De Driehoek van het politiek-correcte islamdebat
Verwekt door Abdulfattah “John” Jandali, een moslim uit het Syrische Homs en opgegroeid in calvinistische kring, ontwikkelde schoolverlater Steve Jobs ooit het zo populaire “Out-Of-The-Box” denken. We kennen daarnaast ook het rechtlijnige-, in cirkels- en in hokjes-denken. Mocht onze gedachtengang zich al afspelen in geometrische figuren, dan stel ik u nu De Driehoek voor.
De Driehoek betreft een cultuurrelativistische constructie waarbinnen politiek-correcte denkers hun proeve van bekwaamheid kunnen tonen. Ik zal de drie hoekpunten definiëren en hun verhoudingen ten opzichte van elkaar. De hoekpunten bestaan uit een boek en twee ziektebeelden: de Koran, radicalisering en islamofobie. De som van de hoeken noem ik voor het gemak de islamdiscussie. De hoekpunten hebben gemeen dat ze alle drie fictief zijn maar niet als zodanig worden herkend.
De hoekpunten bestaan uit een boek en twee ziektebeelden: de Koran, radicalisering en islamofobie
Het eerste hoekpunt wordt gevormd door een boek: de Koran. Het bevat, naast een meedogenloze en nauwkeurig geformuleerde krijgsstrategie, een onwrikbaar vormgegeven idee over de inrichting van een samenleving. Dit 1400 jaar oude, ongewijzigde geschrift bevat een ideologie die we islam noemen. Wat de inhoud betreft verwijs ik u naar een citaat van de filosoof Arthur Schopenhauer.* Geholpen door de ontwikkelingen in ons onderwijs, worden Arthurs onvindbare waardevolle gedachten door academici, politici en welzijnswerkers tegenwoordig wel opgemerkt.
Het tweede hoekpunt en eerste ziektebeeld heet: radicalisering. Het betreft Koranlezers die zich actief inzetten voor de implementatie van deze ideologie. Voor hun paradijs moet de tegenstander buigen of het veld ruimen. Een postmoderne intellectueel zal niet snel naar de wapens grijpen. Hij/zij kan als ideologisch geschoold denker misschien wel begrip opbrengen voor de ideologie, maar niet voor de gewelddadige consequenties.
Dat de islam geen twijfel kent noch kritiek duldt is ondenkbaar voor een verlichte geest. Radicalisering betreft wat hem betreft altijd de agressie, nooit de ideologie. Strijdlustige moslims zijn Koranlezers die het boek niet begrijpen en hun moordlust is een ziektebeeld. Vandaar de tevergeefse zoektocht naar verklaringen en een remedie. Men ontdekte met hulp van de Organisation of Islamic Cooperation wel het tweede ziektebeeld: islamofobie.
Islamofobie vormt ons derde hoekpunt. De lijders aan deze ziekte vormen het deel van de populatie dat strijdlustige koranlezers liever een halt toeroept. U begrijpt hoe schril dit klinkt in de oren van een fatsoenlijk mens. Wie na een terechtwijzing bij zijn standpunt blijft, noemt men islamofoob. De fobie-lijder vertoont onverstand, gewelddadig gedrag en racisme. Opnieuw geen adequate therapie of medicatie. Met het oog op conflictbeheersing en besmettingsgevaar vermijdt men contact met de fobischen en hun uitingen.
Laat de cultuurrelativist en policor-denker achter in zijn fantasiewereld
Beide ziektebeelden lijken elkaar te versterken. Turkije vergroot de boekoplage en het aantal lezers. De oplopende spanning tussen de hoekpunten leidt tot instabiliteit van de driehoek. We staan voor een keuze tussen realiteitsbesef of politiek-correcte fantasie.
We kennen allemaal het beeld van het verdronken jongetje op het strand, icoon van onze schuld. In Frankrijk duiken beelden op van een jongetje dat zijn eerste schreden zet op het pad van de argumentatie. Zijn denken is nog niet geometrisch gevormd. Hartverwarmend. Niet omdat „bloemen-het-winnen-van-wapens”, maar vanwege het kijkje in een onbedorven kleuterbrein.
