#Geenpeil: Mijn emotionele nee

Zou het referendum van GeenPeil een bindend referendum zijn, had ik zonder meer voor gestemd. Een dergelijk associatieverdrag is prima.

Afspraken zijn immers beter dan geen afspraken, als het gaat om goed bestuur, rechtsorde en bestrijding van corruptie. Een boost voor de mensenrechten in de graanschuur van Europa. We hebben het hier echter niet over een bindend referendum. We hebben het over een raadgevend referendum. Ons wordt eigenlijk gevraagd: “Stel dat uw mening over het EU-beleid er ook maar in de verste verte iets toe deed, wat zou u dan vinden?”.

Opiniepeiling
Het lijkt als een paal boven water te staan dat een onverhoopt ‘nee’ van de Nederlandse bevolking weinig invloed zal hebben op het al dan niet doorgaan van het verdrag. Daar heeft u direct een van mijn redenen om in deze veredelde opiniepeiling tegen te stemmen. Ik kan mijn ongenoegen over de timing van dit verdrag en verdere Europese centralisatie uiten zonder vergaande gevolgen.

De timing? Ik kan alleen redeneren vanuit mijn eigen perspectief, en voor een zo goed mogelijk perspectief heb ik de gebeurtenissen in Oekraïne afgelopen jaren zo goed mogelijk gevolgd.

Opstand
Ik zag een deel van een volk dat in protest kwam, omdat de president liever banden met de ene partij (Rusland) wilde aanhalen dan toenadering te zoeken met diens rivaal (EU). Ik zag een ordinaire opstand met als resultaat het afzetten van een democratisch gekozen president, gevolgd door een bloedige burgeroorlog. Ik zag milities in delen van het land de macht grijpen, ik zag mannen met Kalasjnikovs politici onder druk zetten, ik las over politici die op mysterieuze wijze verdwenen, ik zag propaganda van alle partijen.

Leest u zonder voorkennis de bovenstaande alinea, dan zou u kunnen denken dat het om een of ander Afrikaans land gaat waar warlords de dienst uit maken. Het gaat echter over het land waar wij het verdrag mee aangaan, Oekraïne. En de aanleiding van dit tumult is, hoe je het ook went of keert, toch datzelfde associatieverdrag met de EU, míjn EU.

Handtekening
Het verdrag moet standhouden. Dit referendum is echter een kans om mijn vertegenwoordigers te laten weten dat ik verdragen die resulteren in een burgeroorlog aan onze buitengrenzen een slecht idee vind. Dat kan en moet beter. Het is tenslotte wel voor één-zevenhonderddrieënveertigmiljoenste mijn handtekening onder dat verdrag.

Tot slot is het ook prima te verantwoorden dat sommigen, waaronder ik, dit referendum aangrijpen als middel om een druppel op een immer groeiende gloeiende EU-plaat de deponeren. Zoveel kansen krijg je daar immers niet voor, en de kansen die je wel krijgt worden door EU-bonzen doorgaans vrolijk aan de laars gelapt.

Ondemocratisch
Dat een immer meer gecentraliseerde en groeiende macht in Brussel iets is waar je je als bezorgde burger prima druk over mag maken hoef ik vast niemand uit te leggen. Ik zie dit verdrag namelijk als een symptoom van de langzame, maar zekere verschuiving van macht van nationale regeringen naar een relatief ondemocratische Europese regering.

Daarom stem ik tegen, rekening houdende met een vermoedelijk lage opkomst en het uitblijven van drastische gevolgen. Een mooie gelegenheid om de Hoge Heren van de EU zich eens achter de oren laten te krabben. Opdat zij zich eens afvragen of hun manier van tot beslissingen komen wel de juiste is.

Het is net als feedback geven bij een klantenservice. Ze doen er toch niks mee, maar klagen zal ik.

Over de auteur

Victor Weerensteijn

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Nederland2 februari 2018Open brief aan Eerste Kamer: WEG met de Donorwet!
• Politiek Nederland11 oktober 2017Bye bye, raadgevend referendum!
• Linkse politiek2 september 2017In Venezuela is de waarheid landverraad
• Joden4 mei 2017Dodenherdenking: Less is More