Rotterdam is het speeltje van de landelijke kleuterklaspolitiek
Collegevorming beheerst door nationale partijtegenstellingen
Titelfoto: Stadsgezicht Rotterdam – CC0
Tijdens het Rotterdam Debat bij Pauw voelde je het al: de haat jegens elkaar straalde uit de ogen van alle fractievoorzitters. Goedkoop scoren met oneliners, persoonlijke aanvallen en langs elkaar heen praten voerden de boventoon van het debat. Nu is dit allemaal wel gebruikelijk voor debatten in huidig politiek Nederland, maar toch hoop je iedere keer op een verbetering.
Een maand na de verkiezingen is Rotterdam nog altijd collegeloos en wordt de grootste partij naar alle waarschijnlijkheid buitenspel gezet. Leefbaar Rotterdam zal moeten strijden vanuit het oppositiebankje. Naast Rotterdam zullen ook in Tilburg, Roermond, Barendrecht, Ede, Ermelo, Heumen, Rijswijk en Sint Anthonis de grootste partijen in de oppositie terecht komen. Al deze steden vallen ten prooi aan kinderachtige spelletjes van de landelijke politiek.
Rotterdam
Rotterdam wordt wel gekenschetst als onbestuurbare stad. Het zijn echter de bestuurders die het besturen onmogelijk maken. Het onvermogen om naar elkaar te luisteren en het elkaar voor de verkiezingsuitslag al uitsluiten tekenen de Rotterdamse politiek en reflecteren de samenleving in de stad. Vlak voor de verkiezingen werd door Koala Koncepts een prachtig filmpje gemaakt met allerlei bekende en onbekende Rotterdammers om te laten zien dat de stad multicultureel en inclusief is, onder de noemer Rotterdam International.
De realiteit is helaas anders. Rotterdam is, net als haar bestuurders, een versplinterde stad waar mensen helemaal niet zo goed met elkaar kunnen omgaan. De dagelijkse werkelijkheid laat zien dat de stad het toonbeeld is van een gefaalde multiculturele samenleving, waar groepen ontstaan die tot op het bot verdeeld en mijlenver van elkaar verwijderd zijn. Alleen Feyenoord brengt de stad zo nu en dan weer even bij elkaar.
Spelletjes
Rotterdam is de grootste stad van de provincie Zuid-Holland. Met het oog op de Provinciale Statenverkiezingen van 2019 is het voor de landelijke partijen belangrijk een graantje mee te pikken in de regio met de meeste kiezers en vertegenwoordigers in de Staten. Veel politieke partijen in het stadsbestuur van Rotterdam hebben een landelijke afdeling en zijn loyaler aan hun partijleiding dan aan de plaatselijke burger. Zo werd het links verbond aangegaan met de goedkeuring van landelijke partijleiders, maar op hun aanraden ook weer opgedoekt. NIDA zou toch te antisemitisch zijn voor GroenLinks. De SP en PvdA zagen zichzelf in de landelijke peilingen al dalen. Bij de SP stapte Leo de Kleijn onder druk op als voorman in Rotterdam. Het gerucht gaat dat SP-leider Lilian Marijnissen het links verbond al vanaf het begin niet zag zitten, maar het als landelijke partijleider niet openlijk kon verwerpen.
Dan is er nog D66 dat niet wil samenwerken met Leefbaar Rotterdam vanwege de alliantie met de FvD, maar vlak voor de verkiezingsdag beweerde geen partij uit te willen sluiten. De FvD is nu bereid de alliantie op te zeggen, mits Leefbaar in de coalitie wordt opgenomen. Zal het ontrouwe en wispelturige D66 overstag gaan? En verder zijn er DENK en PVV die ook niet met elkaar willen samenwerken vanwege de onderlinge haat op landelijk niveau. Mogelijk zal de stad genoegen moet nemen met een coalitie bestaand uit vijf tot zes partijen, waarvan de meeste maar twee tot vier zetels hebben. Zo gaat de stad letterlijk en figuurlijk van links naar rechts en zijn de kleuterklasretoriekjes van de landelijke partijen belangrijker dan de plaatselijke problematiek.
Ondemocratisch
Bestuurders zouden zich nu eens moeten gaan bezighouden met de problematiek in de eigen gemeente, in plaats van de gemeente te gebruiken als arena om landelijk oud zeer uit te vechten. Rotterdam is het speeltje geworden van landelijke partijen die vooralsnog het nationale beleid op de stad willen projecteren en hun onderlinge afkeer daarbij meenemen. Er is zo veel onenigheid dat er een haast onoverbrugbare kloof is ontstaan.
Er wordt vergeten dat op landelijk niveau onoverbrugbare kloven een andere effect hebben dan op regionaal niveau. Als oplossing wordt de collegevorming nu overgelaten aan de VVD en GroenLinks, omdat zij geen enkele partij uitsluiten. Dit heeft als risico dat het Rotterdams college zal bestaan uit partijen die slechts twee tot drie zetels hebben en de grootste partij in het oppositiebankje terecht komt.
Hoe geloofwaardig is het dat in negen gemeentes de democratische stem toch niet genoeg blijkt en de grootste partijen moeten buigen voor de kleinere partijen? Elkaar op slinkse wijze buitenspel zetten en in de eigen arrogantie ook nog eens de burger negeren is ondemocratisch. Uiteindelijk betaalt de burger de hoogste prijs.
Een partij wordt niet voor niets de grootste in een gemeente. De grootste partij in de oppositie duwen, om wat voor reden dan ook, draagt niet bij aan de democratische geloofwaardigheid.
Over de auteur
In de diverse gemeenten, waar de grootste partij in de oppositie wordt gedwongen, hebben de “dwingeland-partijen” hun mond vol van “democratie”.
Óók het bij voorbaat uitsluiten van bepaalde partijen bij het samenstellen van een landelijk/provinciaal/gemeentelijk college, getuigt niet van een grote mate van “democratie.”