Trump bepaalt in debat zijn eigen koers

Vannacht was het dan zover. Het eerste debat tussen Donald Trump en Hillary Clinton. De locatie: de Hofstra University, vernoemd naar de Nederlandse (Fries) Amerikaan William S. Hofstra, die zijn landgoed met de naam Netherlands heeft nagelaten aan deze universiteit in Hempstead, Long Island, NY. Een debat met een Nederlands tintje dus.

Het debat werd geleid door Lester Holt, een nieuwsanchor van NBC, die zijn kritische vragen vooral had bewaard voor Trump. Maar het zou te flauw zijn om aan cognitieve dissonantie te gaan doen, dus we beschouwen deze moderator maar gewoon als onderdeel van het behang.

Media event
Het debat verliep in drie blokken: welvaart en banen (prosperity), discriminatie en afkomst (race) en veiligheid (security). Beide kandidaten kregen twee minuten de tijd om dit onderwerp in te leiden, gevolgd door een debat. Per hoofdblok waren er twee onderwerpen. Donald droeg een saai kostuum met een mooie blauwe das en Hillary een slechtzittend rood mantelpakje. Het publiek was tam, met slechts enkele malen een luid applaus. Voor de echte politieke junkies loont het om de complete 90 minuten van het debat na te kijken. Naar schatting 100 miljoen Amerikanen keken naar dit debat, waarbij alle mediakanalen op volle toeren draaiden. Daarmee was het debat in een klap het grootste media event dat ooit in de VS heeft plaatsgevonden.

Spiekbriefje
Bij zo’n belangrijk debat hoort een goede voorbereiding en Clinton liet blijken dat ze dagenlang geoefend had op haar antwoorden. Op een zeker moment liet ze haar ogen zelfs vallen op een spiekbriefje dat ze bij zich had. Qua benoemen van beleidsmaatregelen kwam ze beter uit de verf dan Trump, maar dat is met al haar politieke ervaring ook niet gek.

Rijtjes
Soms schoot dit wel wat ver door en kwam het over als rijtjes opdreunen zoals bijvoorbeeld: “minimumloon omhoog, gelijke lonen voor vrouwen, doorbetaling bij ziekte en het herfinancieren van studieschulden.” De rustige, soms wat saaie procesmatige manier waarop Hillary dit allemaal benoemde deed soms denken aan het “de beste stuurlui staan aan wal” dramtoontje van Alexander Pechtold in de Tweede Kamer.

Visieloos
Alles wat deze spreekbuis van de elite zegt klopt wel, maar het is leeg en visieloos. Of het is zo technisch (inclusive growth) dat Joe the Plumber het niet meer begrijpt. Daartegenover kwam Trump dan met zijn bekende riedels zijn over het creëren van banen, dat hij een groots businessman is en dat Clinton alleen maar slechte handelsakkoorden heeft gesloten. Bij het tweede en derde blok werden de gebruikelijke argumenten ingezet. Zo kiest Trump voor de harde lijn van handhaving (law and order) en kiest Clinton voor het inzetten op een totaalpakket in samenwerking met de gemeenschap (restore trust in the communities). Het veiligheidsthema werd een debat over de inval in Irak. Daarnaast kwamen de kernbommen nog voorbij en vinden beide kandidaten dat ISIS verslagen moet worden.

Winnaar
Hoewel de gemiddelde kijker en de MSM waarschijnlijk Clinton als winnaar van het debat zullen aanwijzen, zal dit debat voor Trump meer winst opleveren dan voor Clinton. Hillary gaf inhoudelijk voorspelbare standaardantwoorden op de vragen die gesteld werden en hield zich aan de klassieke spelregels van het debat. Maar Trump koos voor onconventionele antwoorden, kwam met vele interrupties en zette daarmee de meeste onderwerpen naar zijn hand.

Leider
Door de critici zal dit waarschijnlijk worden uitgelegd als inhoudelijk zwak, maar uiteindelijk is de vraag welke leider de Amerikanen zoeken. Iemand die braaf langs gebaande paden opereert of iemand die zijn eigen vragen stelt en zijn eigen antwoorden bedenkt? Willen de Amerikanen liever een brave elitair-politieke president aan de onderhandelingstafel met Rusland hebben of iemand die de discussie bepaalt naar eigen inzicht en eigen wil? Ook is het maar zeer de vraag of het door Clinton voorgestelde overlegmodel met moslimlanden wel werkt.

Het is hoog tijd dat de naïeve diplomatieke ballon uit Washington wordt doorgeprikt. Voor het echte beleid maken heb je als president batterijen ambtenaren en diplomaten tot je beschikking. Maar als het op leiderschap en visie aankomt, heeft Amerika het meeste aan een rauwe leider met een duidelijk doel: vrijheid en welvaart!

Over de auteur

Rutger van den Noort

Bedrijfskundige, publicist, ondernemer.

Recent gepubliceerd

Archief

• Klimaat en Milieu17 september 2023Hoezo piekbelasters? Harde stikstofmetingen tonen falen overheidsbeleid aan
• Politiek Internationaal21 mei 2023Bilderberg-conferentie symboliseert gestage neergang van het Westen
• Politiek Nederland31 december 2022We hebben een laf kabinet dat geen enkel probleem durft op te lossen
• Economie6 oktober 2022Remkes’ mislukte zoektocht naar de stikstofsleutel