Hypocriet gejubel over vrouwenquotum
Veiligheid vrouwen op straat krijgt lage prioriteit
Foto: Straatbeeld Rotterdam
We hebben de afgelopen maand veel vrouwen horen jubelen over hoe er anno 2019 eindelijk een vrouwenquotum is afgedwongen. Eindelijk word je als vrouw nu echt niet meer beoordeeld op wat je kan en wat je hebt opgebouwd, maar op hoe je toevallig bent geboren. Wat een feest, wat een overwinning.
En ook zo lekker consistent in lijn met de strijd van diezelfde idealisten om het verschil tussen de seksen op alle andere terreinen juist weg te willen toveren. Geen blauwe en roze rompertjes meer, geen ‘stereotiep’ speelgoed voor specifiek jongens en meisjes, geen tractortjes en poppenhuizen meer, geen “Dames en heren” meer via de gemeente Amsterdam of de NS en uiteraard: allemaal naar hetzelfde toilet! Je zou maar eens iemand kunnen kwetsen in de CIS-hoedanigheid van het moment.
Progressieve elite
Logisch ook dat het vooral de progressieve intellectuele elite is die over dergelijke zaken loopt te drammen. Dezelfde intellectuele elite die moord en brand schreeuwt wanneer je het waagt om een kritische kanttekening te plaatsen bij het werk van wetenschappers, maar de toekomstige generaties wel wil laten opgroeien zonder enig benul van basale biologische wetmatigheden die de wetenschap toch best al een poosje geleden netjes in kaart heeft gebracht. Als het niet in hun progressieve straatje past is wetenschap ook voor hen slechts een mening.
Voor wie vindt dat ik cynisch klink: dat klopt. Het is ook cynisch.
Verschillen
Nu ben ik er absoluut geen voorstander van iemand te beoordelen op basis van bijvoorbeeld sekse, afkomst of geaardheid. Maar om niet te willen discrimineren hoef je niet te ontkennen dat er in de kern simpelweg sprake is van verschillen. Die vallen niet middels een gedachtenexperiment weg te toveren, die zijn er nu eenmaal. En de grap is: de Gutmenschen zijn er zich ook van bewust.
Ze kiezen er uitsluitend voor om geen verschil te willen zien als het benoemen ervan een groep in een negatief daglicht kan plaatsen. Je zou maar stigmatiseren. Maar ze zijn er als de kippen bij om de verschillen te benoemen als het gaat om positieve discriminatie.
Ik heb daar een woord voor. Ik noem het hypocriet.
Geweld tegen vrouwen
Terug naar het begin. Het is dus feest omdat vrouwen – waarvan veel tegen hun zin overigens – eindelijk positief gediscrimineerd gaan worden. Maar als je even inzoomt op hoe het nu daadwerkelijk met de positie van vrouwen is gesteld, is er verre van een reden voor een feestje. Want juist op het terrein waar een gelijke behandeling het meest cruciaal is, lijkt hier geen sprake van te zijn. Als het om het halen van recht gaat, blijkt Vrouwe (oh ironie) Justitia verre van blind en komen vrouwen en meisjes er bekaaid van af.
Weer pijnlijk duidelijk dat we niet uit mogen gaan van een schijnveiligheid, simpelweg omdat verbetering is beloofd. Iedereen ging er in 2018 ook vanuit dat de verbetermaatregelen na de moord op Linda van der Giessen goed waren geimplementeerd. Dat is gruwelijk mis gegaan. https://t.co/CWslS58KOT
— Tanya Hoogwerf (@TanyaHoogwerf) November 27, 2019
Epidemie
Geweld tegen jonge vrouwen is in Rotterdam een soort epidemie gebleken in het afgelopen jaar. Eind 2018 verloren drie jonge vrouwen hun leven, en wel op uiterst gewelddadige wijze. De 16-jarige Humeyra, de 21-jarige Sarah en de 29-jarige Bianca. Humeyra is van dichtbij door haar hoofd geschoten na maandenlang gestalkt te zijn door haar gewelddadige en tweemaal oudere ex-vriend Bekir Eraslan.
