Politiek kerstverhaal 2018: Oma is zoek!

“Oma zou er toch al moeten zijn“. Jerry maakt zich ongerust. “Maak je absoluut geen zorgen“, roept Marko, terwijl hij nog een bitterbal in zijn mond stopt. Het is Kerstavond, de sneeuw dwarrelt neer rond de mooie stadsboerderij aan de zuidkant van Lelystad. Moeder roert nog wat door de pan, trots op haar mooie gebraden konijn. Via een kennis had ze dit jaar goedkoop wild kunnen kopen.

Ze kijkt nogmaals op haar horloge. Haar oudste zoon Wessel moet werken tot zeven uur en zal zo ook wel komen. Ze herinnert zich nog goed de Kerstavond van acht jaar geleden. Haar man Cor was toen net begraven en oma Van Dieren kwam toen ook Kerst vieren. Oma is nooit goed over de dood van haar zoon heen gekomen.

Nog steeds neemt ze hem kwalijk dat hij toen naar oom Michel in Brussel was gegaan in zijn oldtimer. In slechte weersomstandigheden verloor hij de macht over het stuur en was op slag dood. Het idee van een Europese puzzeltocht was op papier mooi. Hij heeft nooit het beoogde doel bereikt. Achteraf was het een stomme beslissing. Maar er is nu geen weg terug.

➰

“Ik zal oma wel even bellen“, glimlacht Marko terwijl hij zijn telefoon pakt. “Ze heeft nog geen telefoon in haar nieuwe huis, weet je nog?“, zegt Jerry. Oma is net verhuisd naar Almere. “Misschien dat ze even wacht tot het stopt met sneeuwen”, roept mama terwijl ze nog wat wijn bijschenkt.

“Wat is jóuw oplossing dan, Jerry?“, pareert Marko, “jij schreeuwt alleen maar!” Jerry antwoordt rustig: “Misschien moeten we heel feitelijk de verschillende routes van haar huis naar ons huis even bekijken op Google Maps en dan bepalen welke route het meest logisch is.” Hij vervolgt: “Oma staat er om bekend dat ze de kortste route neemt, omdat de benzine tegenwoordig erg duur is en ze rond moet komen van een klein pensioentje.”

Dan slaat de deur open en komt Wessel binnenstormen. “Heb je het gehoord?” roept hij terwijl hij naar adem hapt. “Bij de Knardijk is een auto in het water beland; een Volkswagen Up, net als die van oma“. De schrik slaat moeder om het hart. Het zal toch niet opnieuw misgaan in de donkere dagen voor Kerst? “Moet je niet even gaan kijken, Jerry?“, vraagt ze. “Daar is hij te jong voor“, zegt Marko en “bovendien vind ik dat we met zijn allen moeten gaan. We weten allemaal wat er 8 jaar geleden is gebeurd, we hebben elkaar nodig“.

Jerry denkt even na en vraagt “Weten we wel heel zeker dat Oma die route is gaan rijden? Het is toch veel korter door de Oostvaardersplassen dan over de A6? Ze durft helemaal niet over de snelweg.” Marko wordt kwaad: “Doe toch eens normaal man, wat zit je nou moeilijk te doen, Jerry? Het is meer dan 97% zeker dat dit oma is: het is dezelfde auto, oma is er nog niet en het is op de route. Alles wijst erop!“.

Wessel valt hem bij “Ik las vandaag nog een onderzoek dat gepensioneerden het vaakst een auto-ongeluk krijgen tijdens de avonduren“. “Laten we er maar allemaal samen heengaan” zegt moeder en ze doet haar sjaal al om. Marko doet zijn jas aan en loopt naar buiten.

➰

“Ik wacht wel thuis…“, mompelt Jerry. Mama begrijpt niets van haar jongste zoon, maar ze twijfelt. Vaak heeft hij wel gelijk, maar zijn gedrag is veranderd sinds de dood van haar man in België. Hij is scherper en eigengereider. Soms voelt hij zich verheven boven zijn broers. Wessel is maar weinig veranderd en Marko was vroeger ook anders, veel eerlijker en rustiger.

De laatste tijd liegt hij vaak, drijft zijn zin door en maakt ruzie met allerlei mensen. Laatst had hij 1000 euro geleend voor iets, maar nooit teruggegeven en zou hij oom Kees helpen met kalkzandsteenblokken sjouwen naar de eerste verdieping van hun nieuwbouwhuis. Maar het ergste is nog dat hij afwezig lijkt. Ze kan niet meer op hem bouwen. Marko was altijd de oogappel van haar man, zelf heeft ze een zwak voor Jerry.

