Het verhaal wint altijd van de werkelijkheid
Feiten wijken voor fantasie
Foto: 
Het is een trend, en een gevaarlijke! Het gaat namelijk niet meer over feiten. Niet meer over logische argumenten. Niet meer over de waarneembare werkelijkheid. In plaats daarvan staat ‘het verhaal’ centraal in politiek en media. Het draait om het geconstrueerde narratief, het bedachte sprookje. En dat werkt als een tierelier om mensen te overtuigen. Want, zo zegt retorica-professor Eugène Sutorius: sprookjes winnen het altijd van argumenten. En sprookjes hoeven helemaal niet waar te zijn, zolang ze maar overtuigen. En reken maar dat ze dat doen, schrijft Yorien vdH.
We zagen het in coronatijd met het verhaal over een extreem dodelijk virus en een vleermuis. We zagen het in het stikstofdossier met het verhaal over dode dieren en extreme natuurschade. We zien het zeker ook in het klimaatdossier, met het verhaal over CO2, smeltende polen, brandende bossen en de aarde die vergaat. Ook zagen we al verhalen over de zwarte bevolking bij Black Lives Matter en verhalen over een zelf te kiezen geslacht in LGBTQ+. Zelfs onze nationale geschiedenis wordt schaamteloos herschreven tot een verdichtsel over onderdrukte helden en blanke bruten. Hoe het echt zit, daar gaat het niet meer om. Het gaat om overtuigingskracht.
Rapport Staat en Slavernij gaat mank aan activistische retoriek https://t.co/7O0esMAVTI #Geschiedenis # Slavernij Hetzelfde eenzijdige activisme ligt ten grondslag aan het Dekolonisatieonderzoek. Rutte IV financiert geschiedsverdraaiing. Wees wakker en waakzaam, dan ze je het!
— Bauke Geersing (@bauke_geersing) June 21, 2023
Verhalen
Natuurlijk: verhalen zijn prachtig. Sinds het begin van de mensheid vertellen we elkaar verhalen. Verhalen kunnen generaties overbruggen. Ze schragen onze cultuur, onze religie. Ze spreken tot de verbeelding en als ze maar diep genoeg in ons onderbewuste zijn terechtgekomen gaan ze werken als een diepe overtuiging. Dan krijgt niemand ze er meer uit. In literatuur en film staat nog altijd het verhaal centraal, ondanks de talloze experimenten met vorm, taal en fotografie. Zonder verhaal beklijft het simpelweg niet. Ook marketingmensen weten dat als geen ander. Politici. NGO’s. Belangengroepen. En terroristen.
Verhalen zijn wat ze zijn: verhalen. Verhalen zijn fictie. Ze laten een versimpelde, opgesmukte versie van de wereld zien, eentje die perfect in ons pulletje past. Daarom zijn ze ook zo mooi! Daarom beklijven ze ook zo goed! Daarom zijn we er ook zo gek op!
Helden
Verhalen over helden als Odysseus, Sint Joris, een prins op het witte paard…. Klassieke helden zijn sterk, groot en onoverwinnelijk. Helden waar je als mens tegenop kunt kijken en door wie je geïnspireerd kunt worden. Soms is het lastig om je ermee te identificeren. Zulke helden zijn immers zoveel sterker dan wij stervelingen ooit kunnen worden. Dat frustreert.
Misschien dat we daarom onze aandacht hebben verlegd naar een ander soort helden. Minder onoverwinnelijk, minder sterk, kleiner, menselijker. David tegenover Goliath. Klein Duimpje tegenover de reus. Robin Hood tegenover de rijken.
De kleine held kwam echt tot wasdom in de jaren zestig, toen iedereen die zich tegen het establishment verzette als een held op het schild werd gehesen. Verzetshelden werden ze genoemd, vrijheidsstrijders, opstandelingen. Rebellen, revolutionairen, ook toen ze gewelddadig werden, toen ze bommen lieten afgaan in Londen, Rome of Parijs. Toen ze politici en onschuldige mensen vermoordden. Het beeld van de kleine man tegen de grote boze buitenwereld: een archetype.
Underdog
Dit beeld is sterk en werkt als een kapstok in ons hoofd, voor ons onderscheid in goed en kwaad. Als een fraai sjabloon dat over de rauwe werkelijkheid wordt heen gestreken. Maar het is niet echt, het is slechts een mooi verhaal dat abusievelijk wordt aangezien voor de werkelijkheid. En het gaat nog verder. De kleine held van tegenwoordig moet niet alleen klein zijn, maar zich ook in de underdogpositie bevinden. Dat is een absolute voorwaarde vandaag de dag: een held ben je pas echt als je wordt onderdrukt. En wie niet bij de geprivilegieerde klasse hoort, wordt automatisch onderdrukt. Zo is het verhaal. Zo zit de wereld volgens dit verhaal in elkaar. Een razend populair verzinsel. Het wordt dagelijks gebruikt – of misbruikt – door belangengroepen, politiek , VN, EU, WEF en terroristen.
