Engeland kraakt onder immigratiegolf

15 juni 2015 - Faulks

In mijn vorige column trok ik een vergelijking tussen de gebeurtenissen rond de Schotse muiterij in 1743 en het politieke gekonkel van Westminster inzake het Scottish Independence Referendum. Diezelfde link met de geschiedenis is van toepassing op de zienswijze van de Britten op immigratie. Centraal daarin staat namelijk het kastenstelsel, het systeem dat mensen verdeelt op basis van een erfelijke sociale status.

Vanaf de 17e eeuw ontdekten de Engelsen de lucratieve kanten van India. Het gehele gebied werd geannexeerd en in 1878 noemde Koningin Victoria zichzelf keizerin van India. De Britten beschouwden de Indiërs als primitieven. Hoewel het Engelse parlement opriep respect te hebben voor de Indiërs en hun cultuur was daar in realiteit weinig van te merken (“O moeder, wat was het heet”). Gelukkig vormde India via zware belastingen een enorme inkomstenbron.

Net als bij de Schotse overheersing werd gebruik gemaakt van de door Engeland verfijnde verdeel- en heersstrategie. Handige tool daarbij was nu niet het clansysteem maar het kastenstelsel. Engeland kent zelf ook een variant: de upper class en de lower class. Toen de eerste immigranten uit India het verre Engeland bereikten was dat verdeelsysteem ook voor hen een leidraad. De meesten beschikten bovendien over de wil te werken om zich te verbeteren en erbij te horen. Een fijne bijkomstigheid voor de upper class: goedkope arbeidskrachten. Downstairs moest maar inschikken… en deed dat ook.

Inmiddels hebben velen de weg naar het Verenigd Koninkrijk gevonden: mensen met hun eigen religies, culturen en invloeden. Maar toen kwam, vanuit de EU, de Oosteuropese migratiegolf. Degenen die zich er vooral mee geconfronteerd zien, zitten in wat nu nog eufemistisch de working class wordt genoemd. De Angelsaksische verzorgingsstaat is sterk geïndividualiseerd, biedt relatief lage, inkomensafhankelijke uitkeringen voor werkloosheid, ziekte en ouderdom en hanteert strikte regels voor het recht op bijstand. Maatschappelijke dienstverlening is er grotendeels privaat georganiseerd, met uitzondering van de -nu nog- publieke NHS (National Health Service).

Door de toevloed van goedkope arbeid en de daarmee gepaard gaande, neerwaartse druk op de lonen is een forse toename van armoede ontstaan. Werkwilligen moeten omkijken naar meerdere banen om te kunnen overleven. Inmiddels is er een gedemoraliseerde onderklasse ontstaan, die het niets meer kan schelen, waarvan velen langer hebben geleefd van een uitkering dan te hebben gewerkt, of zelfs helemaal nooit hebben gewerkt én is er zoiets als benefits tourism, onderwerp van heftig debat.

Dat UKIP drie miljoen stemmers trok is niet verbazingwekkend. Grotendeels in het zuiden, waar veel immigranten verblijven. Er is geen doorstroom naar het noorden, waardoor de Schotten zich kunnen veroorloven over te lopen van medegevoel voor ‘de onderdrukten der aarde’.

Bood het kastenstelsel in eerste instantie enig soelaas voor de betrokken partijen… dat is nu voorbij. Ze zullen het niet snel openlijk toegeven, maar met name de eerste immigranten zien zich bedreigd door de nieuwkomers. Ook de grote steden voelen de druk. Britten die het zich kunnen veroorloven, vertrekken – met hun geld – naar aangenamer oorden.

Er helpt geen lieve moeder meer aan: de upperclass kan niet meer volhouden dat het hun probleem niet is. Deze problematiek vormt de basis voor het EU-referendum dat er zit aan te komen. Brussel zegt immers: