Falende rechters en het toeslagenschandaal
Dubieuze rol van de Raad van State
Foto: zitting Raad van State 
Bij het schandaal van de kinderopvangtoeslagen is een heel segment van de overheid ontspoord. Tegen dergelijke ontsporingen behoort het bestuursrecht de individuele burger te beschermen. Dat is niet gebeurd, omdat de afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State ervan uitging dat overheidsinstanties rechtmatig te werk gaan. Zo ontstond een decennium van onvoorstelbare rechteloosheid en machtsmisbruik door de overheid, stelt Ger Struik.
In haar rapport geeft de Parlementaire ondervragingscommissie kinderopvangtoeslagen niet alleen bewindslieden en ambtenaren ervan langs, maar ook de rechterlijke macht. Zij concludeert:
“dat ook de bestuursrechtspraak jarenlang een wezenlijke bijdrage heeft geleverd aan het in stand houden van de niet dwingend uit de wet volgende, spijkerharde uitvoering van de regelgeving van de kinderopvangtoeslag. Daarmee heeft de bestuursrechtspraak zijn belangrijke functie van (rechts)bescherming van individuele burgers veronachtzaamd. De commissie is met name geraakt door het tot in oktober 2019 wegredeneren van algemene beginselen van behoorlijk bestuur, die zouden moeten dienen als stootkussen en beschermende deken voor mensen in nood.”
De commissie is helder over de funeste rol die de jurisprudentie van de Raad van State in de #toeslagenaffaire heeft gespeeld. Dus zeer bedenkelijk dat uitgerekend de daarvoor verantwoordelijke oud-vicevoorzitter Donner vorig jaar over de uitvoeringspraktijk mocht adviseren.
— Ger Struik (@GerBStruik) December 18, 2020
Raad van State onder vuur
Met de bestuursrechtspraak bedoelt de commissie de afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State (hierna te noemen: de ABRvS). Welnu, de scherpe kritiek van de commissie is daar als een bom ingeslagen. Naar eigen zeggen heeft de voorzitter van de ABRvS, prof. Bart Jan van Ettekoven, er wakker van gelegen. Van Ettekoven heeft inmiddels een “verweerschrift” gepubliceerd. Op de ABRvS, Van Ettekoven en diens verweerschrift kom ik dadelijk uitgebreid terug.
Aanvragen voor kinderopvangtoeslag werden bij binnenkomst slechts summier getoetst en pas achteraf streng gecontroleerd. Ook bij geringe onvolkomenheden in de naleving van de regels, werd het gehele (!) bedrag van de verleende kinderopvangtoeslag teruggevorderd: de zogeheten ‘alles-of-niets’-benadering.
Drie beroepsinstanties
Wie bezwaar heeft tegen een terugvordering kan daarmee achtereenvolgens naar drie instanties:
- De procedure start met het indienen van een bezwaarschrift bij de Belastingdienst zelf.
- Wordt het bezwaar afgewezen, dan kan de aanvrager in beroep gaan bij de rechtbank.
- Afhankelijk van wie bij de rechtbank in het gelijk gesteld wordt, kunnen Belastingdienst of de aanvrager ten slotte nog hoger beroep instellen bij de ABRvS.
Ouders die geen advocaat konden betalen, en velen konden dat niet, kwamen zelden verder dan de bezwaarschriftenfase.
Fraudejacht
In het strafrecht gelden fatale termijnen en de tenlasteleggingmoet steunen op onderzoek en bewijs. De verdachte heeft een zwijgrecht en recht op een advocaat. De advocaat heeft recht op een compleet strafdossier. De strafrechter pleegt deze waarborgen streng te bewaken.
In 2009 hebben OM, FIOD en Belastingdienst echter afgesproken de van fraude verdachte ouders niet via het strafrecht aan te pakken, maar via het bestuursrecht. Dat betekende voor hen minder rompslomp en voor de ouders veel minder rechtspositionele waarborgen. Zoals algemeen bekend, heeft de Belastingdienst vervolgens op basis van dubieuze criteria jarenlang een fraudejacht gaande gehouden. De smerigheden die de Belastingdienst daarbij heeft begaan, tarten elke beschrijving.
