U bent fiscaal kanonnenvoer
De politici (en de achterliggende beleidsmakers en al die andere supporters en enablers) van de EU en de euro, spelen met uw geld. Om hun ideeën en persoonlijke belang veilig te stellen, zijn zij bereid willens en wetens slecht beleid uit te voeren. Deze beleidskeuze zal u duur komen te staan, want vroeg of laat zult u daar de fiscale consequenties van ondervinden.
Toenemende bewijslast
Er zijn steeds meer keuzes gemaakt door voornoemde politici, die duidelijk suboptimaal zijn. Althans, suboptimaal voor de belastingbetaler, maar optimaal voor deze politici (althans dat is hun eigen perceptie). Ik zal er enkele de revue laten passeren.
Brexit
Buiten het feit dat de onvrede van de Engelse kiezers enorm onderschat werd door de EU politici (waardoor Brexit dus een nare verrassing voor hen was), is hun houding ten aanzien van de Brexit-onderhandelingen een goed voorbeeld van het plaatsten van hun belangen boven die van de belastingbetaler. In plaats van een aimabele scheiding te regelen, zijn vele EU politici erop gebrand om het VK te straffen. Deze strategie zal het VK onnodig veel economische, sociale en politieke schade toebrengen. Echter, ook de EU economie zal door dit wanbeleid schade oplopen.
U zou wellicht verwachten dat de EU politici de EU economieën geen onnodige schade zou willen berokkenen, maar dan hebt u het mis. De gedachtegang is namelijk dat een aimabele scheiding anderen lidstaten/kiezers op foute ideeën kan brengen. De EU moet blijkbaar haar eigen onderdanen duidelijk maken dat ontsnappen gelijk staat aan harakiri. Waar Oost-Duitsland de Berlijnse muur bouwde, maakt de EU nu haar eigen muur van angst om iedereen binnenboord te houden.
Griekenland
Griekenland is intussen het beste voorbeeld op aarde van een kosmisch zwart gat. Toch blijven EU politici er maar geld in pompen. De reden hiervoor is allereerst om de eigen banken uit de wind te houden, want een hernieuwde bankencrisis zou wel eens het einde van de euro en wellicht de EU kunnen betekenen. Wat in ieder geval niet wordt gedaan is een oplossing zoeken voor een lidstaat in moeilijkheden. Griekenland heeft veel teveel schulden om zichzelf hier uit te groeien. Schulden kwijtschelden zou de beste oplossing zijn (althans, een onderdeel van de beste oplossing).
Echter, dit zou andere lidstaten op het idee kunnen brengen dat zij ook recht hebben op kwijtschelding (dit geeft mooi weer de onwerkbaarheid van de euro door onderliggende verschillen tussen lidstaten). Daarbovenop zijn er verkiezingen in Duitsland (oktober 2017), dus de Duitse stemmers moeten eerst worden binnengehaald door Merkel, wil de EU iets kunnen doen. Intussen verslechtert de situatie alleen maar, waardoor een oplossing op een later tijdstip alleen maar duurder wordt. U raadt het al: u zult daar uiteindelijk voor moeten boeten.
Euro
De EU kan niet los worden gezien van de eenheidsmunt. Naast de voor de hand liggende redenen, is het vooral omdat de euro een integratiemechanisme is binnen de EU. Het dwingt lidstaten tot verdere integratie. Dat de euro met weeffouten ter wereld kwam was al van te voren bekend en naar mijn mening bewust gedaan. De voortvloeiende problemen zouden immers het integratieproces versnellen (“de eurocrisis is het bewijs dat we meer EU nodig hebben” en zo verder). De onmogelijkheid van het voeren van één munt voor zeer verschillende landen (op gebeid van cultuur, taal, economische cycli, demografie, industriële basis, en zo verder) werd echter over het hoofd gezien. Logisch, want het euro project is een politiek en niet een economisch project. Maar de economische realiteit is bikkelhard; de problemen werden alsmaar groter en met een zetje van buitenaf dreigde in 2008 de euro ten onder te gaan.
ECB to the rescue
Uiteindelijk – en tegen alle regels in – greep de ECB in door middel van uiterst onconventioneel monetair beleid. Nu zijn we zo ver dat de ECB in groten getale obligaties opkoopt. Staatsobligaties, bedrijfsobligaties, en zo verder staan op het menu met grote gevolgen. Door de kunstmatig lage rentes zijn de schulden juist omhoog gegaan en dat terwijl we een schuldencrisis hadden! De lage rente heeft er ook voor gezorgd dat de motivatie om de economie te hervormen enorm is afgenomen, waardoor de problemen niet alleen terugkeren, maar zich ook breder en groter manifesteren.
Ingegraven
De onderliggende problematiek (de onhoudbaarheid van de euro) wordt niet onderkend. De maatregelen om deze monetaire illusie drijvende te houden, veroorzaken echter meer schade. Dit is nu zo duidelijk, dat zelfs enkele personen die nauw betrokken waren bij de oprichting van de euro, nu zeggen dat de euro gedumpt moet worden om de EU te redden (zie ook deze column van mijn hand). Maar dit ligt politiek te gevoelig, want al die politici hebben immers gezegd dat de euro een goed idee is, een noodzaak, onomkeerbaar, en zo verder. Zichzelf ontmaskeren als de oorzaak van alle ellende komt hun carrièretechnisch niet goed uit. Hun belang staat wederom boven het uwe.
Kanonnenvlees
Maar ja, de politici in kwestie ervaren de huidige strijd als een oorlog en in iedere oorlog moet je bereid zijn troepen op te offeren om je doel te bereiken. Vandaag de dag vervullen u en ik, als belastingbetalers, deze rol. Via de blauwe envelop krijgen wij een steeds hogere rekening gepresenteerd. Wij zijn niks meer of minder dan fiscaal kanonnenvlees voor de EU-politici en hun carrières.
===============================================================
Foto: licensed under CC0 Public Domain
===============================================================
Over de auteur

- BA, MA, MBA, Owner Sassen Research & Consultancy, exHedge Fund advisor, Private Equity, eurosceptic, Hayek, von Mises, Glocomnet, investor, freelance-columnist. Tradeidee.nl Opiniez.nl TPO.nl Posts in no way advice sassenresearch.nl info@sassenresearch.nl
Recent gepubliceerd
Economie28 oktober 2017De ECB kan nooit meer terug
Economie14 oktober 2017De EU en de euro gaan uit elkaar
Economie18 september 2017Boekestijn framet Baudet’s nationalisme als racisme
Economie29 juni 2017We zijn op weg naar een enorme ramp (3)