De EU is op jacht naar uw geld (2)
Financieel duurzaamheidsdirigisme
Titelfoto: Ursula von der Leyen (vz. EC) en Charles Michel (vz. Europese Raad). Newsroom Europese Raad. Copyright: Europese Unie. Citaatrecht ex art 15a Auteurswet.
In deel 1 van dit tweeluik kwam aan de orde hoe de EU via regelgeving, waaraan afzonderlijke staten maar hebben te voldoen, de belastingbetaler in die landen op enorme kosten jaagt. In deel 2 beschrijft OpinieZ-auteur prof. Kees de Lange de manipulatieve wijze waarop de EU banken, pensioenfondsen en – dus – uw persoonlijke vermogen direct op de korrel neemt.
De Britse schrijver Eric Arthur Blair (1903-1950), die schreef onder het pseudoniem George Orwell, werd vooral bekend door zijn maatschappijkritische boeken Animal Farm en 1984. Als verklaard tegenstander van de totalitaire staatsvorm besefte hij dat een dictatuur slechts kan bestaan bij de gratie van taalmassage en woordmanipulatie. In zijn boeken is dan ook een steeds terugkerend thema hoe woorden van hun oorspronkelijke betekenis worden ontdaan om in een nieuwe vorm de belangen van de machthebbers te dienen.
Foto: George Orwell 
Taalmanipulatie
In de bètawetenschappen worden begrippen gebruikt die altijd onmiddellijk van een sluitende definitie worden voorzien. Zo weten natuurkundigen dat het woord energie eenduidig gedefinieerd is als de integraal van het inproduct van kracht en weg. Ook woorden als kracht, spanning en vermogen hebben een eenduidige betekenis: een essentiële voorwaarde voor communicatie tussen natuurwetenschappers.
In de alfawereld worden woorden gebruikt vanwege hun gevoelsinhoud. Een sluitende beschrijving van hun betekenis is bijna nooit aan de orde. En natuurlijk krijgen we allemaal een goed gevoel bij woorden als liefde, vrede, solidariteit, kracht, energie…. Maar omdat iedereen die die woorden met graagte gebruikt er zijn eigen betekenis aan hecht, is het resultaat in alfaland doorgaans een Babylonische spraakverwarring.
Dictatoriale methode
Hoewel Orwell haarscherp inzag dat taalmanipulatie een voorwaarde voor het succes van elke dictatuur is, drong dat besef in zijn tijd nog niet in volle omvang door. Pas het Derde Rijk, met propagandaminister Paul Joseph Goebbels, zette volop in op het manipuleren van de taal en het onder controle brengen van alles wat onder media en kunstuitingen viel. Onwelgevallige kunst werd weggezet als Entartete Kunst en boekverbrandingen waren geen uitzondering. Konden de teksten van Orwell met enige goede wil nog als zwarte humor gezien worden, tijdens het Derde Rijk is het lachen ons definitief vergaan.
De Europese Unie (EU) heeft zich geleidelijk ontwikkeld van een samenwerkingsverband tussen autonome nationale staten tot een machtsstructuur, die regelrecht afkoerst op een federaal centralistisch gestuurd Europa met een dubieus democratisch mandaat. Men heeft de lessen van Orwell ter harte genomen en taalmanipulatie en woordmisbruik bovenaan de agenda gezet.
EU framet er op los
Ik wil me speciaal richten op het herijken van woorden op economisch terrein als ‘circulaire economie’, ‘duurzaamheid’, ‘solidariteit’, en wat het EU-brein verder vermag te bedenken. En dan zijn er anderzijds de woorden die van steeds meer negatieve framing voorzien worden, zoals fossiel, vervuiling, CO2, klimaatverandering. Alweer, het betreft steeds woorden met een relatief sterke gevoelswaarde, die omgevormd en ingezet worden voor de eigen dubieuze doeleinden.
Ook het bedrijfsleven huilt onbeschaamd mee met de wolven in het EU-bos. Je kunt geen enkele reclame meer zien zonder dat je doodgegooid wordt met het begrip ‘groen’, wat dat ook mag betekenen. Bij het bizarre jargon dat groene stroom heet – en dat daarmee de klimaatverandering gestopt gaat worden – barst iedere rechtgeaarde fysicus in schaterlachen uit.
