De strijd tegen Wilders en zijn kiezers
Terwijl Geert Wilders de kwellingen moet doorstaan van een tweede politiek proces, voltrekt in Amerika de ineenstorting van linkse luchtkastelen zich sneller dan menigeen had kunnen bevroeden. De mainstreammedia zijn in paniek.
Moralisten
Steeds meer kijkers, luisteraars en lezers beseffen dat de journalistiek het contact met de werkelijkheid kwijt is. Van objectieve, onafhankelijke journalistiek is geen sprake meer. De verering van Hillary, de messiaanse verheerlijking van Obama en de demonisering van Trump hebben dat pijnlijk duidelijk gemaakt. De moralisten van de media zijn de nieuwe keizers zonder kleren.
Zoals iedereen met enige levenservaring weet, veranderen mensen uit eigen beweging zelden of nooit. Dat is in de journalistiek niet anders. Wie CNN bekijkt en de NYT leest heeft kunnen zien hoe links journalistiek Amerika zich na een kort en doelloos zelfonderzoekje weer stevig ingraaft. Om zich te beschermen tegen de stormen van kritiek en ter voorbereiding op de komende strijd tegen “het nieuwe fascisme”. Linkse journalistiek is in de kern een vorm van agressief activisme.
Verzet
In Nederland vertonen journalisten hetzelfde patroon. Sjoerd de Jong, ombudsman van NRC, verwijst via Twitter naar “Lessen voor journalisten na Trump”. Het artikel in het blad Columbia Journalism Review beschrijft de verzetstactieken die journalisten nodig hebben in de komende oorlog met het autocratische bewind van Donald Trump en zijn Republikeinen. Dat dit in Nederlandse journalistieke kringen serieus genomen wordt is eng en veelzeggend.
Oude journalistiek
Onze MSM beschikken nog altijd over macht, al is hun verval duidelijk zichtbaar. Koerswijzigingen zijn onmogelijk. Veranderingen cosmetisch. De oude journalistiek graaft het eigen graf. Zelfs na de ontmaskering van hun leugenachtige verslagen en duiding gaat men hardnekkig door op de oude vertrouwde voet. Het EU-evangelie; internationaal recht; mensenrechten; zielige vluchtelingen; gekwetste moslims; PVV’ers met een luchtje; de dreiging van Trump en de angst voor extreem-rechts geweld. Het zijn de smaakmakers die prominent op iedere mediale menukaart prijken.
Wilders
Na twaalf jaar Geert Wilders weten onze MSM nog steeds niet hoe ze moeten omgaan met een politiek fenomeen van internationale proporties. Tot op de dag van vandaag is de journalistiek er niet in geslaagd een juist beeld te schetsen van deze politicus en zijn kiezers. Analyses blijken niet te kloppen. Onderzoek strandt. Men is moe en geïrriteerd. De pogingen zijn gestaakt. Het journaille duidt Wilders en zijn aanhang liever vanachter het bureau. Elitaire columnisten schrijven boekjes voor mensen die er ook niets van snappen. Journalisten doen geen verslag, journalisten vallen aan. Het liefst gezamenlijk.
AD-journalist Wierd Duk, die op dit moment contact legt met PVV-kiezers, wordt voor zijn ‘ouderwetse wijze’ van objectief verslag doen uit linkse hoek via de sociale media belaagd en bedreigd. Dat hij, om de gemoederen te kalmeren, liet doorschemeren eigenlijk links te zijn, laat zien hoe groot de druk is binnen deze groep en hoe links zijn critici zijn.
Aan de stamtafels, in de kantines en de huiskamers van ons land hoort men meer wijsheid dan in alle redactielokalen. Het is de gemiddelde Nederlander wel duidelijk hoe Wilders bestreden wordt. En door wie. De journalistieke hoon, afkeer en afwijzing worden ervaren als aanvallen op henzelf. Redacteuren en journalisten hebben geen flauw idee hoe groot de woede is die zich opstapelt tegen hun houding en gedrag. Het is een gevaarlijk spel. En ieder parlementair jaar opnieuw verhoogt de journalistiek de inzet.
