Miserabele overeenkomst met Erdogan en andere afspraken

“Dat hebben we met z’n allen zo afgesproken.” Die bewering hoor ik vaak, veel te vaak. En ik heb daar genoeg van! Van die woordvoerders van actiegroepen, Kamerleden en andere politici. Elke keer als ze het woord krijgen bij de NPO of bij de commerciële omroepen, denken ze dat met deze dooddoener de interviewer (en ons, luisteraars en kijkers) overtuigd hebben van hun gelijk. Alsof daarmee elke discussie overbodig is en elk tegenargument vervalt. “We hebben het zo met z’n allen afgesproken”, dus geen verdere vragen meer. En de interviewer legt zich daar eerbiedig bij neer. Nooit wordt een vervolgvraag gesteld: “oh ja, met z’n allen? Kan ik me niet herinneren; wanneer dan wel? “

Nu ook weer. Hoe vaak moeten we deze dagen horen dat we die klimaatdoelstellingen “zo met z’n allen hebben afgesproken”. Of de verdragen van Schengen en van Dublin; die hadden we ook “met z’n allen zo afgesproken”. En het Associatieverdrag met Oekraïne; natuurlijk ook “met z’n allen zo afgesproken”, al hadden volksvertegenwoordigers als Pechtold de tekst van dat verdrag niet eens gelezen. Dat labelen van producten uit de Westbank, hadden we daar met z’n allen ook iets over afgesproken? Ik kan het me niet herinneren. Het was eerder iets van EU- Buitenlandcoördinator Mogherini, die we met z’n allen niet eens gekozen hebben.

de legitimiteit van dat reizende theater is op z’n minst discutabel

Nu weet ik ook wel dat in een democratie de burger niet overal over kan meepraten en meebeslissen en niet voor elk wissewasje geraadpleegd kan worden. Om die reden kiezen we om de vier jaar volksvertegenwoordigers, om namens ons wetten te maken, verdragen goed te keuren en de regering te controleren. Iets dergelijks wordt ook over het Europese parlement gezegd, maar de legitimiteit (opkomst bij verkiezingen!) van dat reizende theater is op z’n minst discutabel. Toch komen de Europarlementariërs ook steeds aanzetten met: “dat hebben we met z’n allen afgesproken”. Einde discussie.

Veel besluiten zijn natuurlijk de resultaten van koehandel, van gedelibereer in achterkamertjes en van ordinaire machtspolitiek. Daar worden we helemaal niet voor geraadpleegd, laat staan dat met ons iets wordt afgesproken, of dat daarover ons oordeel is gevraagd. Dat kan ook niet, zolang we het referendum niet als instrument hebben ingevoerd. Maar die uitkomsten van dat politieke overleg en getouwtrek zijn meestal compromissen. Daar moet je als politicus voor staan en je niet willen verschuilen achter “dat hebben we – bedoeld is kiezers en gekozenen – zo met elkaar afgesproken.”

Maar daar betalen we nu “met z’n allen” wel een prijs voor

Kom niet bij pijnlijke vragen met die dooddoener aanzetten. Want het klopt niet. Het suggereert een vaststaand feit, een keiharde, ononderhandelbare uitkomst. Het is ook een teken van gebrek aan argumenten, aan lef en aan verbeeldingskracht ( zie ook mijn column Vluchtelingen en laffe politici).

De verdragen van Schengen en Dublin zijn inmiddels buiten werking. Hadden we niet “met z’n allen afgesproken” dat Griekenland en Italië de buitengrenzen van de EU zouden bewaken? Niet dus. Maar daar betalen we nu “met z’n allen” wel een prijs voor.

En natuurlijk krijgen we dezelfde dooddoener ook straks te horen over die miserabele overeenkomst met Erdogan. Hebben we immers ook “met z’n allen zo afgesproken!”.

Over de auteur

Freek van Beetz

Freek van Beetz, studeerde Planologie en Politicologie, was van 2001-2010 adviseur van de MP van de Ned.Antillen. Auteur van Vergeefse Moeite ( roman,2023),Uitzicht op Zee (roman, 2015) en van Het laatste Kabinet (2010) en Het einde van de Antillen (2013).www.freekvanbeetz.nl

Recent gepubliceerd

Archief

• Antisemitisme9 maart 2024Enkele gedachten bij de opening van het Nationaal Holocaustmuseum
• Antisemitisme30 januari 2024Over de obsessieve anti-Israël berichtgeving in de media
• Antisemitisme6 november 2023Huiveringwekkend: antisemitisme is weer volop aanwezig
• Islam/Moslims13 oktober 2023Moreel kompas is afwezig bij verslaggeving over Israël