Speelfilm De Oost: een historische aanfluiting
Film neemt een loopje met de feiten
Foto: Nederlandse infanteristen op Sumatra (1948). 
De nieuwe, door onze media hevig gehypte Nederlandse speelfilm De Oost, wil ons wegwijs maken in de zogeheten dekolonisatieperiode 1945 – 1950 in Nederlands-Indië. Jim Taihuttu, de regisseur, zegt dat zijn film zeker voor de komende dertig jaar het juiste geschiedkundige beeld biedt over de gebeurtenissen in die tijd. Verdonk, de producent, zegt dat de film deze periode belicht vanuit alle relevante perspectieven. Volgens Bauke Geersing is deze speelfilm echter een regelrechte historische aanfluiting.
De film opent met de zinsnede dat direct na WO II meer dan 100.000 Nederlandse militairen naar Nederlands-Indië werden gestuurd om de Indonesische vrijheidsstrijd neer te slaan. In werkelijkheid gebeurde er iets geheel anders. Na WO II werden er aanvankelijk helemaal geen Nederlandse militairen naar Nederlands-Indië gestuurd, laat staan meer dan 100.000.
De geallieerden hadden van tevoren al besluiten genomen over de situatie in Nederlands-Indië na het eind van WO II. Nederland zou, na de Japanse bezetting, het gezag over Nederlands-Indië herstellen. Ons land lag na de jarenlange Duitse bezetting echter in puin, stond voor de uitdaging alles weer op te bouwen en deed naar vermogen mee aan het beëindigen van de Japanse overheersing van Nederlands-Indië. Na de capitulatie van Japan op 15 augustus 1945 waren het de Engelse (Java en Sumatra) en Australische (Celebes) troepen, die als eerste voet aan wal zetten in Nederlands-Indië. De Nederlandse militairen kwamen pas in 1946 aan en niet met 100.000 tegelijk.
Extreem geweld
De film De Oost verbeeldt niet de werkelijkheid van toen. Het is jammer dat bijvoorbeeld niet is geput uit de ruim voorhanden zijnde beelden van wat er destijds wél gebeurde. Zo bestaan er documentaires en veel foto’s over het extreme geweld (van groepsverkrachtingen tot kindermoorden) en de bloedige (islamitische) terreur, die losbarstte door de door Japan geïndoctrineerde en getrainde pemoeda’s die in een geregisseerde moordlustige geweldsorgie tekeer gingen tegen Nederlanders, Indische Nederlanders, Ambonezen, Chinezen en andere Indische bevolkingsgroepen. Een huiveringwekkende periode, waarover enkele nabestaanden indringend verslag doen.
De speelfilm De Oost laat niets zien van dit Bersiap-geweld. Dat er orde in deze bloedige chaos moest worden geschapen ligt in de rede. Dat was dan ook het doel van het sturen van de Nederlandse militairen naar Nederlands-Indië.
Rust en orde herstellen
Heden ten dage doet in de media en bij sommige historici de terminologie ‘Indonesische onafhankelijkheidsoorlog’ opgeld. De film sluit daarbij aan. Ook dit beeld klopt niet. Er was pas op 27 december 1949 sprake van een zelfstandige staat, de Verenigde Staten van Indonesië, en op 17 augustus 1950 van de republiek Indonesië. De Nederlandse militairen zaten dus niet in een oorlog tegen een andere zelfstandige staat. Zij voerden opdrachten uit van de Nederlandse regering in Den Haag en Batavia om orde en rust te herstellen in het kader van de dekolonisatie van Nederlands-Indië. Daarbij was ook sprake van militair optreden, twee keer op grotere schaal, de zogenoemde ‘Politionele acties’ in augustus 1947 en december 1948/januari 1949. De film De Oost gaat daar echter niet over.