De laatste jaren heeft ze toch vaak voor Marko gekozen als er onenigheid was tussen haar zoons. Maar altijd heeft ze daar spijt van gehad. Haar oudste zoon roept van buiten “Mam, kom je nog? Oma heeft een ongeluk gehad! Waar wacht je op?” Ze zucht diep en loopt naar buiten. Jerry blijft alleen achter. Hij wandelt naar zijn kamer om een trui te halen en fluistert in zichzelf “Dit kan niet kloppen, ik begrijp niet waarom ze allemaal die kant op gaan!“. Dan gaat de bel. Jerry rent de trap af en opent de deur. “Oma, gelukkig, u bent het, kom binnen“.

➰

Oma loopt naar binnen, hangt haar jas op en loopt de woonkamer in. “Huh, waar is iedereen?” Jerry stamelt en zegt “We maakten ons zorgen en ze zijn op zoek naar u bij de A6, daar was een auto in het water beland!“. “Maar ik ga toch nooit over de A6?“, zegt oma. “Klopt, Oma, maar Marko heeft iedereen meegenomen“. Hij vervolgt: “Het is maar goed dat ik zelf bleef nadenken, anders was ik ook meegegaan en was er niemand thuis geweest.” Jerry pakt zijn telefoon en typt een berichtje in de groepsapp dat oma is aangekomen.

Oma verzucht: “Was Cor er nog maar, dan zou Marko ook niet zo losgeslagen zijn“. Ze verheft haar stem en zegt: “Ik vond het laatst ook al zo vreemd dat hij de schapen van de buren heeft laten grazen in jullie wei; er is toch veel te weinig gras voor al die schapen?” Jerry zegt: “De buurman had beloofd dat de schapen weer snel naar zijn wei zouden teruggaan, maar ze lopen er nu nog steeds in!“. De bel van de oven rinkelt, het ruikt al lekker naar konijn.

Terwijl Jerry de oven open doet zegt hij: “Marko had op zich wel wat ideeën op een velletje papier geschreven, maar hoeveel schapen er precies zouden komen en hoe lang ze zouden blijven is nooit officieel vastgelegd.” 

➰

Autolampen in de gordijnen, de Saab komt ronkend tot stilstand en moeder, Marko en Wessel lopen naar binnen. “Wat een avond, ongelooflijk, ik was zo bang dat we hetzelfde zouden meemaken als jaren geleden“, zegt moeder. Oma kijkt haar indringend aan: “Er is maar één iemand die deze stress veroorzaakt en dat ben je zelf. In plaats van met Marko mee te gaan in zijn ondoordachte actie om mij te zoeken, had je moeten luisteren naar de enige verantwoordelijke hier in huis. De intentie van Marko was goed, maar Jerry bleef nadenken en hield zijn hoofd koel.”

Ze nemen plaats aan tafel, klaar om te gaan eten. Oma kijkt iedereen één voor één aan en zegt heel rustig: “Bijna hadden jullie mij voor een dichte deur laten komen omdat jullie informatie van anderen belangrijker vonden dan wat jullie wisten over mijn aanrijroute. Jullie dachten me te helpen door samen naar me op zoek te gaan, maar afgewogen nietsdoen bleek het juiste te zijn. Blijf daarom luisteren naar je hart en blijf van oma houden! Eet smakelijk allemaal en fijne kerstdagen!”

Marko schrikt van de woorden van oma en laat zijn glas vallen. Jerry kijkt trots. Wessel schaamt zich. Moeder denkt na.

Naschrift: Elke gelijkenis met bestaande personen of gebeurtenissen berust op louter toeval en ik wens u hele gezegende kerstdagen toe

Over de auteur

Rutger van den Noort

Bedrijfskundige, publicist, ondernemer.

Recent gepubliceerd

Archief

• Klimaat en Milieu17 september 2023Hoezo piekbelasters? Harde stikstofmetingen tonen falen overheidsbeleid aan
• Politiek Internationaal21 mei 2023Bilderberg-conferentie symboliseert gestage neergang van het Westen
• Politiek Nederland31 december 2022We hebben een laf kabinet dat geen enkel probleem durft op te lossen
• Economie6 oktober 2022Remkes’ mislukte zoektocht naar de stikstofsleutel