We kunnen alles op papier fantastisch geregeld hebben, maar echte veiligheid bestaat niet in een papieren werkelijkheid. De moord op de Rotterdamse Humeyra toont dat op schrijnende wijze aan. Lees @TanyaHoogwerf in @OpiniezMagazine 👇https://t.co/pCmekfHgRP
— Uri van As (@uri4u) December 23, 2018
Sarah is met 27 messteken om het leven gebracht door haar doorgedraaide huisgenoot Joël S. Het puntje van het mes was in haar hoofd blijven zitten. De toedracht rond Bianca’s dood is nog onduidelijk, maar de dader was kil genoeg om haar 3-jarige dochtertje met de gaskraan open in huis achter te laten.
Uiteraard zijn we er allemaal als de kippen bij geweest om aan te geven hoe erg we het vinden en hoe vreselijk het is. We hebben een stille tocht gelopen en er zijn werkgroepen gestart.
Geen boetedoening
Minister Grapperhaus en burgemeester Aboutaleb hebben in de zaak van Humeyra hun excuses aangeboden na een werkelijk vernietigend rapport over de hulpverlening die het meisje aan haar lot heeft overgelaten, maar uiteindelijk is iedereen die de verantwoordelijkheid had kunnen nemen blijven zitten waar hij zit en blijft de enige echte vorm van boetedoening dus uit.
De rechter kiest er intussen voor om Bekir Eraslan die Humeyra tot wanhoop dreef met zijn eindeloze stalking en dreigementen te veroordelen voor doodslag in plaats van moord. Een trap na naar Humeyra en haar familie, maar blijkbaar nodig om een lobby op te starten over zwaardere straffen voor doodslag. Mooi hoor en helemaal eens, maar niet over de rug van dit 16-jarige meisje graag.
Sarah
Joël S., die Sarah va het leven beroofde, is inmiddels veroordeeld voor 6 jaar cel met TBS. De Amerikaanse moeder van het meisje bleef verbijsterd achter. Zij krijgt haar kind nooit meer terug, maar mag iedere twee jaar terug komen naar Nederland in de angst dat hij dan alweer buiten staat.
Ondertussen was de Zorgconsul, ingezet door de gemeente Rotterdam om onderzoek te doen naar hulpverlening die Sarah was geboden, er in dezelfde week stellig over dat de dood van Sarah niet te voorkomen was geweest. Ook weer een overduidelijke poging om verantwoordelijkheid af te schuiven en de zoveelste klap voor de familie, maar nu op basis van een dusdanig rammelend rapport dat we dat naar de prullenbak hebben kunnen verwijzen. Sarah verdient een echt onderzoek en dat krijgt ze ook.
Hoe kan je concluderen dat niemand schuld heeft aan de dood van Sarah als er betrokkenen zoals de eerste melder niet zijn gehoord, cruciale informatie is afgehouden door de onderzoeker enz. Dan werk je toe naar een gewenste conclusie. Sarah verdient beter. https://t.co/v8f61GIcj0
— Tanya Hoogwerf (@TanyaHoogwerf) December 6, 2019
Empathie
In deze gevallen gaat het om moord. Maar in andere gevallen hebben we het over verkrachting en ook daar zien we dat het misgaat. Waar mannen in de doorgeslagen #MeToo-discussie zonder enig bewijs publiekelijk aan de schandpaal genageld konden worden, loopt de rechter bij échte zedenmisdrijven vaak over van empathie met de dader.
Op basis van redeneringen die niemand begrijpt zijn daardoor daders weggekomen met nog net geen schouderklopje en ‘sorry voor het ongemak’ terwijl de slachtoffers levenslang met het trauma zullen moeten leven. En ja, we zullen af en toe oog moeten hebben voor daders die simpelweg ziek zijn en behandeld moeten worden, maar zolang er rechters zijn die volgens zedenrechercheurs anno 2019 daders vrijspreken omdat het slachtoffer een kort rokje droeg zijn we ver, héél ver van huis.
