Trump’s cadeau aan het jarige Jeruzalem
Donald Trump bezoekt eind mei Jeruzalem. Tijdens zijn campagne verzekerde hij zijn toehoorders dat hij de US-ambassade direct na aantreden zou verplaatsen van Tel Aviv naar Jeruzalem om te onderstrepen dat de VS die stad erkennen als ongedeelde hoofdstad van Israël. Dat laatste zal hij doen, het eerste (nog) niet.
================================================
Titelfoto: “Jerusalem” by Jean&Nathalie is licensed under CC BY 2.0
===============================================
In tegenstelling tot wat men in de verslagen over Trump leest, is hij zeer goed op de hoogte van de situatie in het Midden-Oosten en de geschiedenis van Israël. Zijn Holocaust-herdenkingstoespraak, kortgeleden voor het World Jewish Congress in New York City, was overtuigend. Maar Jeruzalem is een geval apart binnen het hele discours over het Midden-Oosten.
Thuisgevoel
De stad van Koning David, Jeruzalem, zit bij velen diep in het hart verankerd. Natuurlijk om religieuze redenen, maar het speelt ook bij seculiere Joden. Het is een voor mij althans onbegrijpelijk fenomeen. Religieus is het verklaarbaar, maar seculier niet. Nu de stad in 1967 definitief in handen van Israël viel, is zij voor alle religies die daar een geschiedenis hebben toegankelijk geworden. De kleine Oude Stad telt tientallen kerken, synagoges en moskeeën, waaronder de intact gelaten Al Aqsa moskee. Daarmee is de religieuze waarde verklaard en ingelost. Maar het verklaart niet het overerfde ‘thuisgevoel’ dat ook seculiere Joden hebben als het over Jeruzalem gaat. Yerushalaim Shel Zahav (“Jeruzalem van goud”) is een melodramatisch lied en wordt ook wel het officieuze Israëlische volkslied genoemd, maar ook een seculiere Jood houdt het bij dit lied niet droog.
Arabieren
Nu proberen de tijdens het Ottomaanse bewind aangetrokken Arabieren in die stad en de eind vorige eeuw ontstane ‘Palestijnen’ die claim te kopiëren. Deels terecht. Oost-Jeruzalem heeft vooral Arabische wijken en die dienen Arabisch te blijven. Israël mag nooit dezelfde fout maken als de bezetters van Jeruzalem die tijdens de laatste 19-jarige bezetting pogroms op Joden uitvoerden. De Joden van Jeruzalem werden na de bezetting door Jordanië in 1948 – 3 jaar na de Holocaust – gedeporteerd, hun bezittingen en synagogen vernietigd en tot de bevrijding in 1967 verboden daar te komen. Gaza, Oost-Jeruzalem en Judea en Samaria werden tussen 1948 en 1967 bezet door Egypte, resp. Jordanië. Gedurende die bezetting vonden pogroms op Joden plaats, maar verzuimden de bezetters een Palestijnse staat in die gebieden te stichten.
Tijdens de legendarische Zesdaagse Oorlog in 1967 werd op vindingrijke manier de Oude Stad door het Israëlische leger heroverd. Generaal Motta Gur’s woorden waren: ‘De Tempelberg is in onze handen gevallen en een 2000 jaar oude droom volbracht’. De Amerikanen werden er destijds niet in gekend. De door Jordaanse militairen gebarricadeerde Oude Stad werd met behulp van ingenieurs en het leger in 46-uur bevrijd. Het kostte aan 182 Israëlische soldaten het leven.
Jeruzalemdag
Dit jaar viert Israël op 25 mei Jeruzalemdag (Yom Yerushalaim) de hereniging van Jeruzalem, voor de 50ste keer. De kans bestaat dat Donald Trump daarbij aanwezig zal zijn. De kans is ook groot, dat hij er besprekingen over voert. Niet over de religieuze status van Jeruzalem omdat het concept van het Corpus Separatum, de verdeling die werd afgewezen door de Arabische landen, nu al in feite wordt toegepast: de heilige plaatsen moeten voor alle religies toegankelijk zijn. Daarmee heeft Israël wél voldaan aan de voorwaarden die de VN-resolutie 181 stelt. De 50-jarige status quo wordt eind mei veranderd in een definitieve status. Zoals ik eerder over de eerste ontmoeting tussen de twee leiders schreef is de verplaatsing van de VS-ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem nu nog niet aan de orde. De aankondiging dat dit voor het verlopen van Trump’s ambtstermijn alsnog zal gebeuren mag wel worden verwacht.
De besprekingen tijdens het tegenbezoek zullen waarschijnlijk gaan over een eigen Arabisch bestuur naast het Israëlische stadsbestuur. Twee burgemeesters, twee gemeenteraden. Dat zou het Jeruzalem van de toekomst moeten zijn. Een Jeruzalem dat naar het zich laat aanzien eind mei 2017 door de Verenigde Staten officieel wordt erkend als eeuwige ongedeelde hoofdstad van Israël.
Over de auteur
Recent gepubliceerd
Antisemitisme4 mei 2022Er zou een Dag van Reflectie moeten komen
Antisemitisme15 april 2022Berichtgeving over Israël is lakmoesproef voor betrouwbare journalistiek
Integratie24 november 2021Over tribale relschoppers en politiek-correcte mediafilters
Antisemitisme19 september 2021Namenmonument tegen wil en dank