LEESTIP!! De nieuwe column van @RaymondPeil:
— OpinieZ.com (@OpiniezMagazine) September 5, 2023
'EU vergroot greep op internet met ingrijpende censuurmaatregel'. Digital Services Act eind augustus in werking.#DigitalServicesAct #DSA #EU https://t.co/f2nlsgT03h
"Zo kan de Europese Unie kan in tijden van crisis – ze mogen…
Onderdrukkers en onderdrukten
Het verhaal komt voort uit een wereldbeeld van onderdrukkers enerzijds en onderdrukten anderzijds. Van machtigen en machtelozen. Het is marxistisch gedachtegoed, afkomstig uit de keukens van de Frankfurter Schule, opgediend met een vals-christelijke saus van naastenliefde en compassie. De arbeider die onderdrukt wordt door het Grootkapitaal. De vrouw die onderdrukt wordt door de man. De zwarte die onderdrukt wordt door de blanke. De kleine Ierse, Baskische, Corsicaanse verzetsstrijder die onderdrukt wordt door de Staat. En de Palestijn tenslotte die onderdrukt wordt door de Joden. En onderdrukten moet je bevrijden, steunen en beschermen. Je moet ze ook vooral op hun woord geloven zolang hun berichten in het pulletje passen. En je moet tegen hun onderdrukkers zijn. Altijd.
"Links vergist zich in het Islamdebat", zegt de Belgische filosoof Maarten Boudry,"Links heeft bijna blindelings sympathie voor de islam, omdat ze moslims beschouwen als een onderdrukte minderheid, die vroeger het slachtoffer was van koloniale misdaden". https://t.co/fhhWZrkM4S
— Ton Smit (@tonsmit) September 10, 2023
Archetype
Het archetype van de kleine man tegen de boze Staat, gegoten in een dampende marxistisch-christelijke soep boven een flakkerend haardvuur. Wie kan daar nog iets tegenin brengen? De media in elk geval niet. Zij hongeren naar verhalen en scharen zich graag met de underdog rond het haardvuur. Ze slurpen de soep net zo heet als zij wordt opgediend. Het verhaal overtuigt meer dan de feiten, zelfs als die zich voor onze eigen ogen afspelen. Het sprookje wint het altijd van het argument.
Over de auteur
Recent gepubliceerd
EU21 november 2023We moeten het Europese ID integraal weigeren
Filosofie22 oktober 2023Het verhaal wint altijd van de werkelijkheid
Economie6 januari 2022Nederlandse landbouw wordt opgeofferd aan groene dromen
Economie25 juli 2021Politici en bestuurders zien liever dashboards dan mensen
Wij leven in een grote leugen die als doel heeft de macht te verschaffen aan diverse met elkaar concurrerende groeperingen. Het groot gevaar schilt vooral in de oprukkende Marxistisch ingestelde groeperingen die tot de hoogste politieke regioenen zijn doorgedrongen. Doordat politici bang zijn voor de realiteit blijft het kwaad bestaan en wordt sterker. Door conflicten elders worden multiculturele samenlevingen gepolariseerd en de naive droom van gelijkheid spat uit elkaar. Wat moest eens komen komt steeds dichterbij.
Inderdaad. Het komt steeds dichterbij.
Vanochtend bij WNL zei Mw. Voet het treffend: ‘wie heeft het nog over de Israëlische slachtoffers van de slachtpartij van 7-10?’
We moeten ons vervolgens afvragen waarom de ‘kleine held’ zo overtuigend is:
1) het is lekker zwart-wit, makkelijk toepasbaar. Overal zijn immers mensen aan de macht, want overal is bestuur en zijn er mensen met minder macht.
2) het laat alles weg wat niet goed uitkomt, zodat er altijd een positieve boodschap ontstaat. Dit heeft uiteraard niet tot gevolg dat de negatieve kanten van het narratief verdwijnen. Als die alsnog boven water komen, wordt dat toegeschreven aan ‘conservatisme’, ‘wappies’, ‘extreem-rechts’, enzovoort.