Daar komt nog bij dat ten onrechte tot fraudeur bestempelde ouders ook niet meer in aanmerking kwamen voor gesubsidieerde rechtsbijstand, voor schuldhulpverlening, voor een sociale huurwoning of voor een verklaring omtrent het gedrag. En dat overkwam dus ouders die door de terugvorderingen toch al financieel waren gesloopt en niet zelden hun huis en werk waren kwijtgeraakt.
Keurslijf
De Belastingdienst is dik tien jaar geleden begonnen met de eerdergenoemde ‘alles-of-niets’-benadering. De ABRvS heeft die benadering in een uitspraak uit 2008 goedgekeurd en nadien in talloze uitspraken tot vaste jurisprudentie verheven.
Het fnuikende is dat rechtbanken en Belastingdienst toen geen manoeuvreerruimte meer hadden. Rechtbanken die ouders wilden helpen, werden door de ABRvS teruggefloten. Bewindslieden werden in slaap gesust met de verzekering dat de ABRvS het allemaal dwingend had opgelegd.
Ommezwaai
Op 23 oktober 2019 maakte de ABRvS een radicale ommezwaai. Zij verklaarde toen het evenredigheidsbeginsel van toepassing op de terugvordering van toelagen. Het terug te vorderen bedrag moest in een redelijke verhouding staan tot de ernst van het geconstateerde verzuim. De ABRvS gaf hiermee de Belastingdienst de ruimte om voortaan maatwerk te leveren.
Hoe de ABRvS deze ommezwaai juridisch heeft rechtgebreid, laat ik rusten. Mij interesseert wat haar heeft bewogen die ommezwaai te maken en waarom zij niet van begin af aan die nieuwe lijn had gekozen.
Raad van State: regels toeslagen kinderopvang kunnen soepeler https://t.co/lOeQJynOcp
— NOS (@NOS) October 23, 2019
Pressie van buitenaf
In de uitspraak van oktober 2019 stelt de ABRvS tot inkeer te zijn gekomen door rapporten van de Nationale ombudsman en de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Ik waag dat te betwijfelen. De politieke rel die medio 2019 over de toeslagen losbarstte, zal beslissender zijn geweest. De bakens zullen zijn verzet in een poging uit het politieke gewoel te blijven. Hoe dan ook, de ABRvS heeft haar koers niet veranderd door gedegen onderzoek van de procesdossiers en evenmin uit ongerustheid over de rechtsbescherming. Het was pressie van buitenaf.
Harde lijn
En dan nu ABRvS-chef Van Ettekoven en zijn verweerschrift. Hij noemt daarin als factoren die in 2008 tot de keuze van de harde ‘alles-of-niets’-lijn hebben geleid:
- Die harde lijn stond nu eenmaal in de wet.
- De wetgever wilde per se geen hardheidsclausule.
- De rechter mocht de wet niet toetsen aan de beginselen van behoorlijk bestuur.
Van Ettekoven heeft hier enig recht van spreken. De wetgever heeft welbewust die harde lijn gekozen en de bestuursrechter met de problematische gevolgen opgezadeld. De wet verbood eigenlijk maatwerk. Toch pleit dit de ABRvS niet geheel vrij, zoals Van Ettekoven ook wel toegeeft. De uitspraak van oktober 2019 bewijst het immers. Met wat inventiviteit en juridisch knutselwerk had het veel eerder anders gekund en dus ook anders gemoeten.
Reputatiebescherming
Mijn grootste bezwaar tegen het verhaal van Van Ettekoven is dat de mens daarin vrijwel ontbreekt. Het is een technische verhandeling over de juridische complexiteit van de zaak en lijkt vooral bedoeld om de eigen rol klein te houden. “De ABRvS is te lang in de strenge groef blijven hangen”, bekent Van Ettekoven en dat is het dan wel. Wat ik mis is enig schuldbesef over het enorme leed dat, mede door een nodeloos hardvochtige jurisprudentie, talloze gezinnen is aangedaan.
Schandalig
In een recent interview in Trouw poneert Van Ettekoven de volgende stelling. Had de Belastingdienst van begin af aan een andere benadering, dus maatwerk, gekozen, dan was de ABRvS daar waarschijnlijk in meegegaan. In zijn verweerschrift betoogde Van Ettekoven nog dat de wet maatwerk eigenlijk verbood (zie boven). En hier vertelt hij doodleuk dat de ABRvS het waarschijnlijk had toegestaan als de Belastingdienst er destijds zelf mee was gekomen.
