De klimaatactivist: lui, egocentrisch en hypocriet
Het ligt altijd aan anderen
Titelfoto: Bezetting A12 door Extinction Rebellion door Roel Wijnants, CC BY-NC 2.0.
“De klimaatactivist is niet hypocriet, jij gebruikt een drogreden,” schrijft ene Calvin van Laaren in een lang en warrig artikel in Het Parool. Hij doet daarin zijn uiterste best om geen verantwoordelijkheid te hoeven nemen voor eigen vervuilend (vlieg)gedrag, want dat ligt aan Het Systeem. Vele verwende jongvolwassenen delen die mening: het ligt altijd aan anderen en zijzelf hoeven niets te doen. Ines van Bokhoven fileert deze luie en egocentrische hypocrisie.
Afgelopen zaterdag las ik een opiniestuk in Het Parool en eerlijk waar, mensen: ik weet nog steeds niet of ik er nou keihard om moet lachen of uit elkaar moet klappen van ergernis. Het is geschreven door ene Calvin van Laaren die zichzelf omschrijft als “Nederlands videomaker, interviewer en student”. Met zo’n pretentieuze omschrijving hoopte ik wat interessante dingen over hem te vinden, maar IMDb (Internet Movie Database) heeft nog nooit van deze ‘videomaker’ gehoord, en ook Google kan weinig interviews van zijn hand vinden.
Kolder
Maar goed, Van Laaren kan wel schrijven en hij gebruikt dat talent in dit stuk om met een van de meest breed uiteengezette smoezen te komen die ik ooit in mijn leven zag. De titel kopt ‘m al meteen in: “De klimaatactivist is niet hypocriet, jij gebruikt een drogreden”. Eigenlijk had Van Laaren het net zo goed bij die kop kunnen laten, want in het stuk zelf komt hij niet veel verder dan dat standpunt in heel veel woorden herhalen. Echt bewijzen of onderbouwen lukt ‘m nergens. Goed geschreven kolder uitslaan – dat dan weer wel.
Klimaatactivisten wordt regelmatig hypocrisie verweten als ze zelf vliegen, of plastic producten kopen. Een drogreden, volgens Calvin van Laaren. ‘Het is een slimme truc om de discussie te ontwijken en de ware argumenten van de klimaatactivist te negeren.’ https://t.co/3jVRwxXMIz
— Paul Blom (@paulblom) June 25, 2023
Calvin van Laaren is het type mens dat tegen de bontindustrie protesteert met een mooie nertsjas aan zijn lijf. Of een opvoeder die pedagogisch bezig denkt te zijn door zijn kinderen toe te stoppen “dat er verdomme niet wordt gevloekt in dit huis”. Een veganist die na een protestactie een barbecue met fijne dikke speklappen organiseert. En Van Laaren is niet alleen: de hele XR-club lijkt uit mensen te bestaan die vooral tegen zichzelf en het eigen vervuilende gedrag staan te protesteren – maar dat enthousiast op allerlei andere zaken en personen projecteren. Waarna men zich tot hilarische proporties moet wentelen in de meest doorzichtige smoezen.
Hypocrisie
Van Laaren vindt dat klimaatactivisten die in nylon en polyester tegen de fossiele industrie staan te protesteren, of zich druk maken om CO2 tijdens hun zoveelste vliegreis van dat jaar, absoluut geen hypocrieten zijn. Dat deze activisten zelf precies doen wat ze anderen verwijten, dat moeten u en ik niet zien als hypocrisie, maar als menselijkheid. Want er zijn grenzen, zoals Van Laaren ook al in zijn schrijfsel betoogt. Vandaar dus dat een oplettende Twitteraar een mooie lekker-ver-weg-met-het-vliegtuig-vakantiefoto van ‘m vond. Want hee: een betere wereld is mooi, maar dan toch niet ten koste van de persoonlijke dromen en behoeften van deze mensen. Boeren, ja, die kunnen wel eventjes van baan veranderen voor het klimaat, maar Calvin kan onmógelijk een vakantie in Azië overslaan, hoor.
