Ruzie tussen Frankrijk en Italië loopt flink uit de hand
Harde clash Macron met Salvini en Di Maio
Titelfoto: De Italiaanse vice-premier Luigi di Maio na zijn ontmoeting met de Franse Gele Hesjes (7 januari 2019). Screenshot YouTube-video, kanaal Euronews francais
Temidden van alle Brexit-commotie is het tussen Frankrijk en Italië ook geen koek en ei meer. De wederzijdse antipathie tussen president Emanuel Macron en vice-premier Matteo Salvini was al bekend. Nu heeft ook de andere Italiaanse vice-premier Luigi di Maio een duit in het zakje gedaan door vertegenwoordigers van de Franse protestbeweging Gilets Jaunes (Gele Hesjes) te ontmoeten en zich – net als Salvini eerder – solidair met hen te verklaren.
Oggi con @ale_dibattista abbiamo fatto un salto in Francia e abbiamo incontrato il leader dei gilet gialli Cristophe Chalençon e i candidati alle elezioni europee della lista RIC di Ingrid Levavasseur.
— Luigi Di Maio (@luigidimaio) February 5, 2019
Il vento del cambiamento ha valicato le Alpi. pic.twitter.com/G8E0ypLalX
Openlijke ruzie
Het resultaat: een openlijke ruzie tussen twee landen die aan de wieg van de Europese samenwerking hebben gestaan. Macron is furieus, spreekt van een inmenging in de binnenlandse politiek van Frankrijk en heeft zijn ambassadeur uit Rome teruggeroepen. Een zwaar middel in het diplomatieke verkeer. Het Franse ministerie van Buitenlandse Zaken maakte zelfs een vergelijking met de Tweede Wereldoorlog. Als tegenzet heeft de Italiaanse regering het prestigieuze en uiterst kostbare Transalpine snelle-spoorweg-project – een nieuwe Franse-Italiaanse treinverbinding – stilgelegd. Dit project is bijzonder genoeg juist het troetelkind van Salvini.
Franse ministerie van Buitenlandse Zaken verklaart dat Italië zich bezondigd heeft aan ‘ongefundeerde aanvallen’ en ‘onaanvaardbare provocaties’, en wel 'de ergste sinds de Tweede Wereldoorlog'.https://t.co/SZqwTwdMf8
— Saskia Dekkers (@saskiadekkers) February 7, 2019
Verdere olie op het vuur werd gegooid met de beschuldiging van Di Maio dat Frankrijk kolonialisme bedrijft in Afrika, wat daardoor verarmt; de hoofdreden voor de stroom van illegale economische migranten die Italië tot voor kort overspoelde.
Concurrentieslag
De spanningen tussen Frankrijk en Italië zijn niet van vandaag of gisteren. Ze trokken meestal gelijk op in de EU. Ze hadden ook dezelfde belangen. Beide landen profiteerden meer van de Europese samenwerking dan dat ze er financieel aan hebben bijgedragen. Als één van de twee weer eens zondigde tegen Brusselse afspraken, hield de ander hem de hand boven het hoofd. Maar onderhuids woedde er al geruime tijd een concurrentieslag tussen beide landen die verder ging dan de wederzijdse culinaire naijver.
Eurocrisis
De financiële crisis van 2008 en de wankelende euro vanwege het wanbeleid van Griekenland én Italië veranderde de relatie. Met de kostbare steunoperaties die opgetuigd moesten worden om het uiteenvallen van de eurozone te voorkomen, bekoelde de onderlinge liefde. Italië weigerde de bankensector te hervormen en bleef net als Griekenland boven zijn stand leven. Diplomatieke druk hielp niet, Italië bleek onhervormbaar. De sociaal-democratische premier Renzi waagde tevergeefs nog een hervormingspoging, maar moest eind 2016 vanwege de binnenlandse politieke situatie in Italië het veld ruimen.
Italie hervormde niet
De eurocrisis werd bezworen door de Italiaanse president van de Europese Centrale Bank, Mario Draghi. Hij maakte geld zo goedkoop, dat Italië z’n exorbitante staatsschuld van 130 % BBP gemakkelijk kon herfinancieren. Daarmee werd voorkomen dat de Italiaanse banken omvielen en de euro in het kielzog daarvan in een vrije val raakte. De politiek van Draghi was niet zonder consequenties. Lenen was zo goedkoop, dat elke prikkel voor Italië verviel om serieus werk te maken van hervorming van het bankenstelsel, de arbeidsmarkt en de bevoorrechte positie van het Italiaanse bestuursapparaat.
