Gepamperde islamofascisten
Titelfoto: plaats delict moord Theo van Gogh (november 2004)Bon, ik ben dus geen profeet, al kan ik door mijn studie aan de Universiteit van Amsterdam en nog een extra jaar aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem redelijk analyseren. Ik woonde enige tijd in Amsterdam-West, om de hoek van het Allebéplein. Daar stond op vrijdagmiddag altijd een dikke jongen in een jurk en met een baardje voor de moskee te brullen dat daar binnen niet de ware islam werd gepredikt.
Mohammed B.
Dat was Mohammed Bouyeri, de latere moordenaar van Theo van Gogh. Hij viel enorm op, temeer omdat hij altijd met een groepje andere vogelverschrikkers over straat zwalkte en tegen Marokkanen riep dat ze moesten terugkeren tot de echte, salafistische islam. Er ging altijd een enorme dreiging van het groepje uit. Ik zag die roedels salafisten ook in Amsterdam-oost lopen. En in Brussel, in Madrid, in Parijs en in London en overal in Duitsland. Het zijn de jongens die aanslagen kunnen plegen. Maar zelfs na alle islamitische aanslagen ging het pamperen van islamitische terroristen en jihadhuurlingen onverdroten door.
Privacy
Een kop van de Washington Post sprak boekdelen: “Troubled Berlin attack suspect sought better life in Europe”. De krant was er dus niet zeker van dat Anis Amri op 19 december 2016 met een vrachtwagen dood en verderf zaaide op een kerstmarkt, maar wist al wel meteen te melden dat de arme knul enkel naar Duitsland gekomen was voor een beter leven. De Duitsers – totaal doorgeslagen in hun politieke correctheid – plaatsten op het opsporingsbericht van massamoordenaar Anis A., een balkje voor diens gezicht. De privacy van de arme gelukszoeker mocht eens worden aangetast.
Vrijspraak
Het deed mij denken aan het fait divers dat op 15 januari 2015 in de Volkskrant stond: Mohamed el A. en Hakim B. worden met bivakmutsen, gevechtskleding, walkietalkies en zonnecelopladers aangehouden in Duitsland, onderweg naar Syrië. Het OM acht het voorbereiden, faciliteren en samenspannen voor terroristische misdrijven in Syrië bewezen. Volgens de rechter echter hebben de twee niks strafbaars gedaan, laat staan dat er sprake is van een misdrijf met terroristisch oogmerk. Hij spreekt de twee mannen daarom volledig vrij.
Na een half jaar voorarrest mogen de twee Arnhemmers lekker naar huis met een elektronische enkelband om. Hun advocaat vindt die enkelband echter buitenproportioneel. Die klemt te zeer en is hinderlijk bij het kickboksen. En ja hoor, de enkelband mag af. Overigens werd in hoger beroep dertig maanden cel geëist tegen het tweetal, waarvan tien maanden voorwaardelijk. Mogen jongens die met plannen voor een aanslag rondlopen zich vrijelijk bewegen? Of moeten zij een enkelband om krijgen dan wel in preventieve hechtenis genomen worden?
Naffers
Na de islamitische terreur in Parijs, Brussel, Nice en Berlijn zijn dat vragen die we niet meer kunnen ontlopen. Een aanslag in Nederland mag immers redelijkerwijs verwacht worden, als we zo naar de statistiekjes kijken van de ons omringende landen. Ik weet niet precies hoeveel tijdbommen er in Nederland rond dolen. De AIVD weet dat wel. Maar ik ken het prototype van deze jongens maar al te goed. Het wemelt in de Lage Landen van de illegale Naffers (de term die Bureau Warmoesstraat gebruikte voor Noordafrikanen).
Tot ik een jaar of wat geleden mijn leven beterde en een nette kerel werd, waren de Naffers mijn leveranciers van uiteenlopende soorten geestverruimende, doch zeer verslavende drugs. Toen speelde Syrië nog niet en waren het ‘rebels without a cause.’ Ze hadden een route dwars door Europa, van Algeciras, Madrid, Barcelona, Marseille, Parijs, Brussel naar Amsterdam.
Jihadkoorts
Overal hadden ze familie zitten, overal hadden ze safehouses. Diezelfde drugslijnen worden nu gebruikt door types als Anis Amri. Toen ik Brussel: Eurabia schreef, kwam ik ze overal tegen in Molenbeek, die types met de levensgevaarlijke mix van zware criminaliteit en jihadkoorts. Het waren ‘rebels with a cause’ geworden.