Ondermijning rechtsstaat
In mijn artikel over het tweede politieke show-proces tegen Wilders heb ik een aantal vragen opgeworpen die in een goed functionerende democratie allang beantwoord zouden zijn door de journalistiek en de politiek. Dat beide machten liever Wilders bestrijden dan op zoek gaan naar de mechanismen achter dit proces is zorgwekkend. Het duidt op een ernstig gebrek aan zelfstandigheid en onafhankelijkheid. Wie bepaalt de keuze? Selectieve opvattingen over controle en waarheidsvinding ondermijnen onvermijdelijk het functioneren van onze rechtsstaat.
In het eerste proces tegen Wilders was er al sprake van een vermenging der machten. Neem de rancuneuze CDA-minister Ernst Hirsch Ballin. Hij moest en zou Wilders vervolgen. En wat te zeggen van de druk, de medialekken en het gekonkel van de CDA-minister Verhagen en de PvdA-ministers Vogelaar en Ter Horst, ten tijde van de aankondiging van de film Fitna. Of de pogingen om Wilders door de AIVD te laten bespioneren. Het duidt op bijzonder broze grenzen. Grenzen die worden geacht de machten te scheiden.
Bedverhalen
De media liggen in bed met linkse politici, linkse activisten en linkse juristen. Ze verkopen hun bedverhalen als objectieve verslagen. Deze linkse verhoudingen zijn duidelijk waarneembaar in de omgang van de media met het tweede Wilders proces. Het eerste proces tegen Wilders werd door de NOS live uitgezonden. Het dramatische verloop van dat proces was voor iedere Nederlander zichtbaar. In media- overheids- en justitiekringen is na afloop van dat proces de indruk ontstaan dat deze zichtbaarheid heeft bijgedragen aan het ‘negatieve’ verloop daarvan, en een herhaling van zo’n proces onwenselijk
Stream
De opgeklopte emoties in aanloop naar het tweede proces tegen Wilders zijn op iedere zender dagelijks uitgebreid aan bod geweest. Die beelden zijn gearchiveerd en voor iedereen beschikbaar. Het daadwerkelijke proces daarentegen kan men slechts volgen via speciale kanalen of een internetstream. Bovendien verloopt geen van deze uitzendingen vlekkeloos. De uitzending begint te laat, er zijn onderbrekingen of de stream wordt geteisterd door storingen.
Omroepbaas Gelauff had het beeld liever op zwart gezet, want “de NPO is geen spreekbuis van de PVV”. De beelden van dit wereldwijd gevolgde proces zijn voor gewone Nederlanders niet in herhaling of via een archief beschikbaar. En dat is in alle opzichten een schande. Het toont de minachting van de NPO voor hun kijkerspubliek, en de knieval voor andere machten.
Nieuwsuur
De media tonen het proces liever in door hen geselecteerde beeldfragmenten, quotes en soundbites. Het NPO-paradepaardje Nieuwsuur, besteedt er nauwelijks aandacht aan. En dat is opvallend. Nieuwsuur heeft in de aanloop naar dit proces handenvol hysterische uitzendingen geproduceerd over Wilders en zijn ‘slachtoffers’. Nu de missie is geslaagd wacht men het resultaat liever in stilte af. Nieuwsuur wil de gang naar de gewenste ‘uitkomst’ niet verstoren.
Prakken
En als het niet anders kan, huurt Nieuwsuur een ‘deskundige’ in. Liefst iemand van het bevriende advocatenkantoor Prakken d’Oliveira. Het werd Göran Sluiter. De jurist die hemel en aarde beweegt om Wilders te vervolgen, desnoods tot aan de Hoge Raad en het Europese Hof. Uiteraard zette de Nieuwsuur-redactie hem tegenover een ’tegenstander’ die ook niets moet hebben van Wilders en zijn publiek. Mariëlle Tweebeeke mocht quasi spontane vragen stellen en het geheel werd de ‘keurige kijker’ thuis voorgeschoteld als een objectief gesprek op niveau vol duiding en verdieping.