Frankrijk hervormde wel
Met de verkiezing van Macron ging er in Frankrijk een andere politieke wind waaien. Macron voerde een hervorming van de arbeidsmarkt door, saneerde voor een belangrijk deel de Franse banken en schafte de bevoorrechte positie van veel ambtenaren en semi-ambtenaren af. Maatregelen die hij overigens weer deels moest terugdraaien na de protesten van de Gele Hesjes.
Omwenteling
Ook in Italië werden in 2017 verkiezingen gehouden. De gevestigde politieke orde werd weggevaagd. De links-populistische Vijfsterrenbeweging van Luigi Di Maio en de rechts-nationalistische Lega van Matteo Salvini vormden een nieuwe regering onder leiding van de neutrale jurist Giuseppe Conte. Het nieuwe bewind in Rome bleef doof voor de oproepen van Brussel én Macron om het begrotingstekort terug te dringen. De schuld dreigde verder op te lopen met het terugbrengen van de pensioengerechtigde leeftijd en een basisinkomen voor iedereen.
Maar dat niet alleen. Salvini dwarsboomde ook nog eens openlijk de federale Europese plannen van Macron. Bovendien verklaarde hij naar aanleiding van het gewelddadige Franse optreden tegen Gele Hesjes dat er maar gauw een nieuwe Franse president moest komen.
Europese verkiezingen
De schermutselingen tussen Italië en Frankrijk worden heviger nu de verkiezingen voor het Europese Parlement naderen. Salvini heeft zich opgeworpen als de leider van de eurosceptische/-kritische partijen, die zeker geen Europese superstaat willen en Macron zien als de verpersoonlijking van het federalistische ideaal. Salvini en geestverwanten stevenen af op een eclatant verkiezingssucces. De EU-sceptici komen in de polls zelfs als één na grootste groep uit de bus, na de christen-democraten, maar groter dan de socialisten en de liberalen.
Macron ziet zijn Europese droom met de voortdenderende Gele Hesjes-beweging in eigen land en de oppositie van het nieuwe blok Salvini-Orban-Kaczyński volledig in rook opgaan.
Er is dus meer aan de hand dan wat onderlinge strubbelingen. Frankrijk en Italië willen met de EU ieder een andere weg inslaan in de EU. Een Italexit lijkt vooralsnog niet aan de orde, maar de Franse variant van de Ever Closer Union is voor de Italiaanse regering onaanvaardbaar. Salvini zei onlangs zelfs expliciet dat hij de Frans-Duitse as wil breken.
"Salvini calls for a “European Spring” to overthrow the dominant 'French-German axis'". “We are preparing a new equilibrium and new energy in Europe and will lead this new European spring. We have a new plan for Europe.” Salvini said." https://t.co/dg9rDoFhgB
— TraditionalBritain (@TradBritGroup) January 14, 2019
Oppositie
Italië staat ook niet alleen. De voormalige Oostbloklanden, met de zeer uitgesproken premier van Hongarije Orban en de Visegrad-groep voorop, steunen de oppositie tegen een federale EU. Federalisten als Guy Verhofstadt trachten de critici in een kwaad daglicht te stellen met referenties aan de nazi-tijd in Duitsland en het facisme in Italië. Tevergeefs, zo blijkt thans. Ook in Duitsland, Zweden, Spanje, België, Nederland en Frankrijk zelf is er een sterke opkomst van politieke partijen die het landsbelang weer in hun vaandel durven te voeren.
Hoe nu verder? Waarschijnlijk zal premier Conte eerst de zaak proberen te sussen. Italië heeft daar ook belang bij, vanwege de al gespannen verhouding met Brussel over het begrotingstekort. Zonder steun van Frankrijk wordt het lastig de clementie van de EU te krijgen. Maar de openlijke controverse tussen beide landen is met enkele verzoenende woorden niet van tafel.
Het gaat – naast totaal verziekte persoonlijke verhoudingen – om radicaal andere visies op de toekomst van de Europese Unie.
Over de auteur
Ik voorspel al sinds 2008 dat er in 2020 geen EU meer zal bestaan. Elkaar de tent uitvechtend zal men besluiten de EU op te doeken en de EEG in ere te herstellen. De nationale regeringen krijgen het druk met het ontkrachten van alle onwelgevallige wetten en voorschriften van de dan verdwenen EU. Zo krijgt ieder land zijn eigen identiteit en soevereiniteit weer terug Het zou ontzettend jammer zijn als Groot Brittannië inmiddels miljarden ponden in de EU-kas zou hebben gestort, maar die krijgen ze wel weer terug.
Mijn grote dank treft vnl. Nigel Farage, die heel Europa het beeld schetste van wat de EU in werkelijkheid was!!! En van wiens toespraken in het EP ik altijd gigantisch heb genoten.
