Wie betaalt voor de Linkse Heilige Huisjes?
Onbetaalbare combi van klimaat, migratie en verzorgingsstaat
Titelfoto: Applausmoment Meet-Up Doorbreek de Klimaatscrisis met GroenLinks-leider Jesse Klaver (21 januari 2018). Bron: GroenLinks
Wie legt de verbinding tussen de thema’s klimaat, migratie en verzorgingsstaat? Links in ieder geval niet. Het willen deugen op elk van deze onderwerpen maakt dat men het totale plaatje uit het oog verliest. Laten we deze drie thema’s eens nalopen en daarna bijeen proberen te brengen.
Klimaat
Klimaat is een prangend vraagstuk volgens degenen die onmiddellijk vergaande maatregelen eisen. De rekening van al die maatregelen bedraagt enkele honderden miljarden euro’s de komende tien jaar. Alleen de overheid is in staat een duurzame maatschappij te realiseren. Via heffingen en belastingen moet de transitie vorm krijgen en ongewenst gedrag worden bestreden. Wenselijk gedrag wordt met subsidies aangemoedigd. Wettelijke verboden maken de cirkel rond.
Migratie
De klimaatdoelstellingen, desnoods via de rechter afgedwongen, worden in de wielen gereden door de onverminderd hoge migratie naar ons land. Die sterke overheid die de klimaatomslag in 10 jaar moet vormgeven, wordt echter niet in staat geacht om migratie te beteugelen. Volgens links is die niet te stoppen en bovendien neemt deze al jaren af. Feit is wel dat die overheid al jaren opzichtig faalt bij het integreren van nieuwkomers en het uitzetten van degenen die niet in aanmerking komen voor verblijf.
De gebrekkige integratie is o.a. zichtbaar in de sterk achterblijvende arbeidsparticipatie. Dat geldt helaas ook vaak voor de tweede en derde generatie. Niet alleen dragen veel migranten zo economisch niets bij, maar als keerzijde is er een onverminderd hoog uitkerings- en voorzieningengebruik. Meer dan de helft van de bijstandspopulatie is van niet-Nederlandse komaf (evenals de gevangenispopulatie). Dat de aanwezigheid van steeds meer mensen ook steeds meer druk legt op de leefomgeving wil er bij links moeilijk in.
Over migratie en klimaat, twee linkse heilige huisjes, is nauwelijks nog inhoudelijk te debateren. Feiten en argumenten worden overheerst door emoties en ad hominem drogredeneringen. Een andersdenkende moet wel een racist zijn, of een klimaatontkenner of anderszins slecht mens.
— Jan Kranendonk (@Jan_Kranendonk) January 2, 2019
Toch zijn er voor een groeiende bevolking meer huizen nodig, waar groen voor moet worden opgeofferd. Ook moeten mensen eten en drinken, werken, rijden in auto’s etc. Dit legt beslag op de ruimte. Je kunt je vastketenen aan bomen in Amelisweerd, maar dat is nogal gratuit als je zelf niet bereid bent je gedrag aan te passen. Zie de lage energielabels van de recent in de verkoop gekomen huizen van mensen als Nijpels, Klaver en Halsema en de vliegwoede van iemand als Jetten.
Verzorgingsstaat
We komen bij het derde punt.
De uitgebreide verzorgingsstaat voorziet miljoenen mensen in (een aanvulling op) hun inkomen. Ondanks het verhogen van de pensioenleeftijd ontvangen 3,5 miljoen mensen AOW. Daarnaast zijn er 1,5 miljoen mensen onder de pensioengerechtigde leeftijd die een uitkering ontvangen wegens werkloosheid en/of arbeidsongeschiktheid. Een uitgebreid stelsel van toeslagen en fiscale aftrek moet huren, hypotheken, zorg en het hebben en opvangen van kinderen betaalbaar houden.
Armoedegrens
Ondanks de vele tientallen miljarden die hier worden rondgepompt schreeuwen linkse partijen moord en brand over groepen met een inkomen onder een door hen zelf gedefinieerde armoedegrens. Niet alleen is armoede een groeiend probleem volgens links. Dat geldt ook voor de toenemende inkomensongelijkheid. En als dat niet uit cijfers blijkt, dan is het de toenemende vermogensongelijkheid die met extra belastingen voor de rijken moet worden bestreden. Intussen neemt de bovenste helft van de inkomensverdeling echter al tachtig procent van de lasten voor zijn rekening.