Eerbied voor de insteek van de Belastingdienst en een halsstarrig vasthouden aan de eigen jurisprudentie waren al die jaren kennelijk belangrijker dan een adequate bescherming van tot wanhoop gedreven gezinnen. Schandalig.
Verbijsterend interview. “Het bestuursrecht gaat ervan uit dat overheidsinstanties rechtmatig te werk gaan en de wet uitvoeren. De rechter gaat niet uit van het falen van het hele systeem.” En als dat niet zo is, jammer voor de burger. #toeslagenaffaire https://t.co/2E3oVlSExB
— Ger Struik (@GerBStruik) January 10, 2021
De aap komt uit de mouw
De interviewers wilden van Van Ettekoven weten hoe het wangedrag van de Belastingdienst zo lang buiten het zicht van de ABRvS kon blijven. Kreeg de Belastingdienst wellicht te vaak het voordeel van de twijfel?
Van Ettekoven, bestuursrechtelijke eindbaas van ons land:
“Zo werkt het bestuursrecht in algemene zin. Dat gaat ervan uit dat overheidsinstanties rechtmatig te werk gaan en de wet uitvoeren. De rechter gaat niet uit van het falen van het hele systeem.”
Laat dit even op u inwerken. Wanneer een heel segment van de overheid gruwelijk ontspoort en tienduizenden gezinnen over de kling jaagt, dan geeft de ABRvS niet thuis. Die neemt namelijk als vertrekpunt dat de overheid zich netjes gedraagt. Er is dan politieke heisa nodig om haar bij de les te krijgen
Tunnelvisie
Een verontrustende tunnelvisie, een ingebakken vooringenomenheid ten gunste van de overheid. Terwijl het een primaire taak van het bestuursrecht is om het kwetsbare individu te beschermen tegen de almacht van de overheid. En niet andersom.
Een decennium van onvoorstelbare rechteloosheid en machtsmisbruik door de overheid. Het was de afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State allemaal niet opgevallen. Dat is iets om je als bestuursrechter veel dieper voor te schamen dan waartoe Van Ettekoven bereid blijkt.
Over de auteur
Als het kabinet en links het hebben over een falende rechtstaat in Hongarije en Polen dan adviseer ik ze toch nog eens naar het eigen handelen van de regeringspartijen te kijken en met name de rol die Rutte heeft gespeeld. Het toeslagenschandaal wordt gespind als zijnde dat er iets gebeurd is waarop verantwoordelijke politici uit de kabinetten Rutte II en III geen zicht op hadden. Opvallend daarbij is dat met name onder Rutte III de Kamer bewust informatie is onthouden, verkeerd is voorgelicht, belogen. De schuld van het kabinet en met name de kabinetsleden wordt verkleind tot geen overzicht in het proces, een foutje etc etc. Het bewust ondermijnen van de democratische rechtstaat, het manipuleren door de bestuursrechters en het orgaan dat toezicht houdt kenschetst het rot in onze rechtstaat. De wet wordt opzij geschoven i.v.m. partijpolitiek. Dit kennen we in nog wat meer extremere vorm in Rusland, China.
Als je als VVD, als Rutte, Polen en Hongarije de maat wil nemen moet je de kilo’s boter met anti-rechtsstatelijkheid van je hoofd halen.
Blijft over dat het ongekend is dat Pinokkio Rutte als eindverantwoordelijke voor de aantasting van de democratische rechtstaat, gewoon denkt te kunnen aanblijven als mogelijk nieuwe premier na de verkiezingen, ergo dat een groot deel van de Nederlandse bevolking, VVD’ers, eveneens die mening zijn toegedaan.
En dan hebben we het nog niet gehad over de hypocriete en misselijkmakende rol van links, met name D66 die zich in het verleden altijd als als hoeder van de rechtstaat zag, zich ongelooflijk stilhoudt.
De overheid in Nederland functioneert op basis van afspraken. Rijk, provincies en gemeenten maken die afspraken met elkaar, op basis van besluiten die aan het Binnenhof geformuleerd worden. De toetsing van die besluiten is opgedragen aan de beide Kamers en aan de Raad van State. Zorgelijk en ronduit bizar dat de RvS meent daarin geen taak meer te hebben. Helemaal als je bedenkt dat de toetsing in de beide Kamers in toenemende mate onderworpen is aan fractiediscipline. Goed dat deze ellendige opvatting van de Raad nu in de openbaarheid komt, hopelijk gaat er iets draaien, ook daar.