Het idee dat de mensheid niet duurzaam zou zijn, is fout. Er is geen bruikbare definitie van “duurzaamheid”. “Verduurzamen” wordt gebruikt voor allerhande twijfelachtige praktijken die de mensheid niet verder helpen. https://t.co/ClA43RD8e5
— Lucas Bergkamp (@lucasbergkamp) January 13, 2020
“Duurzaam”
De EU is met name dol op het begrip duurzaam. Wat duurzaam heden ten dage geacht wordt te betekenen, zult u van de EU niet horen. Wel wordt ad nauseam betoogd dat het bouwen van windmolens die na 15 jaar afgeschreven zijn, en het verstoken van biomassa die vooral vanaf andere continenten aangevoerd moet worden, zeer duurzaam zijn. Kernenergie, met centrales die 60 jaar meegaan, zou dan weer niet duurzaam zijn. De EU-geest is onnavolgbaar.
Nu zal de lezer zich afvragen wat het doel van deze inleiding is, behalve dat ik mijn hart weer eens kan luchten. Maar met name het woord duurzaam wordt door de EU ingezet om onze financiële instellingen als banken, pensioenfondsen en verzekeraars in een ongekende wurggreep te krijgen. Want duurzaamheid, daar kan toch niemand tegen zijn? Misschien is de werkelijkheid toch genuanceerder. Luister en huiver….
Financiële wurggreep
Financiële instellingen waarin veel geld omgaat voeren een beleggingsbeleid. De EU is vastbesloten daar grip op te krijgen door de beleggers te dwingen om de zogenaamde ESG-factoren (E voor Environment, S voor Social, en G voor Governance) zwaar mee te laten wegen. Hiermee worden de pijlen zeer direct gericht op de beleggingsvrijheid van financiële instellingen. Waar voorheen de markt geacht werd regulerend te werken, wordt steeds meer centralistische overheidsdwang de norm.
We welcome today's deal between the European Parliament and the Council on the creation of the world's first-ever “green list” – a classification system for sustainable economic activities, or taxonomy. pic.twitter.com/9S7OfoPnT1
— European Commission (@EU_Commission) December 18, 2019
Groene eisen
De EU-Commissie heeft een High Level Expert Group benoemd, die in 2018 een rapport uitbracht dat stelde dat de financiële sector moest gaan bijdragen aan duurzaamheid door ESG onderdeel van de beleggingsstrategie te maken. Deze EU-strategie beoogt om een zogenaamde EU-Taxonomie voor duurzaamheid op te zetten om beleggers te dwingen expliciet aandacht aan ESG te schenken, door bij het adviseren van particuliere beleggers door vermogensbeheerders expliciet ESG-voorkeuren aan te bevelen, door expliciet ‘groene’ obligaties te pushen, en door middel van beleggingsbeleid laag koolstofgebruik te bevorderen.
Duurzaamheidslabel
De EU-Taxonomie gebruikt ‘duurzaamheid’ als rechtvaardiging voor haar voorstellen. Daaronder verstaat men dat een activiteit positief moet bijdragen aan EU-doelen als beperking(?) van de klimaatverandering, duurzaam gebruik van natuurlijke hulpbronnen, overgang naar een circulaire economie, afval-recycling, voorkomen van milieuvervuiling en bescherming van ecosystemen. Op grond van deze ‘normen’ krijgen beleggingsinstellingen een label van meer of minder duurzaamheid opgeplakt.
Doel van de hele operatie is om het financieren van activiteiten die de EU onwelgevallig vindt aan financiële belemmeringen te onderwerpen en bij voorkeur onmogelijk te maken. Dirigisme van de bovenste plank, en gezien het track record van de EU op het gebied van alles dat met klimaat, energie en wetenschappelijke rationaliteit te maken heeft, uitermate zorgwekkend.