Mag ik u voorstellen aan de auteur van dit stuk, Calvin van Laaren, die twee maanden geleden nog de hipster in Tokyo uit zat te hangen. https://t.co/TsKvVI62qP pic.twitter.com/T7carT0GRA
— Niels Burgundy (@deOuweMeester) June 25, 2023
Het Systeem
In een warrig verhaal dat in grote lijnen eigenlijk niets zegt, probeert Van Laaren ons uit te leggen dat het namelijk helemaal niet gaat om wat deze activisten doen aan vervuilend gedrag. Het gaat om Het Systeem. Om de vage wereld van onzichtbare autoriteiten die alle touwtjes in handen hebben en die ons dwingen in een bepaald systeem te leven, waardoor activisten het ook niet kunnen helpen dat ze in polyester lopen en alweer een mooie, dure vakantie in Azië, of waar dan ook, moeten gaan maken. Niet hun schuld. Komt door het systeem.
Ook de Zwitserse klimaatactivist Max Voegtli had daar vreselijk onder te lijden: de jongeman, bekend van de klimaatgroep Renovate Switzerland, wilde voor een paar maanden naar Mexico. En moest daar dus het vliegtuig voor nemen. Iets dat hem op felle kritiek kwam te staan: “Absoluut onacceptabel“, kopte een Zürichse krant. Voegtli verdedigt zich op Twitter: “Het was geen eenvoudige keuze, er waren amper alternatieven”. Jawel Max, er was er minstens eentje: thuisblijven. Maar er zijn dus grenzen, en blijkbaar is het niet doorgaan van een mooie reis een onoverkomelijke ramp. Waar ligt de grens bij Max en Calvin? Nou, da’s helder: bij het punt waarop zij zélf werkelijke offers moeten brengen voor hun eigen idealen.
Für die, die wissen möchten.
— Max Voegtli (@MaxVoegtli) June 23, 2023
Ja, ich bin in Mexiko, um 2 Monate im Mittel Amerika zu reisen.
Die Privilegien, die ich hier ziehe, sind mir klar und es war nicht eine einfache Entscheidung.
Alternative Anreisemöglichkeiten hatte ich recherchiert, aber es war wenig zu finden.
Verwend
Want daar wringt de schoen bij deze jonge volwassenen: ze zijn verwend. Ja, ik noem het beestje gewoon maar bij de naam. Deze generatie, een grote groep jonge mensen die niet voor niets de ‘prinsjes en prinsesjes-generatie’ wordt genoemd, is opgegroeid in een wereld van overconsumptie en -compensatie. Al begin jaren ’90 vroegen wij ons op de PABO af: wat geeft dat straks voor volwassenen, als je kinderen opvoedt met het idee dat alles om hen draait, ze nooit een lullig momentje van teleurstelling, angst, spanning of iets dergelijks mogen meemaken, je als opvoeder het woord ‘nee’ ziet als een fout? Als je ze het idee geeft dat zo’n beetje elke scheet die ze laten een prestatie van jewelste is?
Stampvoeten
Nou, dan krijg je dus jongvolwassen mensen zoals Van Laaren en Voegtli, die zich niet voor kunnen stellen dat wat zij graag willen gewoon niet kan. Dat als je keuze A maakt, keuze B dus afvalt. Dat als je een systeem wilt veranderen zonder dat je kijkt naar je eigen rol binnen dat systeem, je dus niks aan het veranderen bent. Als kleine kinderen staan deze activisten te stampvoeten, want ‘papa en mama’, degenen met macht, moeten het voor hen beter maken. Zelf doen ze er weinig anders voor dan kwaad zijn en naar anderen wijzen. Zich in een ander wereldbeeld dan dat van zichzelf inleven, het eens door andere ogen bekijken, dat hebben ze gewoon nooit geleerd.
Carice van Houten
Maar het zijn niet alleen de jonge volwassenen die het noorden volslagen kwijt lijken te zijn. Laten we het bijvoorbeeld eens over Carice van Houten hebben. Woont in Amsterdam, werkt geregeld in Los Angeles, heeft een partner die in Melbourne, Australië woont – waar ze ook een kind mee heeft. Het ligt voor de hand om te concluderen dat Carice veel vliegt. Bovengemiddeld veel zelfs. En dat doet ze dus zowel privé als voor haar werk. Ze is zelf dus een van de grootste vervuilers, maar dat weerhoudt haar er niet van vooral anderen te beschuldigen van het verpesten van onze planeet. Het zit haar zelfs zo hoog dat ze ervoor in therapie moest – wat me nog lastig lijkt als je zo’n druk vliegschema hebt en geregeld in het buitenland verblijft.
De klimaatpsycholoog. Dat is net zoiets als de sterrenwichelaar. De astroloog. Of Klazien uit Zalk.
Niet alleen Carice van Houten zoekt heil bij klimaatpsycholoog: ’Omarm je eco-emoties’ | Binnenland | https://t.co/HkcA67BwSK https://t.co/r3dOEtOKT0
— Hans van Tellingen (@hansvantelling) June 4, 2023
En het ergste is nog wel, net als bij Katja Herbers: waar doen die vrouwen het voor? Nou, voor hun werk. En wat is dat voor werk? Welnu, het spelen in een televisieserie. Meer niet. In een wereldje dat soms omvalt van de overbodigheid, maar dat tegelijkertijd volledig overspoeld is: mijn hemel, hoeveel tv-series zijn er? Hoe belangrijk is het nou werkelijk, zo’n acteercarrière? Als iemand als Eva Jinek luchtigjes kan suggereren dat boeren, die ons nota bene van voedsel voorzien – een absolute levensvoorwaarde – maar “een andere baan” moeten zoeken, geldt dat dan niet dubbel en dwars voor deze beroepsgroep?
Consumptiemaatschappij
Televisie, en alles wat erop te zien is, is een fiks onderdeel van onze consumptiemaatschappij – u weet wel, die maatschappij die voor al deze klimaatellende heeft gezorgd. Van Houten leeft bij de gratie van wat die consumptiemaatschappij haar waard vindt en bereid is haar te betalen voor haar werk dat enkel nog meer consumptie dient. Ze werkt, kort gezegd, voor de vervuilers van onze wereld – en vervuilt er zelf ook lustig op los. Maar dat het activisme haar geen windeieren legt als het gaat om de aandacht die toch wel een tikkie was teruggelopen de laatste tijd, is helder. Dus met een beetje mazzel kan ze straks nog meer vervuilen voor haar werk.
Aangezien Carice van Houten al weer een paar weken regelmatig in de trendinglijsten opduikt, kunnen we spreken van een zeer succesvolle carrièreswitch voor haar: toen ze nog gewoon acteerde, stond ze daar zelden, maar nu ze klimaatactivist is regelmatig.
— 🐱 Barbes 🦊 (@Barbes_NL) June 5, 2023
Eigen moraal
Maar wat Van Laaren betreft is alles wat ik hier aan bezwaren opschrijf dus een drogreden. Want mensen als ik “drukken hun eigen moraal op de activist”. Nou, reken maar Calvin, dat we dat doen: hypocrisie, zeker van mensen die willen dat wij ons leven op de kop zetten terwijl ze er zelf niet eens over willen peinzen, over welke aanpassing dan ook, is moreel gezien niet echt een mooi visitekaartje – voor vrijwel iedereen. Je bent wel heel diep in je eigen bubbel verzand als je denkt dat dat een goed excuus is. Want weet je, Calvin: jij drukt jouw moraal op de hele wereld, en vindt dat wij dat klakkeloos moeten accepteren en zelfs gehoorzamen.
