De gekleurde glazen bollen van de politiek
Wie heeft de afgelopen dagen niet te diep in een glazen bol gekeken? Droezige resten godendrank, stille champagne en doodgeslagen bier. Opzienbarende toekomstvisies vielen in die bezinksels niet te ontdekken, maar wel veel pret en plezier.
Uitgeteld en uitgestrekt op bank of bed, bieden digitale speeltjes de mogelijkheid om eens te kijken hoe politiek Nederland 2016 tegemoet treedt. Het is grappig om ter vergelijking de politieke pagina’s eens naast elkaar te openen. Het zijn vrijwel allemaal surf-doolhoven waarin een willekeurige nietsvermoedende bezoeker snel de weg kwijtraakt en vaak één klik verwijderd is van de achterliggende EU-pagina’s. Al valt er natuurlijk veel te zeggen voor zo’n natuurgetrouwe weergave van de werkelijkheid.
Het socialistische rood stamt uit de Franse revolutie
Een zoektocht langs de pagina’s van politieke partijen begint bij de PvdA omdat deze partij, ondanks de tanende populariteit, altijd bovenaan staat in de zoekresultaten – een moderne vorm van ouderwetse partijkas-propaganda. De PvdA toont op de thuispagina minder rood dan men van een arbeiderspartij zou verwachten. De partijroos is weliswaar rood maar de partijnaam kleurt opvallend conservatief-blauw. En wat te denken van de steunkleur zwart?
Politieke kleuren kennen een geschiedenis. Het socialistische rood stamt uit de Franse revolutie: de frygische muts van Marianne, de baretten en de strijdvlaggen. Het is het rood van het vergoten bloed dat deze ideologie zo kenmerkt. Dat rood vinden we terug bij de SP, die het na de slachtpartijen van roergangers als Mao en Pol Pot nu tomatenrood noemt. Het staat ook voor de internationale-socialisten binnen de PvdA en de (oud)communisten en linksradicalen in Groenlinks. Zelfs de PVV gebruikt rood, maar alleen in combinatie met wit en blauw, onze nationale driekleur.
Zwart is de kleur van het anarchisme, fascisme en jihadisme. Deze kleur treft men, behalve op de pagina’s van de PvdA, bij geen enkele politieke partij aan. Knallend oranje staat voor rechts monarchistisch en wordt uitsluitend gebruikt door de VVD en SGP. Het in Engeland ontstane blauw van het conservatisme vinden we merkwaardigerwijs opnieuw terug bij de PvdA, maar ook de naar links hellende Christenunie is in blauw gedompeld. Begrijpelijker is het gebruik van deze kleur bij de VVD, SGP, PVV en VNL.
de grootsteedse ‘alle-seinen-staan-op-groen’ bluf-attitude
Groen hoort bij agrariërs, arabisten en milieuactivisten. Groen is het zeur-zusje van broertje-rood in Groenlinks. Het CDA onderscheidt zich met multi-interpretabel groen, met hier en daar een zweempje blauw. D66 hult zich sinds de oprichting in gifgroen, niet vanwege de provinciale, katholieke achtergrond maar de grootsteedse ‘alle-seinen-staan-op-groen’ bluf-attitude. En ook al lopen, kruipen en vliegen er beduidend meer bruine dan groene dieren rond in deze wereld, de Partij voor de Dieren kiest toch voor een zwaar aangezet woudgroen. Het paars en roze van 50plus zijn in dit kleurenpalet beslist opvallend te noemen en behoren waarschijnlijk tot de favoriete kleuren van Henk Krol.
Voor een mistig nieuwjaarsbrein zijn uitgebreide visies voor 2016 op deze politieke pagina’s volstrekt onvindbaar. Wel een ‘stop import kangoeroevlees!‘ oproep van de PvdD, bijeenkomsten waar ‘input wordt opgehaald’ voor het verkiezingsprogramma van de VVD en D66’er Marietje Schaake die een stagiaire zoekt voor haar kantoor in Brussel, een uitermate geschikt baantje voor nijvere progressieve meisjes die vroeger zouden hebben gecollecteerd voor zendings- en missiewerk.
Het kleurgebruik op deze websites blijkt het verhaal over visies en vooruitzichten beter te vertellen dan de teksten. De partijpagina’s zijn gekleurde glazen bollen die de politieke verwarring, misleiding en knulligheid laten zien die ons in 2016 nog te wachten staan. Een ontnuchterend begin.
Over de auteur
- Adjunct-hoofdredacteur http://OpinieZ.com | Schrijft stukken die worden (voor)gelezen in rechtszalen, Den Haag en redactielokalen
In de kleurenleer geldt groen als een neutrale kleur. Vertaald naar de politiek kan dan voor D66 gesteld worden dat zij een nietszeggende kleur voeren. Of te wel; D66 is de hologige niksigheid die Alexander Pechtold zo fraai verbeeld. Hetgeen dagelijks in het politieke nieuws zichtbaar is. Ook als de zon niet schijnt.
Sorry, vind dit maar een wazig artikel; zal wel te dom zijn om het te begrijpen….