Seksuele intimidatie
Als klap op de vuurpijl heeft het Hof deze week in hoger beroep uitgesproken dat mannen die zich schuldig maken aan het seksueel intimideren van vrouwen gebruik maken van hun recht op vrijheid van meningsuiting. Het Hof heeft dus zomaar even besloten dat 84% van de vrouwen in Rotterdam die aangeven last te hebben van straatintimidatie pech hebben gehad.
Een meerderheid van de Rotterdamse vrouwen past nu al hun dagelijkse gedrag aan, bijvoorbeeld door zich anders te kleden of bepaalde straten te mijden, maar daar mag van de rechter dus nog wel een schepje bovenop. Dat moeten ze maar even ondergaan. Het recht van testosteronbommetjes om hen te mogen intimideren moet immers prevaleren.
Schijngelijkheid
Waar het grondrecht van het gelijkheidsbeginsel dan is gebleven is mij een raadsel, maar blijkbaar is de schijngelijkheid van vrouwenquota net iets urgenter dan de sociale veiligheid van vrouwen.
Zoals gewoonlijk legt @ShirinMusa de vinger op de zere plek. Op het lijstje met prioriteiten van #aboutaleb komen vrouwen niet terug, gemiste kans op een plek waar een verschil gemaakt kan worden. Luistertip! https://t.co/TLqCZQctd8
— Tanya Hoogwerf (@TanyaHoogwerf) December 27, 2019
Als het resultaat van 2019 is dat vrouwen zich voortaan moeten afvragen of ze hun topfunctie louter aan hun goede prestaties te danken hebben en geen V-tje in hun paspoort meer krijgen, maar op straat ongestraft voor kankerhoer uitgemaakt kunnen worden en nog altijd vogelvrij zijn voor gewelddadige psychopaten is juichen ongepast. Dan is actie geboden.
Kortom: ik vier geen feest.
Over de auteur
Recent gepubliceerd
Economie5 november 2020Links Rotterdam hakt in op koloniaal verleden
Islam/Moslims27 oktober 2020Ook Nederland moet de Moslimbroederschap aanpakken
Diversiteit20 mei 2020De Divibokaal: Racism of Lower Expectations
Islam/Moslims21 februari 2020Onderzoek buitenlandse financiering moskeeën is vooral tijdverlies
Klopt helemaal. Laat onze regering maar eens beginnen met minder immigranten toe te laten, die vrouwen zien als een lustobject. Ik werd een jaar geleden door zo’n marokkaansnotneus van ongeveer 13 jaar, uitgescholden voor Kech=hoer. Een oudere moslimman liep langs en sprak een Farwa over mij uit.
Allemaal, omdat ik als blanke autochtoon een wandeling maakte in mijn eigen land.
Het wordt de mannelijke jeugd van jongs-af-aan geleerd: een “Kafir” vrouw is een hoer. Dat zal nooit veranderen.
Van jongs af wordt dat aangeleerd, inderdaad.
De inmiddels door zijn eigen volk doodgemartelde dictator Moammar Khadaffi vertelde zijn aanhang meermaals dat Europese vrouwen “naakt over straat lopen”. Zoals hier.
In een andere speech (die ik even niet kan vinden) zei hij ook nog dat Europese mannen homo’s zijn die hun vrouwen en dochters niet beschermen. Daarom behoort Europa de islam; en moslims gaan dat doen door Europese vrouwen te veroveren, aldus Khadaffi in die speech. In deze speech (uit 2006) zegt hij dat moslims Europa binnen enkele decennia gaan veroveren door immigratie, en door toekomstig EU-lidmaatschap van Turkije (na Bosnië en Albanië).
Khadaffi is bepaald niet de eerste mohammedaan die roept dat geen hoofddoek = naakt en kech. De problemen rond massa-aanrandingen zoals tijdens Oud&Nieuw in Keulen (en naar later bleek tientallen andere steden) kunnen daar niet los van gezien worden. In de sharia is een moslima de helft waard van een moslim, en een christen de helft daarvan. Polytheïsten, atheïsten, etc zijn niks waard.