Vooringenomen
De film begint met het tonen van Nederlandse militairen die in het KNIL-leger worden ingepast, ze halen hun plunje, bewapening en vestigen zich in hun barakken. De onderlinge conversatie munt uit in platte teksten over vrouwen. seks, neerbuigende woorden over de lokale bewoners, zuipen, naar de hoeren gaan, domme praat over de situatie waarin ze zich bevinden, karikaturale verbeeldingen van officieren die botte kreten slaken en er blijk van geven weinig empathie met hun manschappen te hebben.
Als men zich echt in de geschiedenis heeft verdiept is dit een eenzijdige, vooringenomen, ronduit beschamende en beledigende voorstelling van onze Indië-veteranen. Ze worden afgebeeld als een stelletje domme koekenbakkers. Regisseur en producent weten kennelijk niet dat in de dekolonisatieperiode ruim 600 dapperheidsonderscheidingen bij koninklijk besluit zijn uitgereikt, nota bene op voorspraak van Indonesische officieren, en dat er diverse vaandelopschriften, als blijk van dapper optreden van die regimenten, zijn aangebracht.
Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht (IGK) verontrust over controversiële film De Oost. "Voor je het weet krijgen @Indie_veteranen te horen dat ze aan de verkeerde kant hebben gestaan, terwijl dat niet zo was” aldus de IGK tegen @telegraaf https://t.co/EiA60yP8gI https://t.co/6jx0FlcnIC
— Federatie Indische Nederlanders (@FederatieIndo) May 11, 2021
Westerling
Na de schets van militairen die zwetend op patrouille zijn, scènes die de zinloosheid daarvan moeten verbeelden, komt langzaam maar zeker, na bijna een uur, kapitein Raymond Westerling naar voren. In de film wordt niet duidelijk gemaakt dat de kapitein zich dan in Medan op Sumatra bevindt, noch wordt duidelijk gemaakt wat zijn functie is en wat hij daar aan het doen is. Alleen een kenner van die geschiedenis ziet dat, de gemiddelde kijker niet. Een kennelijk door het boek ‘Westerling, “de eenling”’ (1982) geïnspireerd voorval van een bij nacht uitgevoerde actie om een terroristenleider te pakken wordt weinig inzichtelijk gefilmd. Daar doet Johan, de hoofdpersoon van de film, ook aan mee. Ook hier mist de film iedere historische context.
Speciale troepen
Vervolgens komt de episode van Westerling op Zuid-Celebes aan de orde. Hoofdrolspeler Johan is intussen de chauffeur van Westerling geworden en maakt deel uit van het Depot Speciale Troepen (DST). De film heeft het over het Korps Speciale Troepen. Maar dat Korps is van latere datum. Omdat de film fictie is, valt daar nog mee te leven. Het ontstaan van het DST blijft onduidelijk in de film. En dan gaat het flink mis.
De opdrachtverlening van onze overheid aan Westerling wordt onjuist voorgesteld, de voorbereiding van de acties op Zuid-Celebes komt niet in beeld, de ‘methode Westerling’ wordt verkeerd verbeeld, de in beeld gebrachte contraguerrilla-acties van Westerling kloppen niet, vlammenwerpers werden door Westerling niet gebruikt, kampongs werden niet in brand gestoken tijdens zijn acties en vrouwen werden niet aan de haren getrokken. Met een beeld van een naakt jongetje tracht de regisseur het naakte Vietnamese meisje tijdens een napalmbombardement in herinnering te roepen. Gretig opgepikt door NRC-filmredacteur Coen van Zwol.
Vanaf vandaag is de film De Oost, over de onafhankelijkheidsoorlog in Indonesië, te zien op Amazone Prime. De film is zeer welkom: de dekolonisatie leidde nauwelijks tot speelfilms. (●●●) https://t.co/rENnIJ0tSi
— NRC (@nrc) May 13, 2021
Rood-Witte terreur
En nergens zien we de geestelijk leider van de kampong in beeld, een leider die wel degelijk een belangrijke rol speelde in de ‘methode Westerling’. Ook de actieve betrokkenheid van de bevolking en de invloed van de adat (traditie, gewoonte) op de berechting krijgen we niet te zien, noch de kampongpolitie die door Westerling werd ingesteld als bescherming tegen de ‘rood-witte-terreur’.
