De beladen brievenbus van Boris
De overmatig zere tenen van gelovigen
Titelfoto: Boris Johnson biedt verontwaardigde journalisten een kop thee aan. Screenshot door redactie OpinieZ van YouTube-video, kanaal The Telegraph
Recent besloot Denemarken om, net als eerder andere Europese landen, zowel de boerka als de nikab in de ban te doen. Hierop klom Boris Johnson, de Britse oud-staatssecretaris voor Buitenlandse Zaken onder Theresa May, in de pen voor zijn column in The Telegraph. Hij hield een vurig pleidooi tegen het boerkaverbod.
In dat pleidooi stelde hij dat hij het belachelijk vindt dat mensen er vrijwillig voor kiezen om er als brievenbussen bij te lopen. Ook zou hij een vrouwelijke student, indien zij gekleed zou zijn als bankovervaller, vriendelijk vragen haar gezicht te tonen, zodat hij met haar in gesprek kon gaan.
Zere been
Dat was tegen het zere been van de politiek-correcte gemeenschap. Johnson was polariserend, kwetsend en onwetend. De boerkadragende wetenschapper Sahar Al-Faifi stelde zelfs dat de uitspraken van Johnson moslima’s ontmenselijken. Jaja, zijn opmerkingen zouden uiteindelijk tot taferelen leiden waarbij moslima’s door de straten worden gesleept. De islamofobie regeert!
Johnson zal de enorme ophef over zijn grappen niet hebben zien aankomen. De Britse Tories zijn intern verdeeld over hoe om te gaan met deze affaire en Johnson weigert resoluut om zijn excuses aan te bieden.
Rowan Atkinson
Niemand minder dan Rowan Atkinson, bekend van rollen als Blackadder en Mr Bean, verdedigde Boris Johnson. Hij klom in de pen en schreef een brief naar de Times. Hij betoogde dat de vergelijking van boerka en brievenbus een goede was. Ongeacht of er een verontschuldiging zou volgen, zou de vergelijking lang in het geheugen van het publiek blijven hangen. Iedere grap over religie kwetst wel iemand ergens op de wereld, zo stelde hij, dus de noodzaak voor verontschuldigingen Is er niet. Verontschuldigingen zijn alleen nodig voor slechte grappen. En dat is hier niet het geval, volgens Atkinson.
Recht op bespotting
De breuklijn van het conflict tekent zich helder af. Aan de ene kant staan de mensen die menen dat grappen maken over religieuze uitingen niet kan en niet mag. Zij beroepen zich hierbij op de heiligheid van het geloof voor moslims, het stigma van moedwillig kwetsen en de sociale last van fascistische wegbereiding. Aan de andere kant staan de verdedigers van het vrije woord. Zij menen dat de vrijheid van meningsuiting van een hoger belang is dan het recht om niet gekwetst te hoeven worden. Alles mag bespot worden en van fascistische wegbereiding is geen sprake – het fascisme is net zo kwetsbaar voor humor als andere gesloten denksystemen.
Er speelt echter een nog belangrijker aspect mee en dat gaat over de macht en de zwakte van symbolen. Om dat goed te kunnen begrijpen, moeten we kijken naar uitlatingen uit het verleden die toen als kwetsend zijn ervaren.
Gesloten denksystemen
In 1979, bijna 40 jaar geleden – in Bijbelse zin een bekende tijdspanne – , was er veel publieke verontwaardiging over de film Life of Brian. De film was een parodie op het leven van Jezus Christus. Nogal wat christenen namen er aanstoot aan. Er volgde een debat tussen aan de ene kant de filmmakers John Cleese en Michael Palin en aan de andere kant twee christenen, waaronder de Bisschop van Southwark.
Gevaarlijk
Opmerkelijk en episch is het fragment waarin John Cleese uitlegt hoe gesloten denksystemen werken. Hij geeft aan dat dit soort systemen ervoor zorgen dat mensen iedere vorm van bewijs als het ware passend maken bij hun zienswijze. Of je nu een gebeurtenis voorlegt aan een gelovige katholiek of aan een marxist, beiden zullen dezelfde gebeurtenis vanuit hun eigen perspectief verklaren en inpassen. Conform de ideeën van de wetenschapsfilosoof Karl Popper zijn deze denksystemen niet falsificeerbaar. Er is niets feitelijks dat je gelovigen kunt voorhouden waardoor ze hun eigen systeem kritisch gaan bekijken. Cleese beschouwt ieder gesloten denksysteem als gevaarlijk.
Symbolen onder vuur
Cleese verrichtte een uitstekende analyse van de naar buiten gerichte weerbaarheid van gesloten denksystemen tegen rationele argumenten. Deze weerbaarheid blijkt echter niet te bestaan voor de ondermijning van symbolen. Een gesloten denksysteem is per definitie rigide. Iedere hervorming van een rigide systeem brengt het risico van spontane ontbinding met zich mee. Je zou kunnen zeggen dat een rigide systeem het moet doen met de kaarten die het bij haar ontstaan gedeeld heeft gekregen.
Deze kaarten bestaan uit het filosofische fundament, de symbolen en een zienswijze op hoe de wereld in elkaar zit. Als één van deze pijlers succesvol bestreden is, verzwakt het gehele denksysteem. Ieder gesloten denksysteem zal haar symbolen met alle middelen beschermen. Christenen en katholieken verzetten zich tegen Life of Brian omdat zij vreesden dat de pijlers onder hun geloof zouden worden weggeslagen. De toekomst heeft uitgewezen dat deze vrees voor velen terecht is gebleken.
Charlie Hebdo
De Monthy Python-crew mag zich gelukkig prijzen dat de boze christenen hun onvrede tenminste uitten via het publieke debat. Dat is onder moslims wel anders. Nog niet zo lang geleden moesten we getuige zijn van de afslachting van de redactie van het satirische magazine Charlie Hebdo. Zij hadden zich gewaagd aan het bespotten van de profeet Mohammed. Het leven van de profeet is een voorbeeld voor iedere gelovige moslim en een pijler van de islam. Moslims wordt met de paplepel ingegoten dat hun profeet niet beledigd mag worden. Een ieder die dat wel doet, mag gedood worden. De Koran bevat een aantal situaties waarin satirici inderdaad vermoord worden.
Humor
Satirici kunnen geïntimideerd, vervolgd of zelfs gedood worden omdat zij over het vermogen beschikken de verdediging van gesloten denksystemen teniet te doen. De volgers van gesloten denksystemen zijn zich hier bewust van. Zo keerde Scientology zich tegen de makers van South Park, een cartoon-programma waarin Scientology op de korrel wordt genomen. In het Roemenië van Ceaușescu werd mentaal weerstand geboden aan de communistische denkgevangenis door met humor alle zwakheden bloot te leggen. Humor is een knipoog naar de ander waarmee je subtiel aangeeft te begrijpen hoe de hazen lopen. Het schept een band tussen burgers, verlaagt de angst en maakt het dragelijker om in een totalitaire staat te leven. Een regime dat steunt op de angst van haar burgers, ziet hier een bedreiging in.
De beuk erin
Gesloten denksystemen verdienen het om bevochten te worden. Gelukkig gebeurt dit ook. Zo maakte Monty Python-ster Terry Gilliam onlangs een symbool van identiteitspolitiek belachelijk: mensen die hun eigen identiteit kunnen bepalen. Met zijn verweerde, bebaarde en blanke hoofd claimt hij nu een zwarte transseksuele lesbiënne te zijn. Dat beeld is zo prachtig, zo absurd dat het in één oogopslag het failliet van het identiteitsdenken aantoont.