Vergeet het maar René.
Zolang mislukte en of weggestuurde Ministers of Staatssecretarissen, worden beloond met een topbaan als ambtenaar of in het bedrijfsleven, gebeurt er NIETS.
Zij schamen zich namelijk nergens voor, neem maar eens een willekeurige mislukte Linkse parlementariër op de korrel.
Nee natuurlijk niet.
Die weggestuurde bewindslieden zijn onderdeel van het probleem.
Dat is de slager die zijn eigen vlees keurt.
Wat wij missen ten opzichte van veel landen is een constitutionele hof.
Het is gewoon het partijkartel in actie. Regering, de beide Kamers, de provincies en gemeenten, de zelfstandige bestuursorganen; allemaal mensen uit dezelfde kliek die elkaar de hand boven het hoofd houden. En het ergste is: de mainstream media maken er inmiddels deel van uit. Nooit kritiek, altijd meebuigen met de wolven. Alleen iemand voorzien van wat autisme als Omzigt en iemand van buiten het kartel namelijk van de SP durfden het aan om het aan de kaak te stellen.
Met de baas van het toemalige OM Demmink,is alles begonnen,mondje dicht,luisteren naar de baas,dan klim je hoog ,en ben je finacieel onafhankelijk ,nog is iedereen gesloten als een boek,Als de top verrot is,hoe kan je dan nog verwachten dat alles normaal verloopt,zoiets verwacht je in donker Afrika,maar niet in Nederland.Meten met twee maten, en respect? dat hebben ze voor mij allang verloren.
Het gedrag van de Belastingdienst in de kindertoeslagaffaire is gelijk aan een criminele daad. Alleen werd deze van hogerhand, de regering, afgeschermd. Deze criminelen zullen nooit bestraft worden en het ligt aan hun zelf of zij hun conclusies trekken of niet. Hoe hoger in het rang hoe minder de kans dat zij hun functie neerleggen. Een kabinet in zijn geheel laten vallen tegen het eind van de regeerperiode is een farce. Eigenlijk zal er niemand persoonlijk omvallen. Naar buiten toe lijkt het val van de kabinet heel wat maar het is een simpele verkiezingsstunt. Het laat ook zien hoe zwak het parlement is. Wij zien de polder cultuur al jaren hoe de Tweede kamer telkens begint te blaffen maar bijten doen zij hoogstens in een aangeboden botje. Het begint altijd met een hoge toon mar halverwege worden zij milder en tegen het eind gaan zij meedenken. Zij zijn gelijk aan de vele en dure controlerende instanties waar men voor veel geld de regering in stand houdt. Je broodgever ga je tenslotte niet kapot maken. En meeregeren kan alleen als je niet al te kritisch wordt op de baas. Dat is de Haagse bubbel die nooit doorgeprikt wordt met vergaande consequenties. De heer Omtzigt heeft hierin een uitzonderlijke positie ingenomen en sterk is dat hij bij een meeregerende partij hoort want dan wordt er geluisterd. Zijn politieke leven is afhankelijk van de wil van deze partij alleen is de positie van Omtzigt op moment sterk door voorkeurstemmen en zijn brede bekendheid door zijn jarenlange klokkenluiderwerk. Hij houdt Rutte in deze partij in schaak stand. Wordt het nog schaak mat? Of glijd hij in deze partij nog voortijdig over een toegeworpen bananenschil?
Het is nog veel simpeler.
Links heeft Nederland in een houdgreep en zij voeren ook nog een nek en been klem uit.
Als zij er dan nog aan twijfelen, wordt met water en traangas gespoten, als je dan nog beweeg, volgt zonder enige vorm van schaamte de lange lat.
Zij zijn namelijk de alles weters en de anders denkenden zijn wappies.
Kijk Links heeft het begrip, hoor en wederhoor bij het grof vuil gedumpt, boven op de papieren zak waarin het item overleg al jaren was verdwenen.
De gehele structuur van de overheid hangt van slijm aan elkaar.
