Valse #metoo beschuldigingen moeten zwaar worden gestraft
Wetboek van strafrecht moet worden aangepast
Titelfoto: Kandidaat voor het Hooggerechtshof Kavanaugh tijdens de Senaat-hoorzitting over de #metoo-beschuldiging (28 september 2018). Screenshot YouTube-video, kanaal The New York Times
Zo’n twee jaar geleden ging de hashtag #metoo viraal als gevolg van de beschuldigingen van sexuele intimidatie aan het adres van filmproducent Harvey Weinstein. Massaal – en vaak terecht – werden er verhalen gedeeld en daders aan de schandpaal genageld. Ik wil hier heel helder in zijn: mannen en vrouwen die zich schuldig maken aan sexueel misbruik van anderen moeten daarvoor strafrechtelijk worden vervolgd en mogen hun straf niet ontlopen.
Verwerking
Zoals bij elke beerput die opengaat ontstaat er emotie en gaat de psyche aan het werk. Sommige gebeurtenissen zitten ver weggestopt door jarenlange onderdrukking van het brein. Triggers zoals de #metoo-discussie kunnen hernieuwde inzichten geven in gebeurtenissen in het verleden en daarom pas veel later aan de oppervlakte komen. We zouden dit een verlate traumaverwerking kunnen noemen.
Keerzijde
De laatste tijd zien we echter ook de keerzijde van de #metoo-discussie: personen die zich gedragen als slachtoffer, maar dit helemaal niet zijn. Zo werd vorige week bekend dat Judy Munro-Leighton een van de “slachtoffers” die de door Trump voorgedragen kandidaat voor het Hooggerechtshof Kavanaugh had beschuldigd heeft toegegeven dat ze de verkrachting had verzonnen als politieke tactiek.
Iets dichter bij huis speelt er de zaak tussen TV-producent Gijs van Dam en columnist Jelle Brandt Corstius, waarbij er over en weer wordt beschuldigd (respectievelijk smaad en aanranding). Ik wil hierbij overigens geen partij kiezen en ook niet de vergelijking leggen met het gedrag van Judy Munro, maar schetsen wat de moeilijkheden zijn. Buiten de verklaringen van deze twee personen zijn er geen getuigen, dus gaat het om het ene woord tegen het andere woord. Het wrange resultaat is wel dat hoe dan ook de reputatie van Gijs van Dam getekend is voor het leven.
Verdedigen
Waar ik echter maar niet over uit kan, is het feit dat er geen echt verdedigingsmechanisme bestaat als je onterecht wordt beschuldigd van sexueel misbruik. Op de golven van het maatschappelijk debat en de sociale media kan iedereen worden beschuldigd van een verkrachting, met als gevolg dat je naam permanent is besmet. Je familie wordt erop aangekeken, je carrière is verwoest. Een beschuldiging komt in de publiciteit al haast neer op een veroordeling. De beschuldigde moet maar aantonen dat hij onschuldig is, wat in feite een omkering van zaken is.
Ik blijf maar denken: stel dat Kavanaugh nou echt helemaal niets heeft gedaan? Toch zal er altijd een connotatie blijven met sexueel misbruik; want menigeen denkt “waar rook is, zal ook wel vuur zijn”.
Smaad
Wettelijk gezien zijn er mogelijkheden om personen waarvan is gebleken dat zij de naam van iemand ten onrechte hebben bezoedeld aan te pakken voor smaad of laster (artikel 261 Wetboek van Strafrecht). De maximale straf daarvoor is echter “maar” één jaar gevangenisstraf. In de praktijk (er zijn tot dusver 66 smaadrechtzaken in 2017 en 2018) zie je echter dat deze strafmaat nauwelijks wordt toegekend. En als er dan een straf wordt opgelegd, dan is dit vaak om verschillende gecombineerde activiteiten van bewezen smaad, zoals bijvoorbeeld het jarenlang on-line framen van een persoon als pedoseksueel.
Trade off
Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet uit op langdurige celstraffen. Ik vind dat er een betere balans nodig is tussen “beschadiging voor het leven” en de straf die hoort bij een onterechte beschuldiging. Even slecht gedacht: je kan nu het leven van een onschuldig iemand kapot maken voor – realistisch gezien – slechts een maximale celstraf van drie tot zes maanden. Speel je het slim, dan kom je daar waarschijnlijk ook nog wel onderuit. Het resultaat is dat iemand beschadigd is voor het leven, zonder echte consequenties voor de beschuldiger. Dat is niet redelijk en niet billijk.
Toevoeging artikel 261
Daarom pleit ik voor het toevoegen van een lid 4 aan artikel 261 van het Wetboek van Strafrecht. Een bepaling die specifiek ingaat op smaad en laster als gevolg van onterechte seksuele beschuldigingen in het kader van #metoo. Ik ben geen strafrecht-expert, maar als je bewezen willens en wetens iemand onterecht hebt beschuldigd, dan mag daar best een celstraf tegenover staan die proportioneel is aan de valse beschuldiging die je uitspreekt. Even als voorbeeld: beschuldig je iemand ten onrechte van verkrachting, dan zou als celstraf moeten worden uitgegaan van de strafmaat voor verkrachting (artikel 242 Wetboek van Strafrecht) die maximaal 12 jaar is.
Mannen en vrouwen die vanuit een machtspositie mannen of vrouwen seksueel misbruiken moeten door de rechter hard worden bestraft. Evenzo moeten er voor valse beschuldigingen op dit terrein ook flinke straffen komen. Het eerste gebeurt aan de lopende band, op het tweede loopt de wetgever mijlenver achter.
Hebben we dan het programma van Arjen Lubach echt overal bij nodig?
