De dreigende Europese Intifada van 2018

Het voorjaar van 2018 is helemaal niet zo ver weg en zou weleens een heel heet voorjaar kunnen worden. In mei viert Israël haar 70-jarig bestaan na het uitroepen van de staat Israël in 1948. Jared Kushner, Jonathan Greenblatt en David Friedman werken op dit moment aan een plan voor die regio en dat moet ruim voor die tijd klaar zijn.

Titelfoto: Gaza Demo by Palestine Solidarity Campaign is licensed under CC BY 2.0

Het lijkt erop alsof Trump dit Joodse trio heeft ingezet met de gedachte: ‘zoeken jullie het maar uit.’ Zijn voormalig advocaten en zijn schoonzoon hebben geen enkele politieke ervaring. Ze delen wel de overeenkomst dat het Joden zijn die hun eigen wortels kennen.

Patroon
Netanyahu – een persoonlijke vriend van Donald Trump – is ongetwijfeld gekend in het einddoel van deze Midden-Oosten missie. De oplettende volger ziet ook een patroon. Het verlaten van het versleten pad van de ‘Twee Staten Oplossing’ was het eerste teken dat Trump in aanwezigheid van Netanyahu gaf. Daar hadden de twee al lang en breed over gediscussieerd voor Trumps aantreden. Vandaar de tweets van Trump naar aanleiding van obscure VN-resoluties die op de valreep van de gefrustreerde Obama-administratie passeerden. Trump beloofde daarin Israël te zullen ontzien en dat er een andere wind zou gaan waaien.

Andere wind
De andere wind is kort gezegd het herstellen van het enige formele rechtsstatelijke recht van Israël zoals neergelegd in het wetsartikel van de Volkenbond in 1922. En de Palestijnen dan? Die kunnen een door de internationale gemeenschap gefinancierd stuk Jordanië krijgen met recht op terugkeer van de elders opgehoopte lotgenoten. De technocraat Trump is niet geïnteresseerd in politieke idee-fixen ontstaan in een olie-afhankelijke tijd, maar in het oplossen van problemen. Ook de meest doorgewinterde politiek activist heeft uiteindelijk te maken met de harde feiten op de grond.

Terugveroverd
Oost-Jeruzalem en Judea en Samaria behoren bij het ‘mandaat’ en zijn tijdens de Onafhankelijkheids-oorlog in 1948 veroverd door Jordanië en 20-jaar bezet zonder er een bloeiende Palestijnse staat te willen vestigen. In 1967 zijn die gebieden weer terugveroverd op Jordanië. Dat zijn de koude feiten. De Arabieren (Palestijnen) die zich ‘bestolen’ voelen hebben geen enkel recht op dat gebied of enig ander gebied tenzij ze dat met één der partijen weten uit te onderhandelen. Die onderhandelingen zijn met Israël stukgelopen. Wellicht kan Jordanië of Egypte ze nog een kans bieden. Het is au fond niet het exclusieve probleem van Israël, maar meer van de Arabische landen aangezien het om Arabieren gaat.

Delegitimeren
Deze harde technocratische opstelling zal zacht gezegd weerstand oproepen. Bedenk dan de talloze ‘pesterijen’ die Israël zich moest laten welgevallen sinds ze haar bestaan met succes wist te verdedigen tegen alle omringende landen in 1967. Het totaal politiek ingegeven delegitimeren van Israëlisch gebied dat tot op de dag van vandaag zonder gêne gebeurt. Politiek activisme tegen Israël aangemoedigd door de verliezers van een oorlog die als doel had Israël te vernietigen. Daar wil Trump een einde aan maken.

Hete lente
Binnen enkele maanden zal zich een scenario ontvouwen met elementen zoals ik die hierboven schets. Daar komt bovenop dat de verhuizing van de US-ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem waarschijnlijk één van de cadeautjes aan het jarige Israël zal zijn en de rapen in Europa zijn gaar.

Ik verwacht een hete lente waarin een verzwakte PLO morrend en met hangende pootjes een status quo in Israëlische enclaves zal moeten accepteren. Of een nieuw perspectief op een stukje land in Jordanië of Egypte voor deze groep Arabieren met de geuzennaam Palestijnen. Die zullen dat afwijzen omdat hun tribale bestaan zonder etnologie wordt gedomineerd door Jodenhaat en niet het verlangen naar een eigen staat.

Europese intifada
Er dreigt een mogelijke volksopstand binnen de EU waar alle Marokkanen (de facto onze Palestijnen) de straat op gaan en zich niet onbetuigd zullen laten. Wellicht met steun vanuit onze regering mocht men besluiten Sigrid Kaag een rol binnen het kabinet te geven. De EU zal de droom van de Palestijnen, zoals getoond in het wapen van de PLO, blijven omarmen en financieren. Zelfs nadat de Arabische landen en de VS hun claim niet langer erkennen. De te creëren balans in het Midden-Oosten zou wel eens de intifada kunnen verleggen naar Europa.

Ernst Lissauer – Twitter: @ErnstLissauer

© OpinieZ.com 2017. U kunt dit artikel delen via de knoppen onder de advertenties.

Over de auteur

Ernst Lissauer

Parlementair Verslaggever
Lissauer.com

Recent gepubliceerd

Archief

• Antisemitisme4 mei 2022Er zou een Dag van Reflectie moeten komen
• Antisemitisme15 april 2022Berichtgeving over Israël is lakmoesproef voor betrouwbare journalistiek
• Integratie24 november 2021Over tribale relschoppers en politiek-correcte mediafilters
• Antisemitisme19 september 2021Namenmonument tegen wil en dank