Slaafs
“In tegenstelling tot individuele consumenten hebben directeuren en politici de macht om de infrastructuur vorm te geven en zo de samenleving op een duurzamere manier in te richten,” schrijft hij. De slaafse volgzaamheid die hieruit spreekt, maar ook de mate waarin hij zich verschuilt achter ‘het is hullie z’n schuld’, is gewoon schokkend. Mag ik Calvin erop wijzen dat het juist consumenten waren die ervoor zorgden dat een groot merk als Budweiser zich nu noodgedwongen moet aanpassen in hun reclamecampagne, omdat het anders failliet gaat? Dat ‘eenheid is macht’ nog steeds geldt en dat als hij mensen zo gek krijgt een bepaald product niet meer te kopen of gebruiken, het niet meer geproduceerd zal worden?
Anderen moeten het doen
Van Laaren kijkt liever naar de mensen die het niet zullen gaan oplossen, want die hebben nu eenmaal een uiterst winstgevend verdienmodel, en heeft daarmee zowel zijn slachtofferstatus als zijn activisme voor eeuwig bevestigd: als een ware Don Quichotte vecht hij tegen windmolens, terwijl de oplossing voor de hand ligt. Maar dan moet Van Laaren ophouden met overconsumeren. Ophouden met egocentrisme. Ophouden met leven in een bubbel waarin hij vindt dat hij recht heeft op het uitkomen van al zijn dromen en wensen.
En dat wil Van Laaren niet.
Dan moeten de boeren maar een andere baan zoeken, ja toch? Simpel. Dat anderen het maar doen. Van Laaren is er te lui voor. Kwaad zijn is mooi, en vechten voor een betere wereld ook, maar er zijn grenzen, toch, Calvin?
Vond je dit artikel goed? Steun Ines van Bokhoven via inesvanbokhoven.backme.org
Over de auteur
Recent gepubliceerd
Politiek Nederland23 september 2023De koning werd uitgefloten op Prinsjesdag. Wat zegt dat?
Klimaat en Milieu10 september 2023Wonen in een hel vanwege Windpark N33
Diversiteit5 september 2023De ontbrekende meerwaarde van voorlezende drag queens
Cultuur30 augustus 2023Disney haalt Sneeuwwitje door de activistische Woke-molen
Mensen als Calvin zijn talrijk in onze samenleving. Als ze voorstanders zijn van verandering, blijkt altijd dat ze willen dat ANDEREN veranderen. Want het gaat hen alleen om de correcte mening te spuien en te tonen dat hij moreel superieur is aan anderen.
Overigens gebruiken mensen als Calvin vaak de leuze ‘think global, act local’. Maar ook dat laten ze aan anderen over.
Mensen als Calvin zijn zo verwend dat ze geen keuzes meer kunnen maken: ze willen voluit genieten van het leven, maar ook modieus aan globalisme meedoen omdat het idealistisch klinkt. Het is meer oppervlakkigheid en gebrek aan realiteitsbesef dan hypocrisie. Verwende mensen zijn gewoon niet in staat om de gevolgen van het niet-kiezen te overzien.
Dit blijkt ook uit het gebruik van een vage term als ‘het systeem’ – hij weet waarschijnlijk niet eens wat hij ermee bedoelt. Die term is alleen maar een hulpmiddel om elke verantwoordelijkheid uit de weg te gaan.
Ze zijn zeker talrijk, teveel eigenlijk. Niet wetende dat als deze prinsjes en prinsesjes hun zin krijgen een economische crisis van hier tot st. juttemis het gevolg is en door een overschot aan migranten onze verzorgingsstaat naar de knoppen is, dan moeten zij maar zien te overleven. Welkom in de grote mensenwereld.
Het enig is dan een baantje zoeken Calvin.
Wederom een uitstekend artikel Ines!
Ik heb in het algemeen de ervaring dat mensen die zich extreem uitspreken over een bepaald gedrag, dat gedrag nu juist zelf vertonen.
Zeker als iemand buiten een context ergens over begint. Van relatief onschuldige zaken zoals dat het walgelijk is om sigaretten te roken. Zie ik hem even later zelf stiekem een sigaret roken.