De filmkijker moet het doen met kapitein Westerling zittend achter een tafeltje, bladerend in een boekje, een naam oplezend en iemand die naar voren stapt, die vervolgens door Westerling met zijn pistool door het hoofd wordt geschoten. Het is een beschamende historische aanfluiting van hetgeen zich destijds daadwerkelijk heeft afgespeeld. De film suggereert zelfs dat Westerling bezig was de bevolking steeds wreder te onderdrukken. In werkelijkheid bevrijdde hij de bevolking van de ‘rood-witte-terreur’.
Verzonnen
De film toont ook beelden van feesten en partijen vol vrolijke Nederlanders om te benadrukken dat de situatie hen geen zier kon schelen. De Titanic, maar dan in Nederlands-Indië. Het echte hartverwarmende afscheid van Westerling en het DST van de dankbare bevolking is niet in beeld gebracht. Dat paste kennelijk niet in het ‘eerlijke’ beeld dat Taihuttu de kijker wil voorschotelen. Hij toont liever bij terugkeer van onze militairen spandoeken met anti-Nazi leuzen. Hoofdpersoon Johan krijgt zelfs een met bloed gevuld zakje naar zijn hoofd geslingerd.
De film eindigt met Johan, die kennelijk gekweld wordt door PTSS. Cinematografisch slordig en onduidelijk opgetuigd door middel van een flash forward. Johan schiet Westerling, die als operazanger is opgetreden, in diens kleedkamer neer en slaat vervolgens de hand aan zichzelf. Verzonnen door de regisseur en het beeld oproepend dat door het deelnemen aan een ‘foute’ oorlog PTSS het gevolg is. Het moet de inktzwarte verbeelding van de regisseur vervolmaken.
Juichende MSM
Onze mainstream media roepen in koor dat hier sprake is van een voortreffelijke film over de zwarte bladzijden in onze geschiedenis. Nieuwsuur besteedde er ruimschoots aandacht aan en zelfs het NOS-Journaal deed een behoorlijke duit in de duistere zak. Ik kreeg meer de indruk van de morele verwording van Nederlandse mainstream media, die als geïndoctrineerden verslag deden van deze rolprent. Verheugd onthaald door academische leunstoelactivisten.
In Indonesië is de onafhankelijkheidsoorlog een belangrijk thema in de populaire cultuur, schrijft onderzoeker Arnoud Arps @Filmkrant. 'De herinneringscultuur die in Indonesische films al decennialang aanwezig is, krijgt hopelijk in Nederland nu ook vorm.'https://t.co/0j3M7W61DK
— UvA Geesteswetenschappen (@UvA_Humanities) May 17, 2021
De film is geschikt voor 18+. Fictie die ook het uitgangspunt vormt voor het lesmateriaal voor middelbare scholieren dat eraan gekoppeld is. (Ik wist overigens niet dat onze scholieren tegenwoordige al ouder zijn dan 18 jaar!) Dit product is het niet waard om in onze schoollokalen te worden vertoond als hèt beeld van deze periode uit de Nederlandse geschiedenis.
Fantasiegeschiedenis
De drie instituten – het NIOD, het KITLV en het NIMH – die onderzoek doen naar de dekolonisatie van Nederlands-Indië, staan op de lijst van aanbeveling van het project De Oost. De leider van dat onderzoek, prof. F. van Vree, meent dat de film De Oost een multi-perspectieve benadering is van de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog. Een verrassende opvatting. Deze film gaat niet over de dekolonisatie van Nederlands-Indië 1945 – 1950, maar over een fantasiegeschiedenis die regisseur Taihuttu heeft gecreëerd met geld en hulp uit Indonesië en betrokkenheid van het Indonesische leger.
