Euroscepsis, hoe erg is dat eigenlijk?
Het Oekraïnereferendum is achter de rug en wat zijn de druiven zuur, wat hebben de ‘kwaliteitskranten’ zich zitten verbijten. Na eerst lang de campagne van GeenPeil te hebben genegeerd, kreeg het referendum uiteindelijk toch de aandacht die zichzelf respecterende kranten waardig is.
Wel mobiliseerden ze zoveel mogelijk columnisten uit het Voor-kamp, plus een stemadvies, dat weer wel. Die disbalans was zelfs de NRC-ombudsman niet ontgaan….
Exegese
Commentatoren buitelen nu al dagen over elkaar met analyses en verklaringen. De ‘kloof’ wordt weer eens van stal gehaald, maar het moet toch de meesten zijn opgevallen dat voor- en tegenstanders zich aardig over inkomensgroepen en opleidingsniveaus spreidden. Ook over het opkomstpercentage ontwikkelde zich een waar eldorado van exegese: met zoveel niet-stemmers zou de uitslag toch met veel korrels zout moeten worden genomen.
Gek, dat bijna niemand zich de opkomst bij de laatste verkiezingen voor het Europese parlement herinnerde: een schamele 37%! En toch wordt de legitimiteit van het Brusselse reisgezelschap dat zich parlement noemt, niet in twijfel getrokken. De NRC (ik kan het niet helpen) beweerde zelfs dat Nederland zich met die lage opkomst schaarde in het rijtje slechtst scorende Europese lidstaten. Het klopt niet eens: zelfs Engeland scoorde lager, evenals alle Oosteuropese lidstaten. Het was de commentator van de kwaliteitskrant ook ontgaan dat het ‘scorelijstje’ wordt vertekend omdat een groot aantal landen nog een opkomstplicht kent. Toch haalden zelfs enkele van die landen niet eens een opkomst van 50%.
Euroscepsis is dus geen Nederlands verschijnsel en het wordt tijd hieraan eens politieke consequenties te verbinden.
Hobbyisten
De Europese burgers zien steeds meer dat sluipend verreikende stappen naar een verdere integratie zijn gezet en gezet worden. Zonder dat die burgers daarop invloed konden uitoefenen, droegen nationale parlementen bevoegdheden over aan een niet-gekozen kaste in Brussel. Het vertrouwen in het Europese parlement was nooit indrukwekkend, maar neemt zienderogen af.
Dat parlement lijkt meer een verzameling van hobbyisten en inners van presentie- en vacatiegelden, bijna dwangmatig gericht op uitbreiding van de Europese wetgeving en regeldrift, in plaats van op kritische controle van de macht. Overdrijf ik? Lees dan eens deze hartenkreet van een Britse Europarlementariër.
Supranationale staat
In de meeste landen wordt het traject naar een supranationale staat afgewezen. De burgers ervaren dagelijks hoe het probleemoplossend vermogen van de Europese Unie en haar instellingen tekort schiet, juist bij grensoverschrijdende vraagstukken waarvoor de EU in het leven zou zijn geroepen. Met de begrotingsnorm die voor rust en stabiliteit moet zorgen, wordt door de grote landen de hand gelicht. Het Griekse drama is nog niet eens aan de apotheose toe. De eenheidsmunt de Euro, die voor groei en welvaart zou zorgen, is een zorgenkind geworden: burgers zien hun spaar- en pensioengelden verdampen. Zelfs deskundigen (Knot, Wellink, Zalm) trekken openlijk de wijsheid van de Europese Centrale Bank in twijfel.
Dictaat
En dagelijks zien we de gevolgen van het beleid met betrekking tot de binnen- en buitengrenzen. Met mooie woorden over Europese solidariteit maak je geen beleid. Solidariteit bestaat tussen mensen, niet tussen staten. Die hebben vooral belangen. Afgedwongen solidariteit zal worden ervaren als een dictaat. En zeker landen in Oost –Europa hebben een broertje dood aan dictaten. Dat zal dus niet werken.
Euroscepsis is geen besmettelijke ziekte. Het is tijd eurosceptici niet weg te zetten als lastige querulanten, rijp voor quarantaine, maar serieus te nemen en de verhouding nationale en Europese soevereiniteit opnieuw te bezien. Zoals ik een paar maanden terug al schreef, Europa mag best een onsje minder.
Over de auteur
- Freek van Beetz, studeerde Planologie en Politicologie, was van 2001-2010 adviseur van de MP van de Ned.Antillen. Auteur van Vergeefse Moeite ( roman,2023),Uitzicht op Zee (roman, 2015) en van Het laatste Kabinet (2010) en Het einde van de Antillen (2013).www.freekvanbeetz.nl
Recent gepubliceerd
Antisemitisme9 maart 2024Enkele gedachten bij de opening van het Nationaal Holocaustmuseum
Antisemitisme30 januari 2024Over de obsessieve anti-Israël berichtgeving in de media
Antisemitisme6 november 2023Huiveringwekkend: antisemitisme is weer volop aanwezig
Islam/Moslims13 oktober 2023Moreel kompas is afwezig bij verslaggeving over Israël
Aan 1 kant is het bedroevend – als je leest over de intenties van de grondleggers van de EU, dan zitten daar veel elementen waar gewoon wat voor te zeggen valt. Maar die idealen zijn wel op een zo gruwelijke manier verkracht en verkwanseld, dat er niets anders dan een monster overblijft. En dat is erg.
Aan de andere kant verbaas ik me – alles verandert in een razendsnel tempo. En als iets niet snel genoeg verandert, hoor je vroeg of laat het adagium – dit of dat is niet meer van deze tijd. (heb ik overigens een hekel aan om dat als argument te gebruiken… maar goed…). Het rare is – dat er 1 onderwerp lijtk te zijn, waar je je nooit hoeft druk te maken over vernieuwing. Onze democratische inrichting. D66 probeerde het wel – 50 jaar lopen zeuren over een referndum. Wordt 1X gebruikt in 2005 – compleet zinloos. Een verdwaalde punt en komma anders – en hup toch erdoor… Een 2e X gebruikt in 2016 en ze willen er alweer vanaf. Anders gezegd – een kleine verandering: zelfs dat duurt lang, en levert nauwelijks wat op.
Blijf over democratie praten! (dit artikel doet dat goed)
EEN ONSJE MINDER?????
Wat nodig is dat het hele Euro-parlement oprot, er zit daar geen een die het lef heeft om het establiment en daarbij behorende verdomde elite hard aan te spreken, zij die gezamelijk instemmen Europa en zijn burgers over te leveren aan het oprukkend kalifaat zijn nu al bij voorbaat de grootste misdadigers van Europa na de ellende die de nazi,s hebben aangericht tijdens de tweede wereld oorlog. Een onsje minder zegt u dan nog!!!
Europa mag absoluut een onjse minder maar hoe breng je dat in godsnaam aan hun verstand. Wat moet/kan de burger nog meer doen. Moeten we soms zoals in 455 Rome nu Brussel gaan platbranden vooraleer ze het gaan snappen dat de zieke de Eu is of zijn ze echt zo masochistisch dat zij geen genezing willen !