Mijn voorstel is simpel. Denk „Buiten-de-Driehoek”. Laat de cultuurrelativist en policor-denker achter in zijn fantasiewereld. Stop de islamdiscussie. Ontnuchterend als neonlicht in uw stamkroeg. U wacht de weg naar huis. Slaap uw roes uit en ontwaak als een nieuwsgierig kind. Koester uw herwonnen vrijheid. Onderwerp u niet. Heb uw leven lief en verdedig het!
* Arthur Schopenhauer over de islam: “Man betrachte z.B. den Koran: dieses schlechte Buch war hinreichend, eine Weltreligion zu begründen, das metaphysische Bedürfnis zahlloser Millionen Menschen seit 1200 Jahren zu befriedigen, die Grundlage ihrer Moral und einer bedeutenden Verachtung des Todes zu werden, wie auch, sie zu blutigen Kriegen und den ausgedehntesten Eroberungen zu begeistern. Wir finden in ihm die traurigste und ärmlichste Gestalt des Theismus. Viel mag durch die Übersetzungen verloren gehen; aber ich habe keinen einzigen wertvollen Gedanken darin entdecken können.”
Over de auteur
- Adjunct-hoofdredacteur http://OpinieZ.com | Schrijft stukken die worden (voor)gelezen in rechtszalen, Den Haag en redactielokalen
Ik las laatst een passage over opzienbarende politieke en antiheïstische standpunten. Normaal gesproken niet of nauwelijks politiek correct, ware het niet dat de auteur hierin nergens gangbare religieuze begrippen gebruikte, maar zijn aanvallen inzette onder de vlag van het xzemenisme, een niet-bestaande godsdienst en een evenmin bestaand zakelijk belang. Wellicht kunnen ook de politici de discussie over de hedendaagse heikele standpunten beter voeren vanonder een niet-bestaande religieus vaandel. Op die manier kan en mag er simpelweg veel meer gezegd worden dan nu het geval is.
Zoiets als bijvoorbeeld de Tolkien-religie Partij oprichten om zo makkelijker kritiek te kunnen uiten op de SP of, laten we het maar gewoon zeggen, op de door de Islam gegijzelde PvdA?
Mooie laatste zinnen in de laatste alinea. Ze vertolken ook mijn mening. Echter ik slaag er maar moeilijk in daar helemaal aan te voldoen. Ik ben 70 jaar en ik zou er dus nu aan toe moeten zijn dat in praktijk te kunnen brengen. Niet dus, ik blijf lezen en discussiëren en dat betekent eigenlijk vooral; munitie verzamelen, bestaande uit argumentaties.
Maar misschien hoort dit bij het leven liefhebben en het verdedigen….
Geachte heer Adriaen, schaamt u zich echt maar niet voor uw leeftijd, u doet uw best en als dit met woorden is geschreven waar u vanzelfsprekend achter staat dan is dit al munitie.
Maar er komt een tijd of hopelijk een korte periode dat de pen het verliest van de wapens die we moeten opnemen tegen dit gedrocht, want het vernietigd ons Vaderland. Fijn weekend Don.
Even iets rechtzetten, een fobie is een aandoening voortgekomen uit bestaande angst voor iets zoals smetvrees ed. Maar ook voortgekomen uit signalen vanuit directe omgeving, zoals het stresssyndroom zich kan ontwikkelen en constante bomexplosies tijdens WWI waar de fobie en symtomen met alle gedragstoornissen werden onderzocht en langzaam herkend als gevolg van. De Islamfobie mag dus terecht benoemd worden als een angst voor geweld direct in de omgeving van de persoon of de angst betrokken te worden bij een aanslag op de persoon. Dit gegeven komt dus voort uit de vele info en ervaringen direct opgedaan of in directe omgeving er mee moeten leven. Indien je je niet kunt onttrekkken aan de info (er wordt op gewezen en gepraat) of aan het gevaar (bom in je straat of tijdens je boodschappen) ben je dus blootgesteld aan dit gevaar. De een is meer gevoelig dan de ander en mag deze fobie niet worden afgedaan als zijnde onzin. Je kunt met een fobie leren sterker worden of overwinnen, maar niet iedereen heeft dezelfde lichamelijk en geestelijk gestel. Je mag terecht bang zijn voor de Islam en zijn daden als evenzeer voor de bommenregen uit de 1e en 2e wereldoorlog.