Advies van het KITLV zou zijn ingewonnen. Welk advies dat was, valt niet goed na te gaan. Of Taihuttu heeft er niets mee gedaan, òf het advies deugde niet. De Oost vertoont geen samenhang, is saai van opbouw en heeft een onduidelijk en aan alle kanten rammelend scenario. De film ridiculiseert en beledigt onze Indië-veteranen en demoniseert het beeld van kapitein Westerling* als een brute oorlogsmisdadiger. De Oost ontbeert iedere geschiedkundige context. Deze ‘historische’ film is gebaseerd op verzonnen ‘feiten’.
De Oost is niets minder dan een regelrechte historische aanfluiting.
*Lees de brief van Palmyra Westerling, de dochter van kapitein Raymond Westerling
Over de auteur
- Jurist. Auteur van ‘Kapitein Raymond Westerling en de Zuid-Celebes-Affaire (1946 – 1947) – Mythe en Werkelijkheid’.
Recent gepubliceerd
Media16 april 2024Activistische Publieke Omroep moet fundamenteel op de schop
Media10 maart 2024Hoe zit het met grensoverschrijdend gedrag NPO tegenover Ongehoord Nederland?
Politiek Nederland18 februari 2024Pieter Omtzigt heeft zijn gesprekspartners en de kiezers misleid
Politiek Internationaal13 februari 2024Uitspraak gerechtshof levering F35-onderdelen aan Israël deugt juridisch niet
Als ik dit commentaar zo leest is het een schande dat deze film gesubsidieerd door Indonesië gepresenteerd wordt als een Historische film voor lesmateriaal aan onze schooljeugd .
En dan ook nog wordt geregisseerd door Jim Taihuttu waarvan aangenomen mag worden dat het een Molukker betreft, ik zal de film absoluut niet gaan zien.
Precies wat ík dacht, toen ik die naam las. Je kunt er trouwens gerust van uitgaan, dat deze film de zoveelste demagogische poging is om alles, wat ‘westers’ is, zwart te maken.
Veel dank voor uw uitleg heer Geersing. Het spijt me dat uw bijdrage niet op een veel grotere schaal wordt uitgemeten in de media, maar dat zijn nu eenmaal de tijden waarin we leven.
Nu ben ik al 20 jaar geleden opgehouden Nederlandse films te kijken, dus wat dat betreft krijgt onze overheid niet meer de kans mij met haar gif te injecteren.
Een film als dit is natuurlijk onderdeel van de cancel-cultuur waarin de ware gebeurtenissen gecanceld worden tbv het policor narratief.
Een “weg-met-ons” narratief, waarbij de blanke Nederlander de grote boosdoener is en de buitenlander de rol van de zuivere en onschuldige heilige vertolkt.
En het 95% van het Nederlandse volk zal het allemaal weer voor zoete koek slikken..
zo te lezen is er wel HEEL veel mis aan deze film. ALS je al een situatie wilt verfilmen moet je je wel aan de realiteit houden en goed onderzoek doen.
Kennelijk heeft deze regisseur gewoon allerlei aannames verwerkt en dat is een slechte zaak. Dan denk ik dat het zaak is dat vertegenwoordigers van de overheid en van de organisatie die KNIL militairen vertegenwoordigt de film laten verbieden omdat deze de werkelijkheid enorm verdraait.
De schrijver van dit stuk weet er een stuk meer van zo te lezen.
Schrijver van het artikel heeft gelijk. Maar laten we wel zijn: de film is een speelfilm, dus mikt op drama. De basisingrediënten van drama zijn het uitvergroten van goed en slecht en die vervolgens zo projecteren dat het morele geweten van de eigen groep wordt aangesproken.
Want de andere partij (de Indonesiërs) zal deze film nooit bekijken. Dus als je een film wilt maken die de aandacht trekt, moet je de eigen groep ofwel als helden uitbeelden (zoals bijvoorbeeld de bevrijders die landden in Normandië) of als schurken (zoals in De Oost). Omdat Nederland als kolonisator in De Oost optreedt, wordt uiteraard gekozen voor de schurkenrol.
