Bang voor democratie
Vannacht werd bekend wie de verkiezingen in Guatemala heeft gewonnen. Jimmy Morales haalde met pak ‘m beet 70% van de stemmen een absolute meerderheid binnen en kan gaan regeren. Deze tv-komiek is relatief nieuw in het Guatemalteekse, politieke landschap en won de verkiezingen door te beloven de corruptie in Guatemala aan te pakken.
Prachtig streven. Hoe realistisch is het echter dat een komiek orde op zaken stelt in een door corruptie beheerst staatsapparaat?Democratie is de staatsvorm waarvan we aannemen dat deze het beste van het slechtste is. Het is niet perfect, maar het is altijd nog beter dan alternatieven als dictatuur, communisme, fascisme en theocratie.
Toch moeten we alert blijven en niet uit het oog verliezen dat democratie een middel is, niet het doel. Een middel om een zo goed mogelijk bestuurde staat te bereiken. Geen doel, want het hebben van een democratisch staatsmodel betekent niet per definitie dat een land beter af is. Zijn we niet alert, dan lopen we het risico dat die gelauwerde democratie uitgroeit tot een parodie op zichzelf.
niet uit het oog verliezen dat democratie een middel is, niet het doel
Een land besturen vergt kunde en het schijnt dus logisch dat de immense verantwoordelijkheid van besturen wordt overgelaten aan de crème-de-la-crème. In een democratie is dat helaas niet altijd zo, aangezien kandidaten niet per se worden beoordeeld op hun vaardigheden. Verkiezingen zijn voor een niet te onderschatten deel een populariteitswedstrijd. Een soort X-factor, maar dan met presidentskandidaten.
De kandidaten worden beoordeeld door een bevolking, die veelal bepaald niet gespecialiseerd is in het beoordelen van de kunde van deze kandidaten. Een bevolking, die tevens vatbaar is voor ambivalente one liners en voor het lapje gehouden kan worden met creatieve interpretaties van statistieken.
Niet voor niets hoor je soms wel eens mensen claimen dat democratie een “dictatuur der dommen” is. Zo ver wil ik absoluut niet gaan, maar ik denk wel dat we alert moeten blijven om te voorkomen dat het, ook in het Westen, toch zo ver komt.
Guatemala bewijst nu dat democratie kan resulteren in een clown als president. Eerlijkheid gebiedt me overigens te vermelden dat het wel een clown met een universitaire graad in business administration is, maar zeker geen professional gezien zijn carrière tot nu toe.
Ik gun ze in Guatemala het allerbeste en hopelijk slaagt Morales in zijn kruistocht tegen corruptie, maar om eerlijk te zijn heb ik er niet zoveel vertrouwen in.
Verkiezingen zijn een soort X-factor, maar dan met presidentskandidaten.
Dat je het in je hebt om een populariteitscompetitie te winnen, betekent nog niet dat je de juiste man bent voor de klus. De sympathiekste kandidaat van X-factor is niet per se de beste. Ik hoop van harte dat ik hier met mijn mond vol tanden sta aan het eind van de termijn van Morales. Als-ie dat einde al haalt. Er waren de afgelopen 70 jaar in Guatemala niet minder dan een stuk of 25 coup-pogingen…
Over de auteur
Recent gepubliceerd
Politiek Nederland2 februari 2018Open brief aan Eerste Kamer: WEG met de Donorwet!
Politiek Nederland11 oktober 2017Bye bye, raadgevend referendum!
Linkse politiek2 september 2017In Venezuela is de waarheid landverraad
Joden4 mei 2017Dodenherdenking: Less is More