Iraans regime schrikt van ontslag Rex Tillerson

Foto: Mike Pompeo – CC0

Het niet onverwachte ontslag van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Rex Tillerson en de benoeming van Mike Pompeo zijn een schok voor het Iraanse regime. VS-President Donald Trump was er heel duidelijk over dat er tussen hem en Tillerson meningsverschillen bestonden.

“Als je naar de Iran-deal kijkt, vind ik die vreselijk,” zei Trump. ‘Ik vermoed dat [Tillerson] dacht dat de deal goed was. Dus we dachten niet echt hetzelfde. Met Mike, Mike Pompeo, heb ik een zeer vergelijkbaar denkproces. Ik denk dat het heel goed zal gaan”.

Iran-deal

De meeste analisten geloven nu dat Trump de JCPOA (Joint Comprehensive Plan of Action, zoals de Iran-deal officieel heet) zal laten vallen op de deadline 12 mei, wat een totale catastrofe zal veroorzaken voor het regime van Iran, terwijl de autoriteiten vertwijfeld een steeds onrustiger bevolking proberen in te tomen.

Terwijl Teheran misschien probeert het gezicht te redden door zelf te dreigen de nucleaire deal op te zeggen als Washington deze weg inslaat, kan het mullahsregime zich echt zorgen maken over een onzekere toekomst.

Iraanse pers

De Iraanse staatstelevisie citeert de beste diplomaat van het land, Mohammad Javad Zarif, die Trump beschrijft als onvoorspelbaar en onbetrouwbaar. Het semi-officiële persagentschap Fars, bekend om zijn band met de Revolutionaire Garde (IRGC), beschrijft het lot van de JCPOA als “duisterder dan ooit tevoren“. “Pompeo is Amerika’s JCPOA-exit-agent“, schrijft de website van Tabnak, verbonden aan voormalig IRGC-opperhoofd Mohsen Rezai, die naar verluidt zich in de directe nabijheid van de Iraanse Opperste Leider Ali Khamenei bevindt. En er zijn op zijn zachtst gezegd twijfels over de toekomst als het regime geconfronteerd wordt met een dergelijke historische impasse.

Het dagblad Sharq meldt: “Deze ontwikkelingen moeten serieus worden genomen. Er zijn maatregelen nodig om de spanning met de VS te verminderen. Als de status-quo wordt voortgezet, kan het een oncontroleerbare fase bereiken. ” “Hebben de senior besluitvormers van de staat voldoende kennis over deze zeer gevoelige kwestie, of gaan ze door met hetzelfde beleid van het verleden met betrekking tot de verschillen tussen Iran en het Westen?“, vraagt ​​het dagblad Bahar.

Europese routekaart

De vraag is nu of als Teheran zich positief had opgesteld tijdens het bezoek van de Franse minister van Buitenlandse Zaken Jean-Yves Le Drian, Tillerson dan nog opzij zou zijn gezet. Zeker is dat Tillerson zich voorafgaand aan zijn ontslag in het Europese kamp bevond, in de overtuiging dat Teheran kon worden gedwongen het programma voor ballistische raketten en het gestook in het Midden-Oosten aanzienlijk te beteugelen, in ruil voor het overeind houden van het JCPOA.

Foto: Rex Tillerson – CC0

De Franse president Emmanuelle Macron, die wordt gezien als de Europese vertegenwoordiger in het JCPOA, kan ook als voorstander van deze routekaart worden beschouwd. Dit was hoogstwaarschijnlijk de boodschap van Le Drian aan Teheran, zelfs met de waarschuwing vooraf dat er meer sancties komen – wat het einde betekent van de JCPOA en de gevolgen ervan – als Teheran de voorgestelde besprekingen weigerde. Een onmiddellijk teken van sancties is de recente resolutie 4744 van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden tegen Iran.

Geen kansen meer

We kunnen nu aannemen dat de negatieve reactie van Teheran op Le Drian de mislukking van Tillerson en zijn standpunt betekende. Het is niet meer dan normaal dat een dergelijke tegenslag de weg voor zijn vertrek effende. We kunnen gevoeglijk aannemen dat degenen in het kamp van Trump die vanaf dag positie hadden gekozen tegen het JCPOA nu de overhand hebben.

