Protesten in Iran: actuele analyse

2 januari 2018 - Heshmat Alavi

Foto: screenshot video IRANNCR
Deel dit OpinieZ artikel

Afgelopen donderdag begonnen demonstraties tegen de Iraanse regering in Mashhad, Noordoost-Iran, in verschillende grote steden als Teheran, Tabriz, Isfahan en Shiraz en tientallen andere steden in het hele land. Deze demonstraties staan ​​in schril contrast met de periode in 2009 toen de voormalige Amerikaanse president Barack Obama weigerde de massale eisen voor ingrijpende verandering te ondersteunen.

Basisbehoeften

In die tijd leidde de controversiële herverkiezing van de voormalige Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad tot nationale demonstraties van protesterende burgers die hun stemmen terug eisten. Nu echter begon het met economische eisen op het moment dat mensen de grenzen van wat ze aankunnen hadden bereikt. Demonstranten willen economische basisbehoeften vervuld zien en escaleren hun eisen tot fundamentele verandering van het regime.

Grote menigten verschenen in Kermanshah, in het westen, in Rasht, in het noorden, in Isfahan, zuid-centraal Iran en Hamadan en elders. Berichten op de sociale media bieden up-to-date verslagen van demonstraties die uitmondden in een algemene aanklacht tegen de heersende elite en het regeringsbeleid in binnen- en buitenland.

Volkswoede

Men ziet demonstranten “Dood aan Khamenei” zingen in een duidelijke verwijzing naar de Iraanse Opperste Leider Ali Khamenei en de eigenlijke pijlers van dit regime. Slogans tonen de ontevredenheid van het volk die meer en meer plaats maakt voor oplopende woede waardoor de kwetsbaarheid van het regime zichtbaar wordt, veel meer dan westerse analisten ooit konden bevroeden.

Interessant is het feit dat demonstranten alle verwachtingen overtreffen en opkomen voor hun rechten, ondanks waarschuwingen en repressieve maatregelen van de veiligheidstroepen van de staat. “Dood aan Rouhani!” “Geestelijken moeten weg!” volgen op de eerdere slogans “Ga weg uit Syrië, begin aan ons te denken!” en “Niet Gaza, niet Libanon, mijn leven voor Iran!”

Oorlogvoering

Dit toont de omvang van de afkeer van het volk van het beleid van het heersende regime. Dit omdat Teheran miljarden dollars aan inkomsten uit olie- en gasexporten besteedt aan oorlogvoering in het buitenland ter ondersteuning van het Assad-regime in Syrië, de Libanese Hezbollah, sjiitische milities in Irak en de Houthis van Jemen. Men is getuige van een gelijkblijvende basislevensstandaard na de nucleaire deal met Iran die zo hoog geprezen werd door de regering-Obama. Mensen in het hele land laten zien dat hun eisen door het regime moeten worden erkend.

Steun Trump

Het Iraanse regime geniet niet langer van de voordelen van een op verzoening en toenadering gebaseerd beleid van het Witte Huis van Obama. Terwijl het Iraanse volk zich herinnert dat de internationale gemeenschap er niet in slaagde om hun schreeuw om vrijheid in 2009 te ondersteunen, groeit wat begon met een steunbetuiging van Senator Tom Cotton nu aan tot toenemende steun van de VS. De regering-Trump begrijpt de negatieve gevolgen van de betrokkenheid bij het Iraanse regime, voert een beleid van krachtige maatregelen tegen Teheran en schaart zich achter de eis van het Iraanse volk tot verandering.

Twee andere factoren die verschillen met 2009 zijn de grote verdeeldheid in het regeringsapparaat van het regime en de verspreiding van de protesten naar steden en dorpen door heel Iran, waardoor demonstranten worden aangemoedigd hun eerdere angst voor het optreden van de staat te overwinnen.

In 2009 plaatste Khamenei zijn gewicht achter Ahmadinejad, een onderdeel van zijn eigen apparaat, waardoor hij in staat was om massaal hardhandig te reageren en de eisen van de demonstranten te onderdrukken.

Verdeeldheid

Nu we 2018 ingaan, is de situatie heel anders. Khamenei beseft de harde realiteit van grote verdeeldheid die de kracht van zijn regime in binnen- en buitenland verlamt. Het Iraanse regime begrijpt heel goed hoe het openen van het vuur op demonstranten de vlammen van de protesten kan aanwakkeren, terwijl door het achterwege laten daarvan de nationale opstand zich zal uitbreiden.

Nieuwe realiteiten

Aanvankelijk werd de prijs van het schieten op demonstranten begrepen. Ambtenaren namen hun toevlucht tot verschillende maatregelen zoals het sturen van hordes veiligheidstroepen te voet en op motorfietsen om actie te ondernemen. Berichten op sociale media wijzen echter op een laag moreel onder veiligheidstroepen die niet bereid zijn om het vuur te openen op demonstranten, zelfs als ze daartoe opdracht hebben gekregen.