@ CFJ.Ooijevaar.
Ik hoop van harte dat u gelijk krijgt en dat we ná 2020 weer gewoon “Nederland” kunnen zijn en niet een wingewest van de EU.
De Eu, waarvan ook ik verwacht dat het geen lang leven meer beschoren is, maar je weet het maar nooit met “leiders” als Zuipschuit Juncker, Kobold Timmermans, de Pool Tusk en meer van die clowns ! Genoemde personen, en meer EU-figuurtjes van hun kaliber, zijn in staat om met vunzige, gemene leugens en bedreigingen de huidige lidstaten angst in te boezemen en wel zodanig dat bijv. de NL-“leiders” zónder rechte rug (dat zijn dus de meesten) achter Juncker + vazallen zullen blijven aan kruipen en smachtend vragen : “Mogen wij a.u.b. wél blijven meedoen, Jan Kloot ?
Meneer Karton, denk niet dat we er zijn met het verdwijnen van de EU. Pas op voor de 5e colonne in ons eigen land. Die vormt een even groot gevaar!
Net als de EU die er voor gezorgd heeft dat ze hier zijn ook weer laten verdwijnen dan toch. De zandbakken waar ze vanaf komen zijn groter als Nederland.
En ja, dan krijgen we een Europa van 27 landjes die elkaar de tent uit vechten! Broeva! Haro! Ik ben ook geen fan van de stroperige constructie die de EU is, maar wat is het alternatief? Als de Europese landen niet samenwerken, wat hebben ze dan in te brengen tegen de VS, China en Rusland?
Meneer B. Die 27 landjes vechten elkaar de tent niet uit. Ze handelen samen met elkaar en met de hele wereld. Wat wij hebben in te brengen tegen de VS, China en Rusland? Onze producten! En ons wereldwijd bewonderde koningspaar doet in deze fantastisch werk als deuropeners.
@CFJ: dit moet een grap zijn. Nou goed, ik heb erom gelachen.
@ Frans B.
Het “elkaar de tent uitvechten” is al bezig sinds de installatie van de EU. Tijdens de Balkan-oorlog gebeurde het letterlijk; momenteel vechten de Britten de EU-“leiders” elkaar de tent uit, Polen, Hongarije en andere anti-immigratie-landen vechten met de overige EU-lidstaten betr. de “vluchtelingen”, in Spanje is nog maar nét een burgeroorlog voorkomen nadat Catalonië onafhankelijk wilde worden. Dus zó erg vreedzaam is het in de EU niet.
Vóór de EU kon ieder land z’n eigen regels stellen, als een land nú iets wil regelen moeten al de overige landen daarmee akkoord gaan. Geen enkele EU-lidstaat is nog zelfstandig; ik denk dat de Britten nog nét op tijd het zinkende schip gaan verlaten; mogelijk is hier de wens de vader van de gedachte.
Waarschijnlijk wel ja. In deze geglobaliseerde wereld zijn landen sowieso nauwelijks meer zelfstandig.
@ Frans B.
De nog nauwelijks zelfstandige landen zijn hun zelfstandigheid veelal kwijtgeraakt zónder dat de bevolking die wens had/heeft uitgesproken. Hun zelfstandigheid is/werd opgeheven door de “leiders” van hun landen.
Indien in die nog nauwelijks zelfstandige landen een EERLIJK referendum zou worden gehouden ben ik ervan overtuigd dat het grootste gedeelte gráág naar zelfstandigheid terug zou willen.
Dát is ook de reden dat er géén referendum zal komen betreffende wél of geen lid zijn/blijven/worden van de EU.
Onze “leiders” weten namelijk de uitslag al !!!
Frankrijk heeft geen andere keus dan in te binden. Het werpt zich altijd op als vertegenwoordiger van de zuidelijke EU landen, maar ondertussen houdt het de grens dicht met Italie, parasiteerde op Griekse staatsleningen, profiteert al sinds jaar en dag buitensporig van EU regelingen zonder dat het zich aan de EU regels houdt, en spreekt niemand meer Frans. Het breken van de Frans-Duitse as is niet alleen onvermijdelijk, maar ook uiterst wenselijk. Dat geldt ook voor de starre, centralistische Franse invloeden in Brussel. Een EU die is opgetuigd als bureaucratische mammoettanker gaat het niet redden in het tijdperk van globalisering en al helemaal niet als die mammoettanker een vuist weigert te maken tegen China en de islam en niet wil inzien dat de angelsaksische wereld haar grootste vriend is. In plaats daarvan heeft men Engeland de EU uitgepest en probeert het nu nog een zo hard mogelijk trap na te geven. Dat laaste gaat trouwens aardig in de richting van een potje achterlijk kopschoppen. De keuze voor Barnier als hoofdonderhandelaar zegt al genoeg. Onbegrijpelijk. Salvini is niet heilig, maar hij let in ieder geval op de langetermijn belangen van Italie en de EU. Het wordt tijd dat de EU dat ook gaat doen en kiest voor een dynamisch partnerschap en niet voor een bureaucratisch onderdrukkingsapparaat. Weg met alle Macrons en Barniers. Hup Salvini.
@ BegrensEuropa.
Met het wegsturen van alle Macrons en Barniers is de EU zeker nog geen democratisch gebeuren geworden; daartoe zullen er veel meer vervuilende z.g. “politici” moeten worden weggevaagd.
Ik denk daarbij aan Merkel, Pinokkio, Löfven (van Zweden), Sánchez (van Spanje) en nog enkele k.ntlikkers van EU-“leiding”.
Tijd voor échte leiders als bijv. Salvini, Orbán, Morawiecki (Polen) en meer van deze mannen en-of vrouwen !!!
Helemaal mee eens. Maar als Macron weg is komt er misschien iemand die Berlijn en dus de EU wat meer richting nationale dynamiek en openheid sturen in plaats van het het driedubbel dwarsgebakken centralisme en eigenbelang van die vermaledijde bureaucratenopleiding van de École Nationale d’Administration, waar de Fransen Brussel en hun buitenlandse politiek mee vervuilen en waar Macron een exponent van is.
Ik mis Merkels grootste vriend Rutte in uw rijtje. Of duidt u die aan als Pinokkio (aardig gevonden).
@ C.F.J. Ooijevaar.
U bet scherp, hr/mevr. Ooijevaar.
Rutte noem ik meestal Pinokkio, gezien het feit dat deze figuur slechts liegt én bedriegt.
Zou op zich niet erg vreselijk zijn, maar de NL-bevolking is de dupe van zijn wangedrag en dát is zéér ernstig !
Steeds meer leiders van anti-immigratie landen komen “in opstand” tegen de landverraders in de EU, zoals bijv. Macron, Merkel, Pinokkio en meer van dat fraais.
Pinokkio die zegt te zullen gaan “praten” met de klimaatspijbelaars !!
’t Is toch totaal verrot, dit landje !! Een zich “M.P.” noemende kereltje gaat in overleg met scholieren van 12 tot 17 jaar die hebben gespijbeld; die “M.P.” lijkt me beter geschikt om burgemeester van Madurodam te worden……..hoewel, ik betwijfel zelfs of de man daarvoor wél geschikt zou zijn.
(Ik weet dat het laatste deel van m’n reactie niks te maken heeft met de “oorlog” tussen Frankrijk en Italië, maar ’t moest me ff van ’t hart)
Dag mijnheer Vervloed,
Hebt u enig idee of en hoe, of lijkt mij overigens onwaarschijnlijk, mevrouw Merkel zich bemoeit met de onrust in Frankrijk? Frankrijk gaat de 13e onrustige week in meen ik.
De EU is een grote familie geworden om de vrede binnen Europa te bewaren.De familieruzies zijn echter het ergste vooral in te grote families waarin enkelingen de lakens willen uitdelen.
@ ni28.
Is de oprichting van de EU geschied om de vrede binnen Europa te bewaren ? Ik heb steeds gedacht (en denk dat nog steeds eigenlijk) dat het hoofdzakelijk ging om handelsbelangen en baantjes, zéér goed betaalde baantjes.
De Balkanoorlog is voor mij een voorbeeld van het niet handhaven van de vrede binnen Europa; ook de “opstand” van de Catalanen tegen de Spaanse regering, om zelfstandigheid voor Catalonië te verkrijgen, is een voorbeeld van de niet-vrede handhaving.
Wat te denken van de “woorden-oorlog” tussen Italië en Frankrijk, die momenteel gaande is.
Als “vrede bewaren” het bestaansrecht van de EU is, dan moet die EU maar snel worden opgeheven, want vrede heeft zij niet gebracht; wél héél veel wantrouwen tussen landen. (voor zover die landen nog bestaan)
Diverse politieke leiders hebben dit al vaker herhaald en daar appelleer ik op, Karton. Dat ik daar anders over denk mag u van mij aannemen en zou moeten uit mijn schrijven blijken. Geen oorlog maar wapenstilstand zeker als Frankrijk met Duitsland zo doorgaan met goedkeuring van Brussel. Niet 27 landen regeren Europa maar twee.
@ ni28.
Volkomen met u eens.