Mijn afscheid van Mark Rutte, de D66-er

test

De eerste keer dat ik van Mark Rutte hoorde was tijdens mijn lidmaatschap van de JOVD. Een vakantievriendinnetje had me op het bestaan van deze politieke jongerenorganisatie gewezen en politiek bewust, rechts en kak als ik was vond ik een lidmaatschap bij mij passen.

Ik werd actief binnen de afdeling Leeuwarden en na enige tijd zag ik daar – het moet eind jaren ’80 zijn geweest – tijdens een landelijk congres de voorzitter van de club: Mark Rutte.

D’66-ers
De congressen waren zoals congressen moesten zijn: overdag inhoudelijk en serieus, ’s-avonds ging het dak eraf. Het was in die tijd not done om rechts te zijn en hoewel de JOVD als de jongerenafdeling van de VVD (dus niet van D66) bekend stond, dachten veel leden daar toch anders over. Tijdens een van die congressen – vraag me niet waar en wanneer het was – meldde het hoofdbestuur onder leiding van Mark Rutte heel trots dat zij zichzelf meer als D’66-ers (toen nog met apostrof) zagen.

Het verbaasde mij en mijn rechtse geestverwanten: waarom meegaan in die gemakzuchtige politieke correctheid? Waar bleef het rechtse geluid? Voor ons was de uitspraak van Rutte een aanmoediging om de afdeling Leeuwarden een eigen koers te laten varen. Frits Bolkestein was ons grote voorbeeld, hij was en is een VVD-er zoals een VVD-er moet zijn. Hij waarschuwde toen al voor het gevaar van de islam. Hij zwom tegen de stroom in. Hij zei wat hij meende en liet zich niet dicteren. De latere leermeester van Wilders bracht het rationele, klassieke liberalisme waarnaar wij hunkerden.

Rechtse koers
Die eigen koers maakte onze afdeling populair, ook ver buiten de grenzen van it Heitelân. Van heinde en verre werden jonge liberalen lid van onze afdeling. Een rechtse koers werkte, zo bleek. Na mijn JOVD-tijd heb ik steeds VVD gestemd. Bij die club voelde ik mij thuis en er was geen alternatief. Ik werd lid, zegde mijn lidmaatschap gedurende de jaren ook enkele malen op en keerde bijna even vaak weer terug naar de partij. Het was nu eenmaal mijn oude liefde.

Pragmatisch
Ondanks het feit dat zijn politieke voorkeur naar D66 uitging, koos de pragmatische sociaal-liberaal Rutte toch voor de VVD. Met die partij kon hij in de politiek verder komen dan met D66, dat zag hij goed in. De VVD koos tijdens een tweestrijd met Rita Verdonk voor Mark Rutte. Hij werd de lijsttrekker van de partij en dat legde de VVD electoraal gezien bepaald geen windeieren. De ideologische aftakeling van de VVD werd op dat moment ook ingezet. Rutte werd de eerste premier van VVD-huize. Zijn eerste kabinet mislukte omdat het CDA de PVV pootje haakte en de laatstgenoemde dat niet accepteerde.

Breuk
Ik was die avond van de Tweede Kamerverkiezingen op de 12e september 2012 in de feesttent op Scheveningen aanwezig om samen met partijgenoten de uitslagen mee te maken. Onze verwachtingen waren hooggespannen. Maar niemand had kunnen bedenken dat deze zo fors zouden worden overtroffen. De VVD werd de grootste partij, groter dan ooit, op de voet gevolgd door de PvdA. Er heerste veel blijdschap, maar meteen was er ook het besef dat het niet anders kon dan dat er een kabinet met de socialisten moest worden gevormd. Dat kabinet leidde uiteindelijk tot mijn definitieve breuk met de VVD.

Nivellering
De ideologische wending werd al snel zichtbaar. Eerst probeerde Rutte omwille van de snelle totstandkoming van zijn tweede kabinet de inkomensafhankelijke zorgpremie in het regeerakkoord te rommelen. Daarna werd er ruimte gegeven aan het nivelleringsfeest van Spekman. De hypotheekrente-aftrek kwam onder druk te staan. Lasten werden verhoogd. Hij koos ervoor zijn linkse verstandsbruid niet te bruskeren en schoffeerde daarmee zijn achterban. En dan heb ik het niet over de 1000 euro die elke hardwerkende Nederlander zou krijgen. Het was bij voorbaat duidelijk dat dat een loze belofte was, zoals zovele beloften Haagse bluf bleken.

Een klassiek liberaal alternatief
Een partij moet verantwoordelijkheid nemen en stappen zetten. Een partij verandert door de jaren heen. Dat is prima. Maar onder de sociaal-liberale, linksige Rutte heeft de VVD zich van haar trouwe achterban vervreemd. De VVD heeft haar vertrouwen misbruikt om een linkse, a-liberale koers te gaan varen. Vele rechtgeaarde liberalen hebben de partij de rug toegekeerd omdat zij zich er niet meer thuis voelen. Dat geldt ook voor mij.

Een partij die verandert moet accepteren dat een achterban daar niet slaafs in mee gaat. Één ding staat voor mij als een paal boven water: de VVD is onder Rutte geworden tot de partij die zij niet had moeten zijn. Daarmee maakt de partij zichzelf onbetrouwbaar, ongeloofwaardig en overbodig. Het is daarom de hoogste tijd voor een klassiek-liberaal alternatief.

Bevalt dit artikel u – of juist niet – , deelt u het dan op
Facebook, Twitter of andere sociale media.
Zie de buttons onder de advertenties.

===============================================================
Titelfoto: Handelsmissie #NLChina by Minister-president Rutte is licensed under CC BY 2.0
===============================================================

Over de auteur

Peter van Dijken

Man met een missie en een mening. Conservatief, liberaal. Voor alles een ras-optimist. Publiceerde eerder op Liberale Media en DDS. Ziet een mooie toekomst voor Europa zonder EU en Euro. Is te volgen op Twitter via @PetervanDijken

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Nederland23 oktober 2017Het Kaartenhuiskabinet Rutte-3
• Politiek Nederland29 september 2017Forum voor Democratie gaat niet VVD, maar PVV leegvreten
• Linkse politiek8 september 2017Het begint met een lolletje
• Politiek Nederland28 juli 2017Ga op vakantie en blijf weg!