Een lid van het ultraconservatieve Basij van het regime, een paramilitaire eenheid van de Revolutionaire Garde (IRGC), werd gezien terwijl hij zijn knuppel neerlegde en zijn jack uittrok, waarmee hij liet zien dat hij niet langer bereid is zijn landgenoten aan te vallen.

Maar beelden uit verschillende steden laten demonstranten zien die politiebureaus aanvallen, politievoertuigen omverduwen en politiemotoren in vuur en vlam zetten. Berichten uit Ahvaz in het zuidwesten van Iran laten demonstranten zien die hun woede tonen tegen de troepen van het regime.

Hard optreden

De mensen in Iran dreigen ook de wapens op te nemen als reactie op het harde optreden van het regime. Deze vrachtwagenchauffeur legt levendig uit dat de mensen geweren en kogels klaar hebben liggen om te gebruiken tegen iedereen die de demonstranten aanvalt.

Uit rapporten van zaterdagavond uit de provincie Lorestan blijkt dat veiligheidsdiensten het vuur op demonstranten hebben geopend en zes personen hebben gedood. Berichten tonen demonstranten die hun betogingen zelfs na zonsondergang voorzetten, met de lichamen van twee ogenschijnlijk dode individuen die waarschijnlijk zijn neergeschoten door de autoriteiten.

De weg die voor ons ligt

Helaas blijft de internationale gemeenschap en met name het Westen op de korte termijn economische voordelen nastreven ten koste van het leven van de Iraanse bevolking. Zulke partijen zoeken banden met de zogenaamde Iraanse gematigden uit de tijd van de voormalige Iraanse president Mohammad Khatami en nu Rouhani. Dit leidt alleen maar tot een verslechterende situatie voor het Iraanse volk, waarbij de executies tijdens de ambtsperiode van Rouhani zijn gegroeid tot minstens 3500 en westerse partijen hun doelen niet bereiken.

“Gematigden” binnen regime

Demonstranten reageren momenteel op die mythe van “gematigden binnen het regime” door te zingen: “Hervormers, Principiëlen: Einde van het Verhaal!” De Iraanse oppositieleider Maryam Rajavi verwelkomt de protesten en zegt: “De aanhoudende protesten in verschillende steden tegen het regime leggen de explosieve toestand van de Iraanse samenleving bloot en het verlangen van het volk naar regimeverandering”.

Sancties

De internationale gemeenschap zou nu zware economische sancties moeten overeenkomen en opleggen aan belangrijke instellingen binnen het regime en de resterende levenslijnen van Teheran – in het bijzonder de Revolutionaire Gardisten (IRGC) – moeten afsnijden. Er moet ook duidelijk worden gemaakt dat het Iraanse regime met ernstige gevolgen zal worden geconfronteerd in het geval van een gewelddadige onderdrukking van de protesten.

De internationale gemeenschap moet ook formeel de eis van het Iraanse volk tot regimeverandering erkennen, evenals de legitimiteit van het georganiseerde verzet dat dit doel nastreeft.

Oorspronkelijk verschenen op 1 januari 2018 als ANALYSIS: How these protests in Iran differ from 2009 op AlArabiya.net. Met toestemming van de auteur vertaald door Asher.


De OpinieZ-artikelen van Heshmat Alavi kunt u ➡ hier vinden.
Twitter: @heshmatalavi

© OpinieZ.com 2018. U kunt dit artikel delen via de knoppen onder de advertenties.

Lees ook:
Nederland is in Europa niet uniek met de ruk naar rechts
Na de overwinning van Wilders is links Nederland in paniek
Geef de PVV een eerlijke kans

Over de auteur

Heshmat Alavi
Heshmat Alavi
I am an Iranian activist with a passion for equal rights, pinpointing my work on Iran and the Middle East. In addition to Forbes, I have contributed writing to The Hill, The Federalist, The Daily Caller, Al Arabiya English, Raddington Report, American Thinker, The Gatestone Institute, Algemeiner and The Diplomat. My work covers a wide variety of issues concerning Iran’s state sponsorship of global terrorism, controversial ballistic missile drive, atrocious human rights violations and the contentious nuclear program. I also provide a unique perspective on subjects the media unfortunately does not, including Iran’s domestic politics and social crises Iranians are facing. I am in contact with sources that provide credible information about the mullahs’ regime in Tehran, their crackdown inside the country and warmongering abroad.
Deel dit OpinieZ artikel

Reacties worden gemodereerd. Let op uw taalgebruik. Schelden en tieren is niet toegestaan.                                                 >>> Lees hier onze spelregels <<<

Reacties die onze regels schenden worden verwijderd. Herhaalde overtredingen, oproepen tot geweld, beledigingen, Holocaust-vergelijkingen en antisemitisme leiden tot een permanente ban. De redactie treedt niet in discussie over de reden voor verwijdering van een reactie, noch over een ban. Ongeldige e-mail-accounts worden geblokkeerd.

Copyright voor alle artikelen berust bij OpinieZ.com opinieznl@gmail.com