Arme Alexis

Donderdagnacht gebeurde dan eindelijk het onvermijdelijke: Alexis Tsipras ging ogenschijnlijk door het stof en diende een voorstel in voor verregaande hervormingen in ruil voor een driejarige lening en noodhulp.

Na vijf maanden koortsachtig onderhandelen en het sneuvelen van minister van financiën Varoufakis was Tsipras wederom iedereen te slim af. Het voorstel lijkt verdacht veel op datgene waar de Griekse bevolking afgelopen zondag, op advies van Tsipras zelf, massaal ‘nee’ tegen stemde. Het belangrijkste verschil is dat de maatregelen nu aan het volk verkocht worden als noodzakelijk om een driejarige lening plus meer noodsteun los te krijgen. Met andere woorden, mocht dit voorstel geaccepteerd worden dan wint Griekenland bovenal drie jaar tijd.

Aan de U-turn van Tsipras ging een beschamende vertoning in het Europees Parlement vooraf. Nu heeft het Parlement sowieso niets te zeggen over een eventuele overeenkomst tussen Griekenland, de schuldeisers en de trojka en daarom alleen al was het debat een tamelijk zinloze exercitie. Als er dan echter toch gedebatteerd moest worden, dan maar op de meest komische manier denkbaar, dachten de fractievoorzitters van de verschillende Europese partijen blijkbaar.

Nadat Tsipras door het ene deel van het EP als de nieuwe Jezus Christus werd onthaald en zijn uitgekauwde speech mocht houden, volgde stevige kritiek van het andere deel. Waar Manfred Weber van de EPP Group nog enigszins beschaafd aan de kaak stelde wat er allemaal niet klopte aan het verhaal, deed Guy Verhofstadt er nog een schepje bovenop, wild gesticulerend en refererend aan allerlei niet ter zake doende historische figuren.

Het zal daarom niet aan het debat gelegen hebben, waardoor Tsipras uiteindelijk ergens donderdag toch van de ernst van de situatie doordrongen raakte. Hoewel Tsipras nu onder gunstiger omstandigheden – want met een looptijd van drie jaar in plaats van enkele maanden – krijgt wat eerder op tafel lag, bereikt het voorstel, indien het geaccepteerd wordt, juist precies datgene waar Varoufakis altijd mordicus tegen was: de schuldenlast groeit wederom.

Daarom is het de vraag of dit een oplossing is, of eigenlijk beter gezegd: dit is geen oplossing. De Grieken zullen ongetwijfeld deze keer echt heel hard gaan hervormen en in ruil daarvoor zal de schuld deels geherstructureerd worden. Maar daarmee is nog lang niet gezegd dat de economie weer op de rit komt en de schuldenlast daadwerkelijk hanteerbaar wordt op de langere termijn.

Het netto effect is nu vooral dat de druk even van de ketel is, omdat de deadline van komende zondag gehaald lijkt te worden. De bepaald niet benijdenswaardige positie van Tsipras wordt zo even verlicht. Totdat blijkt dat de trojka de voorstellen alsnog afkeurt of de Griekse bevolking er achter komt waar hun regering voor getekend heeft. Geen wonder dat Tsipras inmiddels aan paniekaanvallen schijnt te lijden.

Over de auteur

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Internationaal25 oktober 2016#Elections2016: Wat moet de boze burger nu?
• Politiek Internationaal10 oktober 2016#Elections2016: het Jankende Donald-debat
• Politiek Internationaal14 september 2016#Elections2016: het probleem van Hillary
• Politiek Internationaal3 augustus 2016Misvattingen in het debat over #Elections2016