Hoge kosten
De kosten van verduurzaming, migratie en verzorgingsstaat zijn nu al zodanig dat de gemiddelde Nederlander met een inkomen vanaf modaal de helft van zijn inkomen af staat aan belastingen en premies. Voor beneden modaal loont extra werken niet, omdat van een bruto inkomensstijging netto niets overblijft door belasting- en premieheffing en verlies aan toeslagen en andere inkomensafhankelijke regelingen. Daar komen dan nog de heffingen (zoals btw en accijnzen) bij die via de uitgavenkant vloeien naar de schatkist. Dit land is zo dol op belastingheffing dat het zelfs water flink belast, om vervolgens te vragen om een suikertaks omdat frisdrank relatief goedkoop is.
De uitgaven om het klimaat te redden, komen bovenop de enorme uitgaven die de overheid al doet. Meteen na het aannemen van de Klimaatwet kwamen de linkse partijen in het geweer om mensen met lage inkomens financieel te ontzien. De SP opende zelfs een meldpunt voor gestegen energieprijzen, terwijl deze stijging uitdrukkelijk is beoogd door wetgeving waar de SP zelf voor stemde. Zo leiden de klimaatmaatregelen tot een verdere expansie van de verzorgingsstaat. Ook doken al ‘klimaatvluchtelingen’ op.
De exorbitante verhoging van de brandstofprijzen heeft niets met het klimaat te maken, maar dient alleen om de gigantische overheidsuitgaven te financieren. Met name de kosten van immigratie en multiculturale samenleving zijn niet meer op te brengen.
— Koos Roegholt (@KoosRoegholt) December 13, 2018
Verdere collectivisering
De vraag aan links is hoe verduurzaming, migratie en een uitgebreide verzorgingsstaat financieel met elkaar in overeenstemming zijn te brengen.
Dat zal m.i. alleen lukken bij een nog veel verdergaande collectivisering van de economie dan nu al het geval is. Dat is een recept uit de vorige eeuw waarvan we weten dat het niet werkt. Instellingen als UWV, Prorail, NS, de Belastingdienst enz. bewijzen steeds weer dat zaken in staatshanden leggen niet altijd een goed idee is. Als dit de prijs is van (internationale) solidariteit, dan moet je daarover als linkse partijen ook eerlijk zijn en mensen niet de illusie geven dat hun welvaart op peil kan blijven.
Er zijn geen onbenutte geldpotten die aangesproken kunnen worden, ook niet bij bedrijven. Die verplaatsen hun activiteiten naar landen die niet voorop willen lopen, rekenen kostenstijgingen door in de prijzen of gaan simpelweg failliet als dat niet kan.
Linkse heilige huisjes
Tegelijkertijd dienen allerlei linkse heilige huisjes intact te blijven. De staat moet ruimhartig allerlei culturele en aanverwante activiteiten blijven subsidiëren om kaalslag en barbarij te voorkomen en omwille van internationale solidariteit miljarden aan ontwikkelingshulp en ‘Europa’ blijven uitgeven. Daar liggen de prioriteiten voor een overheid, die op veel andere terreinen volgens links tot niet meer in staat is dan gedogen.
Als de staatsuitgaven alleen maar toenemen, dan zal dat ook met de inkomsten moeten gebeuren. Dat gaat niet automatisch en zeker niet uit toekomstige economische groei. Integendeel, de steeds verdere expansie van de overheid zet juist de groei onder druk. Het verder belasten van economische activiteiten leidt onherroepelijk tot minder activiteit en de sterkste schouders dragen al vrijwel alle lasten.
Maar nivelleren zullen we totdat we allemaal even veel inkomen en vermogen hebben, want pas dan zijn we gelijk en hebben we evenveel kansen in de ogen van links. We zijn dan wel allemaal arm.
Over de auteur
Recent gepubliceerd
Linkse politiek21 november 2023Handhaving grondrechten is niet veilig bij linkse partijen
Economie2 november 2023Verdeling van de welvaart: dat kunnen wij veel beter dan de overheid
Politiek Internationaal27 augustus 2023Wij hebben geen ereschuld aan Afghaanse beveiligers
Migratie25 juli 2023Bij asiel en immigratie doen de harde feiten er niet meer toe
Armoede is een groeiend probleem maar links zorgt zelf voor steeds meer armoede door het propageren van migratie en tegelijk onzinnige klimaatdoelstellingen stellen. Klimaatbelastingen voor bedrijven zullen zich kenmerken door steeds hogere prijzen van goederen. Links maakt zo de middenklasse financieel kapot terwijl juist de middenklasse moet blijven groeien omdat deze de garantie voor rust in een land vormt. De daaraan uitvloeiende explosieve groei van de onderklasse die aan het infuus van de resterende middenklasse zal hangen zal op termijn zorgen voor het vervangen van het kapitalistisch systeem door socialisme, het droom van de Internationale zingende linkse elite. Dezelfde geschiedenis van afbraak van een werkende systeem die wij al in het voormalige Oostblok gezien hebben en met dezelfde consequenties zoals die nu zichtbaar zijn in Venezuela. De linkse droom wordt steeds meer een reële nachtmerrie. Voor mij persoonlijk het communisme 2.0 nachtmerrie.
