Iran werkt aan opbouw machtspositie in Afrika

Titelfoto: Iran’s Opperste Leider Khamenei en president Mahama van Ghana (2016)

Met alle bijzondere aandacht voor Syrië en Iran’s rol in de ontwikkelingen in dit belangrijke land, is het vermeldenswaard dat Teheran ook probeert zijn invloed in Afrika uit te breiden. Iran spendeert miljarden in dit continent, biedt gratis sociale diensten via een uitgebreid netwerk van ziekenhuizen en weeshuizen, beheert meer dan honderd islamitische scholen en madrassa’s en geeft steekpenningen en ‘financiële hulp’ aan corrupte regeringen.

Export van reactionaire ideologie naar de enorme moslimgemeenschap van Afrika, effenen van het pad voor terroristische activiteiten, sturen van wapens naar het Midden-Oosten, toegang krijgen tot natuurlijk uranium, het omzeilen van sancties en het aankopen van wapens en nucleaire materialen: dat zijn de belangrijkste doelstellingen van Teheran. Strenge maatregelen van de internationale gemeenschap zijn nodig om een ​​einde te maken aan die activiteiten, in aanmerking genomen dat miljoenen mensen in Iran in armoede leven.

Undercover operatie

De Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Mohammad Javad Zarif knipte in november 2017 het lint door van een nieuw ziekenhuis in Oeganda, volledig gebouwd met Iraans geld. Ook in Zimbabwe is een Iran Clinic een gerenommeerde faciliteit geworden. Dit is slechts een klein deel van de “steun” van Teheran aan Afrika, die allemaal via de Iraanse Rode Halve Maan loopt, die klinieken in 12 verschillende landen heeft opgezet. Het Afrikaanse initiatief van Iran beperkt zich niet tot medische diensten. Die activiteiten vormen een dekmantel voor een verscheidenheid aan andere maatregelen die van cruciaal en strategisch belang worden geacht voor de lange termijndoelstellingen van Teheran.

Export revolutie

Een van de belangrijkste doelstellingen van Iran in Afrika is het verspreiden van zijn reactionaire ideologie onder de miljoenen moslims van dit continent. Door dergelijke maatregelen probeert Teheran zijn invloed uit te breiden in deze tak van de islamitische wereld. We moeten in de eerste plaats onder ogen zien dat deze activiteiten geworteld zijn in de wanhopige behoefte van het Iraanse regime om zijn heerschappij te behouden en geen teken van kracht of groeiende invloed zijn. De heersers van Iran hebben een krimpende sociale basis. Dit soort inspanningen is nodig om zichzelf moed in te praten in tijden van toenemende algemene crises.

Islamisering

Afrika is de thuisbasis van meer dan 1,2 miljard mensen, waarvan de helft moslim is. Het grootste deel van deze bevolking leeft in Noord-Afrika, waaronder Egypte, Marokko, Tunesië en Algerije. Maar gezien de lange ervaring die de regeringen van deze landen hebben met de radicale islam, verhinderen ze voortdurend de activiteiten van Teheran op hun grondgebied. Als gevolg hiervan richt Iran zich op kleine minderheden in moslimgemeenschappen in Sub-Sahara-staten. Daar wordt de meerderheid gevormd door soennieten; vijf tot tien procent daarvan betreft sjiieten. De Iraanse organisatie voor islamitische cultuur en communicatie (verbonden aan het Ministerie van Leiding) is actief via de ambassades van het regime in verschillende landen en heeft tientallen moskeeën en islamitische centra gebouwd.

Religieuze scholing

Het regime in Teheran investeert ook veel in de training van Afrikaanse geestelijken en pro-Teheran-ideologen in islamitische scholen en madrassa’s in Iran en verschillende Afrikaanse landen. De belangrijkste campussen van de Al Mustafa Universiteit – onder rechtstreeks toezicht van de Iraanse Opperste Leider Ali Khamenei – bevinden zich in Qom, centraal Iran. Al Mustafa heeft vestigingen in meer dan 60 landen over de hele wereld en geeft momenteel les aan meer dan 40.000 buitenlandse geestelijken. Van 2007 tot nu zijn meer dan 45.000 buitenlandse studenten in Iran en in het buitenland afgestudeerd aan de universiteit.