Terry Gilliam hits out at BBC’s diversity plans, saying: “I tell the world now I’m a black lesbian” https://t.co/9HRONBaXB6 pic.twitter.com/WfI5cZTyPS
— NME (@NME) July 5, 2018
Dit alles is natuurlijk een lange aanloop naar een duidelijke conclusie. Boris Johnson bespot een potent symbool van de islam. Een symbool dat de dominantie van de man over de vrouw bekrachtigt. Natuurlijk vinden gelovige moslims dit niet leuk. Des te meer reden om vol op het orgel te gaan en het islamitische machtssymbool van boerka en nikab te ridiculiseren. Want een vrije samenleving mag nooit zwichten voor de dwang van gesloten denksystemen.
Dus Boris, hoe vol je brievenbus ook raakt met haatmail, verontschuldig je vooral niet. Doe er liever nog een schepje bovenop.
IJzersterk stuk van de zus van Boris Johnson. "Ik moet me voor hem verontschuldigen, maar niet omdat hij te ver ging: hij ging niet ver genoeg" > https://t.co/PPQSOSk9NH
— Jan Gajentaan (@jangajentaan) August 12, 2018
Over de auteur
Er is geen houden meer aan.Nog hooguit 30 jaar en het is voorbij .Dag vrij Nederland welkom islam .
Volgens Daniel Greenfield ontbreekt tot op heden een goede analyse van de Alt-Links combinatie van haat, racisme en fobie ten aanzien van de witte heteroman. Hij gaf zelf pas een voorzet (13 augustus 2018). De blanke wordt tegenwoordig denigrerend neergezet als ‘witte hypocriet’. Er is sprake van een gecoördineerde afstemming tussen linkse straatterreur (antifa) en de linkse media. Men maakt zogenaamde grapjes over bijvoorbeeld “witte genocide”. De vreselijk foute neo-nazi’s worden aangevallen in de media, maar de net zo foute neo-communisten kunnen hun gang gaan. Black Lives Matter en de islam kunnen alleen gedijen door Alt-Links. Door Alt-Links wordt alles rechts van het midden (of rechts van extreem-links) tot extreem-rechts (Alt-Right) gerekend, terwijl de meeste mensen best snappen dat Wilders, Baudet, Bolkenstein, Buma of Van der Staaij niks kwaads in de zin hebben. Blanken moet kennelijk ingeprent worden dat hun ‘witheid’ niet neutraal (dus ‘fout’) is. De hele geschiedenis moet zo worden verdraaid tot blanken hun ‘schuld’ niet slechts erkennen maar ook zelf uitdragen. Door het continue linkse gebeuk op het algemeen maatschappelijk bewustzijn lijkt dat nog te gaan lukken ook. Dat Alt-Links en alles waar het voor staat (islam, ‘gekleurden’) zelf allesbehalve ‘zonder zonden’ zijn wordt zorgvuldig buiten het zogenaamde ‘debat’ gehouden. Alt-Links is de irrationaliteit ten top en derhalve ten diepste verwerpelijk.
@ruud beijer: Als er niet doorgedrukt / ondersteund wordt richting Salvini / Kurz / Orban dan geef ik het geen 10 jaar meer, misschien zelfs geen 5. Als er politiek niets wézenlijk veranderd, zal de ‘opmars’ van de islam in het dagelijks leven en in de publieke ruimte gewoon doorgaan, in steeds harder tempo.
Een belangrijk aspect van die onstuitbare opmars is dat ‘het kwaad’ (want dat is de islam) een groot voordeel heeft t.o.v. het goede, nl. het voordeel dat chaos heeft t.o.v. orde. Voor chaos is geen organisatie nodig, geen communicatie. Chaos groeit juist harder zónder die beide zaken. Voor het doorgroeien van de doodscultuur die de islam is, is in niet meer nodig dan een groeiende hoeveelheid mensen die als het erop aankomt voor die cultuur kiezen en tegen elke andere cultuur. En die is er al, zoals dagelijks blijkt.
Een tegenwicht zou gevormd kunnen worden door een stevige ‘orde’ (in bijv. politieke zin) maar helaas, we zien dat die in de politieke EU totaal afwezig is. Geen orde maar onenigheid, en van stevigheid hoeven we al helemaal niet te spreken. Dat is dus een verloren strijd als er niets verandert.