Het is beter om dit soort films zoveel mogelijk te mijden.
als je een film baseert op een werkelijke situatie of de werkelijke situatie laat fungeren als achtergrond voor een fictie verhaal, moet het geschiedkundig wel kloppen.
Je kan niet mensen kwaad berokkenen met leugens.
Mee eens. Volgens de informatie op Wikipedia over de film heeft de filmmaker het Koninklijk Instituut voor Taal, Land- en Volkenkunde geraadpleegd over historische feiten.
De vraag is vervolgens wat wordt er gedaan met de feiten en dan begint het dramatische element. Het is nu eenmaal geen documentaire en pretendeert dat ook niet te zijn.
Films over ridders in de middeleeuwen zijn ook vaak gedramatiseerd op een manier die niet historisch juist is.
Die ridders zijn echter al eeuwen dood. Deze veteranen leven deels nog en dit zal aan ze vreten. En daarbij, hier wordt een behoorlijk gekleurd onderwijsprogramma aan gekoppeld. Dat is pas werkelijk zorgelijk.
In mijn jonge jaren stond op ieder trafo of electriciteitskast/huisje.
AMBON VRIJ.
Kennelijk de nieuwe moraal. Eenzijdig en vooringenomen. Wij moeten nu eenmaal boeten. Hoe het er werkelijk is toegegaan doet er niet toe. Toegegeven, ook Nederland heeft fouten, soms grove fouten, gemaakt. Maar de andere kant ook. Voor zover ik dat kan beoordelen zelfs meer. Nietsontziende haat van veelal islamitisch georiënteerde hordes. Je vraagt je wel eens af, hoe kan ook anders met zo’n psychopaat (Mohammed) als rolmodel. Lees de hadith of de sira Maartensdijk! Maar ja, dat raakt meteen aan de kern. Islam. Daar is niets mis mee volgens onze dappere kenners. Goed artikel overigens.
Al decennia lang voert onze overheid en de immer volgzame media, een anti-NL hetze als het over het voormalig Nederlands-Indië gaat. Ja, er gingen zaken mis maar er ging ook heel veel wel goed, veel beter dan bij de Engelsen en Fransen. Een Indonesische vertelde mij daar ooit: ‘Liever 350 jaar onder de NL’ders dan 3,5 jaar onder de Jappen’!
Diverse malen werd Jack Boer, destijds medewerker BPM voor zover ik me herinner, voorgedragen voor een onderscheiding voor het bevrijden van 2.400 Nederlanders (!!) en Indische-Nederlanders die onder onmenselijke omstandigheden waren vastgezet in de Werfstraatgevangenis in Soerabaja. Sommigen waren mishandeld met klewangs en ze zaten met tientallen in een cel, slapen of liggen kon niet. De onderscheiding voor Boer kwam NOOIT, zelfs niet postuum!!
Wat daar gebeurde weet ik uit de eerste hand omdat ik onderzoek deed naar de rol van bepaalde schepen in die dagen en sprak enkele mensen die erbij waren als slachtoffer of als bevrijder. Zelf was ik bij deze gevangenis en zag de opgelapte muur waar eind 1945 een gat werd geschoten met de enige tank die Boer had en waardoor de Gurkha’s de gevangenen konden bevrijden.
Alleen professor Smalhout schreef erover en mogelijk Hilterman in de De Telegraaf. De houding van de NL-overheid is stuitend, vandaar dat zij graag dit soort flutfilms promoten als ‘waarheid’! Vergeet het maar!
Oorlog is een ramp, ook deze oorlog, voor zowel de Indonesiërs als voor de betrokken Nederlanders! Het is de politiek geweest, zowel van NL als van Soekarno, die hieraan schuldig was. Elk weldenkend mens wil dit niet!
Dank DPmar voor uw commentaar op de docu Jack Boer. Goed om te horen.