Schandpaal
In 2018 kwam de EU met een voorstel om pensioenfondsen en verzekeraars te verplichten ESG-overwegingen te betrekken bij hun beleggingsbeslissingen. In hun verslaggeving worden deze instellingen verplicht om uitgebreid te rapporteren over hoe deze nieuwe normen geïmplementeerd worden, en wat het succes ervan is. Vanzelfsprekend geeft dit de EU de instrumenten in handen om die instellingen die zich niet braaf genoeg opstellen aan de communautaire schandpaal te nagelen.
Bevoogding pensioenfondsen
Als we beseffen dat het stelsel van aanvullende pensioenen in Nederland tot stand komt via premiebetaling door verplichte deelnemers, die zelfs geen economische eigenaren van hun inleg zijn, is bemoeienis van de EU met hoe deze middelen belegd worden toch wel buitengewoon extreem. Waar toch naar het gevoel van velen sprake is van uitgesteld loon, zit de gemiddelde deelnemer in een pensioenfonds niet op dit soort bevoogding te wachten. Om op dit punt aan de EU-betutteling te ontsnappen, is keuzevrijheid en individualisering van ons pensioenstelsel overigens een uitstekende remedie.
Groen overheidsdirigisme
Duidelijk is dat de EU vastbesloten is om ‘groene’ beleggingen de wind in de zeilen te geven. Rekenkundige logica geeft aan dat overheidsdirigisme bij beleggingen niet de manier is om een optimaal beleggingsresultaat te behalen. Voor een ideologisch getint gezelschap legt dat weinig gewicht in de schaal. Bij wat meer empirisch ingestelde burgers bestaan er echter grote twijfels over de te verwachten effectiviteit van deze betuttelende maatregelen. Om onze financiële instellingen in de EU aan veel restrictievere regelgeving te onderwerpen dan de rest van de wereld lijkt dan ook een patent recept voor een Europa dat economisch steeds verder achterblijft bij machtsblokken als de VS en China.
Blijft het bij deze maatregelen? Aangezien de EU heeft ingezet op een klimaatideologie die gekenmerkt wordt door een totaal gebrek aan natuurwetenschappelijke onderbouwing, maar die wel tot gigantische en zelfs niet gespecificeerde kosten gaat leiden, mag verwacht worden dat de behoefte aan middelen alleen maar zal groeien. Omdat de EU zelf niet over deze middelen beschikt, moet er een strategie gevonden worden om anderen het benodigde geld uit de zak te kloppen.
Afschaffen privaat geld
Dat tegen dit ‘beleid’ de weerstand op ons continent almaar groeit, is voor de ideologische voorvechters helaas reden om steeds meer de hakken in het zand te zetten. Niet voor niets wordt gesproken over het afschaffen van contant geld als middel om ook private bestedingen onder directe overheidscontrole te brengen. Het is naar mijn overtuiging slechts een kwestie van tijd voordat men ook de vrijheid om privé je geld naar eigen inzichten te beleggen aan banden zal willen leggen. Ongetwijfeld met een beroep op een fictie als het Orwelliaanse ‘algemeen belang’.
“Ben u er van bewust dat op het moment cashgeld uit de circulatie is en je aangewezen bent op je pinpas dat op dat moment je totaal geen rechten meer hebt. Politici kunnen dan alle bankrekeningen van u blokkeren en u dwingen het protest te staken!” pic.twitter.com/ZebUbVBjru
— Laura (@Chapiro) January 15, 2020
De in deze column besproken problematiek wordt uitstekend – en in veel meer detail dan hier mogelijk – beschreven in Hoofdstuk 2 van Pensioenfonds, verzekeraar en maatschappelijk verantwoord beleggen, 2019, auteur mr. Onno de Lange (geen familie van de auteur).
Over de auteur
- Prof. Dr. C.A. (Kees) de Lange studeerde wis-, natuur- en sterrenkunde aan de UvA en promoveerde in de Theoretische Chemie in Bristol, UK. Hij is emeritus hoogleraar fysische chemie en chemische fysica aan zowel de UvA als de VU. Zijn research betreft atmosferische chemie en fysica, en magnetische resonantie, alsmede het ontwikkelen van complexe fysische modellen. Zijn onderzoek is vastgelegd in enige honderden publicaties. Hij is tot op de huidige dag actief in wetenschappelijk onderzoek. In de periode 2011-2015 was hij als een van de zeer weinige bèta’s lid van de Eerste Kamer.