Als de politiek het af laat weten, dan groeit de spanning onder de bevolking. Niet alleen tussen etnische bevolkingsgroepen (daar manifesteert zich al jaren de problematiek), maar ook binnen de autochtone bevolking: mensen gaan elkaar steeds feller en openlijker verwijten maken. We zien dat verbaal al gebeuren op social media, en, bij demonstraties waar Antifa meent onze ‘rechtsstaat’ te moeten ‘beschermen’, ook fysiek.
De kruik gaat zolang te water tot ze breekt – maar om de vlam in de pan te doen slaan en een volksopstand te doen ontstaan (nogmaals, bij totale verzaking van nationale en internationale politieke zijde) is iets nodig dat de gemiddelde westerse mens vrijwel geheel kwijt is geraakt, en dat is een vechtersmentaliteit gecombineerd met de bereidheid eigen lichaam en desnoods leven in de waagschaal te leggen voor een ideologische zaak: de vrijheid, de democratie, de westerse wereld, o.i.d.
In ‘Waarover men niet spreekt’ heeft Wim van Rooy het in dit opzicht over de ‘krijgersmentaliteit’ vs. de ‘burgermentaliteit’. Wanneer je de beelden ziet van donkere jongemannen in bootjes, ‘Europa is van ons’ schreeuwend (je kunt ze in elk geval niet van heimelijk verborgen doelen beschuldigen), of de grond kussend nadat ze over de muur geklommen zijn, is wel duidelijk wat het verschil is. En ook in dit opzicht geld: het is makkelijker over een muur te klimmen met wapens in de hand, bereidt te doden of gedood te worden, dan een muur te handhaven als barriere.
Tien jaar, en als de politiek niet wijzigt vijf.
Jan Wolkers werd schatrijk met het verketteren van de gereformeerde kerk.
Hugo Claus werd schatrijk met het verketteren van de katholieke kerk.
Maar schrijf een A-4tje met kritiek op de islam en je bent ten dode opgeschreven.
Bewijst eens te meer hoe dom en onnozel linkse mensen zijn.
Geweldige stuk, niets toe te voegen maar toch kan ik niet zwijgen. Misschien toch nog dit: Humor maakt wonden open maar geneest ook. Humor maakt het leven dragelijk.
Rigide denksystemen hebben per definitie een beperkte houdbaarheid.
Religies hebben een beperkte horizon. Mensen als Darwin, Gallilei Galileo, Giordano Bruno kunnen daarvan meepraten. Hoe dan ook, zij hadden het wetenschappelijk gelijk aan hun kant. Het probleem van religie is geloof. Mensen geloven zaken en stellen dat als axioma.
Mensen hoeven niet meer te begrijpen, geloven is voldoende.
Ik durf te zeggen dat dit een dodelijke weg is.
[…] 40 jaar geleden werd met de film The Life of Brian een offensief gelanceerd tegen de Kerk. Ook in Nederland vond vanaf de jaren ‘60 een vooral door […]
hetzelfde geld voor atheïsme / naturalisme toch? Ook een gesloten systeem. Vinden ze bloed van een T-rex dus concluderen ze dat het op één of andere manier miljoenen of miljarden jaar behouden is gebleven, terwijl volgens de operationele wetenschap dat niet mogelijk is.
Zie dit soort kwesties op logos.nl (onze eigen nederlandse versie van creation.com) 😀
Steeds weer wordt atheïsme geframed als ook een “systeem”. Atheïsme is gewoon het ontkennen van het bestaan van een hogere macht (God) die alles heeft geschapen en bestuurt. Punt. Niks systeem, niks religie, niks theorie. De bewijslast is niet aan de atheïsten, de bewijslast is aan de gelovigen die stellen dat er een God bestaat. En dat bewijs is tot dusver nog niet geleverd. Einde discussie wat mij betreft.