In die coronatijd bij de bakker begint een vrouw, een klant, te vertellen hoe de regels volgens haar zijn. Kennelijk irriteerde het haar dat ik al bij de kassa was, waar niemand stond, en niet de volgorde van binnenkomst aanhield. Vervolgens spreekt ze mij verwijtend aan dat ik mijn beroep ben misgelopen, dat ik politieagentje speel. Ik had helemaal niets gezegd.
Ook heel extreme zaken dat iemand zich uitspreekt hoe ernstig het is als mensen aan je kinderen zitten. Blijkt zelf voor de 3e keer naar een kliniek te moeten omdat hij niet met zijn poten van kinderen af kan blijven.
Ik heb vele van die voorbeelden, moet een psychisch iets zijn. D66 wil partijen verbieden die niet democratisch zijn, hebben zelf helemaal niets op met democratie. Anderen leven in een parallel universum.
Hypocrisie is zo oud als de mensheid maar de klimaathysterie heeft deze vreselijke eigenschap opnieuw in grote mate ontbloot. De meeste klimaatactivisten willen iedereen het verbod opleggen op dingen die zij zelf doen. Zij vinden ook dat zij naast hun idealisme net zo recht hebben op de verboden vruchten als een ander. Over voorbeeldfunctie willen zij liever niet horen. Hetzelfde als politici en vermogende mensen de minder vermogende opzetten met migranten uit andere culturen.
Hypocrisie hoort thuis in de tijd vol gekten en idioterie. Het is een vaste onderdeel ervan.
Zou het iets psychologisch zijn? Drie uur plakken op de snelweg als compensatie voor een stedenreis? Modern aflaatsysteem?
Prima stuk weer, Ines.
De aflaat is de betaling aan een vliegmaatschappij, waarvoor die bomen laat planten. Daarmee koop je zogezegd je zonde af.
ER, is voor veel jongeren een heerlijke mogelijkheid om ongestraft flink rotzooi te trappen. Je excuus is dan dat je het doet voor minder Co2. En zo lift je als vandaal lekker mee op de hype van de dag.
“Ik ben gemeen en pervers.
Ik ben geobsedeerd en gestoord.
Ik heb jaren bestaan, maar er is weinig veranderd.
Ik ben ook het instrument van de overheid en de industrie.
Want ik ben voorbestemd om je te regeren en te reguleren.
Je denkt misschien dat ik verderfelijk ben, maar je kunt niet wegkijken.
Ik zal je laten denken dat ik eerlijk ben met de dingen die ik zeg.
Ik ben het beste wat je kunt krijgen… heb je me al geraden?
Ik ben het slijm dat uit je tv-toestel druipt…”
Frank Zappa
Uitstekend stuk Ines, je kunt dit ook projecteren op onze regering. Het kartel wil zogenaamde extremistische partijen verboden moeten worden maar zijn ziende blind dat zij zelf de partijen zijn die extremisme gebruiken. De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet.
Hoort dat niet tot de kenmerken van narcisten?
Geweldig commentaar, dank u zeer.
Scherp, dodelijk en broodnodig.
De wereld is vol van zulke hypocrieten.
Ze produceren NIETS ( behalve irritaties en ergernis ).
En met die mensen moeten we de toekomst redden.
Ik ben bang dat het er niet in zit.
Wederom een prachtig stuk, de spijker op zijn kop.
Kort samengevat. Virtue signalling
Bedankt Inez voor je uitstekende artikel.
Typisch dat veel klimaatactivisten in steden als Amsterdam en Utrecht wonen Groen links en D66 scoren daar hoog.
Vanuit hun versteende stadstuinen en balkonnetjes lezen ze boeren en andere bewoners van het platteland voortdurend de les.
Ik zou ze graag het volgende willen zeggen:
In plaats van je vast te plakken aan de snelweg of kunstvoorwerpen zou je zoveel meer kunnen doen.
