SP-plan: Roemer propageert verstikkende overheid

In de wielen gereden door de aankondiging van een lijsttrekkerstrijd bij de PvdA, kwam gisteren het verkiezingsprogramma van de Socialistische Partij (SP) uit, getiteld Nu Wij. Dit heeft meerdere betekenissen. Zo verwijst de titel naar de 80% van de Nederlanders die volgens de SP hebben ingeleverd en nu recht hebben op een beter leven. Maar het verwijst net zo goed op het zelfbedachte recht dat de SP nu gewoon in de regering hoort. Want “Nu zijn wij aan de beurt“, schreeuwt het verkiezingsplan.

Overzichtelijk plan
Het concept-verkiezingsprogramma kent 48 pagina’s met daarin 20 hoofdstukken. Per hoofdstuk staan er meer dan tien standpunten weergegeven, wat tot een duizelingwekkend aantal leidt van 252 standpunten. De eerste vier hoofdstukken kennen zelfs 15 standpunten per hoofdstuk, wat de indruk wekt dat deze extra belangrijk zijn. Dit kwartet is: Pak de Macht, Van marktwerking naar samenwerking in de zorg, Investeren in meer loon en werk en Eerlijk delen en eerlijk betalen. Qua leesbaarheid is dit programma verreweg het beste dat ik tot nu toe heb gezien. Het is goed geschreven en onafhankelijk van de inhoud zit er een duidelijke lijn in.

Nationaliseren
Na het lezen van de honderden standpunten en een reflectie hierop vraag ik mij in alle ernst af wat het mensbeeld is dat bij de Socialistische partij heerst. Natuurlijk is het zo dat de voorgestelde expansie van de collectieve sector door de staatsbemoeienis op alle facetten van het leven een model is dat lijkt op Venezuela, Rusland, China en Noord Korea. De vraag is echter of dit past bij de Nederlandse kiezer.
Er staat op pagina 9 een hele enge zin: “waar mogelijk brengen we voorzieningen die voor iedereen besteed zijn – en die door ons allemaal worden betaald- ook in publieke handen.” Net als Poetin wil de SP zoveel mogelijk nationaliseren. Het begint met de spoorwegen, banken en energiebedrijven, maar we moeten ook vrezen voor de zelfstandigheid van Albert Heijn.

Verstikking
Op basis van het verkiezingsprogramma kan niet anders worden geconcludeerd dat Emile Roemer de kiezer ziet als dom, lui en incapabel. En daarom moet de overheid helpen bij alles. Werkelijk waar: alles. Tot in de haarvaten van de maatschappij moet de overheid een rol hebben waardoor het ondernemerschap en burgerinitiatief bewust verstikt raakt. Nationale volksbanken zijn beter (p.15), schoolbesturen zijn eigenlijk maar incompetent en daarom moeten salarissen voor leraren centraal worden uitbetaald (p.17), er moet meer ruimte komen voor Nederlandse muziek op de radio, (p.29). Ook mogen er geen nieuwe outletcentra komen in Nederland (p.33) en Eneco en Delta mogen niet splitsen (p.36).

Pak de macht
Het allereerste hoofdstuk begint met een interessante vraag: wie is er eigenlijk de baas in ons land, zijn dat de bestuurders of de burgers? Uiteraard tijdens verkiezingstijd zijn dit de burgers. Stel nou dat er heel veel mensen op de SP stemmen. Dan krijgt de SP, oftewel: de elite van de vakbeweging de macht. En dan zit Emile Roemer aan het stuur, met zijn pak en rode stropdas. Maar: alles waar dit hoofdstuk over gaat botst frontaal met het doel om in de regering te komen. Eigenlijk is dit hoofdstuk een oproep om niet op de SP te gaan stemmen, maar in de eigen omgeving aan de macht te komen. Macht en de socialistische partij: een lastige combinatie. Invloed was een beter woord geweest.

Miljonairsbelasting
In de vele hoofdstukken wordt de hierboven beschreven radicaal socialistische lijn tot in detail uitgewerkt. Een korte bloemlezing van enkele financiële en fiscale standpunten:
De Europese Centrale Bank (ECB) moet een politieke rol krijgen naast een monetaire rol (p.18). Mensen mogen flexibel stoppen met werken vanaf 65 jaar, waarbij eventuele negatieve inkomens effecten worden gecompenseerd (p.13). Er staat geen beloning voor langer werken genoemd, dus de facto wordt de pensioenleeftijd weer verlaagd. Er komt een miljonairsbelasting (p.15) en een vijfde belastingschrijf van 65% voor inkomens hoger dan 150.000 euro. Daarnaast komt er een transactiebelasting (Tobintaks). Er wordt begonnen met een vorm van rekeningrijden (p.41.) Voor online journalistiek wordt het lage BTW-tarief van toepassing (p.29) en er komt opnieuw statiegeld voor kleine flesjes en blikjes (p.39).

Gym- en zwemles
Opvallende voorstellen zijn er uiteraard ook op andere terreinen.
Geld dat door mensen in de gevangenis wordt verdiend gaat gedeeltelijk als compensatie naar de slachtoffers (p.23). Ieder kind krijgt drie uur (Oost-Duitse) gymles en de zwemles wordt weer ingevoegd (p.27). Er komen onderhandelingen over een nieuwe Europees verdrag, waarbij de Europese Commissie wordt afgeschaft. (p.43). Vluchtelingen mogen volgens de SP niet meer door heel Europa lopen, maar er komen aanmeldcentra op de Europese buitengrenzen, waar vluchtelingen zich moeten melden. Pas als ze recht hebben op verblijf, mogen ze naar de Europese landen komen.(p.45). De ontwikkelingshulp wordt specifiek gericht op het continent Afrika (p.45).

Totalitair
Het plan dat gepresenteerd is door de SP is het resultaat van de totalitaire cultuur die de partij kenmerkt. Nog steeds waart de geest van Jan Marijnissen rond in de partij. Jan Marijnissen, die jarenlang voorzitter en fractieleider was en alles binnen de SP bepaalde. Machtsdenken is de SP niet vreemd, helemaal niet nu Jan zijn dochter Lilian naar voren heeft geschoven als opvolger van Emile.

Machtsdenken
Het machtsdenken in de partij wordt geprojecteerd op de maatschappij en in dit plan. Oprecht sociaal denken gaat uit van een symbiose tussen werkgever en werknemer en tussen bedrijfsleven en de overheid, waarbij iedereen doet waar hij goed in is. Het is heel makkelijk om de kiezer als lui, dom en incapabel te beschouwen, maar daarmee vergeet Emile Roemer wel dat deze kiezers op hem moeten stemmen.

Ik hoop voor de SP dat Emile bijdraait en zijn sociale gezicht gaat laten zien tijdens de rest van de campagne. De inhoud van dit verkiezingsprogramma helpt daar niet bij.

Mijn analyses van andere verkiezingsplannen kan je hier lezen:
GroenLinks
D66
50Plus
PVV
VVD
CDA

Foto: degelderlander.nl

Over de auteur

Rutger van den Noort

Bedrijfskundige, publicist, ondernemer.

Recent gepubliceerd

Archief

• Klimaat en Milieu17 september 2023Hoezo piekbelasters? Harde stikstofmetingen tonen falen overheidsbeleid aan
• Politiek Internationaal21 mei 2023Bilderberg-conferentie symboliseert gestage neergang van het Westen
• Politiek Nederland31 december 2022We hebben een laf kabinet dat geen enkel probleem durft op te lossen
• Economie6 oktober 2022Remkes’ mislukte zoektocht naar de stikstofsleutel