De onzin in de strijd tegen racisme
Eerst dacht ik dat het simpel was: het is in Nederland verboden om mensen op grond van hun ras te discrimineren. Ik vind dat heel overzichtelijk. Goed geregeld, toch? In lijn met mijn opvoeding. Ik heb vanaf het begin gewoon geen ras willen zien. Ik heb de kleur van iemands huid helemaal uitgeschakeld in mijn waarneming. Voor mij was iedereen een regenboogje en iedereen kreeg van mij een eerlijke kans.
De wet is duidelijk. Als iets verboden is, kun je optreden wanneer het toch gebeurt. Denk je dat je geen baan krijgt, omdat je niet als regenboogje wordt gezien maar als zwarte of Chinees of zo, dan kun je een klacht indienen over ongelijke behandeling of aangifte doen van discriminatie. Dat hebben we vanuit het oogpunt van gelijke burgerrechten verdomd goed geregeld in Nederland. Vind ik dan. Er zijn zat landen in de wereld waar dat beslist niet zo is.
Ras doet ertoe
Ik laat me graag bijpraten. Want sinds kort krijg ik de indruk dat wij in Nederland helemaal geen gelijke burgerrechten hebben. Dat ras er juist enorm toe doet, dat het een groot verschil maakt of je blank of zwart bent en dat wij minderheden op basis van huidskleur per definitie zwaar tekort doen in dit land.
Oké, je kunt iets verbieden, maar racistische opmerkingen zullen er altijd zijn, zoals ook vrouwonvriendelijke opmerkingen honderd jaar emancipatie hebben weten te overleven, zoals ook nerds of lelijke vrouwen met korte kapsels altijd en eeuwig belachelijk gemaakt zullen worden … Zolang er geen geweld of bedreiging bij komt kijken: big deal.
De open samenleving is geen safe space, dames en heren. Je moet in dit land eerst eelt op je ziel kweken voordat je de straat op mag. Vrijheid is van onschatbare waarde, maar je moet er wel een bepaalde levenshouding voor hebben. Je moet eerst en vooral tegen spot kunnen, anders ga je het niet redden. Wie niet met spot kan omgaan is volkomen ongeschikt voor onze tumultueuze samenleving en kan beter per direct in een strak geleide dictatuur gaan wonen.
Rubberen tegels
Helaas is er in dit land een groepje stumpers dat onze kleurrijke open samenleving aan alle kanten met rubberen tegels wil bekleden. Omdat deze stumpers niet tegen schaafwondjes kunnen, omdat zij zichzelf niet voor vol aanzien, omdat zij voor 100 procent de schuld daarvoor bij anderen leggen, omdat zij de open samenleving gewoon niet begrijpen.
En het gekke is, er zijn nogal wat mensen die dit gejengel bloedserieus nemen. Vanuit een vreemd soort calvinistisch schuldgevoel.Dus opeens moeten we in dit land allemaal een kleurenbril gaan dragen. Ben je wit? Ben je zwart? Het maakt verschil!
Ik vind het lastig. Ik ben niet gewend zo te denken. Sinds kort moet ik van bepaalde mensen eerst naar de kleur van mijn eigen huid kijken voordat ik iets mag zeggen. En ik moet ook het ras van mijn gesprekspartner in ogenschouw nemen alvorens een bepaald woord wel of niet in de mond te nemen. Ik mag bepaalde historische onderschriften in musea opeens niet meer lezen. Ik mag bepaalde oude plaatjes niet meer zien. Ik mag bepaalde sprookjes niet meer tot me nemen en ik mag niet meer denken zoals ik denk.
Grondwet
Maar het is ingewikkelder dan dat. Mij wordt te verstaan gegeven dat ik géén onderscheid naar ras mag maken, maar mijn verongelijkte gesprekspartner mag dat juist weer wél als hij niet blank is. En andere blanken knikken dan weer dat hij gelijk heeft als hij zegt dat je al fout zit alleen al door niet zwart te zijn en dat je daarom je hoofd moet buigen, maar dat dat dus tegelijkertijd verboden is, want racistisch en dat we allemaal gelijkwaardig zijn en dat je niet mag discrimineren behalve als je niet wit bent en… Bent u er nog?
Hoe moet ik zorgen dat ik uw ras niet zie als u zelf de hele tijd over mijn en uw ras spreekt en u het verschil voortdurend onderstreept? Hoe moet ik u nog voor vol aanzien als u uzelf niet eens voor vol aanziet? De huidige grondwet, de anti-discriminatiewet, de handhaving daarvan, daar hebben juristen tientallen jaren op geploeterd om ervoor te zorgen dat er grenzen zijn en we toch een open samenleving kunnen blijven. De wet is meer dan voldoende om gelijkwaardigheid te verankeren. Koester dat!
Doof en blind
De rest zult u zelf moeten doen. Niemand krijgt het cadeau. Wit, zwart, bruin of regenboog. Iedereen moet zijn plekje in deze samenleving veroveren. Een samenleving die ruimte biedt aan verschillende gedachten en ideeën, maar die zich nooit en te nimmer laat intimideren door een handjevol doorgeslagen militanten met een wanstaltig vrijheidsbeperkend eisenpakket.
Ach, het is misschien toch minder ingewikkeld dan ik dacht. Laat ik maar gewoon blijven wie ik ben. Ik zal mijn eigen woorden maar blijven kiezen. Ik zal maar blijven lezen wat ik wil. Ik zal maar gewoon blind blijven voor ras en kleur. En doof voor het groepje Verongelijkten. Dat lijkt me het beste voor iedereen, ongeacht ras, seksuele geaardheid, geloof of geslacht.
Over de auteur
Recent gepubliceerd
EU21 november 2023We moeten het Europese ID integraal weigeren
Filosofie22 oktober 2023Het verhaal wint altijd van de werkelijkheid
Economie6 januari 2022Nederlandse landbouw wordt opgeofferd aan groene dromen
Economie25 juli 2021Politici en bestuurders zien liever dashboards dan mensen