Een realo-linkse partij. Lodewijk, Jesse of Lilian?

Foto: Lilian Marijnissen - Titelfoto: Screenshot door redactie OpinieZ van YouTube-video, kanaal Jos Piefer

OpinieZ-collega Ger Baron sprak onlangs zijn hoop uit op een nieuwe linkse partij in 2018. Deze partij zou afscheid moeten nemen van het eindeloze compromissen sluiten door de PvdA en met heldere standpunten moeten komen over onder meer immigratie. “Immigratie alleen voor mensen met een baan of die het echt nodig hebben, 90% selectie binnen een week”, schrijft Ger.

Daar ga je weer, beste Ger, dacht ik toen ik dat las. Want “mensen die het echt nodig hebben” is weer zo’n typisch vaag links begrip waar ongeveer één miljard mensen onder vallen op deze aardbol. The Bottom Billion van de Britse ontwikkelingseconoom Paul Collier. Daarnaast is het, gegeven de bureaucratie van de asielindustrie, een illusie te denken dat je asielaanvragen binnen een week kunt afwikkelen.

Opvang in de regio

Ik ben daarom zelf voor radicalere maatregelen, in lijn met de voorstellen van Collier of met het Plan Azmani van de VVD (wat in wezen al gelanceerd is door Bolkestein in 1994): een fundamentele keuze voor opvang in de regio. Daar hoort bij dat een groot deel van de honderden miljarden euro’s die West-Europa nu in asielopvang steekt, uitgegeven worden voor een goede en veilige opvang in de eigen regio.

Intellectuele luiheid van links

Het is natuurlijk absurd dat er wereldwijd maar 7,5 miljard euro per jaar beschikbaar is voor vluchtelingenkampen van de VN, terwijl alleen al Duitsland en Nederland een veelvoud daarvan uitgeven voor de opvang van een relatief kleine groep geprivilegieerde asielzoekers, die hier zwaar drukken op de sociale voorzieningen. Ook vanuit links perspectief! Volgens prof. Paul Collier heeft dit ermee te maken dat de linkse elite geestelijk lui is: “It is an intellectually lazy feel-good policy for the bien‑pensant”.

Immigratierealisme

De vraag is of er ruimte is voor een linkse partij met realistische opvattingen over zaken als immigratie, EU, euro en wat dies meer zij. Hoewel ik mezelf als centrum-rechts zie en dus niet op zo’n partij zou stemmen, zijn er strategische redenen waarom ik het zou toejuichen. Zoals dezelfde Paul Collier al in 2014 schreef in zijn artikel “Now is the time to slow down immigration”  zal het in veel westerse landen alleen lukken met steun van één of meer linkse partijen om daadwerkelijk maatregelen te nemen die de migratiestroom afremmen. Daarmee red je wat er nog rest aan sociale harmonie in West-Europa. Ook al een links belang, zou je zeggen. Maar de linkse elite blijft blind.

Verlammend

Hoe verlammend werkt het politiek-correcte denken in linkse kringen en wie of welke partij kan zich daaraan onttrekken? In Duitsland zien we dat de politica Sahra Wagenknecht van Die Linke moedige standpunten heeft ingenomen over immigratie en integratie, maar zij wordt daar vanuit eigen kring telkens hard voor neergesabeld. In Nederland heeft Jacques Monasch geprobeerd een immigratie-realistische en EU-kritische partij op te zetten, Nieuwe Wegen. Dat is jammerlijk mislukt, misschien ook door het ontbreken van een aansprekende lijsttrekker.

Come-back PvdA

De PvdA is onder de nieuwe politiek leider Lodewijk Asscher bezig aan een come-back. De partij is in de peilingen alweer gestegen van 9 naar 15 zetels. Hoewel Asscher het in de debatten goed doet en ook een innemende persoonlijkheid is, vraag ik me af of we met Asscher “nieuwe wegen” mogen verwachten. Tot nu toe heeft Asscher het vooral over linkse samenwerking en wil met sancties bedrijven dwingen  meer mensen vaste contracten te geven. Daarmee geeft Asscher aan dat hij niets geleerd heeft van zijn eigen, hopeloos mislukte arbeidsmarktbeleid.

Het gegeven dat de arbeidsmarkt in het laatste jaar van Rutte II sterk aantrok heeft niets te maken met het bemoeizuchtige beleid van Asscher, maar alles met het stimuleringsbeleid van de ECB dat voor de Nederlandse economie erg gunstig uitpakt. Volgens de Duitse professor Sinn loopt de rekening daarvoor al op tot boven de 100 miljard euro voor Nederland alleen. Een sigaar uit eigen doos dus.

Lilian Marijnissen

De SP dan. Wat moeten we denken van Lillian Marijnissen? Veel kritiek was er op haar opvolging van de grijze muis Roemer. Erfopvolging, oordeelden velen. Zelf weet ik van Lilian alleen dat zij een vakbondsverleden heeft, de dochter is van Jan en een relatie heeft of had met weer een andere Jan. Wel staat me bij dat Lilian te midden van alle NPO-gestuurde Trump hysterie begin vorig jaar enkele opvallend nuchtere uitspraken deed. “Trump zegt niet alleen maar onzinnige dingen”, zei Lilian. Ze noemde de Amerikaanse president ook verfrissend, omdat hij doet wat hij zegt. Een behoorlijk contrast met de dommige Jesse Klaver, die Trump een mafklapper noemde en bij de formatie zijn hand overspeelde door juist een totaal gebrek aan realisme wat betreft immigratie.

Hoop doet leven

Als het gaat om een doorbraak in het immigratiedossier, verwacht ik het meest van Lilian Marijnissen. Ik weet dat sommige OpinieZ-collega’s mij voor gek zullen verklaren. De SP is oorspronkelijk een maoïstische partij met een onaangenaam verleden wat Israël betreft, waarvan sommige toppers het regime van Chávez en Maduro in Venezuela nog steeds goedpraten. Dat klopt allemaal. Maar de nieuwe linkse partij waar Ger Baron op hoopt is nog niet aan de horizon te ontdekken. Als het gaat om realistische linkse politiek verwacht ik meer van Lilian Marijnissen, dan van Lodewijk Asscher of Jesse Klaver.

Over de auteur

Jan Gajentaan

Amsterdammer in Rotterdam, blogger, schrijver van e-books, voetbalvader, Volvo 940 rijder, in het dagelijks leven Recruitment / Human Resources Consultant.

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Nederland21 augustus 2023Is Pieter Omtzigt nu echt de langverwachte Verlosser?
• Politiek Nederland18 juli 2023Op weg naar centrumrechtse gezond verstand-coalitie?
• Migratie8 juli 2023Val Rutte-4 over asielbeleid is bewuste strategie VVD
• Politiek Nederland27 juni 2023Wie zijn hier nou eigenlijk de echte extremisten?