3) het archetype van de kleine man die strijd tegen een boosaardig systeem, suggereert dat alle kleine mensen ongeveer dezelfde belangen zouden hebben. En dat een verdere analyse van de omstandigheden overbodig is. Deze combinatie van factoren veroorzaakt een fatale blindheid voor de werkelijke effecten van cultuurverschillen.
Elk medium dat terroristen typeert als rebellen, vrijheidsstrijders etc. is zo verschrikkelijk fout bezig. Niets wat het martelen en doden van onschuldige burgers betekent, kan en mag ooit vergoelijkend worden betiteld. Schaam je media!
we leven niet meer in een democratie
Inderdaad wat zit er allemaal nog in de koker voor ons oudjes.
Niets is meer normaal, niets is meer vanzelfsprekend, als iemand uit de rechtse hoek een opmerking maakt is het altijd een complot theorie.
Waardeloos Nederland anno 2023.
Wij oudjes hebben meestal een vrij leven gehad, en over het algemeen een relatief onbekommerde jeugd en jongvolwassenheid. Met het vertrouwen op een steeds betere toekomst. En wij kunnen meestal nog wel enigszins laconiek omgaan met mindere tijden.
Maar welke toekomst gaan kinderen en jongeren van nu tegemoet?
NL onder de knoet van de islam? NL in permanente oorlogsstand? NL als stadstaat met 30 miljoen+ horigen? Met 2 uur stroom per dag en soms helemaal nix? Met een digitale ‘munt’ waarvan voorgeprogrammeerd is waaraan je het beperkte tegoed mag besteden?
Ieder mens beschrijft de door hem/haar geziene wereld in een verhaal. Dat is hoe de menselijke geest werkt. De verhalen waar men geloof aan hecht vormen dan de werkelijkheid van die mens. Altijd subjectief. Het punt is dat dit mechanisme nu door internet en de massa media uitvergroot wordt. Vroeger waren er in een land 2, 4 of 5 gangbare verhalen, die door grote groepen geloofd en ondersteund werden. Dat was zeer zichtbaar in de verzuiling. Nu zijn er miljoenen verhalen, die zichtbaar circuleren op internet en onzichtbaar in de hoofden van de mensen. Kunnen wij als samenleving een gemeenschappelijk verhaal in stand houden , die het leefbaar houd? Dat is waar het om gaat.
Goede opmerking. Er wordt inderdaad een veelvoud aan verhalen gestimuleerd, maar ook wordt het zo voorgesteld dat de individuele verhalen ons als mens verbinden met alle andere mensen en dat de ‘grote’ verhalen dat minder zouden doen.
Op deze manier ontstaat er een soort ‘anarchie van verhalen’ die ogenschijnlijk allemaal even belangrijk zijn, maar het in werkelijkheid natuurlijk niet zijn. Want sommige verhalen worden systematisch uitvergroot en benut – vooral de verhalen die migranten in de kaart spelen. Er gaat dus een politiek programma schuil achter het type verhalen dat gestimuleerd wordt. Sommige narratieven krijgen de overhand, andere worden genegeerd. Dit mechanisme wordt systematisch uit de politieke sfeer gehaald en op individueel niveau geplaatst, zodat het moeilijker wordt om er weerstand tegen te bieden.
Het nationale narratief sneeuwt onder, het christelijke narratief is al bijna weg, enzovoort.
Oud nieuws. Toen ik nog studeerde (jaren ’80) ging het winnen van debatten niet over de waarheid van de argumenten, maar over het poneren van opmerkingen waar de tegenstander geen weerwoord op had. Oftewel: degene met de grootste bek won, ook al klopte er niets van wat hij zei.
Discussiëren is naar mijn mening bedoeld om feiten uit te wisselen om er samen beter van te worden en de juiste beslissing te nemen. Helaas is dat in de huidige wereld niet meer mogelijk, want er moet er klaarblijkelijk altijd eentje als winnaar uit de bus komen.
Voorbeeld daarvan was gisteravond het ‘debat’ van collegetour. Timmerfrans poneerde met de hem kenmerkende stelligheid en nauwelijks beheerste stemverheffing zaken die reeds bewezen niet juist zijn. Steeds maar weer doet met name de linkerkant dat.
Het herhalen en stellig beweren maakt dingen nog niet waar.
Helaas werkt het erinrammen wel bij een meerderheid van de burgers.
Algemeen gebruikte term: BEELDVORMING
Het schetsen van een beeld (hoofdzakelijk in de media), dat NIET met de werkelijkheid of de feiten overeen komt.
Heb ik ooit eens een politicus horen zeggen tegen een ingenieur.