Wat is dit Nederland na 1954 veranderd.
Er is niets wat dit Linkse Rutte Kartel aanpakt, wat lukt.
Let op, met vaccineren staan alleen de Kaaimaneilanden nog onder Nederland.
Ga zo door Rutte.
Waarom zou je haast hebben met vaccineren als er voldoende goede medicamenten zijn?
Simpel Joost de Linkse Rutte club roept al een jaar lang als er een vaccin is dan is het probleem over.
Weet jij wat er onder Links gebeurd, iets wat ik al in 1940-1945 heb meegemaakt een SPERTIJD met ondersteuning van de MP (leger).
Zoek op World Economic Forum en Build Back Better. De pandemie is er alleen om iedereen te ‘vaccineren’. Pfizer en Moderna zijn in feite identiek. Gates heeft meer dan 50% aandelen in beide bedrijven. Het M-RNA is geen vaccin, maar een aansturing van het afweersysteem, een programmering, volgens de verklaringen om een afweer tegen covid op te wekken. Het gaat vooral om de producten die men kan inbrengen mét die injectie. Tot nu toe zijn er complicaties met PEG (conserveermiddel) en ‘metalen’. Die laatste waren ook aanwezig in eerder vaccinaties en wekte ook ongewenste verschijnselen op. Dat men de producenten niet vervolgd kunnen worden voor het ‘effectieve bestanddeel’is al bedenkelijk. Maar slordige productie met vervuilingen waarvan bekend is dat deze ongewenst zijn, dat is een grote tekortkoming in de huidige afspraken.
Het antwoord van de directeur belastingdienst op onze bezwaren was, dat hij hij volkomen begrip had voor de situatie die we niet hadden kunnen weten en voorkomen, maar dat de wet nu eenmaal stelt, dat iedere Nederlander geacht wordt die te kennen, ook als die mogelijkheid niet bestaat. Daarop heb ik een andere instantie aangeschreven, of de overheid dan ook een hele rits opgesomde vragen kon beantwoorden. Reeds de volgende dag was de opschorting geregeld tot aan de gerechtelijke uitspraak. Dat duurt inmiddels meer dan anderhalf jaar.
Er komt nog veel meer drek naar boven. Kijk maar hoe het nu al bij de gemeenten gaat over de bijstand. Ook daar moet de bezem doorheen. Het bestuurlijk apparaat van Nederland is rot als een mispel. Dat stelde Pieter Omtzigt juist en duidelijk aan de kaak.
Ja, denk ik ook. Maar veel burgers hebben zeker in de 70er en 80er jaren veel opgelicht bij de soos. In de WW bijklussen, met smoezen in de WAO en daarnaast nog prima bij kunnen klussen. Buitenlanders gaven meer kinderen op voor de kinderbijslag. Bij overlijden van buitenlander kregen alle weduwen die deze achterliet AWW uitkering naar maatstaven van kosten niveau van NL en niet van hun woonland etc etc
O ja, oplichterij en bedrog is er genoeg. Volg de berichten maar over de zorgbureau’s waar eigenaars voor 75% een criminele achtergrond hebben of voor miljoenen naar het casino kunnen. Natuurlijk moet fraude streng vervolgd worden, maar wij worden beboet, omdat we weigeren te frauderen. Wij waren stom en niet handig geweest volgens de overheden en daarom wordt ons gezinsinkomen met meer dan 80% gekort en moeten we belasting betalen over de gemaakte zorgkosten. Da’s het verschil.
Die vooringenomenheid van de Raad van State speelt dus een rol bij vele beslissingen. Als het om een geschil met de belastingdienst gaat, maar ook wanneer de burger zich wil verdedigen tegen beslissingen van gemeente, provincie, en de vele diensten waarmee de burger te maken heeft. Wat een laatste verdedigingskans zou moeten zijn, wordt bevestiging van het onrecht waartegen de burger zich verdedigt en krijgt daardoor zelfs nog meer gewicht.
Vergeet niet, dat de alles of niets methode vaker wordt toegepast. D boodschappen affaire bij een gemeentelijke sociale dienst die veel publiciteit kreeg, is zelfs nog een milde bestraffing van iemand die een uitkering volgens de participatiewet de inlichtingenplicht heeft overtreden.
