Hervorming van de EU is onvermijdelijk en noodzakelijk

Dit is zo’n tijd waarin je als columnist in herhalingen dreigt te vervallen: want ga maar na, nog steeds domineert het vraagstuk van de onbeheersbare instroom van vluchtelingen, migranten en gelukszoekers het dagelijkse nieuws.

En nog steeds kan ik teruggrijpen naar eerdere columns, waarin ik het bestuurlijk onvermogen en ondoordachte besluitvorming hekelde. Ook de recente onderhandelingen met Turkije zijn meer radeloos vooruitschuiven en uitstellen, dan aanzetten tot daadwerkelijke oplossingen.

het domme volk dat zich laat meesleuren
met ‘populistische demagogie’

De media bieden – zogenaamd om bij te dragen aan het maatschappelijk debat – vooral ruimte aan activistische, selectief in hun bronnen winkelende academici. De weldenkende elite beklemtoont het liefst de eigen morele superioriteit en zet zich af tegen het domme volk dat zich laat meesleuren met ‘populistische demagogie’. Slechts een enkele dwarse columnist krijgt, ter compensatie, nog ergens een hoekje om een tegengeluid te laten horen. Bijna nergens zie ik een poging om de resultaten van falende besluitvorming in de EU wat grondiger tegen het licht te houden en al dan niet gedurfde alternatieven te poneren.

Daarom wilde ik maar eens schrijven over de veroordeling tot drie jaar gevangenisstraf en vijf jaar ontzetting uit het passief kiesrecht van de voormalige minister-president Gerrit Schotte van Curaçao wegens witwassen, valsheid in geschrifte en omkoping. Een land binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Je zou messcherpe analyses mogen verwachten over pogingen van de (gok)maffia om het bestuur van een land binnen het Koninkrijk der Nederlanden naar zijn hand te zetten, maar de zogeheten kwaliteitskranten laten het weer eens afweten. Ooit zetten die kranten hun top-verslaggevers in op ontwikkelingen in wat nu Caribisch Nederland heet, maar de NRC laat de voormalige Nederlandse Antillen over aan de correspondent in… jawel: Rio de Janeiro! Alsof je de ontwikkelingen op het Iberisch schiereiland kunt laten analyseren door de correspondent in Moskou.

Toch dan maar Europa, want er gebeurde de afgelopen week iets bijzonders: oud-DNB-president Wellink verweet ECB-baas Draghi een kamikaze-actie: renteverlaging en verhoging van het opkopen van staatsobligaties. Voorwaar geen geringe beschuldiging, maar meer dan de spreekwoordelijke rimpeling in de vijver bracht deze opmerkelijke uitspraak niet teweeg.

in beton gegoten verdragen en akkoorden

Het ECB-beleid zorgt voor een probleem dat door politici nauwelijks lijkt te worden opgepikt: hoe lang kunnen de Nederlandse pensioenfondsen de pensioenaanspraken van miljoenen burgers nog veiligstellen? Jarenlang is die burger voorgespiegeld dat het Nederlandse pensioenstelsel zo niet het beste, dan toch bijna het voortreffelijkste ter wereld was.

Nu weet ik wel dat er een hoog “Wij van WC-eend”-gehalte in dit soort uitspraken zit, maar de dreigende verlaging van de pensioenuitkeringen draagt bij aan de verdere aantasting van het vertrouwen van de burger in de overheid. Wat zijn garanties van politici nog waard? Waarom blijft het ECB-beleid dat duidelijk de Zuidelijke EU-landen dient en beschermt en ten koste gaat van de burgers in de Noordelijke lidstaten, onweersproken?

Steeds meer analisten zijn van mening dat de euro en het ECB-beleid voorbij gaan aan de economische en culturele verschillen binnen de EU. Hoe lang is de steeds machtelozer lijkende EU nog bestand tegen de aanwakkerende storm? Hoe lang kun je met het mantra van in beton gegoten verdragen en akkoorden de onvermijdelijke reconstructie van de EU nog tegenhouden?

Hervorming van de EU kan dan ook niet langer worden uitgesteld. Daarvoor is nuchterheid nodig, geen weidse vergezichten. Europese samenwerking zal zich op een lager ambitieniveau moeten voltrekken, weg van supra-nationale dagdromerij. Maar ik ben niet optimistisch, omdat de huidige politieke elites niets anders kunnen verzinnen dan doormodderen. Misschien dat de naderende Brexit als een wake-up call fungeert.

Over de auteur

Freek van Beetz

Freek van Beetz, studeerde Planologie en Politicologie, was van 2001-2010 adviseur van de MP van de Ned.Antillen. Auteur van Vergeefse Moeite ( roman,2023),Uitzicht op Zee (roman, 2015) en van Het laatste Kabinet (2010) en Het einde van de Antillen (2013).www.freekvanbeetz.nl

Recent gepubliceerd

Archief

• Antisemitisme9 maart 2024Enkele gedachten bij de opening van het Nationaal Holocaustmuseum
• Antisemitisme30 januari 2024Over de obsessieve anti-Israël berichtgeving in de media
• Antisemitisme6 november 2023Huiveringwekkend: antisemitisme is weer volop aanwezig
• Islam/Moslims13 oktober 2023Moreel kompas is afwezig bij verslaggeving over Israël