#Brexit: Als het moet, dan moet het

Vanavond en anders morgen zullen we het weten: gaan de Britten (als eerste van alle lidstaten) hun lidmaatschap van de EU opzeggen? Waar ik als brave D66-stemmer hoopte op een remain, weet ik het inmiddels niet meer zo zeker.

Goed doel
De EU vertoont veel gelijkenissen met een goed doel: het gaat in beide gevallen in ieder geval om geld waarvan je niet precies weet waar het nou echt heen gaat. Je vermoedt dat het daadwerkelijk naar het goede doel gaat, maar onderweg daarnaartoe raakt er pijnlijk veel geld ‘kwijt’. Bijvoorbeeld aan druivenpelmachines of andere idioterie. 
Bovendien kunnen de problemen die de EU het hoofd probeert te bieden ook (en misschien zelfs wel beter) zonder een politieke unie worden opgelost. Zie Zwitserland en Noorwegen. Een politieke unie is nu eenmaal niet nodig voor internationale samenwerking.

Incompetente elite
Het staat als een paal boven water dat de leiders van de EU een eventuele Brexit mooi aan zichzelf te danken hebben. Elk signaal dat de Europese onderdanen toch niet zo heul erg fan zijn van de door de EU ingeslagen koers wordt steevast genegeerd. Het wegstemmen van de gezamenlijke grondwet, het op den duur onvermijdelijke falen van de Euro, het non-beleid als het gaat om het vluchtelingenvraagstuk, het GeenPeil referendum en ga zo maar door. EU-bestuurders en hun trouwe aanhangers lijken het niet te willen zien, omdat ze een bepaalde koers voor ogen hebben. Dat dacht ik altijd. Ik krijg nu steeds meer het idee dat de huidige elite droogweg incompetent is.

Vervreemding
Stukje bij beetje verdwijnen nationale verantwoordelijkheden en bevoegdheden. Als vervolgens blijkt dat het beter ging toen zaken werden geregeld door de lidstaten zelf, wordt net gedaan alsof nóg meer Europese integratie nodig is. De EU creëert een probleem en doet vervolgens net of het opgelost kan worden met meer EU. Als dan blijkt dat er nog meer problemen ontstaan, pretendeert men dat het komt door een gebrek aan EU-integratie en samenwerking. Heeft men kritiek? Vingers in de oren en ‘LA-LA-LA-LA’ roepen.

Het grenzeloos desillusionerende optreden van de EU-elite heeft gezorgd voor een vervreemding tussen de veronderstelde leiders en de bevolking. Onvoorstelbaar eigenlijk in het huidige informatie tijdperk. Nooit was informatie toegankelijker, zelden stond het volk verder van haar leiders.

Europees leger
En nu is één van de lidstaten het zo ongelofelijk beu dat er zelfs een referendum wordt georganiseerd om dan maar in z’n geheel uit de EU te stappen. Als je politieke project zo hard faalt dat men er helemaal geen zin meer in heeft, wordt het toch eens tijd om de ingeslagen koers te gaan heroverwegen, lijkt me. Het Britse referendum zou een wake-up call moeten zijn voor de Europese Unie. Een fantastisch initiatief is uitgegroeid tot een draak van een bureaucratie. Er moet eens serieus overwogen worden hoe de EU er uit zou moeten zien. Zou je denken. Maar nee hoor, het volgende agendapunt is een grote lobby voor een Europees leger.

Implosie
Het maakt blijkbaar allemaal niks uit dat de EU dreigt te imploderen. Brussel wil de Europese integratie tegen beter weten in gewoon doorzetten, ook al is het nog zo misplaatst en blijft er straks niets meer over om lidstaten in te integreren. De EU-bonzen zullen zich uiteindelijk kunnen troosten met hun van belastingcenten betaalde luxeproducten als hun subsidieslurpende circlejerk aan z’n einde komt. Maar wat betekent het voor u en mij, de Europese burgers?
Ik hoop dat de EU intact blijft, maar dat ze haar functie eens hard gaat heroverwegen. Ik hoop dus op een remain. Als echter blijkt dat een #Brexit nodig is om tot zo’n heroverweging te komen, stem dan in hemelsnaam maar op leave, Britse vrienden.

Over de auteur

Victor Weerensteijn

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Nederland2 februari 2018Open brief aan Eerste Kamer: WEG met de Donorwet!
• Politiek Nederland11 oktober 2017Bye bye, raadgevend referendum!
• Linkse politiek2 september 2017In Venezuela is de waarheid landverraad
• Joden4 mei 2017Dodenherdenking: Less is More