Wie volgens een gemeentelijke sociale dienst heeft verzuimd te melden dat een schuld werd kwijtgescholden, of een belastingaanslag werd verrekend met een vorig jaar, of welke andere financiële mededeling dan ook werd ontvangen, loopt grote kans op een terugbetalingsverplichting van een heel jaar of zelfs meerdere jaren van het bruto bedrag van de netto uitbetaalde bijstand. Daarbij komt, dat die sociale dienst kan verplichten het inlichtingenformulier persoonlijk te komen afgeven, waarbij geen ontvangstbewijs wordt verstrekt. De betrokkene heeft dus geen bewijs te hebben voldaan aan de inlichtingenplicht, wordt vervolgd en bestraft met een gigantische boete, kan alleen bezwaar maken bij de gemeente zelf, waarna de beroepsmogelijkheden gelijk zijn aan die in het kinderopvang schandaal en dus geen schijn van kans heeft.
Ik ben drie keer naar de Afdeling bestuursrecht Raad van State geweest. Bij alle drie gelegenheden logen de ambtenaren. Die leugens werden gevolgd. Daar vraag je om herziening : dit wordt afgewezen. De waarheid was immers al bekend en is geen ‘nieuw feit’. Bij bestemmingsplannen is de RvS de enige instantie. Echter de RvS doet niet aan waarheidsvinding en is als zodanig dus geen rechtbank naar de eisen van het EHRM. Echter de griffier bij het EHRM is een oud Staatsraad. Die houdt al de zaken tegen de RvS buiten de deur “niet klachtwaardig”. Daarbij heeft men de ‘formele rechtskracht verzonnen’ , waardoor de overheid nooit aansprakelijk is. Emeritus hoogleraar Twan Tak heeft er boeken vol over geschreven en heeft zijn baan als professor opgezegd uit protest. De Raad van State is geen rechtbank maar een overheids instantie die zorgt voor bestendiging van beleid. Als een overheid al de vakjes in het formulier heeft afgevinkt, dan wint men het altijd. Desnoods verzinnen ze argumenten. Dat heb ik al meerdere keren gehoord en één keer zelf ervaren. Nederland is een bananenrepubliek.
P. Omtzigt heeft aangetoond dat overheidsinstanties onder een hoedje spelen met hun broodgever, de overheid zelf. Hoe zou het zitten met de “onafhankelijke” gerechtelijke macht?
Sinds 2007 is er een nieuw ‘beloningssysteem’ , in ieder geval in het bestuursrecht. Een rechter moet 4 dossiers per dag doen.; hij/zij werk op stukloon! Er 4 juristen voor haar/hem aan het werk, die ieder één zaak voorbereiden. Die analyseren de zaak, maken aan samenvatting, schrijven openstaande vragen op, en schrijven een concept vonnis. De uitspraak ligt al vast voor de zitting ! Veel rechters zijn zo blasé dat ze alleen nog maar pro forma wat vragen stellen. Ik heb ondertussen zoveel zaken gehad tegen de gemeente dat ik het herken. Een rechter mag in principe alleen ongegrond verklaren, of de zaak terugverwijzen voor een nieuw besluit. De zaak ‘winnen’ als burger is bij voorbaat voor 99% uitgesloten ! Daarna ga je dan in beroep (70% haakt af), en kom je bij ‘de Afdeling’ (Afdeling bestuursrecht Raad van State). Die hebben ook juristen die de zaak voorbereiden, en die overleggen met de gemeente voor de zitting ! Dat is strikt verboden officieël, maar dit gebeurt regelmatig. Ik heb ondertussen veel vrienden gemaakt via forums die ook vaak procederen. Die hebben dezelfde ervaring. Gewoon een opmerking van een Staatsraad tijdens de zitting “.. maar dat ging toch over een klacht..” . Een detail wat nergens in de stukken staat en alleen door overleg met het college bekend kon zijn.