Deze entiteit heeft hoofdfilialen in 17 Afrikaanse landen. Dit gaat samen met secundaire activiteiten in 30 landen, met in totaal meer dan 100 scholen en islamitische centra. Momenteel studeren meer dan 6000 Afrikaanse studenten in Al Mustafa-afdelingen in Iran en in verschillende Afrikaanse filialen daarvan.
Sommigen van deze studenten genieten samen met hun familie gratis onderwijs, ziektekostenverzekering en financiële ondersteuning. De kinderen van deze religieuze studenten gaan naar speciale scholen om de reactionaire ideologie van het Iraanse regime al in een vroeg stadium van hun leven te leren.

Terrorisme

Iran beschouwt Afrika ook als springplank om raketten en andere wapens naar gelieerde terroristische groeperingen te sturen, inclusief Hamas en de Islamitische Jihad in de Palestijnse gebieden. De belangrijkste bondgenoot van het Iraanse regime in dit opzicht was Soedan’s Omar Al Bashir, die in ruil voor geld en financiële hulp, Teheran toestond militaire bases en wapenfabrieken te vestigen op zijn grondgebied. Deze trend zette zich voort tot oktober 2012 toen Israëlische gevechtsvliegtuigen een belangrijke met Iran geassocieerde wapen- en rakettenfabriek in de stad Yarmouk aanvielen. Al Bashir beëindigde zijn betrekkingen met Iran in juni 2016 en vormde in plaats daarvan een bondgenootschap met Saoedi-Arabië.

Wapenleveranties

Djibouti, ten westen van Jemen en Saoedi-Arabië gelegen, was een andere bondgenoot van Teheran. Door tientallen miljoenen dollars uit te geven aan het parlementsgebouw en een handelscentrum kreeg Iran toegang tot de havens van het land. Via Djibouti was Iran in staat wapens te leveren aan de Houthi’s in Jemen en Djibouti bevindt zich ook vlakbij Bab Al Mandab, een strategische waterweg die de Rode Zee verbindt met de Golf van Aden. Teheran gebruikte deze route om wapens naar de Gazastrook te sturen. Amerikaanse of Israëlische marineschepen hebben regelmatig schepen en boten met dergelijke lading in beslag genomen. Ook Djibouti is de afgelopen jaren een Saoedische bondgenoot geworden en heeft alle bases die verbonden waren aan Teheran gesloten.

Witwasnetwerk

Nigeriaanse autoriteiten hebben herhaaldelijk opslagplaatsen van door Iran gemaakt oorlogsmateriaal in beslag genomen, waardoor ze niet konden worden geleverd aan de Palestijnen en andere Afrikaanse milities. Afrikaanse autoriteiten hebben ook stelselmatig leden van terreurcellen opgespoord, gearresteerd en vervolgd die geassocieerd zijn met de Revolutionair Gardistische Quds strijdmacht van Iran. Aan de andere kant breidt de Libanese Hezbollah zijn invloed in verschillende Afrikaanse landen uit onder sjiitische migranten uit het Midden-Oosten. Door tientallen bedrijven en religieuze- resp. handelsinstellingen op te zetten heeft Hezbollah een uitgebreid witwasnetwerk in Afrika opgezet, vooral in de westelijke regio’s van het continent.

Deze ondernemingen leveren een grote hoeveelheid financiële inkomsten op voor Hezbollah en Iran’s terrorisme. We moeten ons ook herinneren hoe Obama’s verzoeningspolitiek rugdekking bood voor dergelijke activiteiten. De netwerken van Hezbollah werken volgens Amerikaanse en Europese functionarissen ook samen met Latijns-Amerikaanse drugskartels die West-Afrikaanse landen gebruiken om hun drugswinsten wit te wassen.

