Italiaanse en Kroatische zon rijdt, is voor het eerst in die jaren aangelegd. En Van Doorn brengt nog eens terecht onder de aandacht dat de Duitse verzorgingsstaat door de nazi’s in de steigers is gezet.”
Nationaal Socialisme (Nazisme) en Internationaal Socialisme (Communisme); net zo iets als Katholicisme en Protestantisme, waarbij de ene je dan probeert wijs te maken dat de andere geen christelijk geloof is maar een of andere verderfelijke religie.
Het is feitelijk allemaal begonnen toen een zekere Stalin, al voor den oorlog een drie keer groter varken dan Hitler ooit zou worden, opeens “Ome Jozef” werd, onze grote vriend in de strijd tegen het kwaad.
Het gevolg is dat de ideologie die massa moordenaars als Stalin, Mao, Pol Pot, en de hele Kim dynastie heeft voortgebracht nog altijd “salonfähig” is, en dat de heimelijke aanbidders ervan nog altijd onbeschaamd in de Haagse regeringsbankjes kunnen plaatsnemen.
En dan ook nog hun politieke tegenstanders, die niks met socialisme te maken hebben, om het even of dat nu de nationale of de internationale variant betreft, een Nazi label durven omhangen.
Het word tijd dat de kiezer eens eerlijk voorgelicht gaat worden, dat er eens duidelijk gemaakt word dat (neo) nazisme gewoon een ander smaakje (activistisch) socialisme is (hoi Antifa), en dat politiek rechts niets met Nationaal Socialisme van doen heeft.
Maar zolang het media bestel niet op de schop gaat kunnen we daar lang op wachten natuurlijk, de gevestigde bestuurlijke elite gaat echt de poten niet onder de eigen stoel uitzagen.
[…] Soros – zwaar overhellen naar links. Te denken valt aan het Jalta-gezelschap met de aan zijn eigen deugdrang bezwijkende Dirk-Jan van Baar. Dit minieme clubje krijgt door hun schreeuwerigheid veel aandacht op Twitter, maar is verder […]
Las het stuk van Van Baar. Het minste wat je er van kan zeggen is dat het een mogelijke mening onder de mogelijke meningen is. Wat mij opvalt is de geringe overtuigingskracht van dit stuk op mensen met een andere mening Voor die overtuigingskracht zouden meer argumenten en meer toelichting nodig zijn. Maar waarschijnlijk schreef Van Baar dit opiniestuk eerder met het motief om gelijkgezinden een plezier te doen dan om andersdenkenden te overtuigen. Daardoor is zijn opiniestuk van enigszins beperkte waarde.
Maar om deels dezelfde reden vind ik ook dit stuk van Bor van beperkte waarde. Lezers die de term “EUSSR” wel passend of minstens aardig gevonden vinden en die instemmend knikken bij de typering van Van Baalen en Verhofstadt als “onnozele clowns”, beleven aan dit stuk het plezier dat Bor schrijft wat zij ook vinden. Maar hoe vergaat het de lezer die de term “EUSSR” niet zo bijzonder passend of welgekozen vindt en die voor Van Baalen en Verhofstadt wel enige waardering kon opbrengen?
Mij verplaatsend in de zienswijze van Van Baar stel ik mij voor dat er een frons op mijn voorhoofd zou komen wanneer ik zinsneden als de volgende las: ” Rusland voelde zich bedreigd door de uitdijende NAVO en de EU die rommelde in de Russische achtertuin.” Hoezo ‘Russische achtertuin’? Hoezo ‘rommelen’? Het zijn formuleringen waarin men enige scepsis tegen de EU en een zekere mate van begrip voor het handelen van Poetin en de zijnen kan proeven. Even verder lezen we dat Rusland de Krim annexeerde “om haar cruciale marinebasis uit handen van de NAVO te houden en de Russische meerderheid in de Krim te beschermen.”. Wie denkt als Van Baar leest hier een andere zienswijze dan de zijne, maar alleen die andere zienswijze te lezen is niet genoeg om hem van zienswijze te doen veranderen.
