Vuurwerk en religie: explosief materiaal
In de straten knalt het al geruime tijd. Voor honden is het afzien en ook andere beesten hebben eronder te lijden. Jongeren terroriseren de wijken. Voor kleine kinderen, met name zoons, is het magie, maar dat is alles op die leeftijd. Doen wat papa doet of meelopen met de grote jongens. Lekker stoer zijn. Omdat het altijd zo is geweest en bijna zo lijkt te horen. Gevaren en gevolgen zien ze niet. Moeders wel, die zijn er nooit gerust op, maar daar trekt niemand zich iets van aan.
Veelal gaat het goed, maar gaat het mis, dan kan het ook flink mis gaan. Meestal treft het ook omstanders. Je kan het enigszins proberen te ontlopen, maar er is geen ontkomen aan. Het dringt zich op. De huiskamers binnen, al houd je deuren en ramen gesloten. Het is overal. Er vallen slachtoffers. En waar het enkel rotzooi, schade en ellende veroorzaakt, betaalt de gemeenschap de prijs.
Je kan het enigszins proberen te ontlopen, maar er is geen ontkomen aan
In de politiek poogt men het al jaren bespreekbaar te krijgen, maar het probleem aankaarten zorgt steevast voor maatschappelijke onrust onder de liefhebbers.
Liefhebbers, bij wie in de kofferbak illegaal materiaal zou worden aangetroffen, als er nog grenscontroles zouden zijn. Liefhebbers, die folders en internet doorspitten, op zoek naar de extremen. Liefhebbers, verenigd op YouTube-kanalen en internetfora. Liefhebbers, die in hun schuurtjes bommen in elkaar knutselen. Want hoe extremer, hoe beter. Iedereen moet het horen.
Natuurlijk zijn lang niet alle liefhebbers van een dergelijk kaliber. Zij die enkel een beetje van de show en symboliek houden, ervaren dezelfde hinder. Ze willen echter niet dat een hele traditie verdwijnt, enkel vanwege excessen. En als je eenmaal met dergelijke verboden begint, is het einde zoek.
De tijd lijkt overrijp om in steen gehouwen tradities en religies aan de moderniteit te onderwerpen
Het geheel reduceren tot iets, waar zelfs de meest fervente tegenstanders zich in kunnen vinden, zonder totaalverbod, moet echter best mogelijk zijn. Met name waar het een publieke aangelegenheid is, zou de pret van de een, niet het plezier van de ander moeten bederven. Gezelligheid kan voor iedereen zijn, als het niet gepaard gaat met onontkoombare opdringerigheid van onzalige elementen.
2016 staat voor de deur. De tijd lijkt overrijp om een in steen gehouwen tradities en religies aan de moderniteit te onderwerpen. Tolereer niet langer -uit angst voor onvrede- zaken die uit de hand zijn gelopen of echt niet houdbaar zijn. Nog meer slachtoffers wil niemand. Zeker moeders niet. En wel of niet champagne drinken staat natuurlijk iedereen vrij. Proost!
Over de auteur
- Emigrant, huisvader en microblogger. Met soms wat macro.
Mee eens!Als iedereen zich aan de regels zou houden was er niks aan de hand,maar weken lang geterroriseerd te worden door lui zonder enig fatsoen voor wie zo veel mogelijk herrie en vernielingen de kers op de taart zijn,dat moet vanaf 2016 toch echt tot het verleden horen:meer handhaving,opsporing en veel hogere straffen!