Een stukje cultuurkritiek
“We gaan iets nieuws doen”, sprak Jos Staatsen bij de aankondiging van sportzender Sport 7 in 1996. Voor de mensen die de jaren ’90 niet bewust hebben meegemaakt: er was toen geen FOX Sports, geen HBO, geen Net5, geen TLC.
Het zenderaanbod was beperkt en een film van pak ‘m beet tien jaar oud op vrijdagavond uitgezonden door Veronica werd daadwerkelijk goed bekeken. Commerciële televisie stond nog in de kinderschoenen en RTL’s Telekids was voor een hele generatie de eerste kennismaking met dit fenomeen.
Wat Staatsen en de zijnen voor ogen hadden was inderdaad iets nieuws. Sport 7 –in die tijd geloofde men nog dat het claimen van een nummer voor je zender het recept was voor succes– zou gaan doen wat FOX Sports nu doet: betaald voetbal uitzenden. In eerste instantie zou de zender gratis zijn, om na een paar jaar “voor de prijs van een zak patat per maand” achter een decoder te verdwijnen. Uiteraard in samenwerking met de KNVB, want die verkocht de uitzendrechten voor de wedstrijden aan Sport 7.
Helaas ging er een aantal dingen mis. De NOS bleef zoals gewoonlijk de samenvattingen van alle wedstrijden uitzenden, dus de Nederlander (toch al een gruwelijk gewoontedier) kon, zoals hij was gewend, op zondagavond lekker met het bord op schoot op de bank voor de televisie blijven zitten. Dat kwam de kijkcijfers van Sport 7 niet ten goede, terwijl op dat moment het kijken nota bene nog gratis was.
De exploitatie via de kabelmaatschappijen liep in de soep, omdat die geen bijdrage per kijker wilden afdragen, aangezien diezelfde kijker achterwege bleef. Als klap op de vuurpijl wonnen de clubs een tegen de KNVB aangespannen rechtszaak, waarin zij stelden dat de KNVB de uitzendrechten nooit had mogen verkopen, omdat de clubs daarvan de rechtmatige eigenaren waren en niet de voetbalbond.
Na een kleine vijf maanden en een verlies van honderd miljoen gulden ging Sport 7 weer op zwart. Koos Postema, het gezicht van de zender, kreeg bij een wedstrijd van ADO Den Haag van een vol voetbalstadion de serenade “Mijn naam is Koos en ik ben werkeloos.” te horen. Het smalende “We gaan iets nieuws doen,” werd een gevleugelde uitspraak en dat is best begrijpelijk, want Sport 7 was een eclatante mislukking.
Toch stoort iets mateloos aan die uitspraak. Er hangt de zweem van spruitjes, CDA en repressie omheen. Steek je kop niet te snel en vooral niet te hoog boven het maaiveld uit, want van “iets nieuws doen” is nog nooit iemand beter geworden. Kijk maar naar Sport 7.
Toen de oprichter van OpinieZ zijn intenties kenbaar maakte, drong de herinnering aan dit echec en het Nederlandse maaiveld zich onwillekeurig op. Terwijl Nederland juist gebaat zou zijn bij meer mensen die hun eigen kop volgen en zich niet laten beperken door het kleine denken van anderen. Hopelijk wordt OpinieZ een eclatant succes, want dat is het beste middel om dergelijk doemdenken te bestrijden.
Over de auteur
Recent gepubliceerd
Politiek Internationaal25 oktober 2016#Elections2016: Wat moet de boze burger nu?- Politiek Internationaal10 oktober 2016#Elections2016: het Jankende Donald-debat
- Politiek Internationaal14 september 2016#Elections2016: het probleem van Hillary
- Politiek Internationaal3 augustus 2016Misvattingen in het debat over #Elections2016