Klaarblijkelijk is ook dit stuk niet bedoeld om andersdenkenden (c.q. mensen die denken als Van Baar) van mening of zienswijze te doen veranderen. Anders zou de auteur niet zo onbewimpeld zijn ergernis ventileren en Van Baar voor gek verklaren (“bezweken onder deugdruk”,”intellectuele meltdown”, “mentale ontwrichting”, “intellectueel kaartenhuis”, enz.)
Het is natuurlijk ook vaak onbegonnen werk om mensen met een uitgesproken mening van mening te doen veranderen. Ga er maar aan staan. En Van Baar zijnerzijds bakt daar niets van. Maar indien Bor hier poogde mensen die net als Van Baar denken (en dat zijn er meer dan alleen Van Baar) hun ongelijk te doen inzien, dan is deze poging niet bijzonder geslaagd.
Als de opzet was om lezers een plezier te doen die mét Bor Van Baar al lang een druiloor vonden, dan is Bor hier waarschijnlijk wel in zijn opzet geslaagd..
Zelf vind ik het toch wat moeilijk om te geloven dat Van Baar niet goed snik is geworden, laat staan altijd al was. Ik heb in het verleden toch wel stukken van hem gelezen waarin hij op mij een scherpzinnige indruk maakte. Daarom ben ik ook enigermate nieuwsgierig waarom juist iemand als Van Baar (die ik voor niet dom houd) zo denkt als hij denkt. Helaas, door wat ik tot dusver van Van Baar zelf mocht lezen, word ik op dat punt niet veel wijzer. Hij poneert meer dan hij beargumenteert. Dat is leuk voor wie het hem eens zijn, maar brengt een discussie (voor zover die überhaupt mogelijk is) niet veel verder.
Goed stuk; de baarlijke nonsens van van Baar, baarlijk weerlegd.
Een kleine kanttekening bij het zinnetje; “Als sadistische gangster was Hitler bovenal een meedogenloze politieke opportunist”.
Een politiek opportunist is iemand die vooral uit is op persoonlijke macht, en die het verder niet uitmaakt aan welke kant hij staat, of welke visie hij verdedigt. Die desnoods regelmatig van mening verandert als dat politiek beter uitkomt. Voor veel topnazi’s onder Hitler zal opportunisme een hele grote rol gespeeld hebben.
Maar Hitler zelf wist heel goed aan welke kant hij stond, en welke visie hij verdedigde. Hij schreef daar in 1924 al een boek over, mein kampf. Hij zat toen vast vanwege een poging tot staatsgreep in 1923. In de jaren daarna is Hitlers visie nauwelijks veranderd. En net als andere linkse dictators had Hitler niet alleen een duidelijke mening over economie en politiek; ook onderwijs, wetenschap, architectuur en kunst moesten in dienst van de partij staan.
Overigens was Hitler in nazikringen berucht om zijn ellenlange monologen, waarin hij zijn vrij idiote wereldbeeld eindeloos herhaalde en uitkauwde. Volgens ingewijden was geen pretje om met hem een wandelingetje te maken, hij accepteerde namelijk geen interrupties. Van een opportunist verwacht je eerder dat hij juist heel goed kan luisteren, om iedereen naar de mond te kunnen praten. Ook militair-strategisch gezien heeft Hitler nogal wat catastrofale beslissingen kunnen nemen door waarschuwingen van zijn generaals te negeren of af te blaffen.
Het gedrag van Hitler lijkt eerder wat autistisch, vergelijkbaar met dat van Volkert van der G.
Zeg ik uiteraard “bij wijze van”, er is immers nooit een professionele diagnose gesteld.
Ik heb wel betere stukken van u gelezen Robert Bor. De uitleg over wat er dan wel precies gebeurde is voor wie het nieuws heeft gevolgd als mosterd na de maaltijd.interessant is die vergelijking tussen socialisme en nationaal socialisme en de overeenkomst die u aanstipte over de aanvallen die nu op “rechts” worden gedaan. Maar deze punten laat u helaas liggen. Ben benieuwd hoe dat dan eigelijk zit want dat kan ik zelf niet zomaar natrekken.