Recent gepubliceerd
Economie5 augustus 2020Het is de hoogste tijd voor kernenergie
Economie26 januari 2020De EU is op jacht naar uw geld (2)
Economie22 januari 2020De EU is op jacht naar uw geld (1)
Media12 januari 2020Een nieuwe omroep, een nieuw geluid
Héél goed stuk.
Er is inderdaad niks taalkundig gedefinieerd.
“Duurzaam” was (en is) bij mij thuis dat ik geen goede spullen weggooi; en niks koop dat niet nodig is. Laat staan dubbel koop.
Maar de “duurzaamheidslobby” wil een goedwerkend gasnet weg gooien, en vervangen door een vele tientallen miljarden kostend stroomnet. Ze willen een stuk grond zo groot als Nederland vol windmolens zetten, maar kolencentrales blijven nodig voor als het windstil is. Die stroom gaan we importeren uit Polen (levert enorme energierendementsverliezen op, maar dat terzijde), maar we bouwen dus dubbel.
Er zijn ook geen effectieve doelstellingen gedefinieerd.
Nederland moet van het gas af; maar andere landen zoals België moeten juist áán het gas. In Duitsland krijg je subsidie voor een gasaansluiting, en in Spanje mogen geen nieuwe huizen zonder gasaansluiting meer opgeleverd worden.
Het gaat kennelijk niet om effectief beleid; er moet met geld gesmeten worden. Vele duizenden miljarden (!!!) is de voorlopige schatting. Maar juist omdat er niks is gedefinieerd kan dat bedrag flink oplopen. Dat zal alle EU-burgers extreem veel geld kosten, maar de burgers in de “nettobetalers” toch het meest.
En het totalitair samengaan van economie en overheid is socialisme.
Was socialisme niet die religie van “heilstaten”, die tot nu toe slechts hongersnoden en genocides had gecreëerd?
Socialistische en andere feodale systemen leiden altijd tot extreme armoede, omdat financieel wanbeleid nooit afgestraft wordt. Zie de problemen rond de klimaatreligie; er wordt met geld gesmeten zonder eerst te kijken naar noodzaak, effectiviteit, etc. We weten dat windmolens niet werken, maar we zetten het land vol.
En als er straks een veel beter alternatief is, is het geld op.
Eens. Ik erger me enorm aan dit gemanipuleerde beleid. Ik wil dat echte wetenschappers en beleidsmakers samen dingen ontwikkelen in een land en niet lukraak land volbouwen met dure systemen die niet werken en de burgers enorm op kosten gaan jagen. En straks ontdekken we dat het NIETS maar dan ook NIETS heeft opgeleverd en dat het milieu noch het klimaat er ook maar een mm mee opgeschoten is, maar dat wij, de burgers, door onze overheid en de EU aan de bedelstaf gebracht zijn.
Het is simpel, Nederland komt zonder een harde omwenteling, nooit meer los van het EU monster.
Lubbers , Kok , Balkenende en Rutte zijn de personen, die Nederland naar de afgrond hebben gedreven.
Pim Fortuyn had andere ideeën, daarom is hij dan ook vermoord.
De EU het Monster van deze nieuwe eeuw.
NEXIT.
@Fluitje,
De EU is niet het monster. De EU is slechts een harige puist op het achterwerk van het monster “cultuurmarxisme”. Door Theo van Gogh ook wel de “weg-met-ons” religie genoemd.
De bij voorbaat onhaalbare en onbetaalbare “greendeal” van de EU gaat verprutst worden door een Nederlander; de als Paulus de Boskabouter vermomde zeeolifant Timmerfrans. Dat is geen toeval; in Nederland was al besloten tot het verprutsen van een onhaalbare en onbetaalbare “energietransitie”. Gesubsidieerde actiegroepen, revolutionaire rechters, activistische ambtenaren, fopwetenschappelijke adviesraden en het partijkartel hebben onze democratie buitenspel gezet.