Vraag de yezidi’s maar eens wat moslims daar allemaal mee mogen doen. Een gemiste kans voor “M”, die isis-bruidje Laura H een podium gaf. Volgende uitzending komt de slechte jeugd van een penitentiair medewerker in Auschwitz aan bod.
Hesa@ Dan zijn ze goed ingeburgerd en voelen zich goed thuis, nu nog wij…..de regering doet er alles aan.
Ondertussen groeit en groeit de ideologie van het stenigen van verkrachte vrouwen. En wordt u geacht dit te zien als ‘culturele verrijking’. En ziet u het niet zo, dan bent u een ‘nazi!’ Aldus de newspeak van het totalitarisme dat u bewoont, en dat u vriendelijk tegemoet lacht elke avond in DWDD en aanverwante propagandakanalen.
Duidelijk en correct geschreven mevrouw Hoogwerf. Blijf a.u.b. strijden.
Equality of opportunity oké. Equality in outcome is een slecht idee.
(Jordan Peterson)
Zo wáár deze column, en zo boos makend.
Het is de omgekeerde wereld. Vrouwen intimideren, bedreigen en stalken mag wel; maar een mannelijke collega verkiezen boven een vrouwelijke collega mag niet. Asociaal.
Onze Westerse samenleving staat voor Vrijheid. Vrouwen zijn hier vrij om zelf hun opleiding, hun baan, hun werktijden en hun carrières te kiezen. Zo vrij waren vrouwen hier decennialang, en dat leidde tot relatief veel parttime werkende vrouwen in “vrouwenberoepen”. Vrouwen en mannen zijn immers gelijkwaardig; maar zeker niet gelijk. Ze maken dus andere keuzes.
Het gedogen van intimidatie en (seksueel) geweld tegen vrouwen is niet alleen immoreel; dit beëindigt de gelijkwaardigheid en de vrijheid van vrouwen.
Maar daarmee ook de niet-bestaande, edoch beoogde “gelijkheid”.
Want als meisjes en vrouwen bepaalde wijken en plaatsen moeten mijden, heeft dat ook invloed op welke opleidingen en banen zij kunnen kiezen. Onveiligheid beïnvloedt ook hun werktijden (donker mijden) en dus hun kansen op carrière.
Het verzonnen “glazen plafond” is naast een hardnekkige mythe, vooral een achterlijk non-issue. In mijn eigen bedrijf is het mijn zaak wie ik op welke posities plaats. Pakweg 99,9% van de bedrijven kiest gewoon de beste kandidaat, man of vrouw. Maar zelfs als “seksisme” een rol zou spelen dan is het nog steeds mijn bedrijf, dus mijn feestje. Een vrouwelijke ondernemer mag er ook voor kiezen om alleen vrouwen aan te nemen. Al zal dat lastiger worden naarmate het gedoogbeleid jegens intimidatie en (seksueel) geweld om zich heen grijpt.
Het gedrag van links is eerder inconsequent of inconsistent dan hypocriet. Het probleem is dat de meetlat van links de mate van slachtoffer is. Helaas voor vrouwen staan moslims hoger op de slachtofferladder, dus als er spanning is tussen moslim en vrouwen, winnen de moslims. Komt bij dat racisme erger is dan vrouwen…, dus als je moslimkritiek als racisme ziet, winnen moslims ook. Zolang de rangorde het slachtofferschap en racisme is, verliezen de westerse vrouwen.
Geachte bezoeker, u bevindt zich nu in Asylum EU,afdeling NL. Mocht u iets tegenkomen wat normaal lijkt wilt u dat a.u.b. doorgeven bij de instanties, dan kunnen wij passende maatregelen nemen. Dank u!
Goed verhaal.
Inderdaad Tanya, goed stuk zeker je laatste vier woorden.
Ik vier geen feest.
Een man en vrouw hebben beide een ander doel.
Hoe je het ook wendt of keert.
Farwa moet Fatwa zijn.
Klasse column Tanya !
Je bent door mij genomineerd als opvolger van Aboutaleb!
Waar blijft nu het quotum voor die andere 32 gendertypen? Of zijn het er inmiddels 92?