Ga protesteren bij ambassades van landen waar het regenwoud met enorme snelheid verdwijnt.
Maak je eens druk om de enorme groei van de wereldbevolking.
Maak je handen eens vuil Ga plastic troep opruimen Pak een spade en ga bomen planten. Zet je eens letterlijk in voor de natuur.
Ga minder te vliegen. En koop minder kleding. Geef zelf het goede voorbeeld en leg niet altijd de schuld bij de ander.
Op die manier zouden al die verwende aandachtstrekkers misschien mijn respect weer een beetje kunnen terugverdienen.
Uitstekend artikel. Maar er zijn zoveel hypoctrieten. Misschien moeten we een nl lijst met score maken. Met bijv. Jac Spijkerman en enkele ministers die de wereld rondvliegen. Verder Frans Timmermans. Alle nl bezoekers van de klimaat bijeenkomsten etc.
Als die klimaatactivisten of gelovigen nu eens vrijwilligerswerk gingen doen in een condoom fabriek. Gevolg, condooms worden goedkoper en ieder kind minder dat geboren wordt levert een enorme bijdrage aan de CO2 reductie.
Dit hypocriete activisme is stuitend. En krijgt te veel een podium. Een complete jonge generatie wordt met angst gehersenspoeld. Boeren moeten dan maar een ander beroep kiezen. Als wat? Net zo’n nietszeggende functie als die activisten hebben? Beleidsmedewerker gender bij de gemeente? Onderzoeker duale microagressie op de universiteit? En ’s avonds tevreden op de sofa met een goed glas Chardonnay uit Frankrijk. Oh! Dat is een exportproduct!! Mag niet !!! Franse wijnboeren exporteren hun -door de EU gesubsidieerde- product de hele wereld over. Die hoeven blijkbaar geen ander werk te zoeken van onze zogenaamde idealisten. Walgelijk volk.
Vervolg: Een veel gebruikte rondworm voor onderzoek op het laboratorium (de Caenorhabditis elegans) heeft 302 neuronen met 7.000 verbindingen tussen die 302 neuronen = hersencellen. Wetenschappers hebben werkelijk alles minutieus onderzocht en toch begrijpen ze nog steeds niets van de synergie tussen deze 302 neuronen met 7.000 verbindingen (= synapsen). De mens heeft 86 biljoen neuronen = hersencellen met een geschat aantal van 100 triljoen verbindingen (= synapsen) dus ja dan snap je wel dat we eigenlijk nog helemaal niets weten van hoe de menselijke hersenen werken laat staan waarom welk mens wat doet dus waarom die klimaatactivisten zich zo vreemd = hypocriet gedragen. Ik ga proberen in mijn Hersen-blog verklaringen te vinden over het hoe en waarom van het menselijk gedrag. Ik ben ook al een zeer interessant medische website ontdekt genaamd “Medical Review Auschwitz” waar zeer interessante wetenschappelijk onderzoeken te lezen zijn over Holocaust-overlevenden. De psychische en medische ziektes van Holocaust-overlevenden zijn natuurlijk van een totaal niet te bevatten orde. Eén van de wetenschappers van “Medical Review Auschwitz” is prof. Jan Miodoński die de navolgende uitspraak heeft gedaan: “The concentration camp taught me one thing: to hate discipline and order.” These words were said by prof. Jan Miodoński, a survivor of Sachsenhausen concentration camp, during a discussion at a meeting of the Kraków branch of the Polish Medical Association. This may seem a rather strange statement for an elderly speaker to make in the last years of his life, in view of the key role discipline and order play in the life of the individual and of society.
Inez pikt de keutel, wederom. Ze legt de vinger op de zere, hypocriete plek!
Het is alleen jammer dat de mensen die dit ZOUDEN MOETEN LEZEN het niet lezen.