Niet de EU, maar onze eigen regering tekende voor Parijs en Marakech. Onze eigen overheid organiseerde een co2-, stikstof- en pfas- crisis. Onze eigen overheid weigert bestaande wetgeving op het gebied van immigratie, criminaliteit en extremisme uit te voeren. We subsidiëren extremisten die ons dood willen hebben, en halen ze zelfs op uit gevangenissen waar ze vast zitten voor isis-oorlogsmisdaden. Onze eigen overheid pakt wel de oppositie en vreedzaam burgerlijk verzet keihard aan.
In alle West Europese landen speelt dit, óók in Engeland, en dat gaat na de Brexit gewoon door.
Er zal een tijd komen dat we de Britten benijden omdat ze uit de EU gestapt zijn. Daarom hoop ik van harte dat rechts de komende verkiezingen zullen winnen. Alleen al als goede tegenhang van links.
ik ook. En ik hoop dat ze bestand zijn tegen het moddergooien en demoniseren en dat ze eerlijk blijven en niet dezelfde fouten gaan maken als het kartel NU doet. DAT hoop ik echt.
Misschien kan Nederland met het UK meeliften. Daarbij hebben wij onze Geschiedenis mee. Natuurlijk waren er die 17e eeuwse handelsconflicten en later de Boerenoorlogen, maar hebben we de ons verwante BOEREN later zelf als bakstenen laten vallen. Zijn we nog steeds trots op. Door ‘Plaatsmoorden’ laten wij ons niet imponeren of bedriegen.
Cultureel gezien werken Hollanders makkelijk met Britten samen. Generaal Smuts van ZA was tijdens WO II opgenomen in de Britse Imperiale Staf, piloten uit ZA vochten vrijwillig met de Britten mee in de slag om Engeland in 1940. En met Unilever gaat het goed; Shell geloof ik ook.
En summum waren Holland & Engeland vanaf 1688 zelfs in een personele Unie met elkaar verenigd, met onze dappere stadhouder Willem III als Koning. We hebben dus onze historische rechten.
Ook op veel andere terreinen gebruikt de overheid bewust verbloemende taal: In plaats van gore misdadigers noemt men het loverboys, jihadbruiden, terugkeerders, uitreizigers, ongedocumenteerden, vluchtelingen, bed brood bad etc.
En voor noodgevallen heeft men het begrip “verwarde man” uitgevonden….
Ik vraag me af hoe lang wij de EU-dictatuur nog blijven accepteren. De tijd van praten is voorbij ; ik wacht op harde , kei- harde actie vanuit de EU- slachtoffers……. u én ik dus !!!
Het probleem is dat begrippen als ‘circulaire economie’, ‘duurzaamheid’, ‘solidariteit’ nooit los gebruikt mogen worden. Dan gaan ze onmiddellijk een eigen leven leiden. De EU is op dit principe gebaseerd: de EU staat voor ‘samenwerking’, m.n. op het economische vlak. Die ‘samenwerking’ wordt vervolgens institutioneel ingebed via verdragen en regelingen. Dat gaat een tijdje goed, maar vervolgens blijkt het zelfgelegde ei een koekoeksjong te bevatten. Het gaat namelijk niet om ‘samenwerking’, maar om ‘eerlijke samenwerking’. En wat dat is kan niet in verdragen worden gevat. Los gebruikt blijkt het een centrifugaal begrip. Voor circulariteit en duurzaameheid geldt natuurlijk hetzelfde. De hamvraag is of het goed is, maar vooral of het goed blijft gaan. Solidariteit als rechten zonder plichten of sterker nog als een schaamlap voor geregulariseerde misbruik is onzinnig. Je kunt het de wet van ontsporend beleid noemen. Nationaal houden we dat onder democratische controle, maar in het geval van de EU is dat duidelijk niet het geval. Het mechanisme van ontsporing en ontdemocratisering is eenvoudig en wordt weer duidelijk gemaakt in deze periode van overleg over de EU begroting voor 2021-2027. Finland is momenteel voorzitter en probeert het budget binnen de perken te houden. Dat geldt dus ook voor defensie (we hadden toch de NAVO, maar dat interesseert Macron niet, die wil de Franse militaire industrie laten profiteren, na eerst de Nederlandse industrie te hebben getorpedeerd, denk aan de duikbotenaffaire, dus dreigt hij met een veto), maar ook voor de zgn. waanzinnig dure en aantoonbaar ineffectieve en op foutieve aannames gebaseerde Green Deal, waarmee Nederland in het pak genaaid wordt (dankzij een evt. duits veto, maar zover komt het niet in de achterkamers).