Daarna komt er een uitspraak.
vervolg:
Daarna komt er een uitspraak. Ik heb in al die jaren één integere Staatsraad getroffen. De rest is van teflon. Eén keer heb ik er een willen wraken. Met een kort onderzoek in uitspraken ontdekte ik dat de leden van de wrakingskamer meerdere keren door degene die ik wilde wraken verschoond waren. De slager keurt zijn eigen vlees. Dat is de status van het bestuursrecht. Dan is er nog de ‘formele rechtskracht’ . Stel je vraagt een vergunning aan, die wordt verleend. Jaren later blijkt er een probleem te ontstaan met die vergunning. Omdat je ZELF geen bezwaar hebt aangetekend tegen je eigen vergunning (om een reden die niemand op dat moment wist..), kun je de overheid niet aansprakelijk stellen ! Elk bedrijf of burger (of overheid), kan dat wél in andere rechtsgebieden. Puur machtsmisbruik dus.
Ja, ik denk dat het de bedoeling is dat mensen zo vroeg mogelijk afhaken. Daar lijkt alles op ingericht te zijn. Dank voor uw reactie. Op dit gebied heb ik geen praktische ervaring maar ik ben gewaarschuwd.
Dan is die Tak een principieel en goed mens
Dit is een artikel uit 2011. Aan dovemans oren..
https://www.mr-online.nl/raadsheer-uit-forse-kritiek-op-rechtspraak/
Siep: helemaal mee eens. Het kabinet heeft altijd een grote bek over mensenrechten in het buitenland.
Maar hier hebben we geen onafhankelijke journalisten, onderwijs of rechtspraak. De bevolking kan nergens heen. Kijk nu naar gemeentes die iets willen invoeren wat de mensen niet willen. Het gaat gewoon door ondanks tegenspraak. De lijst van zulke zaken is eindeloos.
Mensen met het meeste geld bepalen wat er gebeurd.
Mensen met het meeste geld bepalen wat er gebeurd. Dat is in de kern waarom het kapitalisme uiteindelijk zal falen. Dat mensen nergens heen kunnen is een illusie die in stand wordt gehouden door die mensen met het meeste geld. Zij bezitten inmiddels alle relevante media. Journalisten die het wagen de feiten te noteren staan een dag later op straat en kunnen mogelijk nog buschauffeur worden.
Het ontspoort serieus en niet alleen in Nederland. Je ziet het overwaaien vanuit de VS waar door de mensen met het meeste geld bepaald wordt wie er presidentje mag spelen.
“Het was pressie van buitenaf.” [die leidde tot verandering in het beleid]
Deze zin kenmerkt de situatie in heel bestuurlijk Nederland, dus niet alleen bij de Belastingdienst.
De regering geleid door Rutte kan doen wat ze wil, want er is niet voldoende oppositie. Oppositiepartijen worden kapotgemaakt door infiltranten en intriganten (vroeger bij de CPN, CP, CD en nu bij Forum). Wilders is er aan ontsnapt omdat hij zo slim was om geen ledenpartij te beginnen.
De nep-oppositie (GL, SP, PvdD) zijn (crypto)-socialistische partijen die zich concentreren op één thema om zich achter te verbergen.
De kiezer begrijpt niet dat alleen radicaal stemmen op echte oppositie iets kan veranderen.
De belastingdienst leuker kan ik het niet bedenken! Je kunt als burger nergens terecht bij de belastingdienst. Er waren jaren dat je binnen redelijke afstand een Belasting kantoor had! Helaas zijn dergelijke kantoren er niet meer, nee je moet het online doen of je kunt bellen met de belasting telefoon. Bel je met de Belasting telefoon, kun je wachten tot je een ons weegt. En spreek je iemand dan is die helaas niet bij machte om je te voorzien van goede antwoorden. Dus blijf je als burger vertwijfeld achter met alle gevolgen van dien. Je kunt niet spreken met een hogere ambtenaar want die mag met cliënten geen gesprekken voeren. De Belastingdienst stuurde haar eigen kennis vervroegd met pensioen, maar toen het instortte konden deze zelfde ambtenaren zichzelf meer dan verrijken door als ZZP de helpende hand te bieden. Maar zelfs dat was geen succes want het bleef bagger bij de belastingdienst. En het was al ver voor de kabinetten Rutte een vriendjes kliek, en er werd en wordt naar believen de hand gelicht met van alles en nog wat. Formulier B moet in een dossier aanwezig zijn, alleen is dat helaas kwijt geraakt. Stukken van de top waar de kamer om vraagt komen niet boven tafel. Dan is er weer een commissie Donner die zijn eigen vlees vrij pleit, en je bent nog geen jaar verder of er breekt alweer ellende uit dat het dus TOCH anders is.