De vraag is nu het voorbestemde lot van de JCPOA vrijwel zeker is, of zal Teheran besluiten vast te houden aan zijn positie. Deze impasse leidt ongetwijfeld tot nog meer dilemma’s voor Iran, wat betekent dat er geen mogelijkheden meer zijn om het blikje weg te trappen. Om te beginnen is dit een boodschap aan Khamenei om zich te schrap te zetten voor de bittere tijden die er aan komen en het toenemende internationale isolement. Hoewel sancties een eerste stap kunnen zijn, begrijpt Teheran het feit dat ingrijpende veranderingen in de regering-Trump maatregelen van meer drastische proporties zijn.

Zwaardere eisen

Kan Teheran zich veroorloven om zo’n onbegaanbaar pad op te gaan? Logisch gezien niet. Aan de andere kant weet Iran echter dat de eisen van het Westen waarschijnlijk aanzienlijk zullen toenemen met betrekking tot de plannen voor ballistische raketten en de invloed in het Midden-Oosten. Teheran verloor de kans om enig zinvol krediet te halen door Le Drian met lege handen terug te sturen. Het is zeer waarschijnlijk dat Washington, nu Europa volledig aan de zijkant staat, veel zwaardere eisen zal stellen aan Teheran.

In dergelijke omstandigheden zien we dat Khamenei toegeeft dat zijn regime “een moeilijke strijd en oorlog tegemoet gaat, politiek, economisch, sociaal, cultureel en qua veiligheid“. Deze opmerkingen kwamen tijdens een recente ontmoeting met leden van de Iraanse Assemblee van Deskundigen. Khamenei lijdt aan kanker en dit staatsorgaan heeft de bevoegdheid om zijn opvolger aan te wijzen.

Gifbeker

Dit verzwakt de positie van Teheran in het delicate machtsevenwicht met de voortdurende protesten van het Iraanse volk. Meer weglopers en diepere scheuren zijn zeer waarschijnlijk. Toen hij uiteindelijk toegaf aan een staakt-het-vuren-overeenkomst die de oorlog van 1980-1988 tussen Iran en Irak beëindigde, zei Khamenei’s voorganger Ayatollah Khomeini dat hij de gifbeker dronk.

Khamenei staat nu voor tal van dergelijke obstakels. Iran’s programma voor ballistische raketten en kwaadwillende reacties in het Midden-Oosten zullen waarschijnlijk tot gevolg hebben dat het Westen eisen stelt op het gebied van mensenrechten. En nu de protesten van Iran aan momentum winnen, is er geen licht aan het einde van deze tunnel voor Khamenei en zijn regime.

Oorspronkelijk verschenen op 18 maart 2018 als ANALYSIS: How Iran views Pompeo’s entry into Trump administration op english.alarabiya.net. Met toestemming van de auteur vertaald door Asher.

Over de auteur

Heshmat Alavi

I am an Iranian activist with a passion for equal rights, pinpointing my work on Iran and the Middle East. In addition to Forbes, I have contributed writing to The Hill, The Federalist, The Daily Caller, Al Arabiya English, Raddington Report, American Thinker, The Gatestone Institute, Algemeiner and The Diplomat. My work covers a wide variety of issues concerning Iran’s state sponsorship of global terrorism, controversial ballistic missile drive, atrocious human rights violations and the contentious nuclear program. I also provide a unique perspective on subjects the media unfortunately does not, including Iran’s domestic politics and social crises Iranians are facing. I am in contact with sources that provide credible information about the mullahs’ regime in Tehran, their crackdown inside the country and warmongering abroad.

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Internationaal13 juli 2019Waarom Iran Trump provoceert
• Politiek Internationaal17 mei 2019Iran zegt nucleaire deal gedeeltelijk op
• Israël9 februari 2019Toenemende spanningen tussen Rusland en Iran in Syrië
• Politiek Internationaal28 december 2018De verlies-verlies-situatie van het Iraanse regime