Mogherini raast verder met uitbreiding EU
“We zijn vastberaden om door te gaan met de uitbreiding van de EU en het is erg belangrijk om dat nu opnieuw te bevestigen … de boodschap is luid en duidelijk: We gaan door. Dank u.” Aldus Federica Mogherini, de Hoge Vertegenwoordiger van Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid van de Europese Unie.
Mogherini beantwoordde daarmee de vraag of de Brexit het einde zou betekenen van de uitbreiding van de EU in de Balkan-landen. Zij sprak deze woorden op de persconferentie van de Balkan-top in Parijs op 4 juli 2016.
Europese project
Ze vond het van belang duidelijk te maken dat “men in de EU vaak moeite heeft met de toegevoegde waarde van het Europese project te zien, terwijl het in de Westerse Balkan juist zelfevident is dat het voortschrijdende integratieproces allerlei positieve zaken bewerkstelligt voor de bevolking”. Ook ziet ze “Euro-enthousiasme in de regio dat gekoesterd dient te worden” en dat “kan worden gezien als een bron van inspiratie”. Bovendien is het, vanwege de dreiging van radicalisatie aldaar, belangrijk voor “vrede en stabiliteit” en “de veiligheid van de Europese burger”.
Mogherini, roemrucht vanwege haar positie dat de islam een plaats binnen de Europese politiek verdient, onderschrijft hiermee nogmaals dat de uitbreidingsagenda van de EU met betrekking tot de westelijke Balkan en Turkije niet de ijskast of prullenbak in gaat. Maar is dat niet een heilloze weg?
Kandidaat-lidstaten
Turkije onder Erdogan glijdt af richting een islamitische staat en de Europese Commissie voorziet dat geen van de kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten voor 2019 klaar zullen zijn voor toetreding tot de EU. In alle landen worstelt men nog met grote problemen ten aanzien van het justitiële apparaat, corruptie en georganiseerde misdaad. En waar het fundamentele rechten betreft, is er zelfs in de praktijk sprake van achteruitgang in een aantal landen, al zijn die rechten wel verankerd in de wet. Met name vrijheid van meningsuiting is een issue, maar ook zaken als een democratisch tekort en gebrek aan transparantie.
‘Waar anderen onoverkomelijke problemen zien, zie ik kansen”, lijkt de koersvaste Federica te denken, want haar positieve opstelling lijkt eerder geworteld in een rotsvast idealisme, dan de werkelijkheid. Vorig jaar nog was ze gastspreker in Sofia, waar een workshop plaatsvond over de vraag “of de EU de Westerse Balkan aan het verliezen is” en waar meer dan 50 lokale experts aan deelnamen. De complexe realiteit die daar besproken werd, schetst een heel ander beeld van de regio.
Verval
Zo spraken ze over de toenemende etnische en religieuze spanningen tussen bevolkingsgroepen, conflicten tussen landen onderling en de volkomen patstelling van sommige landen met betrekking tot elkaar en de EU. Er lijkt een trend ingezet dat de regio juist in verval raakt en ook dreigen democratische grondbeginselen verruild te worden voor stabiliteit. De EU werd opgeroepen te stoppen met hun vorderingen enkel af te meten aan implementatie van beleid, zonder substantie. En opgeroepen met een nieuwe visie voor de regio te komen, in lijn met de globale strategie van de EU, zoals beschreven in The Road Back to European Power, een plan “waar de bevolking ook wat aan heeft”.
Conflicten
Voor de bevolking daarginds misschien, maar wat hebben wij eraan? Is de poging om die versplinterde regio – inclusief gedeeltelijk of bijna geheel islamitische landen – onder de grote EU-paraplu te brengen, niet een uitermate gevaarlijk en duur project? Joegoslavië viel niet voor niets uiteen en de wonden zitten heel diep. Rijt de EU die wonden op deze manier niet juist open? Halen we niet enkel conflicten binnen?
Via IPA I en II gelden zijn en worden reeds miljarden euro’s de regio ingepompt. Wat West-Europa er anno 2016 voornamelijk voor terug krijgt, is een stroom van tienduizenden migranten, die zich voordoen als asielzoeker. Kroatië, dat in 2013 toetrad tot de EU, maar vrijwel direct een zorgenkindje werd, bleek ook al zo’n onrendabele investering.
Uitstappen
Als de ijskast en de prullenbak niet tot de opties behoren, de EU doof doordendert en de gevolgen niet te overzien, maar zelfs mogelijk desastreus zijn, wat rest ons dan nog, behalve zelf uitstappen? Het lijkt me de enige gezonde en verstandige keuze.
Liever nog vandaag dan morgen.
Over de auteur
- Emigrant, huisvader en microblogger. Met soms wat macro.
Recent gepubliceerd
Feminisme23 maart 2017Feministisch Gender Gap riedeltje klopt niet
Feminisme14 maart 2017Deugende feministische en inclusieve stem-adviezen
Cultuur21 februari 2017Baudets ijle herwaardering van het christendom
Feminisme5 februari 2017Onwil tot integratie leidt tot gelijkheidsdwang