Die zitten in de Volkskrant. Of de NRC…….🤦🏻♂️
Interessant stuk weer van Ines van Bokhoven. Schrijfster van historische romans. Haar oeuvre: Het geheim van Erasmus uit 2006 en Julia’s schaduw uit 2009. Ik heb ze alle twee gelezen.
*Het zelfstandig naamwoord synergie is afkomstig uit het Grieks (synergia). Het wordt gebruikt voor een situatie waarin het effect van een samenwerking groter is dan elk van de samenwerkende partijen afzonderlijk zou kunnen bereiken. Van dit zelfstandig naamwoord is synergetisch afgeleid.
Tja..
Wat ik maar niet begrijp, dat we ons zo druk maken om die gasten die de boel overal blokkeren en vastplakken. Laat ze gewoon lekker zitten tot ze een gram wegen. Geen aandacht meer aan schenken, wordt het probleem vanzelf opgelost.
Helemaal eens met de schrijfster. Als je iets wilt veranderen en er niks voor over hebt is het je blijkbaar niet de moeite waard.
Wederom spot on Ines!
De klimaat activisten zijn niet alleen lui en hypocriet, ze zijn ook nog eens ontstellend dom en hoogmoedig, als je denkt dat je het klimaat kunt veranderen, ben je echt totaal van God los.
Beste Ines,
Wat een fijn artikel, al is het wat jammer dat Calvin van Laaren met boter en suiker zijn eigen innerlijke tegenstrijdigheden in glijdt.
Twee puntjes – want eerdere comments hebben al een boel gezegd;
Ten eerste de vraag waarom – en dit is echt een modern dingetje van de laatste 20 à 25 jaar – lieden, die doorzichtige fopjes vertellen dit op een zo hatseflats gebrekkige manier doen. Wil je strijden voor A maar heb je geen probleem om je zonder gene te outen op het tegenovergestelde B, scherm die stoutigheden dan af. Of beroep je van te voren luid en duidelijk op je eigen onbetrouwbaarheid, rules for thee not for me stylee à la Boris Johnson, maar ergens ook naar onze teflon drs. Hahaha, en door.
Of het moet zijn dit iedereen die zich hier aan overgeeft denkt dat ‘ie Rudy Lubbers is in de tijd dat die gezellig was met mevrouw Scherrenburg, en dat dan iedereen wist, maar het wel zo netjes vond om daar niet publiekelijk over te praten. Soort van RVD en de nationale pers sinds St Jutemis. You see it, but you don’t.
Puntje twee is dat we hier (toch weer) het ongewilde cadeautje van ‘Nooit meer Auschwitz’ te pakken hebben. De onbeschrijflijke akeligheden waren nog niet geopenbaard of de daders waren ook slachtoffers. En sindsdien is qua slachtofferschap het hek van de dam. Het is volstrekt onmogelijk om hier het kaf van het koren te scheiden, want dan maak je weer nieuwe slachtoffers. Kortom, een wiebelig bootje ver op de poepjeskreek zonder roeispaan in zicht.
De heer Van Laaren cs gaan dan ook een glorieuze toekomst tegemoet, voor zolang er centjes zijn en de hemel toch niet stiekem ter aarde valt.
Ik ben gestopt met auto’s testen – https://autotesten.nl – want ik werd vrijdag 23 juni even keihard stil gezet door mijn brein. Een duidelijk moment om voor de zoveelste keer in mijn 60-jarige leven een knoop door te hakken en die knoop was dus stoppen met auto’s testen. Omdat ik auto’s op een wetenschappelijke wijze testte (ik ben van origine medisch research analist/vakgebieden: o.a. Bacteriologie-Cytogenetica-Genetica-Immunologie-IVF/ICSI-Nierziekten) en absoluut niet stil zitten in mijn vrije tijd (ik werk sinds 2017 drie dagen p/wk als TOA op een school) moest ik daarna iets anders zoeken. Daarom heb ik besloten een Blog over de hersenen te gaan schrijven. Het meest intrigerende orgaan in ons lichaam waar we eigenlijk nog helemaal niets van weten.