Het is nog veel erger. Nederlandse boeren en vissers behoren tot de innovatiefste van de wereld, maar worden kapot gemaakt door Frankrijk, pulsvissen en ongelooflijke subsidies aan de Franse boeren, zonder dat zouden 95% van de Franse boeren failliet zijn.
En de wat grotere Franse boeren een stuk minder rijk.
Een ´bankenunie´ klinkt ook zo fijn solidair. De harde werkelijkheid is dat het wel eens een verdubbeling van de nationale schuld kan gaan betekenen als tevens een beroep op Nederland gedaan wordt in het kader van ´het europees stabiliteits mechanisme´, ook zo´n vriendelijke gedachte.
Weer een pluim heer De Lange.
Het is al lang geleden begonnen met “socialisten” die het vooral goed voor hadden (en hebben) met asocialen, en met “progressieven” die ons effectief terug de bomen in wilden (en willen) jagen.
Duurzaam is gewoon het zoveelste positief klinkende begrip dat door links voor hun strontkar wordt gespannen.
Het is effectief gewoon een ander woord voor duur, of beter gezegd, onbetaalbaar.
En nee, het klimaat en het milieu worden er ook al niet beter van, integendeel zelfs.
Dit hele beleid is er enkel op gericht om de bevolking straatarm en een klein groepje profiteurs (Hoi Ed) stinkend rijk te maken.
Welvarende mensen lopen namelijk niet zo warm voor socialisme.
En de profiteurs gaan er van uit hun geldkoffers gevuld te hebben voordat de EUSSR een feit is.
Na hen de zondvloed.
Ze hebben reeds de power om geldpersen te laten draaien, het gaat primair dan ook over macht / (totale) controle. Taalkundig geneuzel en groepen tegen elkaar uitspelen (links versus recht, ras, religie, gender, enz.) zijn de tools hiervoor. Wellicht eerst eens het monetair stelsel herzien?
De dagen dat we 1984 nog als zwarte humor konden afdoen liggen inmiddels ver achter ons. Animal Farm en 1984 zijn helaas relevanter dan ooit.
Als iemand met een gezonde dosis boerenverstand en met enige kennis van natuur- en scheikunde kijk ik met stijgende verbazing en afgrijzen naar de volledige waanzin die sinds midden jaren ’90 verkocht wordt als “duurzaam” en “groen”.
De groeiend weerstand is, mijns inziens, niet zozeer gebasseerd op het feit dat men het bedrog and klimaatagenda doorziet maar omdat de bevolking, net als werkpaard uit Animal Farm, dreigt te bezwijken onder de almaar groeiende lasten.
Door het afschaffen van contant geld kan men niet alleen elke tranactie belasten maar kan ook elke transactie gevolgd worden. Van een enge Big Brother maatschappij zoals die in China is uitgerold is hier natuurlijk geen sprake. De benodige technologie voor een dergelijke maatschappij wordt echter ook hier uitgerold inclusief een niet door ons gekozen regering die het steeds meer voor het zeggen krijgt.
Helemaal mee eens.
En als bijzaak over het begrip duurzaam..
Ons huidig consumentisme ligt haaks op duurzaamheid.
Dus doe eens 5 jaar met je smartphone en draag kleding tot het versleten is, niet tot het uit de mode is. En wanneer je dagelijks meerdere apparaten aan de oplader hebt liggen, kun je niet meepraten over energiebeleid.