Voor mij een heel leerzaam artikel. Voor mijzelf wederom een puzzelstukje erbij in deze enorme puzzel in hoe het zover is kunnen komen vandaag de dag. Hoe kan een dergelijk instituut zo verweven zijn geraakt met partijpolitiek? Thom de Graaf (D66), Piet Hein Donner CDA etc. Uitspraken, of juist het ontbreken hiervan die de zittende macht wel heel goed uitkomen, v.b. stikstofwet, afschaffen referendum, Wildersproces en nu weer dit, een vraag die bij mij open blijft is of deze van Ettekoven zelf bij een politieke partij behoort (enkel interesse). De zorgelijke situatie betreffende afbraak van onze democratische rechtsstaat is niet echt toe te wijzen aan een factor maar het is een soort ‘prefect storm’ waarbij veel facetten spelen o.a. VN, WEF, WHO, kartelpolitiek (alle Nederlandse partijen behalve FvD), EU, bancaire systeem, media, rechtspraak, RVS, wetenschap (afhankelijkheid subsidies), universiteiten die verweven zijn met politiek, multinationals, NGO’s, oligargen, verwevenheden tussen kamer en regering, gesubsidieerde belangenorganisaties zoals BLM en vast nog veel meer.facetten. Maar boos kan ik niet worden op de meeste van deze organisaties omdat de mensen die er werken naar eer en geweten hun positieve steentje bijdragen. Een hele belangrijke factor in hoe het zover is kunnen komen is het grootste deel van de bevolking ( de gematigde middengroep, in principe prima mensen) die te weinig maatschappelijke en politieke interesse tonen.
De rot zit niet alleen in de falende overheid, belastingdienst en rechterlijke macht. Er is een systeem van toeslagen nodig omdat anders een groot deel van de bevolking niet rond kan komen. Oorzaak is de natuurlijk de waanzinnog hoge belastingdruk. Zolang dat niet wordt aangepakt kun je het toeslagensysteem hervormen wat je wilt, maar het gaat nooit weg. En dan is een volgende affaire of fraudeschandaal een kwestie van tijd.
Helaas is de toeslagen-affaire en de zwakke rol van de (bestuurs)rechter daarbij geen incident. De (civiel)rechterlijke afdoening van de al 17 jaar slepende aandelenlease-affaire is tenminste een even grote blamage voor de rechtspraak. Absoluut dieptepunt daarin vormt de algemeen verbindendverklaring van 2007 door het Gerechtshof Amsterdam op basis van een broddelonderzoek door de AFM van november 2006. Dat onderzoek ging over de vraag zijn de aandelen voor de leasecontrancten wel echt aangekocht door de leasebanken. De AFM kon bewijzen van aankoop van aandelen niet vinden (logisch ook, want die aandelen-aankopen waren heimelijk vervangen -veel goedkope !r- door de combi van ingeleende aandelen en opties !) maar de AFM verklaarde toen maar dat het ”aannemelijk” was dat ze waren gekocht. Sedertdien gaat de rechtspraak in vonnissen uit van dit alternatieve feit. Wie over deze blamage van de rechtspraak nog verder wil lezen, zie: http://www.aandelenlease.nl. Geen klein bier, want het gaat over een schadeveroorzaking van zo’n 4 miljard euro bij tenminste 500.000 burgers/gezinnen.
Ik was zelf al ver voor de kindertoeslag-affaire slachtoffer van De Zwarte Lijst die al iets van 20 jaar bestaat heb ik begrepen. Lees mijn verhaal maar: https://www.geenstijl.nl/4647532/burgerleed_in_de_mail_waarom_z/
Ik heb mijn geld terug gehad (= geld wat ik terug moest betalen) maar nog steeds geen schadevergoeding waarvan ik vind dat ik er recht op heb gezien wat mij is aangedaan.
Heldere analyse. Chapeau! Het door de RvS gehanteerde uitgangspunt lijkt lastig te verenigen met het uitgangspunt dat ook de overheid kritisch behoort te worden bejegend in een dossier. Het hanteren van de vooronderstelling van rechtmatigheid aan de kant van de overheid is daarmee in strijd. Of er al dan niet sprake is van die rechtmatigheid behoort de slotsom van een kritische analyse te zijn.