Spong
Een andere linkse jurist met een onbedwingbare lust tot Wilders-vervolging is Gerard Spong. Zijn hulp aan juridisch gestrande RAF-terroristen schonken hem naam en faam binnen links Nederland. Spong gaat in de strijd tegen Wilders al een jaar of tien mee. In 2008 weigerde het OM om Wilders strafrechtelijk te vervolgen. Het is aan de hardnekkigheid van deze praatzieke praalhans te danken dat het eerste politieke proces toch doorgang kon vinden.
Aan de deugtafel van Pauw wordt Spong zonder blikken of blozen ingezet als een objectieve jurist die het proces tegen Wilders voor het volk kan duiden. Het is hilarisch en treurig tegelijk. Het doet denken aan TV-uitzendingen in bananenrepublieken als Venezuela. Pauw en zijn redactie bedrijven pure propaganda gericht tegen Wilders en zijn kiezersaanhang. Dat Pauw daarbij een schrijf- en regie-talent als Haye van der Heyden vilein vernedert mag in eigen kring vermakelijk zijn; het blijft niet onopgemerkt in kijkersland.
Vijandige pers
Het zijn de verslagen, de columns en de hoofdredactionele commentaren die zwart op wit laten zien hoe partijdig en vijandig de pers in Nederland is. De haat en minachting voor Wilders en zijn kiezers spatten van de nieuws- en opiniepagina’s. Zelfs de weinigen die van mening zijn dat dit politieke proces niet had moeten plaatsvinden of zijn talent bewonderen en een zwak hebben voor zijn retorische gaven, nemen in hun artikelen luid en duidelijk afstand van Wilders. Dat is verplicht in onze politiek-correcte polder. En wie niet horen wil voelt het vanzelf in de portemonnee. Van ambtenaar tot artiest. Vraag het Haye. Of de PVV-stemmers bij de overheid, in het onderwijs of in de zorg.
Hautain
Je hoeft geen paragnost te zijn om te weten dat deze hautaine en agressieve houding ten opzichte van Wilders en zijn kiezers zal leiden tot eenzelfde aardverschuiving als in de VS en elders in Europa. Het maakt niet uit wat de rechtbank op 9 december beslist. Een veroordeling of vrijspraak van Wilders in dit politieke show-proces leidt in beide gevallen tot hetzelfde resultaat. Het zet de boel verder op scherp. Beide uitkomsten leiden tot hoger beroep. En zo gaat dit drama verder. Bloedhonden laten niet los.
Verkiezingsstrijd
Straks breekt de verkiezingsstrijd uit. De campagnestrategieën zijn duidelijk. Ook de VVD valt Wilders keihard aan. Zij willen hun zetels terug. Merkwaardigerwijs ontbreekt het vrijwel alle tegenstanders van Wilders aan politiek inzicht en vernuft. Althans op zijn niveau.
De komende strijd zal het beeld bevestigen dat bij de bevolking leeft. Zij zien in Wilders een politicus die een moedige en noodzakelijke strijd voert. Hij strijdt hun strijd. Een vrijheidsstrijder die van álle kanten aangevallen wordt. Niet alleen door de politiek maar door álle machten in ons land. Soms met open vizier maar meestal in de rug.
En hoe men de strijd tegen Wilders ook spint, het is gezien en het wordt niet vergeten.
===============================================================
Foto: Wilders bij de dorpskerk Spijkenisse.jpg by Peter van der Sluijs is licensed under CC BY 2.0
===============================================================
Over de auteur
- Adjunct-hoofdredacteur http://OpinieZ.com | Schrijft stukken die worden (voor)gelezen in rechtszalen, Den Haag en redactielokalen