Over de auteur
Recent gepubliceerd
Politiek Internationaal2023.05.21Bilderberg-conferentie symboliseert gestage neergang van het Westen
Politiek Nederland2022.12.31We hebben een laf kabinet dat geen enkel probleem durft op te lossen
Economie2022.10.06Remkes’ mislukte zoektocht naar de stikstofsleutel
Economie2022.05.17Vastgelopen stikstofdossier verdient nieuwe start
Ik ben het er mee eens dat het behoorlijk doorgeslagen is, maar dit ook door de media en TV programma s in Amerika zoals Oprah .Ik heb er eens naar gekeken en had al gelijk het gevoel dit kan niet kloppen dat mens vult alleen maar haar kijkcijfers met haar onzin. Achteraf is het inderdaad gebleken dat het een valse aangifte was. Maar Oprah vaart er wel bij door niet alleen die man maar ook tevens Trump door het slijk te trekken.Net zoals Ronaldo het nu gebeurd, hij heeft na een wilde nacht behoorlijk veel moeten betalen aan die vrouw, zal wel een edel hoer geweest zijn dan, want ook hier heb ik mijn twijfels over het zogenaamde slachtoffer.Je laat je toch niet eerst betalen om dan na een hele tijd een aangifte te doen, kom op zeg dit kan alleen maar dit soort vrouw zijn als je er logisch over na denkt.En dit zeg ik als vrouw ik vind het erg dat door deze hele hetse echte slachtoffers straks geen aandacht meer gaan krijgen voor hun bezorgde ellende.
#MeToo is doorgeslagen in een zielige heksenjacht van deze tijd. Niet de enige het zijn er wat intussen. Domheid zegeviert en aantal zielige mensen groeit gestaag. Naast de misdaad lijkt mensen beschadigen een lucratieve bezigheid. In ieder geval maak je iemand waar je hekel aan hebt makkelijk kapot of ie schuldig is of niet.
Het #metoo gebeuren wordt gevaarlijk als media en politiek vermengd raken in de vorm van een mediacratie of iets dergelijks. Wat er gebeurt – vooral in de Verenigde Staten – is dat politieke partijen willens en wetens media-‘geweld’ ontketenen zonder daar zelf vervolgens verantwoordelijkheid voor te willen dragen. De media werken daar ook volop aan mee. Sinds 1964 is het zo dat “The medium is the message”. De Democraten hadden kunnen weten dat Judy Munro-Leighton maar wat zat te verzinnen. Zwaarder straffen helpen dan niet, wel betrokkenheid bestraffen, maar dat ligt juridisch ingewikkeld. Vandaar de hele discussie over ‘fake news’. Beeldvorming is alles, tegenwoordig. In Nederland hebben we daar ook de nodige problemen mee. Die (problemen) zitten vooral ter linker zijde (Groen Links) en bij de regeringspartijen. Het democratisch debat moet gered worden.
Helemaal mee eens.
Verkrachting is een kwalijke zaak, maar valselijk beschuldigen van verkrachting is net zo kwalijk, in beide gevallen wordt tenslotte iemands leven verwoest. Ik vind dan ook dat in beide gevallen even zware straffen gerechtvaardigd zijn, maar wel enkel als schuld voor 100% bewezen is. En dat laatste is natuurlijk waar de schoen meestal wringt, maar dat is nu eenmaal niet anders, je kunt nu eenmaal niet het risico lopen onschuldigen op te sluiten, hoe onrechtvaardig dat ook moge lijken.
Valselijk beschuldigen met politieke motieven is vervolgens net zo iets als moorden met politieke motieven. In dat geval word niet enkel een persoon maar ook de democratie aangerand, en dan mogen er wat mij betreft nog wel een paar jaartjes bij op de strafmaat.
Het is verder ook zorgelijk dat nogal wat lieden van linkse signatuur dit niet enkel als middel zien om hun politieke doelen te verwezenlijken, maar ook nog eens menen dit ongestraft te moeten kunnen doen, omdat zij een “hoger doel” dienen. Het is hetzelfde verwerpelijke gedachtegoed als hetgeen je bij terroristen tegen komt, en hetgeen je driekwart eeuw geleden bij de Nazi’s zag.
ja, we hebben Lubach overal bij nodig.
Ik ben het wel eens met dhr van Noort. En die prof Ford geloofde ik al meteen niet met haar beschuldigingen tegen die Kavanaugh. En ALS er in hun jeugd iets is geweest, heeft ze er niet onder geleden, want ze heeft een carriere opgebouwd en wist heel veel van het vermeende gebeuren NIET te herinneren. Ik denk dat het vooropgezet plan is om indirect Trump te beschadigen. Democraten a la Hillary gaan HEEL ver om hun kandidaat in het Witte Huis te krijgen.
Probleem is dat het op die manier nog moeilijker wordt voor echte slachtoffers om hun verhaal te doen. De vrees om niet geloofd te worden is vaak een groot struikelblok om aangifte te doen. “Straks geloven ze me niet en ga ik nog de gevangenis in ook” kan iemand gaan denken.
De enige garantie die we hebben dat overheidsplannen een goede uitkomst hebben is het democratische debat. Als subversieve elementen het debat beheersen (bijv. door #metoo) dan wordt het debat een irrationeel machtsspel. De moeilijkheid is tegenwoordig dat zowel links als rechts zich bedienen van het subversieve machtsspel. Het debat heeft zich zo meer en meer verplaatst naar partijpolitieke achterkamertjes en verliest zijn democratische grondslag. We zitten klem. Tijd voor een internationale kiezersrevolutie. Het wordt een lange mars. Vervelend, maar beter dan …