Pia van der Molen, maker van de docu ‘Jack Boer, bevrijder van 2384 Nederlanders.
Dank voor de reactie Pia!
De verhalen van de mensen die het overleefden laten me nooit meer los!!
Ik heb de film niet gezien en ga dat zo houden. Alles wat momenteel middels msm wordt uitgezet, is gericht op het denigreren en negatief wegzetten van de blanke autochtone (belasting opbrengende) nederlander, want hoe schuldiger men die zich kan laten voelen, hoe meer deze financieel kan worden uitgekleed en er niet tegen zal protesteren. Weg met ons ofzo. De blanke mede-autochtoon die dit allemaal faciliteert uit stupiditeit of in de hoop er zelf beter van te worden, is de NSB-er van nu. Dit kan niet anders dan uitmonden in een burgeroorlog, blijkbaar de bedoeling. Zouden al die ‘nuttige idioten’ echt niet inzien dat zij dit vuur opstoken en straks verantwoordelijk zijn voor de ellende en slachtoffers?
Laten we voorop stellen, dat er nog maar weinig personen in leven zijn, die deze periode aan den lijve hebben onder vonden.
Ik ben van 1938 en allochtoon.
Deze film past in deze tijd, van angst en tweedeling zaaien.
En blanke Nederlanders zijn waarschijnlijk alleen geschikt, om via het betalen van belasting het bijstand potje te vullen.
Hulde voor dit artikel.
ja, daar ben ik het ook van harte mee eens. Het is een verhelderend artikel
Gelezen het commentaar lijkt mij de film anti-witte-mannenpropaganda, anti-westerse cultuur propaganda, bedacht mogelijk vanuit een marxistisch islamitisch perspectief.
Goed en gebalanceerd verhaal. Ga er maar vanuit dat het de opzet was om de Nederlanders in deze film zo zwart mogelijk te portretteren. Past geheel in de linkse woke “tijdgeest” die vroeger werd gekenschetst als “weg met ons” (maar “ons” mag wel betalen, dat wel).
Vroeger?
Je word onderhand niet meer goed van alle leugens. Al is het maar een film. Kotsbeu.
Ik heb nooit naar de Heineken ontvoering en die film die (niet/wel/niet/wel) over de fam Moscovits ging gekeken. Het verhaal aanpassen en verdraaien , maar de acteur moest wel op de Neus lijken, maar en ander einde.
Mbt de advocaten idem, erg krom.
Dan heb ik liever een film van Tarrantino die bewust een feiten verdraaid en een controversieel of choquerende einde tovert zoals in Inglorius basterds of Once upon a time in Holywood. Het had zo kunnen gelopen zijn, jammer.
Dank
“De Nederlandse militairen kwamen pas in 1946 aan en niet met 100.000 tegelijk.”
Klopt als een bus! Mijn ouders trouwden in augustus 1946, mijn vader was vanaf de mobilisatie van ’39 tot ca. ’47 dienstplichtig onderofficier (sergeant-majoor). Zo’n 6 weken voor de bruiloft ontving hij de order om zich enkele weken later in te schepen voor deelname aan de politionele acties, wat in zou houden, dat o. a. het huwelijk zou moeten worden uitgesteld (“Zó boos en opstandig als ik was”, vertelde mijn moeder nog jaren daarna). Evenwel kwam nog weer enkele weken later het verlossende bericht, dat de boot vol was en hij er niet meer bij kon.
De bruiloft ging gewoon op de vastgestelde datum – 22 augustus 1946 – door, en werd onder meer bijgewoond door een uitbundig gezelschap aan dienstkameraden, die op dat moment dus evenmin waren vertrokken!