Nucleair programma

Het controversiële nucleaire programma van Iran gaat gepaard met dilemma’s voor Teheran. Toegang verkrijgen tot natuurlijk uranium is zo’n probleem, aangezien de eigen bronnen erg bescheiden zijn. Door financiële tegemoetkomingen te verlenen, kon Iran investeren in de uraniummijnen van Namibië en Malawi. Niger bezit ook uraniummijnen, reden voor de voormalige Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad om tijdens zijn presidentiële termijn aldaar een bezoek te brengen, gevolgd door Zarif in 2017. Iran heeft ook veel financiële tegemoetkomingen gedaan aan Robert Mugabe van Zimbabwe, maar moet nu weer nieuwe obstakels overwinnen nadat hij eind 2017 gedwongen werd af te treden.

Politiek en sancties

Het verkrijgen van stemmen en politieke steun van Afrikaanse landen in de Verenigde Naties en andere internationale organisaties zijn andere gelijktijdige doelstellingen van Iran. Vorig jaar legden Iraanse ambtenaren van het ministerie van Buitenlandse Zaken de nadruk op deze zeer vitale kwestie, vooral tijdens de rondreis van minister van Buitenlandse Zaken Zarif door het continent. Het omzeilen van sancties is nog een ander belangrijk doelwit in de verbetering van de betrekkingen van Iran met Afrika. Ghana was bijvoorbeeld een van de belangrijkste bronnen van goud voor Teheran in 2011 en 2013 toen het regime geld witwaste door goud te importeren via Babak Zanjani (een oliemagnaat) en Reza Zarrab (een beruchte zakenman).

Zuid-Afrika

Iran breidde de betrekkingen met Zuid-Afrika uit door een groot deel van het IranCell-consortium een communicatieovereenkomst te laten sluiten met Zuid-Afrika’s MTN. De Mostazafan Foundation in Iran en de Iran Electronic Industries Company, verbonden aan het Iraanse ministerie van Defensie, zijn betrokken. Zuid-Afrika heeft vele malen in de VN en in verschillende internationale gremia ten gunste van Iran gestemd. Uit documenten en bewijsmateriaal blijkt ook dat Johannesburg beloofd heeft om ultramoderne radars, communicatieapparaten en geavanceerde helikopterapparatuur aan Iran te leveren.

Door miljarden dollars Iraans geld uit te geven, heeft Teherans regime nu brede invloed in Afrika. Het beheer van meer dan 100 religieuze heiligdommen en islamitische scholen, pogingen om nucleaire en militaire technologie te verkrijgen, het omzeilen van sancties, het opzetten van terroristische netwerken en het overbrengen van wapens naar het Midden-Oosten, vormen de stukjes van deze legpuzzel.

Geen van deze maatregelen is in het belang van de Iraanse bevolking. Teheran probeert zijn fundamentalisme uit te breiden en controle te krijgen over de islamitische wereld. Terwijl het Westen overtuigd raakt van de noodzaak om de kwaadaardige invloed van Iran in het Midden-Oosten te beteugelen, vragen soortgelijke activiteiten in Afrika onze aandacht.

Oorspronkelijk verschenen op 23 april 2018 als ANALYSIS: The Need To Tackle Iran In Africa op english.alarabiya.net. Met toestemming van de auteur vertaald door Asher.

Over de auteur

Heshmat Alavi

I am an Iranian activist with a passion for equal rights, pinpointing my work on Iran and the Middle East. In addition to Forbes, I have contributed writing to The Hill, The Federalist, The Daily Caller, Al Arabiya English, Raddington Report, American Thinker, The Gatestone Institute, Algemeiner and The Diplomat. My work covers a wide variety of issues concerning Iran’s state sponsorship of global terrorism, controversial ballistic missile drive, atrocious human rights violations and the contentious nuclear program. I also provide a unique perspective on subjects the media unfortunately does not, including Iran’s domestic politics and social crises Iranians are facing. I am in contact with sources that provide credible information about the mullahs’ regime in Tehran, their crackdown inside the country and warmongering abroad.

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Internationaal13 juli 2019Waarom Iran Trump provoceert
• Politiek Internationaal17 mei 2019Iran zegt nucleaire deal gedeeltelijk op
• Israël9 februari 2019Toenemende spanningen tussen Rusland en Iran in Syrië
• Politiek Internationaal28 december 2018De verlies-verlies-situatie van het Iraanse regime