Daar pas ik voor.
ja, links is de nagel aan ons aller doodskist. Dat heeft u goed gezien.
Beste Marien en al eens meegemaakt vandaar dat ik het een en ander herken.
Verzorgingsstaat + massa-immigratie gaan niet samen.
Klimaatbeleid + massa-immigratie gaan niet samen.
Verzorgingsstaat + klimaatbeleid gaan ook al niet samen.
We hebben hier dus drie stokpaardjes van links die alle drie van zichzelf al onbetaalbaar zijn. En die daarnaast ook nog eens alle drie met elkaar in tegenspraak zijn.
Hoe kan het dat vrijwel niemand in politiek en MSM dit ziet?
In politiek en media roepen talentloze clowns in koor dat we de rekening van het klimaatbeleid bij het bedrijfsleven moeten leggen, want “de vervuiler betaalt”. Ook benadrukken ze allemaal dat de overheid bij moet springen “om de energietransitie betaalbaar te houden”.
Hallo journaille, wakker worden!
Aan wie zal het bedrijfsleven die kosten doorberekenen?
Waar haalt de overheid al die subsidiegelden vandaan?
@ Arie
Volkomen met u eens.
Van het hele gebeuren verwacht ik niet veel ; het enige dat wij er van zullen merken is : we hebben steeds minder te besteden en worden steeds verder uitgeknepen door de “overheid”. Een “overheid” die zojuist terugkeerde uit Davos, waar zij met heel veel andere “regeringsleiders” hebben gesproken over de steeds groter wordende kloof tussen rijk en arm. Zij bivakkeerden in het duurste hotel van Davos (op onze kosten) en reisden per vliegtuig (ook op onze kosten en zéér vervuilend (!!!).
Die gasten blijven praten, das hun “vak”, doch komen zelden met een oplossing. Na afloop van de bijeenkomst roepen zij elkaar dan ook vrolijk toe : “Tot volgend jaar in Chili, amice !!”
Dit stuk gaat over de noodzaak van “verdergaande collectivisering van de economie” om de kosten van “verduurzaming, migratie en een uitgebreide verzorgingsstaat” en “de heilige huisjes van links” te kunnen blijven ophoesten. Het lijkt me dat hierin keuzes gemaakt moeten worden. Een belangrijke kostenfactor is die van huisvesting. Daar komen de drie met name genoemde grote vraagstukken samen. Zowel markt als overheid blijven op dat punt in gebreke. Tijd voor een deltaplan. In grote lijnen komt het erop neer dat migratie moet stoppen (om de bekende redenen) en dat nieuwe woningen duurzaam en betaalbaar gebouwd moeten worden waardoor de kosten de verzorgingsstaat beperkt kunnen worden (of minder hard zullen stijgen). Marktpartijen en overheid zijn bij woningbouw toch al op elkaar aangewezen. De private sector heeft nu de overhand en zoekt momenteel winstmaximalisatie door voor de bovenkant van de woningmarkt te bouwen in plaats van de onderkant. Daarin moet een betere balans gevonden kunnen worden. Je zou dat low-key collectivisering kunnen noemen. Of herstel van de situatie zoals die voor de tachtiger jaren bestond.
Ik zie en hoor Margaret Thatcher.
Ik zie de realiteit.
We moeten af van de gedachte dat ‘onze’ politici hier de zaken runnen. We zitten vast aan internationale verdragen en wetgeving die voorrang hebben op onze nationale wetgeving. ‘Het’klimaat is slechts een proces dat wordt gebruikt om een wereldwijd marxistisch systeem in te voefen o.l.v de VN. Het is een proces om het vrije Westen te verarmen en felijk te schakelen met de rest van de wereld. Zelfs linkse liberals in de VS beginnen dit in te zien:
https://youtu.be/Zpw7Zhu3KiI