In 1945 kwamen de geallieerden bij elkaar in Potsdam. Daar kreeg Engeland het Mandaat over Zuid-Oost Azië. Er mochten géén nederlandse soldaten uit de kampen naar het voormalige Ned. Indië terugkeren. Dat zou provocerend werken op de “vrijheidsstrijders”. Daar zijn we niet bevrijd in die zin zoals dat hier heeft plaats gevonden, Bij ons was de oorlog afgelopen. Er ontstond een machtsvacuüm. Gevolg was de Bersiap met hun bamboe roentjings dat door ene Reybrouck als bouwsteen van de huidige Rep.Ind wordt beschouwd. Schandalig!!!
In 1950 kreeg je een strijd russen de APRIS en de APRA (met Westerling).
Ankatan Perang Republik Indonesia Serikat [RIS] (verzameld/United) en de Ankatan Perang Ratu Adil (bijnaam van Raymond W).
Nasution: Dank zij van Heutsz die orde en rust in de archipel had gebracht. Met hetzelfde euvel werd hij geconfronteerd. Afscheidingsbewegingen en opstanden de kop bieden om de eenheid te bewaren. Van Heutsz had zijn elite de Kompeni of de Marsosé. De grote vijanden van de RIS waren de communisten en de Darul Islam. De elite troepen werden in Indonesia opgeleid door de rozenkweker oud-commando Rokus Bernardus Visser. De Kopasus. Komando Pasukan Khusus. (Rode Baretten)
M.i. heeft Bauke Geersing helemaal gelijk. En is deze film eerder een geschiedsvervalsing. De zaken zoals die door de de regisseur worden voorgesteld herken ik totaal niet uit de overlevering, die mij van mijn ouders bekend zijn.
Bovendien komt het natuurlijk maar een partij in deze goed uit nl. Indonesie.
Het is beter deze film te vernietigen. Het doet helemaal geen recht aan de situatie van toen. En moeten we al helemaal niet als lesmateriaal willen. Tenzij er grondige en wetenschappelijk onderbouwde argumenten zijn.
Met deze film staat Nederland in zijn blote je-weet-wel.
Ik weet niet veel van deze Nederlandse periode dus daar wil ik mij niet in mengen. Ik ga hier van de juistheid van genoemde feiten uit. Maar in het algemeen vind ik dat
de Westerse politieke correctheid die het herschrijven van geschiedenis niet schuwt uiteindelijk een doodlopende weg is. Met waarheid kom je verder al duurt de weg langer. De communisten met hun leuzen “De waarheid zegeviert” kwamen zichzelf tegen na 40 lange jaren. Mensen kunnen soms te lang dom gehouden worden.
Oikofobie ten top weer, deze film.
Kort gezegd is het grote verschil tussen de wreedheden van het KNIL en de Pemoeda dat die laatste die voornamelijk beging tegen ongewapende burgers, waaronder veel vrouwen, kinderen en bejaarden.
W.O.B het rapport van kolonel Abbestee eens Bauke. ( iov Ned regering vastleggen van de wreedheden bersiap
Indonesië noemt de vrijheidsstrijders in Nieuw Guinea, terroristen en stuurt er para troepen op af, om de opstand te onderdrukken.
De Molukkers voeren nog steeds een onafhankelijkheids strijd.
[…] OPINIE (24 mei 2021) – De nieuwe, door onze media hevig gehypte Nederlandse speelfilm De Oost, wil ons wegwijs maken in de zogeheten dekolonisatieperiode 1945 – 1950 in Nederlands-Indië. Jim Taihuttu, de regisseur, zegt dat zijn film zeker voor de komende dertig jaar het juiste geschiedkundige beeld biedt over de gebeurtenissen in die tijd. Verdonk, de producent, zegt dat de film deze periode belicht vanuit alle relevante perspectieven. Volgens Bauke Geersing is deze speelfilm echter een regelrechte historische aanfluiting. Lees verder bij Opiniez. […]
Uw reactie is verwijderd. U gebruikt een ongeldig e-mail-account. Log uit en maak een nieuw account aan met een bestaand e-mailadres. Omdat u verschillende keren bent gewaarschuwd wordt dit account geblokkeerd. Zie: https://opiniez.com/opiniez-reactie-spelregels/