Onthutsende documentaire Dugma the Button over jihadisme

Gisteravond keek ik op NPO2 naar de beklemmende documentaire Dugma the Button, uit 2016. Het is typisch zo’n film die je uit walging liever meteen wilt uitzetten, maar die je tegelijkertijd gefascineerd gadeslaat. Al was het maar omdat er een uniek inkijkje wordt gegeven in het grootste probleem van onze tijd: het militante jihadisme.

Titelfoto: Screenshot door redactie OpinieZ van YouTube-video, kanaal Journeyman Pictures

In deze documentaire wordt een aantal mannen gevolgd die aangesloten zijn bij Jabhat al Nusra, de Syrische tak van Al Qaida. Ze wachten tot ze een zelfmoordaanslag mogen plegen. Het is onzeker wanneer dat zal zijn.

Giechelend
Het zijn geen bijzonder agressieve mannen. Eerder lijken ze op een stel vriendelijke losers die vrolijk zitten te giechelen en babbelen over het geloof en hun grote doel: zichzelf aan boord van een tank opblazen in de vijandelijke gelederen. Vooral het vooruitzicht van de 72 maagden die op hen wachten na het voltooien van de daad maakt ze vrolijk.

Bekeerlingen
De mannen zijn deels afkomstig uit West-Europa en er is ook een Britse bekeerling bij, ene Abu Basir al-Britan. Zijn enthousiasme voor de zelfmoordaanslag wordt gaandeweg de documentaire iets minder omdat hij in de tussentijd getrouwd is en zijn vrouw een kind verwacht. Maar dat lijkt voor hem eerder een kwestie te zijn van uitstel dan van afstel.

Ook zien we hoe Abu Qaswara uit Mekka in zijn gepantserde auto stapt om naar een doelwit te rijden en deze met één druk op de knop (de dugma) tot ontploffing te brengen. Vrolijk lachend en dolblij stapt de man in de auto, maar het “feest” gaat die dag niet door omdat er te veel wegversperringen staan. Uiteindelijk komt geen van de gevolgde mannen aan zijn einde in de documentaire.

Ontluisterend is ook een scène waarin de mannen in afkeurende zin spreken over het Assad-regime, tot de conclusie komen: “zij zijn de moordenaars, niet wij” en vervolgens giechelend bespreken hoe en wanneer zij het beste een autobom tot ontploffing kunnen brengen.

Brede steun
Wat de documentaire duidelijk maakt, is dat zelfmoordterroristen worden gedreven door het geloof en eigenlijk niet veel anders. Dat ze er daarbij bizarre complottheorieën op nahouden, lijkt onderdeel te zijn van het islamitische cultuurgoed. Opvallend is ook dat hun familie daarvan geen afstand neemt. Zo moet Abu Qaswara zijn vader beloven dat hij hem belt vóór de uit te voeren aanslag. Het enige dat deze vader interesseert is dat de aanslag kundig wordt uitgevoerd, zodat deze het goedkeuringsstempel van Allah krijgt en zijn zoon veilig in het hiernamaals belandt.

Voor degenen die zich de afgelopen jaren meer in de islam verdiept hebben  – bijvoorbeeld door het indrukwekkende boek Waarover men niet spreekt  van Wim van Rooy te lezen – , bevat deze documentaire weinig nieuws. Behalve dan dat je nog eens rauw geconfronteerd wordt met het wezen van een op onderwerping georiënteerde godsdienst of misschien moet ik zeggen, ideologie met een godsdienstig sausje.

Godsdienstvrijheid?
De vraag waar ik mee bleef zitten na het bekijken van de docu was er één die ik wel eens eerder heb gesteld: hoeveel van deze “godsdienst” laten wij toe in het Westen, wetende dat er een haatideologie in verborgen zit die onvermijdelijk tot dood en verderf leidt? Voor een totaalverbod op moskeeën – zoals de PVV wil – ben ik geen voorstander, maar beperkingen zullen we wel moeten opleggen, zeker waar het uitingen van de jihad betreft.

Het beroemde Artikel 6 van de Grondwet waarop wij onze westerse godsdienstvrijheid baseren, luidt als volgt:

1. Ieder heeft het recht zijn godsdienst of levensovertuiging, individueel of in gemeenschap met anderen, vrij te belijden, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.

2. De wet kan ter zake van de uitoefening van dit recht buiten gebouwen en besloten plaatsen regels stellen ter bescherming van de gezondheid, in het belang van het verkeer en ter bestrijding of voorkoming van wanordelijkheden.

Door Dugma, the Button werd mij weer eens duidelijk dat grote delen van de islamitisch geloofsopvattingen (inclusief de Hadith) niet in overeenstemming zijn met onze (Grond)wet.  Want die gaan over het oproepen tot moord van onschuldigen. Wat geen dode letter is gebleken, maar door miljoenen moslims op dit moment in praktijk wordt gebracht. En wel met groot enthousiasme, getuige deze documentaire.

Kritische traditie
Natuurlijk, ook in de Bijbel en de Torah staan gewelddadige fragmenten. Maar in tegenstelling tot andere godsdiensten is er bij de islam nooit een kritische traditie gegroeid die afstand neemt van een letterlijke interpretatie van de tekst. In zijn boek maakt Wim van Rooy duidelijk dat de constructie van de islam ook zodanig in elkaar zit, dat dit vrijwel onmogelijk is.

De realiteit is dat wij hier vanuit het Westen nauwelijks invloed op de inhoud van de islam kunnen uitoefenen. Al moeten we islam-hervormers zoals Ayaan Hirsi Ali of Maajid Nawaz zoveel mogelijk steunen. Waar we wel wat over te zeggen hebben, is de ruimte die we willen bieden aan het openlijk prediken van zaken die contrair zijn aan onze wetten. Hoe lang steken onze politici nog de kop in het zand voor deze onaangename waarheid? Hoe lang nog stellen zij het treffen van passende maatregelen uit?

Over de auteur

Jan Gajentaan

Amsterdammer in Rotterdam, blogger, schrijver van e-books, voetbalvader, Volvo 940 rijder, in het dagelijks leven Recruitment / Human Resources Consultant.

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Nederland2023.05.17Polarisatie politiek debat maakt meer kapot dan je lief is
• EU2023.05.03Nederland moet nieuw evenwicht vinden: internationaal én zelfstandig
• Politiek Nederland2023.04.21Elitair kabinet sloopt het gewone volk
• Klimaat en Milieu2023.04.02Kabinet Rutte 4 hobbelt hooguit nog een paar maanden door