Dodenherdenking: Less is More
Het is bijna Dodenherdenking. Naar oud-Hollandsch gebruik is het dus weer tijd om verongelijkt op tv te verschijnen om te vertellen dat Nederland niets van de oorlog heeft geleerd. Mensen die denken dat ze erg maatschappelijk betrokken zijn door te roepen dat we selectief herdenken. Mensen die hun onwetendheid over wat we herdenken graag op anderen projecteren in de media.
Titelfoto: 4 mei by Gwendolen is licensed under CC BY-NC 2.0
Mensen die, niet gehinderd door enige kennis, proberen om een potje te kwartetten met dingen die we wel en niet herdenken. “Grootste conflict in de wereldgeschiedenis? Ja dat zit marketingtechnisch niet zo lekker, want dat boeit mensen niet meer. Laten we vooral bootvluchtelingen gaan herdenken, want onderzoek wijst uit dat de zieligheidsklier daar pas écht van opspeelt.”
Cynisme
Aangezien veel mensen blijkbaar nog altijd niet weten wat er nu precies wordt herdacht op 4 mei, zal ik al die mensen één Google Search besparen.
En dat is voldoende. Ruim voldoende zelfs, want zelfs de grootste oorlog aller tijden ooit verdient het volgens sommigen dus kennelijk al niet om op zichzelf herdacht te worden. Ook gevallenen na de Tweede Wereldoorlog worden nu herdacht. Het getuigt van een gevaarlijk soort cynisme als men betoogt er nóg meer leed in de herdenking moet worden gepropt. Alsof hetgeen we nu gedenken niet volstaat. Alsof hetgeen we nu gedenken het niet waard is om op zichzelf herdacht te worden.
Predikant
Hoe meer we herdenken op 4 mei, hoe algemener de herdenking wordt. Hoe algemener de herdenking wordt, hoe minder de herdenking alles wat wordt herdacht eer aan doet. We zijn twee miezerige minuutjes stil op 4 mei. De afgelopen dagen gingen er alweer stemmen op om die twee minuten verder in te vullen met andere nare gebeurtenissen die we kunnen herdenken. Als de zijn goedheid-profilerende predikant zijn zin had gekregen, dan gedenken we in die twee minuten dadelijk al het leed wat we ons maar kunnen bedenken.
Sales pitch
Dan herdenken we in twee minuten meedogenloos uitgemoorde joodse gezinnen, terwijl we in dezelfde twee minuten gedenken hoe een Afrikaanse man dacht dat het slim was om met een rubberen boot de Middelandse Zee over te steken. Dan gedenken we de jongedames en heren die hun leven gaven om te zorgen dat wij in vrijheid kunnen leven tegelijkertijd met mensen die vielen voor de sales pitch van een Libische mensensmokkelaar.
Eigen herdenking
Je zou zeggen dat die meedogenloos uitgemoorde Joden een eigen herdenking verdienen. En dat die dames en heren die voor het vrije Westen streden een op zichzelf staande herdenking verdienen. Ik zou dus eerder betogen om uitsluitend de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog te herdenken. Deze grootste catastrofe aller tijden verdient het namelijk om op zichzelf te worden herdacht.
En dat geldt net zo goed voor veel van de andere suggesties om te herdenken op 4 mei. Het slavernijverleden herdenken? Dat verdient een eigen herdenking. Andere oorlogen herdenken? Als die al dienen te worden herdacht in Nederland, dan verdienen deze hun eigen herdenking. Alles maar tegelijkertijd herdenken doet het herdachte niet voldoende eer aan.
Het is tijd dat we ons realiseren dat hoe meer we de Nationale Dodenherdenking dichttimmeren met allerlei bewustwording, hoe minder die bewustwording zal worden gerealiseerd. Hoe groter het pakket met dingen om te herdenken, hoe minder aandacht er overblijft voor hetgeen dat er allemaal wordt herdacht.
Kortom: Als het op de Dodenherdenking aankomt, dan geldt: Less is More.
© OpinieZ.com 2017
Over de auteur
Recent gepubliceerd
Politiek Nederland2 februari 2018Open brief aan Eerste Kamer: WEG met de Donorwet!
Politiek Nederland11 oktober 2017Bye bye, raadgevend referendum!
Linkse politiek2 september 2017In Venezuela is de waarheid landverraad
Joden4 mei 2017Dodenherdenking: Less is More