In mijn columns voor HP/de Tijd en de Volkskrant draai ik het beeld van de lieve, zielige, kwetsbare, hulpbehoevende, goedbedoelende, onderdrukte moslim in de slachtofferrol altijd bewust om. Het is van de zotte dat ik om de haverklap opiniestukken lees met een portee in de geest van: de kwetsbare islamitische minderheid van 1,8 miljard zielen wordt onderdrukt en heeft geen enkel aandeel in de bloedige conflicten waar ter wereld dan ook, maar is juist het slachtoffer.
Islam-apologeten
De islam is in het beste geval een wolf in schaapskleren. Net zo gevaarlijk zijn de islam-apologeten. Zij noemen de migranten uit de Levant, Pakistan, Afghanistan en wat dies meer zij een verrijking voor de Europese cultuur. ‘Wij kunnen veel van ze leren’, roept vrijwilligster Janneke in een buitenwijk van Apeldoorn. Voor de juffrouw Jannekes van deze wereld bedreigt juist de islamcriticus (en sowieso de blanke man) de vermeende saamhorigheid van Nederland.
Op de televisie zag ik eens socioloog – gezien zijn verse zuurkoolbaardje was hij nog niet zo lang mohammedaan – prediken dat de Nederlander zich maar moet aanpassen aan de islam. Die meneer heet Jeroen Schilder en zijn naam verraadt een eeuwenoud geslacht van dominees en theologen in en om Kampen. Als ik de naam Schilder hoor, ruik ik ongewassen zwarte kousen.
NIDA
Aboe Schilder is de huissocioloog van NIDA, een eng muzelmannenclubje in Rotjeknor dat zich heel popiejopie presenteert maar nauwe banden onderhoudt met Hamas. Aboe Schilder schrijft eigenhandig het Facebookwandje van NIDA vol en ik stuitte op de volgende tekst:
“‘Autochtoon’ of ‘allochtoon’? Wie is eigenlijk de ‘nieuwkomer’? Wie moet zich ‘aanpassen’ aan wie? Een omslag is gaande. Niet alleen in de bevolking van de stad. Niet alleen in de politiek. Ook in de sociale wetenschap. De opkomst van het rechts-populisme in de afgelopen 15 jaar is als een laatste stuiptrekking van een achterhaalde kijk op de samenleving. Kwestie van tijd en emancipatiestrijd. Echt.”
Onderwerping
Zo’n tekstje lijkt heel goed bedoeld, maar is bijzonder eng. Aboe Schilder bedoelt hier niet dat ‘de Nederlander’ zich moet aanpassen aan de leuke Surinamers, aan de vlijtige Aziaten, aan de goedlachse Ghanezen in de Bijlmer, aan de knusse Indo’s met hun gezellige Pasar Malam of aan welke migranten dan ook. Neen, Aboe Schilder zegt hier: wij moeten ons aanpassen aan de islam. 16 miljoen Nederlanders moeten zich onderwerpen aan 1 miljoen Turken en Marokkanen, de abonnees van de Ware Religie.
Aboe Schilder is, net als die andere gekkies van NIDA, een wolf in schaapskleren. Onder de dekmantel van diversiteit predikt hij een nieuwe multiculturele samenleving. Maar dat is natuurlijk allemaal lariekoek want hij wil helemaal geen Surinaamse en Ghanese dansfeesten met schuimend bier, hij wil geen Pasar Malam waar de Indo’s gemengd naar een schitterend Wajang poppenspel kijken en hij wil geen Chinezen die lekker mahjong zitten te spelen in een gokhuis of baccarat in een exclusief hoekje van het casino. Niets van dat alles!
Aboe Schilder wil een islamitische monocultuur. 16 miljoen Nederlanders moeten zich maar aanpassen aan 1 miljoen Turken en Marokkanen, die immers het goede voorbeeld geven qua zuivere levenswandel.
Over de auteur
-
Arthur van Amerongen (1959) is columnist van de Volkskrant en HP/de Tijd. Hij studeerde semitische talen en islam aan de Universiteit van Amsterdam. Zijn doctoraal-scriptie ging over de jihad en islamitisch extremisme in Algerije. Van Amerongen was correspondent te Jeruzalem en Beiroet, met als specialisme Hamas, Hezbollah en de Moslimbroeders. Zijn boek Brussel: Eurabia werd in 2008 genomineerd voor de AKO Literatuurprijs.
Twitter: @DonArturito
